رواية مصيبة اقتحمت حياتي الفصل الثامن عشر 18 بقلم سارة سمير
رواية مصيبة اقتحمت حياتي البارت الثامن عشر 18
مالك واقف بصدمه: ح حامل
جى جى بدموع :ايوا انا حامل ....بس متقلقيش انا هروح لدكتور وهنزله
مالك بارتياح:تمام بكرا نروح ونشوف الوضع وتنزليه
جى جى واقفت:تصبح على خير
مالك:وانتى من اهله
جى جى سبيته فى الجنينه وطلعت على اوضتهم بدموع كانت نفسها مالك يتمسك بالبيبى ويرفضه انها تنزليه بس دا التوقعته منه لانه مبيحبهاش راحت ورمت نفسها على السرير وعيطت بحزن على الوصتليه
بسب حبها لمالك رخصيت نفسها قوى هى كانت بنت ناس ومستواها الاجتماعى قريب من مالك بس بسب حبها عملت نفسها بنت من بنات النايل كيلب عشان تلفت نظره وكانت عندها امل انه يحبها بس دا كله طلع احلام يقظه
جى جى بدموع:غبيه وهتفضلى غبيه ياريتك سمعتى كلام صاحبتك لما قالتك انه فى حياته ما هيبصله ولو بصلها هياخد غرضه وسيبها بس انا اتحدتها وقوتلها هخلى يحبنى وهيتجوزنى كمان وادى النتجيه يا ست جى جى بقيتى شبه زوجه ليه
***
عند مالك لسه قاعد فى الجنينه
رامى كان داخل من باب الفيلا فاشفه قاعد لوحده فاراح ليها
رامى:مالك اخبارك ايه
مالك بحزن :كويس...اخبارك ايه انت
رامى بتعب:قريب هيحولنى على مستشفى الامراض العقليه
مالك :ليه بس
رامى:ريم بتغير قوى عليا دا لو سيرين ابتسمت ليا يبقا نهار مش فايت وتتقمص وتنكد عليا وعلى الجابونى انا خلاص معديش قادر انا لزمن افسخ خطوبتى من سيرين واعلن جوازى من ريم انا خلاص عاقلى مش قادر يستحمل اكتر من كده
مالك:ربنا يكون فى عونك
رامى:وانت يا معلم مش ناوى نشوفلك بيبى قريب ولا ايه
مالك:لا احنا ماجلين الموضوع دا شويا
رامى:يا ابنى بطل عبط مفيش احلى من الاطفال دول احلى حاجه فى الدنيا ربنا قال المال والبنون زينه الحياه الدنيا
مالك:ربنا يسهل
رامى واقف:هروح اطمن ريم انى وصليت عايزه حاجه
مالك:سلامتك
***
تانى يوم الصبح صحى مالك لقا جى جى نايمه جنبه
ملامحه هاديه وجمليه من عير المكيب الاوفر البتحطه
سرح فيها شويا
جى جى بتصحه وبتلاقى مالك بصاص ليه وسرحان
جى جى بكسوف: احمم صباح الخير
مالك فاق من سرحانه:احمم صباح النور....قومى اجهزى عشان نفطر عشان هاخدك ونروح لدكتور عشان ننزل البيبى
جى جى بتوتر:ان انهارده هنزله النهارده
مالك:اه انا هاخد شور وهجهز
جى جى:تمام
قام مالك وسابها وقام ياخد شاور
جى جى عيطت بحزن:يارب انت عارف انى غلطت غلط كيبر بس يارب اوقف معايا المرده دى
"على السفره تحت"
كان قاعد معتز وهدى وسريا ورامى قاعدين وكمان ريم وسيرين الهدى عزمتها على الفطار
ريم ماسكه الشوكه وبتضغط عليها بغضب على دلع سيرين على رامى
سيرين:خد يا بيبى كل دى من ايدى.....وبتمد ايده بالشوكه لبوق رامى
رامى بيبص لريم بتوتر
ريم بصلها زى الاموشن دا🙂:كى(كل)يا بيبها ...بتضغط على سنانها....كى(كل)
سيرين بتلصلها بقرف
مالك وجى جى نزلين من على السلم وراحو قاعدو على السفره
مالك:صباح الخير
جى جى:صباح الخير...محديش رد غير ريم
ريم بابتسمه:صباح الورد والياسمين عليكى
جى جى ابتسمتلها بحب..ومعتز بص لريم هو وهدى وسريا باستغراب
بدا رامى ياكل وجى جى بس جى جى ريحت البيض ازعجتها قامت وقفت وطلعت تجرى على الحمام
هدى واقفت بغضب:ايه القرف ال على الصبح دا قرفت الواحد على الاكل....خلصت كلامها ومشيت بغضب
سيرين:طنط عندها حق الواحد قريف
