رواية حور الرعد الفصل الرابع 4 بقلم رؤى محمد
رواية حور الرعد الفصل الرابع 4
فى فيلا الزينى
ريم كانت لسة نايمة علشان رجعت متاخر مع رعد بسبب اللى حصل
مليكة و سما صحيوا و سما افتكرت ياسين و ابتسمت بس هى مش عارفة افتكرته ليه
انس صحى هو و مازن بس استغربوا لما لقوا رعد لسة ما صحيش ف مازن راح يصحيه و دخل الاوضة و نادى على رعد ما لقهوش ف راح عند ريم لقاها نايمة راح عند مليكة لقاها فى الحمام و راح لسما علشان يسالها و خبط و دخل لقيها كانت بتلبس الطرحة و سرحانة كانت سرحانة فى ياسين و مازن عمال ينادى عليها و هى مش واخدة بالها لحد ما نادى بصوت عالى
مازن: يا سمااااا
سما اتخضت: ايه ياسين ماله
مازن باستغراب: ياسين.. ياسين مين يا بت
سما: ياسين.. انا قولت ياسين
مازن: امال انا
سما: انا ما قولتش كدة انت اللى قولت
مازن: لا انتِ اللى قولتى
ريم صحيت على صوتهم و هما بيتخانقوا
ريم: بس انتوا الاتنين صوتكوا عالى و مش عارفة اتخمد
مازن: طب مش تصبحى علينا
ريم: صباح الخير يا عم
مازن: صباح النور ياختى
ريم: هتفضلوا تتخانقوا كدة لحد امتى
مليكة جهزت و راحتلهم
مليكة: نهارك اسوح يا ريم انتِ لسة ما لبستيش احنا اتاخرنا
ريم: لا انا مش هروح الجامعة النهاردة علشان تعبانة
سما: اي دة مالك
ريم: لا مفيش شوية صداع و هيروحوا
مليكة: صحيح ابيه رعد فين
مازن: ما هو دة اللى كنت جاى علشانه
سما: و جايلى انا ليه
مازن: علشان اسالك عليه المفروض انت اخته و عارفة
سما: و انا ايش عرفنى رعد بيختفى فجاة و بيظهر فجاة
مازن: طب بتزعقى ليه ها
ريم: يوه هيتخانقوا تانى انا داخلة انام
مليكة: يلا يا سما
سما: يلا انا نازلة
مازن: مليكة
مليكة: نعم
مازن: خلوا بالكوا من نفسكوا
سما: ما تخافش احنا بمية راجل
مازن: طب يلا سلام
**
عند رعد
حور: انا مش فاكرة حاجة مش فاكرة اسمى و اغمى عليها
رعد نده للدكتور علشان يشوفها
الدكتور: هى هى
رعد: فى ايه يا دكتور مالها
الدكتور: هى للاسف فقدت الذاكرة علشان الخبطة كانت جامدة جدا
رعد مسح على شعره بايده لورا و اتنهد و قال: طب و الحل اي انا ما اعرفش اى حاجة عنها
الدكتور باستغراب: امال ازاى حضرتك جبتها هنا و حضرتك ما تعرفهاش
رعد: انا كنت ماشى بعربيتى و فجاة هى ظهرت قدامى و كانت واقفة فى نص الطريق و انا ما اخدتش بالى منها ف العربية اصطدمت بيها و طبعا ما كانش لازم اسيبها و ادى اللى حصل
الدكتور: تمام هى لما تفوق تقدر تخرج بس محتاجين اسمها علشان نسجلها خروج
رعد بص على حور و هى نايمة و كان شكلها زى الملاك و سرح فيها شوية
الدكتور: يا استاذ
رعد: اه انا هختارلها اسم
الدكتور: تمام حضرتك اي هو الاسم
رعد بص عليها تانى و قال سجلوها باسم حور
الدكتور: طب و بالنسبة لاسم والدها او اى اسم ولى عنها
رعد: حور... حور الرعد
الدكتور: تمام عن اذنك
رعد: اتفضل
الدكتور مشى و رعد قاعد حاطط ايدو على راسه و بيفكر
رعد لنفسه: ياربى اي خلانى اسميها كدة ولا اخدها معايا
فى الوقت دة حور صحيت
حور: انا فين
رعد: اهدى انت فى المستشفى
حور: انا اخر حاجة فاكراها ان انا كنت بكلمك و اغمى عليا
رعد: اه طب انتِ مش فاكرة اى حاجة تانية
حور بعياط: لا انا مش فاكرة حاجة
رعد: خلاص اهدى ما تعيطيش
حور: طب انا هعمل اي دلوقتى
رعد: الحل ان انت هتيجى معايا الفيلا و لحد ما نلاقى اهلك
حور: اي ازاى حضرتك ما ينفعش انا استحالة اروح معاك فى اى مكان يعنى انا مش هرو..
رعد: بس بس اي ماسورة و انفجرت
حور: بقى انا ماسورة طب بص بقى
رعد: افصلى شوية خلينى اتكلم
حور: لا ما هو..
رعد بصوت عالى و غضب: بس بقى يا حور كفاية
حور بصت ليه و زى ما يكون بتفتكر حاجة و مسكت دماغها و الاسم عمال يدور فى دماغها
رعد قلق عليها و جه يقرب منها يساعدها و قالها: حور مالك
حور: بس بس ابعد عنى اطلع برة
رعد: خلاص اهدى انا طالع ماتخافيش
رعد طلع و حور قعدت تعيط لحد ما نامت
**
عند ياسين صحى من حلم فظيع و كان عرقان جدا و بينهج و قلبه مقبوض و قال بصوت: عالى حوووور
ابوه صحى على صوته و جه عليه و جابله مية و شاورله بمعنى مالك
ياسين: لا يابابا ما تخافش دة كان كابوس
ابوه طبطب عليه و مشى
ياسين قام و اخد دش و نزل
**
عند حور
صحيت من النوم لقت نفسها فى مكان شكله غريب بس حلو
حور: لنفسها اي دة انا فين..الله اي المكان الحلو دة انا بحلم ولا ايه
..: عجبك
حور: اه عجب... يالهوى عفريت و الله عفريت انا بكلم عفريت و جات تصوت لقت حد مسك بوقها
... : بس ما تصوتيش
حور بفزع و خوف: و النبى يا عمو سيبنى امشى
... : عمو
... : خلاص انا اسفة بس سيبنى امشى
... : مفيش مرواح... اهلا بيكى فى بيت الرعد يا حور
حور لفت بصدمة: ... يتبع الفصل الخامس اضغط هنا