رواية مكالمة بالغلط الفصل الرابع عشر 14 بقلم شيماء فرج
رواية مكالمة بالغلط الفصل الرابع عشر 14
سمير عانى طول الليل من انشغاله على بوسى وقرر ماينمش غير بعد مايروح لاهلها علشان يفرحها صحيح هو ماكنش عارف ايه رد فعل ابوها لكن لازم يحاول
بوسى صحيت من نومها على ضوء الشمس إللى جه فى عينيها لكن أول مافتحت شافت سمير بيلبس
سمير:صباح الفل ياحبيبى انا ماردتش اصحيكى قولت اسيبك ترتاحى
بوسى:صباح الخير انت خارج ولا ايه
سمير بكدب:ايوه ياقلبى عندى شغل واحتمال اسافر القاهره بسرعه وارجع ان شاء الله
بوسى:ماشى ياحبيبى ترجعلى بالسلامه
سمير:يلا قومى خدى شاور وانا حخلى ماجده تحضرلك الفطار انا مش هينفع اتأخر
بوسى:طيب افطر معايا
سمير:معلش ياقمرى انا همشى وانتى افطرى
بوسى :حاضر ياحبيبى
سمير:حبيبتى عاوزه منى اى حاجه
بوسى:سلامتك ياقلبى
سمير باس رأسها وحضنها وخرج من الاوضه نزل لماجده يقولها تحضر الفطار
سمير:ماجده لو سمحتى حصرى الفطار لبوسى وخدى بالك عليها علشان كانت تعبانه جدا طول الليل ولو حصل أى حاجه كلمينى
ماجده: تحت امرك ياباشا
خرج سمير اخد عربيته وبدأ طريقه للاسكندريه عند اهل بوسى
اما بوسى بعد مااخدت شاور نزلت علشان تفطر
بوسى:صباح الخير ياطنط ماجده
ماجده :صباح النور ياحبيبتى انا جهزتلك الفطار
بوسى:ممكن تيجى تفطرى معايا انا مش بعرف اكل لواحدى
ماجده :انا سبقتك والله يابنتي لكن حقعد معاكى لحد.ماتفطرى
بوسى بفرحه:شكرا ليكى بجد
قعدت بوسى تفطر وماجده قعدت معاها على ترابيزة السفره
بوسى:عندك اولاد ياطنط
ماجده :ايوه ياحبيبتى لكن متجوزين كلهم
بوسى:ماشاء الله ربنا يخليهملك
ماجده :ويخليكى يا حبيبتى
بوسى بحزن:بتسألى على ولادك ولا شغلك لاهيكى عنهم
ماجده:مافيش حاجه تشغل ام عن ولادها
بوسى:حتى لو جوزك إللى هو أبوهم منعك عنهم
ماجده:ازاى أي يمنع ام عن ولادها الا ان كان فى مشكله او الولاد دول زغلول أبوهم وبيعاقبهم
بوسى:لكن ازاى قلبه يطاوعه
ماجده:لو حابه تعتبرينى زى مامتك وتتكلمى معايا انا اسمعك
بوسى:انا فعلا محتاجه اتكلم لانى تعبانه اوى
ماجده:احكى يا حبيبتى وفضفضى وبعد ماتخلصى تعتبر انى ماسمعتش منك حاجه
بوسى حطت لماجده كل إللى حصل من وقت المكالمة الغلط
ماجده:ياااه بس اقولك ياحبيبتى انتى غلطانه وباباكى غلطان
بوسى:انا غلطانه فى ايه
ماجده:غلطى لما فهمتى خوف أبوكى انه قسوه وعلى لما اختارتى سمير باشا ومش قصدى هو بالذات لكن حتى لو كان أى انسان مكانه
بوسى:علشان سمير أكبر منى
ماجده: السن سبب من الأسباب لكن الاهم ان مافيش حد حيعوضك اهلك تعرفى لوكنتى اخترتى اهلك يمكن وقتها كان أبوكى وافق على الباشا
بوسى:بيتهيألك بابا عنيد وصعب ده رغم أن سمير صدق فى كلامه واتجوزنى وزى ما انتى شايفه بيعاملنى ازاى لكن بابا فى التليفون قاللى بنتى ماتت
ماجده:حبيبتى انتى موتيه يوم مارميتى تربيته ليكى وتعب امك فيكى
بوسى:انا عارفه انى غلطانه حتى سمير قاللى كده
