رواية احببت رجلا احمد وريم البارت الثالث عشر 13
رواية احمد وريم الفصل الثالث عشر 13
يطلع رامز الباص وبعدها بدقائق يطلع احمد وهنا احمد يقف مكانه أوباااا
يـــــلاقى رامز قاعد جمب دينا وبيشورله ويضحك
ويبص على كرسى ريم يلاقيه فاضى يروح على ريم رئيس القسم ينادى عليه
دكتور اسامه " رئيس قسم الاعلام وراجل جد جدا وبيحب شغله ومش بيحب الهزار وبيحب احمد لانه راجل اوى
دكتور اسامه : ابوحميــد تعالى اقولك
احمد (يرجع تانى لاول الباص ) خير يادكتور
اسامه : تعالى اقعد جمبى انا بحب اقعد معاك ولا انت ليك حد هتقعد معاه
احمدده وقتك يادكتور مراتى ورا انا ناقص ياربى الله يخربيتك يارامز والله منا سيبك) لا يادكتور ولو معايه حد انت اهم طبعا
ريم تزعل جدا من موقف احمد وتحط السماعه فى اذنها وتغلق عنيها وتسرح مع الاغنيه
احمد كل شويه يبص عليها يلاقيها قاعده لوحدها ومحدش جمبها
شروق طبعا كانت متنرفزه من احمد فقالت لمعتز قوم يامعتز ريم قاعده لوحدها مش هينفع كده
معتز : وانتى مالك ايه يابت الحنيه الى نزلت عليكى مره واحده
شروق : غريبه ياميزو حبينا نخدم وتغمزله
معتز : ميزو على اساس انتى مين بالنسبه ليه ان شاء الله وتخدمينى على ايه اطلعى منها انتى ياختى
فحبت تولع الدنيا فطلبت من واحد صاحبها اسمه خالد مش كويس خالص انه يروح يقعد جمب ريم بحجة ان الكرسى بتاعه مش مظبوط
هنا يدخل معتز : انتى مش فاهمه مالك ومالها مولعه ليه منها ها ردى يامصيبه انتى
شروق : انا مصيبه يازفت انت اتلم شويه ده انت فردت نفسك عليه
معتز: انا قايم بدل ما اتهور عليكى انسانه غبيه اوووف
شروق :بالسلامه يافلانتينو هههههههههه
معتز راح واستأذن من ريم وقعد جمبها
ريم : ايه ياميزو فى ايه
يحكى معتز كل اللى حصل وتضحك ريم
يبص احمد بالصدفه يلاقى معتز قاعد وبيضحك هو وريم وهنا يقوم مفزوع
اسامه : ايه يااحمد فى ايه يابنى خضتنى
احمد : معلش يادكتور هشوف مراتى بس
اسامه : هههههههه مش قادر يعنى تبعد عنها ماشى يابوحميد اتفضل انت
احمد : هههههههه معلش يادكتور انت عارف يعنى ههههههه
ويروح جرى على مقعد معتز وريم وهو معدى يبص لرامز بصة غضب يضحك رامز
احمد : معتز اظن ان ده مكانى
معتز : والله ،،طيب لما هو مكانك وملكك سايبه ليه مش خايف حد يجى ياخده ومش تعرف ترجعه تانى
احمد :لا مانا متاكد انه ملكى وهيفضل ملكى لانى اقوى من اسيبه
معتز (يقوم ويشاور لاحمد ويضحك بسخريه ) طيب يادكتور خليك بالك بقى وبلاش تبقى متأكد
ويسيبه ويمشى وهنا احمد قعد ويقول : انتى ازاى تسيبيه يقعد مكانى
ريم : هو ده مكانك والله المكان فضل فاضى وحضرتك مجتش، الباص مش ملكى علشان مش اقعد حد جمبى
احمد :ريم بلاش تستفزينى
ريم (بدلع) : بلاش تزعلنى تانى يااحمد احنا طالعين رحله ارجوك
هنا احمد بصلها بحب وهى كمان وضحك
عدى ساعه كمان على ابطالنا هنا ريم نامت وهى نايمه راسها جات على كتف احمد
احمد ضمها ليه ومسك ايديها وكان فرحان اوى انها فى حضنه وقال فى سره* بحبك اوى ياريم يامراتى يااغلى من نفسى
طبعا شروق عدت وشافت المنظر ده وقالت ..حاضر يااحمد انا بقى هوريكم ايام مش هتحلمو بيها ابدا
وصل الباص شرم الشيخ بالسلامه ....
