رواية عشقت ملاك البارت الثامن 8 بقلم هاجر جمال
رواية عشقت ملاك الفصل الثامن 8
"كان مالك فى غرفته يجلس بحزن شديد ويفكر فيما يحدث معهم ويفكر فى ملاك وماذا ستكون رده فعلها عندما تعرف هذا الخبر لان بالتأكيد سوف تعرف حتى لو خبأ هذا الخبر عنها لسنوات قطع تفكيره صوت طرقات على الباب"
مالك بجديه:"ادخل."
"وجد ملاك تدخل مبتسمه ومعها بعض الكتب الدراسيه فابتسم تلقائى ونظر لها بحنان ثم سار نحوها وبداخله حزين شديد عليها"
ملاك بهدوء:"معلش يا مالك هعطلك بس ممكن تذاكرلى الكيميا بقالك كتير معملتش كده."
مالك بابتسامه:"اسف يا ملاكى بس كنت مشغول شويه،تعالى يا ستى نشوف للماده اللى مجنانكى ديه."
ملاك بضحك:"اه والله عندك حق ماده غريبه بصحيح."
"ضحك معها ثم اخذها من يديها وجلسوا امام المكتب وبدأ يشرح لها هذه الماده باسلوب بسيط وسلس حتى تفهم وبالفعل فمهت منه وبعد وقت وجدها شارده فاستغرب حالها"
مالك بتساؤل:"مالك يا ملاك سرحانه لى."
ملاك بحزن طفولى:"اصل بابا وماما واحشونى اوى،وكمان خالتو وخالو."
"اغمض عينيه بالم وقلب موجوع عليها كان يعلم ان هذا ما سيحدث ولكن لا يعلم ماذا يفعل وهو يشعر بالعجز تماما ولاول مره فى حياته،مالك هو الرجل الصارم والحاد فى طباعه عاجز الان"
مالك وهو يتحدث بكذب وحنان:"انا لسه مكلمهم من شويه وكلهم كويسيين الحمدلله،انا عايزك بس تركزى فى مذاكرتك عشان لو طلعتى من الاوائل هيدكى الهديه الكبيره."
ملاك وقد بدأت تسيل دموعها:"بس انا بقالى كتير مشفتهمش ولا سمعت صوتهم من ساعت ما سفروا وهما مش بيسألوا عليا خالص،كانى مش موجوده يا مالك."
"اخذها فى حضنه وهو يمسح دموعها برفق ويمسد على شعرها بحنان"
مالك:"ششششش بتعيطى ليه دلوقتى يا ملاكى هما شويه وهتلاقيهم كلهم عندك،وحاول ان يتحدث بمرح،وبعدين يا ستى هو انا مش مكفيكى يعنى ولا اى،خلى بالك انا ممكن ازعل ها."
ملاك بسرعه:"لا والله مش عايزك تزعل،وانت مكفينى وكل حاجه والله."
ابتعد عنها قليلا ونظر فى عينيها:"وانتى والله مكفيانى عن الدنيا كلها،ممكن استغنى عن اى حاجه واى حد الا انتى مقدرش ابعد عنك."
"ابتسمت بخجل له من هذه الكلمات ونظر لها بحب بالغ ثم امسك يديها وقبلها بحنان،مما تأكد من انه يحبها بل يعشقها وفكر فى ان يعترف لها ولكن سيعترف بطريقه جميله تليق بها"
مالك بحب:"بكره ان شاء الله هاجى اخدك من المدرسه عشان عاملك مفاجاه حلوه."
ملاك بفرحه:"بجد مفأجاه ايه قول قول يا مالك بليز مفاجاه ايه مش هقدر استنى لغايت بكره،يلا بقا قول يا مالك."
مالك بضحك شديد:"ايه دا كله طب وهتبقى مفاجاه ازاى لو قولتلك يا اروبه هانم."
ملاك بعبوس طفولى:"خلاص هستنى لبكره وامرى لله
مالك بابتسامه:"طيب يلا روحى نامى عشان عندك مدرسه بكره الصبح."
ملاك بابتسامه:"حاضر،تصبح على خير يا مالك."
مالك بحب:"وانتى من اهلى يا ملاكى."
"ابتسمت له بخجل ثم خرجت من غرفته راكضه نحو غرفتها بينما هو ظل ينظر لاثرها بحب وعشق وتنهد بهدوء"
**
"فى اليوم التالى فى الصباح المبكر استيقظ مالك بسعاده فاليوم قرر ان يعترف لها بحبه فاليوم هو يوم مميز ابدل ملابسه وارتد بدله انيقه جعلته وسيما ثم نزل الى الاسفل وجلس على مائده الطعام"
مالك بابتسامه:"اومال فين ملاك يا داده."
الداده بابتسامه جميله:"صاحتها يا مالك بيه وزمانها نازله دلوقتى."
"اؤمأ براسه وعندما سمع صوت اقدامها التفت براسه نحوها وجدها تنزل بمرحها المعتاد وهى مرتديه يونيفرم المدرسه وعلى ضهرها حقيبه المدرسه"
ملاك بابتسامه:"صباح الخير يا جماعه."
مالك/الداده:"صباح النور."
مالك:"تعالى يلا افطرى ومش محتاج اقولك..."
ملاك بمقاطعه:"اكلك كله يخلص والا مفيش شركه خلاص حفظت يا مالك والله."
مالك وهو يقرص خديها:"ماشى يا ست اروبه كلى بقى اكلك كله يا ختى."