ماجده:تعرفى يابوسى لو كنتى اتجوزتى راجل تانى فى نفس عمر الباشا وكل مواصفاته لكن مش بنفس أخلاقه كنتى حتتعبى اوى سمير باشا ومش علشان انا بشتغل عنده لكن شهادة حق انه راجل ابن أصول وابن ناس تربية بشوات بجد.بيفهم وعاقل يمكن غيور لكن بيحكم عقله فى كل حاجه وانا شايفه انه بيحبك اوى خدى بالك منه
بوسى:انا كمان بحبه اوى لكن نفسى بابا يفهم ويرجع ماما تكلمنى من تانى
ماجده:ربنا يصلح الحال يابنتي
بوسى:يارب
ماجده :انتى مش مأكلتيش حاجه خالص
بوسى:مش قادره ماليش نفس وحاسه انى عاوزه ارجع
ماجده :طيب اطلعى ارتاحى وانا حشيل الفطار اعملك حاجه دافيه تشربيها
بوسى:لا خلينى هنا انا حقعد فى الليفنج
ماجده :تعالى اوصلك الأول طيب
بوسى قامت وماجده وصلتهاقعدت على الشيزلونج وفردت نفسها وبدأت تقلب فى قنوات التليفزيون
ماجده :اتفضلى ياحبيبتى عملتلك ينسون دافئ اشربيه حيهدى معدتك ويعدى اعصابك
بوسى :تسلم ايدك
ماجده:تسلمى انا حروح احضر الغدا على الباشا مايوصل
بوسى:ده حيتأخر قاللى انه مسافر ارتاحى شويه وبعدين حضريه
عدى وقت وبوسى قاعده تتفرج على افلام ومسلسلات تركى من إللى بتحبها لكن الألم كان بيزيد فى معدتها
ماجده:ايه ياحبيبتى مش جعانه لسه احضرلك الغدا
بوسى وهى بتجرى وحاطه ايدها على فمها :لا
دخلت ماجده وراها لقيتها بتتقيئ وكانت لسه حتقع لقطتها ايد ماجده ونزلت بيها على الأرض لكن ببطئ
ماجده ريحتها على الأرض خالص وحاولت تفوقها
قامت جابت برفان وفضلت ترشلها عند انفها وتدلك ايديها لحد مابدات تفوق وتوعى
بوسى بتعب:ااه انا تعبانه اوى ساعدينى اقوم
ماجده :من عينيا ياحبيبتى استنى بس تفوقى اكتر
بعد دقايق ماجده سندتها وطلعتها أوضتها وغيرتلها لبسها ونزلت على تحت تكلم سمير فى التليفون
فى الوقت ده كان سمير وصل عند بيت اهل بوسى
سمير خبط على الباب وتليفونه كان بيرن شاف رقم بيته لكن ماردش لحد.مايقابل عبد الله
باب الشقه اتفتح وكان عبد الله هو إللى بيفتح واول ماشاف سمير زى أى أب خوفه على بنته ظهر علطول
عبد الله بلهفه :استاذ سمير بنتى فيها حاجه
سمير:لا هى بخير بس اهدى
عبد الله :طيب هى فين انت طلقتها
سمير:لا يا استاذ عبد الله بوسى بخير وفى بيتها مافيش أى حاجه حصلت
عبدالله :طيب فى ايه هى مش معاك ليه
سمير:يعنى حتسيبنى على الباب كده
عبد الله :اسف اتفضل ادخل
دخل سمير وحس ان مهمته مش صعبه بعد ماشاف منزلة بوسى فى قلب أبوها
سمير:يعنى حضرتك خايف عليها اهو وملهوف عليها كمان ليه بس الفراق والعذاب إللى انتوا الاتنين فيه واكيد.مامتها نفسها تطمن عليها برده
وصلت ام بوسى وقطعت الكلام إللى كانت سمعاه من بره
الام:قوله يا استاذ سمير ده انا حتجنن عليها ومش راضى يدينى رقمك ولا رقمها اكلمكم
عبد الله:جرى ايه ياام بوسى انتى ماصدقتى
سمير:خلاص بقى ياأبو بوسى سامح ده ربنا بيسامح
عبد الله :ونعم بالله لكن انت ترضى بنتك تعمل معاك كده
