رواية مكالمة بالغلط الفصل الحادي عشر 11 بقلم شيماء فرج
رواية مكالمة بالغلط الفصل الحادي عشر 11
بعد ماسكتت شهرزاد عن الكلام المباح وبعد ماعدت ليله سمير بخبرته عرف بوسى ببراءتها ايه معنى العلاقه الزوجيه بدفاها وحنانها سمير كان حنون لاقصى درجه تعامل معاها بحرص انها مرتها الأولى اما بالنسبه له حدث ولا حرج هو صحيح كان من جواه إحساسه مختلف جدا لان هو كمان ولأول مره يكون هو الرجل الأول فى لمس امرأته فحتى زوجته الأولى كانت متزوجه من قبله لكن المره دى مختلفه بكل معنى الكلمه بوسى طفله وهو أول راجل فى حياتها وده كان مخلى قلبه طاير بيها اشرقت شمس الغردقه ونورت فى عيون عروستنا بوسى بدأت تفتح عيونها وتحرك جسمها لكن حست بأيد سمير وهى بتحضنها وبيقربها لصدره وكأنه بيطمنها انه معاها
سمير:صباح الورد والفل والياسمين على عيون قمرى وقلبى
بوسى بخجل:صباح الخير ياحبيبى
سمير:وايه الكسوف ده بقى بس تعرفى ان كل ماتكسفى ووشك يحمر كده ويبقى لون الفرولايه بموت فيكى اكتر
بوسى:خلاص بقى ياحبيبى والله شوف وشى حاسه انه وينفجر من السخونيه
سمير وهو بيلمس خدها بايده :يا خبر ده حبيبى سخن خالص
بوسى:انت مش حتقوم ولا ايه
سمير بمكر:لا اقوم ليه
بوسى:احم احم يعنى تقوم تدخل التواليت مثلا تاخد شاور
سمير:لا قومى انتى الأول
بوسى وهى بتبص عل نفسها :لا قوم انت بقى علشان خاطرى
بوسى كانت مكسوفه تقوم وتشيل الغطا من عليها وسمير كان فاهم ده كويس لكن حب يعاكسها
سمير:خلاص خلاص انا حقوم اهو قبل وشك ماينفجر ويغرق السرير فراوله
بوسى :هههههه ماشى يلا قوم
سمير:يعنى اقوم كده من غير ماتدفعى تمن قومتى من جنبك
بوسى:مش معايا فلوس دلوقتى
سمير:ومين قال انى عاوز فلوس انا عاوز حاجه تانيه
بوسى:عاوز ايه
سمير وهو بيشاور على خده بايده:عاوز حاجه من تحت الحساب
بوسى:اااااه لا خليك بقى وانا حنام
سمير:هههههه خلاص اهو انا قايم
دخل سمير التواليت إللى فى الاوضه وبوسى وماصدقت قامت لبست القميص والروب
سمير :كنت عارف على فكره انك بتمشينى علشان كده
بوسى:انا حدخل اخد شاور
سمير:ماشى ياقلبى بس بسرعه علشان خارجين
بوسى:خارجين انهارده
سمير:أيوه حبيبتى ولا انتى تعبانه
بوسى:لا مش تعبانه لكن أعرف أن العروسه مش بتخرج من البيت علطول كده
سمير:ياحبيبى ده كان زمان وبعدين احنا كمان مسافرين مش خارجين وبس
بوسى بفرحه :مسافرين بجد يعنى شهر عسل وكده
سمير:اه ياحبيبتى سهر عسل بس هو ايه كده
بوسى:مش عارفه اقصد يعنى حنتبسط
سمير:انا اصلا موجود علشان ابسطك وافرحك بس ممكن يلا بقى علشان نلحق نخرج
بوسى:فوريره ثوانى واخرج
سمير :ههههههه بيبى صغنن بس بموت فيكى
دخلت بوسى أخدت شاور وخرجت لبست برموده روز وعليه بادى ابيض كت وبليروه روز من نفس خامة البرموده ونظاره شمس بيضاء مع حذاء رياضى ابيض وشراب قصير ابيض
سمير أول ماشافها لابسه كده عجبه شكلها جدا لكن اللبس ده كان موضح انها سنها صغير لكن ماحبش يبين لها
بوسى:ايه رأيك ياحبيبى حلو كده
سمير:قمر طبعا
خرج سمير وبوسى وراحوا على فندق من فنادق الغردقه الرائعه علشان يفطروا
خلصوا فطار وسط دلع سمير لبوسى وأنه يأكلها بايده ويعاكسها ويسمعها احلى كلام غزل
خرج سمير وهو ماسك بوسى فى ايده وكأنها بنته
ركبوا العربيه وكان سايس الجراج راجل سنه كبير وهو بيمسح زجاج العربيه شاف بوسى جواها سمير كان بيدى تيبس الراجل
الراجل:شكرا ياباشا ربنا يخليلك الهانم الصغيره وتفرح بيها