رامى بحده:سيريييين ولا كلمه فاهمه
مالك واقف وكان هيروح يشوفها بس ريم وقفته
ريم:خييك(خليك) انت انا هيوحيها(هروحلها)
مالك هز دامعه ب اه وقعد تانى
ريم راحت لى جى جى وواقفه قدم باب الحمام ومستنيه جى جى تخرج
خرجت جى جى وكانت وشه اصفر وبيان عليها التعب
ريم راحتلها وسندتها وراحت نايمتها على السرير
ريم:انت كويسه
جى جى بتعب:الحمدلله....شويه برد فى المعده هاخد دوا وهبقا كويسه
ريم مسحتلها العرق على جبينها: تمام هنزل هخيى(هخلى) مايك (مالك)يجبيك(يجبلك) دواء وانا هعمى(هعمل)حاجه سخونه تدفيكى
جى جى هزت دماغها بى اه
ريم نزلت
ريم :مايك(مالك)يوح(روح)هاتيها(هاتلها) حاجه ييبيد(للبرد)وتعايه(وتعاله)يانها(لانها)بتقوى(بتقول)
عندها بيد(برد)فى ايمعده(المعده)عباى(عبال)معميها(معملها)حاجه سخونه تشيبها(تشربها)
مالك:احمم لا انا هاخدها للدكتور اعملها حاجه سخونه وترتاح شويه واخدها اكشف عليها
ريم:ماشى
***
الدكتور:كله تمام الحمل طبيعى وكمان صحته المدام كويسه والحمدلله كل الامور بخير
مالك:احمم بس احنا يا دكتور جاين لحضرتك عشان ننزل البيبى
الدكتور بشك:انتو غل....
مالك قطع كلامه بنفى:لا حضرتك هى مراتى وممكن اجبلك القسميه تشوفها بس احنا مش مستعدين للبيبى دلوقتى مش فاضين لمسئوليه بيبى
الدكتور:اسف حضرتيك انا مش بجهض وانصحك متعمليش كده انت بتقتل كده روح برئيه ملهاش ذنب
انكم مش كده مسئولياته بس اكيد ربنا بعتيه ليكم وعارف انكم قدم مسئولياته ولا مكنيش ادكم النعمه دى دى فى ناس بتصرف ملايين عشان تخلف بيبى واحد وانتو جاين تموته بيبى استغفرو ربنا ورجعوا نفسكم لان انتو مش كده ذنب قد الهتعملوده دا
مالك واقف بغضب:يالا بينا نروح لدكتور تانى دا شكله مش بيفهم حاجه
جى جى واقفت بقله حيله وحزن ومشيته ورائه
الدكتور:ربنا يهديك وينور بصريتك
***
جى جى:لا انا مش عايزه اركب العربيه ممكن نتمشى
مالك بضيق:تمام يالا نتمشى
وهما مشين فى الطريق جى جى مسكت ايده
مالك بصلها وسكت
جى جى وهما مشين لاحظت حديقه
جى جى شاورت عليها:تيجى ندخل نقعد شويا
مالك:ماشى يالا
اخدها ودخلوا الحديقه وقعدوا على ديسك
الحديقه كانت عباره عن اتنين حبيبه واسر وكانت الحديقه معظمها اطفال بيلعبوا
كانت جى جى فرحنه بمنظر الولاد وهما بيلعبوا وبيحرو فى كل حته
وفجاءه مالك لقا كوره فى وشها مسكها وبيبص على صاحب الكوره لقا بنت جمليه بشعرها البيطير وراها وهى بتجرى وبعنيه البنى وشعره البنى
الطفله:سورى يا انكل مكنيش قصدى اجيبه فيك
مالك ابتسم:ولا يهمك يقمر ....اسمك ايه
الطفله:لو قوتلك اسمى هتدينى الكوره
مالك:اه هديكى الكوره
الطفله:اسمى خديجه وبيقوللى يا ديجا....هات الكوره بقا
مالك ادها الكوره:خدى يا قمر
خديجه طلعت على الديسك وقفت بينه وبين جى جى وراحت باست خده :انت جميل عشان وافيت بوعدك وادتنى الكوره زى موقلت
مالك بوسه خديجه ليه حركت احساسيه جواه واتمنه يكون عنده بنت زيها ومش هسيبها ابدن
جى جى بهزر:انتى يا حجه يالى بتخطفى جوزى انتى
متحترمى مراته القعده جنبه حته
خديجه لفت ليها:انتى مراته
جى جى:اه
خديجه:عندكو ولاد يلعبوا معايا
جى جى تلاقى خطت ايدها على بطنه وابتسمت بحزن
جى جى:لا معنديناش ومش هيبقا عندنا خالص
خديجه: ليه يا طنط
جى جى بصت لمالك:لما تكبرى هتعرفى
خديجه نزلت:طب سلام هروح العب انا
جى جى ومالك شاورو بايدهم بى باى
مالك:انا.. يتبع الفصل التاسع عشر اضغط هنا