سمير:هى غلطت واعترفت بغلطها هى كانت فاكره ان لو إختارتكم انا حسيبها وامشى وتكون خسرت حبها لكن لو اختارتنى حتكون ضمنت انى معاها وأنكم حتنسوا اتفرجوا لفرحتها
عبد الله :حسبتها غلط
ام بوسى:عيله يا عبد الله ولسه ماتعرفش
سمير:وان شاء الله حسبتها حتكون صح وحضرتك مش حتكسفنى وحتسامحها
الام:خلاص بقى يا عبد الله الأستاذ سمير ضيفك ولو كان وحش ماكنش جه دلوقتى علشان يراضيك على بنتك
رن موبايل سمير وقطع الكلام وسمير قلق لما شاف رقم البيت تانى فقرر يرد
سمير:الو
ماجده:ايوه ياباشا
سمير:ايوه ياماجده فى حاجه
ماجده:المدام تعبانه ياباشا وكل شويه بتتقيئ واغمى عليها انا طلعتها أوضتها لكن قولت أبلغ حضرتك
سمير بقلق:تعبانه اوى ياماجده ابعتلكم دكتور حالا
ماجده:لا ياباشا لما حضرتك توصل
ام بوسى مقاطعه:بنتى دى إللى تعبانه هى فين انا اروحلها
سمير:اقفلى ياماجده وأكلمك تانى
عبد الله :بوسى إللى تعبانه
سمير:ايوه الشغاله بتقولى انها بتتقيئ واغمى عليها
ام بوسى :تكون حامل
سمير وشه اتغير وماردش عليها بيقولها ايه انا مش بخلف وضحكت عليكم
ام بوسى ببكاء :بالله عليك يا عبد الله سيبينى اروح اشوف بنتى
عبد الله :تروحى فين دى فى الغردقه
سمير:استاذ عبد الله لو سمحت ياريت حضرتك توافق تيجى معايا انت والمدام اكيد كل إللى هى فيه ده من زعلها
عبد الله:حاضر يا استاذ سمير انا حلبس وانتى ياام بوسى البسى ولبسى مهند ويلا بينا
سمير :شكرا يا استاذ عبد الله انك ماخذلتنيش
عبد الله :انا إللى اسف ان نظرتى ليك من الأول كانت غلط
الام ببكاء وفرحه:ربنا يخليك لينا يعبد الله انا حلبس بسرعه يامهند انت ياابنى يلا بسرعه البس
لبست الام والا ومهند اخوو بوسى الصغير ونزلوا ركبوا مع سمير
طول الطريق كان سمير بيتصل يطمن على بوسى من ماجده وعرف انها نايمه
وصلوا الغردقه بعد ساعات طويله من السفر وقبل مايوصلوا الفيلا كان سمير اتصل بالدكتور يقابله فى الفيلا
وصل سمير ومعاه اهل بوسى وكان الدكتور فى انتظاره
طلعوا لبوسى فى الاوضه
ام بوسى شافت بنتها نايمه ووشها اصفر جريت عليها وفضلت تبوس فيها وهى نايمه
بوسى فتحت عينيها كانت لسه مزغلله من النوم شافت امها زى الخيال
بوسى وهى بتدعك فى عيونها بأيديها الاتنين :ماما انا بحلم ولا ايه
ام بوسى:لا ياحبيبتى مش بتحلمى انا هنا جنبك وابوكى ومهند كمان هنا
بوسى قامت منطوره من فرحتها :ماما بجد انتى هنا وبابا
وقامت بوسى تجرى من السرير تبوس فى ايد ابوها ورجله :انا اسفه يابابا سامحنى والنبى إللى زورته أوعى تسيبنى تانى انا بحبكم اوى يابابا وسمير طيب اوى وبيحبنى وبيخاف عليا والله انا اختارت صح
عبد الله وهو بيوطى يشيلها من الارض:قومى ياحبيبتى قومى انا عارف وعلشان كده جيتلك
ام بوسى:ماشى يابوسى يعنى أبوكى بس إللى وحشك وانا إللى كنت حموت عليكى شفت يا استاذ سمير
سمير :هههههههه معلش ياام بوسى خلينا احنا نتفرج
بوسى جريت على امها وحضنتها :أوعى تقولى كده ياماما ده انا بحبكم اوى وانتى كنتى وحشانى وكلمت بابا علشان اكلمك صح يابابا قولها ياسمير انا جرالى ايه بعدها