"ضحكت الداده عليهم ودعت لهم فى نفسها"
مالك:"يلا عشان اوصلك يا ملاك."
ملاك:"طب ما فى باص يا مالك مش تتعب نفسك."
مالك بابتسامه:"لا يا ستى مفيش تعب ولا حاجه وبعدين لو التعب عشانك فانا اتعب على طول."
"ابتسمت له بطفوله وبدالها الابتسامه بحنان ثم امسك يديها واليد الاخرى يمسك بها الحقيبه وسار نحو الخارج وتوجه نحو سيارته وفتح لها الباب وركبت هى ثم استدار الى الناحيه الاخرى ليركب ايضا ثم ادار السياره وتوجه نحو مدرستها وبعد قليل وصل امام المدرسه"
مالك بابتسامه:"خلى بالك من نفسك يا ملاكى واى حد يكلمك رنى عليا بس هتلاقينى فى خمس دقايق عندك."
ملاك بمرح:"يا عم بقى بطل شغل الافلام دا خمس دقاايق اى اللى هتلحق تيجى فيهم بتضحك عليا يعنى."
مالك وهو يهز راسه بيأس:"هو فى حد يعرف يضحك عليكى برضو دا انتى تضحكى على بلد."
ملاك:"ايوه انا اقدر اضحك على بلد عشان شبح يا شبح."
مالك بضحك شديد:"طب يلا يا اروبه عشان الطابور يلا."
ملاك بعبوس:"لا خلينى قاعده شويه مش بحب الطابور."
ترنيم:"ملاك يا ملاك."
ملاك وهى تلوح لها:"ترنيم استنى،ثم نظر لمالك،معلش بقا هنزل عشان صاحبتشى جات سلام."
"ثم نزلت من السياره راكضه نحو صديقتها وعانقتها بحب ثم دخلوا الى المدرسه بينما مالك فى حاله من ذهول."
مالك بذهول:"البت اول ما شافت صاحبتها باعتنى على طول،هههههههه مجنونه بس بحبها."
"ثم تحرك نحو شركته بسعاده وشغل اغنيه(عيونى سهرانه لحماقى) وظل يدندن مع هذه الاغنيه الا انه وصل الى الشركه ثم نزل من سيارته ودخل الى الداخل وعندما رائ صديقه عادل سار خلفه نحو المكتب"
على بمرح:"الله الله شكلك مبسوط على اخر يا مالك."
مالك بسعاده:"جدا جدا يا على مش عارف اصوفلك انا مبسوط اد اى."
على بفرحه لصديقه:"يارب دايما يا صاحبى،بس اى اللى بسطك كده اوى."
مالك بابتسامه حب:"اصلى هعترف بحبى انهارده."
فتح على عيونه بصدمه وتحدث:"اصلك اى يا خويا هتعترف بحبك،ثانيه ثانيه هو من امتى وانت بتحب اصلا انت طول عمرك صارم اى اللى حصل يعنى."
مالك بجديه:"فى اى يا على هو انا مش من حقى احب ولا اى مش انسان انا ولا اى."
على:"لا طبعا بس غريبه يعنى شويه طول عمرك مش معترف بالحب اصلا عشان كده مستغربك بس،ما علينا المهم مين هى بقا."
مالك بحب:"ملاكى."
على بصدمه شديده:"مين يا خويا."
مالك:"ملاكى،ملاك بنت خالتى."
على بذهول:"ملاك ملاك ولا ملاك حد تانى."
مالك بضحك:"فى اى يا على مالك،ايوه ملاك بنت خالتى."
على:"نعم يا خويا ملاك اللى عندها 16 سنه الى فى اوله ثانوى صح."
مالك:"ايوه."
على باندفاع:"يا راجل عيب على سنك."
مالك بضيق:"فى اى يا على ما تتكلم كويس."
على:"واللى بتقوله يخلنينى اتكلم معاك كويس ازاى ها،انت مش ملاحظ فرق السن انت 28 وهى 16 يعنى الفرق بينكم 12 سنه انت متخيل يا مالك."
مالك ببرود:"واى يعنى 12 سنه فرق اى يعنى اهم حاجه انا بحبها."
على:"طب وهى فكرت رده فعلها هتكون اى ها،مالك راجع نفسك قبل ما تعمل اى حاجه."
مالك بغضب:"اولا انا عارف رده فعلها كويس لانى متأكد انها كمان بتحبنى زى ما بحبها، ثانيا انا مش هراجع نفسى فى حاجه زى ديه."
على:"هى اكيد بتحبك طبعا بس مش الحب اللى انت فاهمه بتحبك زى باباها زى خالها كده مش زى ما انت فاهم خالص."
مالك هو يكسر ما امامه ويتحدث بغضب شديد:"اانت عايز منى اى يا على حرام عليك، شايفنى جاى مبسوط تقوم تعمل كده،بدل ما تشجعنى وتبقى مبسوط عشانى لا جاى يتقطع فيا وحطيت قدامى عقبات."
على بسرعه وادرك انه اخطأ فى حقه:"انا اسف يا مالك انا اكيد مبسوط عشانك بس....."
مالك:"اطلع بره يا على."
على برجاء:"يا مالك اسمعنى...."
مالك بغضب:"قولت براااااا،ومش عايز اشوفك انهارده خالص احسنلك لحسن ودينى هنسى انك صاحب عمرى اصلا."
على بحزن:"حاضر يا مالك مش هخليك تشوف وشى تانى اصلا،عن اذنك."
يتبع الفصل التاسع اضغط هنا