طبعا الدكاتره ليهم غرف والطلبه لهم غرف فاحمد اتفق مع الفندق انه غرفته تكون جمب غرفة ريم
واخد المفاتيح وقال خدى ياريم انتى ودينا فى غرفه 8 وانا ورامز فى غرفة 9
ريم : طيب يااحمد
احمد : يلا قدمنا الكل ينام
دينا وريم : حاضر
طلعوا غرفهم وفتحت ريم البلكونه كانت بتطل على البحر وقالت : فى جمال كده
دينا : اه هااااااااوم تعبانه موت عايزه انام اقفلى ياريم
ريم : بصراحه مش عايزه انام انا نمت فى الباص
دينا : طيب اخلصى بقى هموت من قلة النوم ياريم
ريم : طيب نامى يادينا
تحاول تنام ريم مش عارفه فتققر تلبس وتنزل تقف على البحر
فضلت واقفه ريم تلعب برجليها فى الميه وسرحانه معاه
ومره واحده تلاقى ايد اتحطت على كتفها
تلف وتلاقيه احمد
احمد: ايه ياريم اللى مصحيكى
ريم بضحكه جميله : مش عرفت انام والبحر حلو اوى
احمد : طيب ليه نزلتى من غير ماتقولى
ريم : لانك نايم ياحمد محبتش اقلقك
احمد : تعبك راحه ياريمو بس بعد كده مش تخرجى غير لما تعرفينى اتفقنا
ريم: حاضر يااحمد
احمد: يسلملى المطيع
وفضل احمد وريم على البحر وبعدين
احمد: ريمو فطرتى
ريم : لا لسه
احمد: طيب يلا نروح نفطر
ريم : ماشى بس استنى اروح البس حاجه تانيه
احمد : طيب ياريمو وتعالى وانا هجيب حاجه من الغرفه
دخلت ريم الغرفه وطلعت لقت شروق واقفه بتضحك مع احمد واحمد ميت من الضحك
شروق : ايه ده ريم انتى صاحيه
ريم : اه تصورى
احمد :طيب يلا ياريم شروق هتيجى تفطر معانا
شروق : والله ليه مش قولتلى يااحمد انك مستنى ريم
احمد: نسيت ياشروق عادى يعنى
ريم: طيب انا اصلا كنت طالعه اقولك انى مش قادره وهنام
شروق : بتقولى كده علشان انا جيت ياريم
احمد: بطلى رخامه ياريم ويلا
ريم : لابجد حاسه انى تعبانه وعايزه انام عن اذنكم
وسبتهم ومشى وهنا احمد ولع من ريم وشورق فرحت جدا وشدت احمد
دخلت ريم تحاول تنام وفين على مانامت وبعد ثالث ساعات تستيقظ ريم
ريم : دينا يادينا قومى بقى ده انتى كسلانه اوى
دينا : هاااااااوم ايه ياماما عايزه انام
ريم :ههههههههههههه بقى كده
تمسك ريم المخده وتخبطها فى دينا
تقوم دينا بعصبيه : ده هزار ياريم
ريم بدلع : جعانه يادينا وزهقت نوم
دينا تحس بتأنيب ضمير وخصوصا انها عارفه ان ريم مش بتعرف تاكل لوحدها
دينا: ياخلاصى قومى نصلى ونلبس وانا الى هعزمك يلا
ريم تحضن دينا وتبوسها : حبيبتى يادندون
دينا : انتى الى قلبى ياريمو
بينزلوا وبينزل طبعا معاهم رامز ومعتز بيتغدوا وبعدين ريم تسال رامز
ريم :رامز
رامز انتبه: ايوه ياريم
ريم احمد فين يارامز
رامز بحزن: خرج
ريم :اكيد مع شروق مش كده
رامز : مش تزعلى ياريم والله احمد بيحبك
ريم : تضحك بيحبنى جدا وتحكى اللى حصل النهارده
دينا : مش قولتلك بغير عليكى
ريم قفلى يادينا انا خلاص بجد تعبت