سمير:خلاص ياحبيبتى انسى بابا وماما معاكى اهو والأستاذ مهند كمان
بوسى :تعالى ياابنى فى حضنى ماوحشتكش ياواد
مهند :وحشتينى يابوسى ووحشتنى غلاستك
ام بوسى:بس يا ولد
سمير:حبيبتى انا حخرج انا وبابا والدكتور حبدخلك مع ماجده علشان اطمن عليكى
بوسى :انا خلاص خفيت مالوش لزوم
سمير:لا ياقلبى ماجده قالتلى على إللى حصل والدكتور موجود اقوله امشى يعنى
بوسى :خلاص ماشى ياحبيبى
خرج سمير وعبد الله ومهند ودخلها الدكتور ومعاه ماجده
الدكتور كشف على بوسى وسألها عن الأعراض إللى بتحس بيها بعدها خرج من معاه شريط تحليل وجهاز صغير وسحب عينة دم منها
الام بقلق:خير يادكتور حضرتك شاكك فى ايه
الدكتور :لا ماتقلقيش ثوانى وحنعرف
بعد دقايق الدكتور :مبروك يامدام حضرتك حامل ودى أعراض طبيعيه حكتبلك على شويه تحاليل ومقويات
ام بوسى ماصدقت الدكتور خرج وفضلت تزرغد
سمير سمع الزغاريد تزامنا مع نزول الدكتور
سمير:خير يادكتور المدام مالها
الدكتور :مبروك ياأستاذ سمير المدام حامل
سمير :حضرتك متأكد
الدكتور :أيوه طبعا انا عملتلها تحليل دم بأحدث جهاز ده انا لسه جايبه من المانيا
سمير:ماشى اتفضل يادكتور
خرج سمير مع الدكتور والف سؤال بيدور فى عقله وقرر بفهم من الدكتور
سمير :دكتور انا عاوز أسألك فى حاجه
الدكتور:خير ياسمير بيه
سمير:انا كنت متجوز قبل كده وما خلفتش من زوجتى الأولى
الدكتور:مش شرط ممكن تكون زوجتك مش بتخلف او ان ماكنش فى توافق بمعنى أن كل واحد فيكم ماعندوش عيب يمنعه من الخلفه لكن انتم الاتنين مع بعض مش بيحصل تخصيب
سمير:اعرف ازاى السبب
الدكتور :حضرتك عدى عليا بكره اعملك فحوصات وتحاليل واطمنك
سمير:حاضر ان شاء الله لكن مش حوصيك الكلام ده سرى جدا
الدكتور :سمير بيه انا حالف قسم انى اصون اسرار المرضى
سمير:شكرا يادكتور
مشى الدكتور وطلع سمير صحيح ماكنش واضح عليه الفرحه لكن موضاحش كمان إللى جواه
**
بوسى كانت فرحانه حاسه ان ربنا حققلها كل إللى بتتمناه جوزها بيحبها وبيدلعها وأبوها سامحها وكمان حتجيب لسمير بيبى حته منهم هما الاتنين سمير أول ماطلع دخل لقاها فرحانه لكن هو كانت ملامح وشه خاليه من أى تعبير بوسى لما شافته ماكنتش عارفه هو فرحان ولا زعلان كان عادى جدا
بوسى بفرحه :حبيبى قابلت الدكتور
سمير:ايوه ياحبيبتى مبروك
ام بوسى:يتربى فى عزك يا استاذ سمير
سمير :شكرا ربنا يخليكى
ام بوسى:استأذن انا اشوف عبد الله وانت خليك مع مراتك
سمير:طبعا اتفضلى البيت بيتكم
خرجت ام بوسى وسابتهم لوحدهم سمير راح قعد جنب بوسى على السرير وفضل باصصلها وساكت
بوسى:ايه ياحبيبى مالك انت ليه مش فرحان
سمير بكذب:لا ياحبيبتى فرحان طبعا بس المفاجاه
بوسى: تعرف انى فرحانه اوى
سمير:علشان كان نفسك فى بيبى
بوسى:لا طبعا علشان حجيب بيبى منك انت
سمير:اه ياحبيبتى ربنا ليا
بوسى:حتسميه ايه بقى