سمير مشى بالعربيه بسرعه ووشه بقى ستين لون فى بعض وبدأ عقله يفكر معقول من أول يوم كده الناس حتحسسنى انها بنتى لا ماهى لابسه لبس عيله صغيره مش واحده ست متجوزه أبدأ ده
بوسى حست ان سمير اتضايق من كلام الراجل وحبت تتكلم معاه وتغير الموضوع
بوسى:حبيبى هو احنا حنسافر امتى انهارده
سمير :اه ياحبيبتى لكن الفجر ان شاء الله معاد الطياره
بوسى:هو احنا حناخد ايه معانا
سمير:عادى ختحضرى شنطتك زى أى سفر
بوسى باحراج:اصل انا ماسافرتش قبل كده ومش عارفه اخد ايه معايا
سمير:ولا يهمك ياقلبى انا ححضرها معاكى
بوسى:ربنا يخليك ليا ومايحرمنيش منك أبدأ ياجوزى وحبيبى واخويا وابويا
سمير:ياااه كل ده علشان احضر الشنطه
بوسى:لا كل ده علشان انا بحبك اوى
سمير اخدها فى حضنه وباس رأسها :وانا بحبك اوى يانور عينى
رجعوا على البيت بعد مافرجها على البلد وكانوا أخدوا معاهم غدا فى الطريق دخلت بوسى تجهزه وخرجت بيه قعدوا اتغدوا وطلعوا يرتاحوا شويه قبل مايحضروا الشنط وطبعا زى أى عرسان جداد ماارتاحوش ولا حاجه و..............
سكتت شهرزاد عن الكلام المباح
سمعت بوسى صوت اذان العشاء وفتحت عيونها شافت سواد الليل والقمر ظهر فى السما من شباك أوضة نومها لفت نفسها وقامت قبل سمير مايصحى أخدت شاور ولبست وراحت تصحيه
بوسى:حبيبى قوم ياقلبى
سمير:ايه يابوسى تعبان مش قادر
بوسى:سمير احنا بقينا بالليل ولسه ماحضرتاش الشنط
سمير:هى الساعه كام دلوقتى
بوسى:الساعه حوالى تسعه
سمير:تعالى طيب اقولك حاجه
بوسى:لا قوم بقى وبعدين قولى
سمير:تعالى بس
بوسى:سمير قوم علشان خاطرى انا صحيت من بدرى واخدت شاور ولبست وعملت كل حاجه وانت نايم
سمير:حاضر يا ستى ادينى قومت اهو عاوزه ايه بقى وبحركه سريعه كان رافعها من على الأرض واخدها بين ذراعاته وعلى رجله حضنها جامد وهى مكسوفه اوى
سمير:ههههه يادى الفراوله بتاعتك دى ياحبيبتى انا جوزك
بوسى:كده خضيتنى اهون عليك
سمير:لا ياقلبى ماتهونيش وعلشان كده لازم اتأسف
سمير فضل يبوس فى كل جزء فى وش بوسى بوسات هاديه بسيطه
بوسى:بحبك
سمير :وانا بموت فيكى ماتيجى اقولك موضوع
بوسى:يلا بقى ياحبيبى الشنط
سمير:قومى يابوسى قومى يادى الشنط
دخل سمير اخد شاور وخرج جهز الشنط معاها وهما اخر انسجام وضحك وهزار
بوسى:حبيبى انت ليه حاطط لبس تقيل اوى كده
سمير:علشان المكان إللى ريحينه الجو فيه بارد
بوسى:مش حتقولى برده مسافرين فين
سمير:ده مفاجأه
بوسى:بحب مفاجأتك اوى
سمير:وانا بحبك انتى وبموت فيكى انتى وكل ليكى انتى
قفلت الشنط ونزلها وطلع تانى لبوسى علشان يختار لها لبس للسفر سمير قرر مايحطش نفسه فى موقف زى موقف السايس ده تانى
وقف قدام دولابها محتار كل اللبس لبنوته صغيره مش لليدى لكن اخيرا قدر يلاقى طقم كلاسيك عباره عن بدله سودا وبلوزه حرير لونها نبيتى ونقالها شوز نبيتى بكعب وشنطه كريستيان ديور نبيتى
بوسى:ده انا حلبس ده وانا مسافره
سمير:أيوه ياحبيبى
بوسى :بس ده مش حيريحنى فى السفر
سمير:حبيبتى وماينفعش تلبسى جينز انا معروف فى المطار وفى الاوتيل إللى حتنزل فيه ولازم مراتى تكون طلتها الأولى انها من أشيك ستات مصر
بوسى:بحبك وبحب كلمة مراتى دى منك اوى بحس بالغرور
سمير:غرور ايه
بوسى:انا بكون مغروره انى مرات اجمل راجل فى الدنيا
سمير وهو بيقرب منها وبيحضنها :اتغرى براحتك ياقلبى بس كده بقى لازم اقولك على موضوع
وسكتت شهرزاد عن الكلام المباح
يتبع الفصل الثاني عشر اضغط هنا