سمير:بعدين يابوسى انا تعبان من السفر رايح جاى ساعات طويله من غير نوم انا حرتاح شويه وانتى انزلى شوفى مامتك وباباكى بيحبوا ايه خلى ماجده تجهزه
بوسى :صحيح ياحبيبى شكرا على انك أقنعت بابا وصالحتنى عليهم
سمير بعصبيه:يوووه يابوسى ماشى يا ستى العفو يلا بقى سيبينى انام
بوسى كانت مستغربه رد فعله ومش عارفه هو بيعمل كده ليه لكن رجعت قالت لنفسها:سيبيه ينام هو برده يومين وهو صاحى سايق
قامت نزلت تخت تشوف اهلها لكن مالقتهمش ولقت البيت هادى خالص
بوسى:طنط ماجده
ماجده:نعم ياحبيبتى
بوسى:هو فين بابا وماما
ماجده :طلعوا يرتاحوا فوق
بوسى : طيب لوسمحتى حضرى عشا حلو
ماجده :من عينيا شوفتى بقى ربنا صلح الأحوال ازاى
بوسى:اه والله دعوتك استجابت
ماجده:تسلمى ياحبيبتى
بوسى:انا حطلع اشوفهم علىماتخلصى
طلعت بوسى تشوف اهلها لكن قبل ماتخبط علىةباب الاوضه سمعت امها وأبوها بيتكلموا
ام بوسى:مالك يا عبد الله انت مش فرحان ولا خايف تبقى جد
الاب:انتى بتهزرى انتى مش شايفه جوزها شكله مش فرحان ازاى
الام:ده تلاقيه من المفاجأة ياخويا هو كان يصدق أن بعد العمر ده يجيب عيل
الاب:مش يمكن من الخوف
الام :ويخاف من ايه بقى ان شاء الله
الاب:خايف مايلحقش يربيه صدق بتوع زمان لما قالوا ابن الشيبه يتيم
الام:ليه يا عبد الله بتقول كده هو مش كبير اوى كده
الاب:ده شكله إللى مش كبير انتى عارفه لما استلمت قسيمة الجواز اكتشفت ان عنده ٤٦ سنه يعنى أكبر من بنتك بثلاثين سنه
الام:ياخبر اسود
عبد الله:ايه مش كنتى فرحانه دلوقتى
الام:انا مفكرا سبعه وثلاثون ولا حاجه
الاب:يا سلام فرقت قوى يعنى
قطع كلامهم صوت خبط الباب بوسى كانت اكتفت من إللى سمعته وخافت امها تعمل حاجه وتضايق سمير بيها خصوصا وهى عارفه حساسيته من الكلام عن السن
فتحت ام بوسى الباب لقيتها بوسى
الام:تعالى يابوسى ادخلى اومال فين جوزك
بوسى:سمير تعبان من السفر ايديكى شوفتى الطريق طويل ازاى
الام:اه والله عند حق ده احنا تعبنا واحنا جايين لكن هو كمان كان لسه جايلنا
بوسى:وحشتنى يابابا
الاب:وانتى كمان ياحبيبتى
بوسى:هونت عليك يابابا تقولى بنتى ماتت
الاب:وانا هونت عليكى يابوسى واختارتى سمير وانتى لسه عرفاه من كام يوم
بوسى:انا مقصدتش إللى فهمتوه يابابا
الاب:أوعى يابنتي تفكرى خوفى عليكى وحدتى معاكى قسوه ده انتى واخوكى نور عينى وانتى حتبقى ام وتجربى وتعرفى وقتها ان الاهل مايهمهش غير سعاده ولادهم وراحتهم
الام:خلاص بقى يا عبد الله انت وبنتك الحمد لله ان ربنا جمعكم على خير من تانى
بوسى:الحمد لله انتوا طلعوا فوق ليه يلا بينا ننزل نتعشى
نزلت بوسى وامها وأبوها يتعشوا
الام:هو جوزك مش حيتعشى
بوسى:لا ياماما هو قالى اعتذرلكم لانه نام حتى بلبسه من التعب
الاب:سيبيه يرتاح يابنتي
اتعشوا مع بعض التلاته بعد ماحاولوا يصحول مهند لكن رفض وكمل نوم
الام:جوزك حنين عليكى يابوسى
بوسى:ياااه ده حنين دى شويه ده نفسه يجيبلى نجمه من السما بكره لما يروح الشغل حفرجك جايبلى ايه
الاب:الهنا مش بالحاجات ياحبيبتى
بوسى:هو حنين فى كل حاجه والله يابابا
خلصوا عشاهم وقاموا يناموا عدى الليل على الكل
وظهرت نهار يوم جديد سمير قام من نومه بدرى كلم الدكتور وعرف ان المعمل بيبدأ شغله من الساعه ثمانيه الصبح خرج بسرعه قبل مابوسى تصحى او اهلها سمير ماكنش حابب أى حوار من أى نوع مع بوسى إللى صحيت من نومها مالقتهوش جنبها فضلت نور عليه فى كل مكان لكن مالقتهوش وده ضايقها اوى لان كده اهلها ممكن يزعلوا كفايه انهم قدروا تعبه وأنه مانزلش يتعشى معاهم فقررت تكلمه فى التليفون
بوسى:الو ايوه ياحبيبى انت خرجت بدرى قوى كده ليه
سمير:مشغول يابوسى عندى شغل مهم وحرجع علطول
بوسى:حبيبى كده بابا وماما حيزعلوا يفكروا انك مش مقدرهم
سمير:لا ماتقلقيش نص ساعة وراجع
بوسى:ماشى ياحبيبى سلام
سمير:مع السلامه
سمير كان وصل المعمل أخد منه الدكتور العينات المطلوبه للفحص
سمير:ارجوك يادكتور انا عاوزهم فى اسرع وقت
الدكتور:انا فاهمك ومقدر موقفك ادينى ساعتين بالكثير وتعرف النتيجه
سمير:طيب انا عندى ضيوف حروح اقعد معاهم شويه وممكن تبلغنى فى التليفون
الدكتور :ايوه طبعا اتفضل
خرج سمير من المركز الطبى وهو خايف ومرعوب ركب عربيته علشان يرجع الفيلا قبل اهلها مايصحو
لكن طول الطريق وهو بيكلم نفسه
سمير لنفسه:يارب ماتكسرش فرحتى وفرحتها انا حبيتها واعتبرتها بنتى مش حقدر اتحمل انها تكون بتخونى انا ممكن اكون فيها لكن معقول ايلينا كدبت عليا ووهمتنى انى مش بخلف وهى إللى مش بتخلف
يكون هو ده الموضوع إللى قالت إنها عاوزه تقوله ليا قبل ماتموت ياااه انا فعلا ممكن اكون أب يارب ادينى العمر اربيه وافرح بيه
وصل سمير للبيت وكان وقتها صحى اهل بوسى ونازلين تحت
سمير:سلام عليكم معلش انا اسف كان فى ورق لازم امضيه خلصته بسرعه ورجعت
عبد الله:ولا يهمك ربنا يكون فى عونك احنا كمان عاوزين نحجز الاتوبيس ونرجع
سمير:لا طبعا لازم تقعدوا معانا يومين
عبد الله:لا والله مش هينفع علشان شغلى
سمير:حضرتك كده بتحرجنى لازم تقضوا معانا كان يوم علشان خاطر بوسى وانتوا كمان تتفسحوا فى الغردقه
بوسى:اه والنبى يابابا خليك معانا
عبد الله:اللهم صلى عليك يانبى
الجميع :عليه افضل الصلاة والسلام
ماجده:اتفضلوا ياجماعه الفطار جاهز
دخل الجميع لغرفة السفره فطروا
لكن بوسى كانت حاسه ان سمير متغير معاها وبيحاول يتجنب الكلام معاها لكن مرحب بأهلها جدا
خلصوا فطار وخرج سمير وعبد الله يقعدوا فى حديقة الفيلا يشربوا الشاى
بوسى أخدت امها وطلعت تفرجها سمير جابلها ايه وتحكيلها على تركيا والممثلين إللى شافتهم
اما عند سمير وعبد الله
سمير:هو حضرتك بتشتغل ايه يا استاذ عبد الله فى المصنع
عبد الله:انا مدير الحسابات هناك
سمير:يعنى حضرتك خريج تجاره
عبد الله:ايوه
سمير:بس بيتهيألي الشغل اليومين دى مش زى الأول ولا ده فىالسياحه بس
عبد الله :هى الأحوال الاقتصاديه عموما صعبه على الكل لكن اعتقد ان عندكم فى السياحه اصعب بكتير
رن جرس موبايل سمير وكانت دقات قلبه أعلى من رنة الموبايل
سمير استأذن من عبد الله وقام يرد على التليفون
سمير:الو
الدكتور:استاذ سمير
سمير:ايوه يادكتور طمنى
الدكتور :حضرتك زى الفل وبعد ماقريت التقارير بتاعة المدام الاولانيه اكتشفت فعلا ان السبب فى عدم الخلفه كان منها هى
سمير بفرحه:دكتور انت متأكد م كلامك
الدكتور:حضرتك تقدر تيجى تاخد النتائج وتعرضها على أى دكتور غيرى او تعيد.التحاليل فى أى معمل تانى
سمير:لا لا انا اسف مقصد ش طبعا
الدكتور :انا عارف والله وحابب انك تطمن اكتر لكن محتاجين من المدام شوية فحوصات واشعه علشان نطمن على صحتها وصحة البيبى
سمير:اكيد طبعا بكره ان شاء الله لا بكره ايه انهارده حتيجى لحضرتك
الدكتور :خلاص مستنيكم الف مبروك ياسمير بيه
سمير:الله يبارك فيك يادكتور
قفل سمير التليفون وسجد على الأرض يشكر ربنا
سمير:اللهم لك الحمد والشكر يارب
فاق لنفسه وراح لعبد الله لكن كان واضح على ملامحه الفرحه
عبد الله:شكلك التليفون ده فرحك
سمير:فعلا والله اكتر من ما تتصور
عبد الله:مع انى ماشوفتش الفرحه دى فى عيونك امبارح وقت ماعرفت ان بسنت حامل
سمير بكدب:معلش ماهو سبب فرحتى دلوقتى هو نفس السبب إللى كان مانع فرحتى امبارح
عبد الله بقلق:ياساتر يارب ليه بس كده
سمير:حضرتك عارف السياحه مش مظبوطه وانا كنت داخل صفقه لو مانجحتش كنت خسرت كل فلوسى فتخيل بقى حضرتك ان ابنك إللى بتتمناه ييجى وانت بتعلن افلاسك لكن الحمد.لله دلوقتى افرح من قلبى
طبعا سمير اخترع أى موضوع لانه مش معقول يقول لعبد الله انا كنت شاكك فى بنتك او انه كان عارف انه مش بيخلف
عبد الله:الحمد لله ربنا يجعله وش السعد عليك
سمير:ماتيجى نشوفهم بيعملوا ايه
سمير كان نفسه يطير ويطلع لبوسى ياخدها فى حضنه ويفضل ماسك بطنها بأيده
وفعلا دخل عبد الله ومعاه سمير لكن لقوهم فوق فى الاوضه بتاعة بوسى
سمير:ماجده لو سمحت بلغى المدام ومامتها ان احنا هنا
ماجده :حاضر ياباشا
طلعت ماجده بلغتهم ونزلت بوسى وامها
بوسى كانت نازله بطبيعتها زى مابتنزل كل يوم وبتجرى على السلم
سمير:ايه يابوسى ماتجريش كده انتى ناسيه انك حامل
ام بوسى:اهدى يابنتي جوزك عنده حق كده غلط
بوسى:فى ايه ماانا كل يوم بنزل كده
سمير:لكن دلوقتى الموضوع مختلف ولازم تاخدى بالك من إللى فى بطنك
بوسى بفرحه :حاضر ياحبيبى
سمير:يلا انزلىةبقى بالراحة ولا اقولك خليكى
وراح شالها وسط ذهول امها وأبوها وفرحتها لكن ابوها وامها كمان كانوا فرحانين لفرحتها
سمير:كويس كده اقعدى بقى وماتتحركيش كتير
بوسى:انت مش قولت حتفسحنا
سمير:لا ياقلبى قولت حفسح بابا وماما ومهند لكن حبيبتى حتروح معايا للدكتور نطمن عليها وعلى البيبى ونرجع ترتاح
بوسى:لا بقى انا عاوزه اخرج معاهم
سمير:حبيبتى نتكلم بعد الدكتور مايشوفك
بوسى:حتيجى معانا ياماما صح
سمير:اكيد طبعا مش لازم تشوف حفيدها او حفيدتها
ام بوسى:حاضر ده يوم المنى ربنا يجيبه بالسلامه
سمير من قلبه :يارب
يتبع الفصل الخامس عشر اضغط هنا