معتز : ريم انتى لسه فى اول الطريق مش معقول تعبتى من اولها اجمدى ياريم
ريم : عادى بقى اللى ربنا عايزه هيكون
رامز : مش تقلقى ياريم سبيها لله يلا قوموا فى حفلة سمر معموله على البحر
ريم ودينا ومعتز : يلا
بتمشى دينا مع رامز وايديهم فى ايد بعض
وريم ومعتز وراهم
بيدخلوا على جروب الرحله على البحر وطبعا احمد وشروق قعدين جمب بعض
احمد يبص من بعيد ويلاقى رامز جاى ومعاه دينا ويبص لورا يلاقى معتز وريم جمب بعض
تبصله ريم بصه وحشه اوى وتروح تقعد ويقعد جمبها معتز
وطبعا رامز ودينا جمب بعض وجمب معتز واحمد وشروق قدام ريم
يبدأ الجروب يلعبوا لعبة الصراحه والكل يضحك على الفضايح ماعدا ريم واحمد الى كانوا فى دينا تانيه
احمد* كنت مفكرك نايمه ياريم ودلوقتى اشوفك مع معتز يعنى كنتى معاه طول الوقت ده
ريم * سايبنى طول النهار مش سالت عنى حرام عليك ياحمد بجد مش بتحس الله يسامحك
بتلف الزجاجه على خالد وهنا خالد بيسأل ريم
خالد : ريم القمر
احمد : انجز ياخالد
خالد : ههههههه اسف يادكتور
خالد : ريم قوللنا ايه اكتر حاجه ندمتى عليها فى حياتك
ريم : سكتت شويه والكل قاعد منتظر ردها وخصوصا احمد .... انا ندمانه على حياتى دى كلها
احمد اتفاجأ من رد ريم وهحس انه خلاص قلبه هيقف
وبعدين كملت ريم : ساعات اوى حاجات بتتفرض علينا ومش بيكون لينا فرصه نختار لان صعب نختار بس اكيد لكل شئ نهايه
خالد : يالهوى يابت ياريم سورى يادكتور ده انتى طلعتى جامده
وتلف الزجاجه على دينا وتسأل رامز
دينا : انت ليه حبتنى انا وايه الى بتتمناه فى حياتك
رامز : بصى يادودو انا حبيت فيكى كل حاجه حلوه واللى مش شوفتها فى اى بنت واللى بتمناه انى اعيش جمبك وفى حضن قلبك واجيب منك اولادى ويمسك ايديها بعشقك يادينا
الجروب كله يصفر وطبعا ريم كانت فرحانه لصديقتها وزعلانه على حالها ونزلت دمعه من عنيها
كسرت احمد وحس خلاص ان الدنيا وقفت بيه وهنا شروق ادخلت
شروق : على فكره ياجماعه دينا صوتها حلو اوى
دينا : وانتى مالك اصلا
شروق : بجد يادينا غنى حاجه
الجروب ايوه يادينا غنى
دينا : حاضر وغنت بحبك لجنات
وطبعا الكل صفقلها وهنا معتز قال : ريم بقى صوتها احلى من دينا
اتفاجأ احمد لانه اول مره يعرف ان ريم بتغنى
الجروب ممكن يادكتور ريم تغنى
احمد : ها اه عادى
ريم : اسفه ياجماعه بجد مش هقدر
الجروب بليز ياريم علشان خاطرنا
وهنا ريم استسلمت وسكتت شويه واحمد منتظر هتغنى ايه
ريم :
هودي العينينمعقول يخونواهودي الإيدينمعقول يكونوالَ غيري يكونواجرحي أناكنت اتركني إحلمما بدّي فيقلاقي جرحك علّمبقلبي البريءو أعرف إنّكبقلب غيري عشيقو إنّي بعمركمش أكتر من صديقو من طرف واحد حبّناهالقدّ رخيصعندك حنانيحبّ و أحاسيسبعتا بثوانيخنت الأمانةسرقت الهناكنت اتركني حسّكحبيب الرّوحو بحبّك إتمسّكلو كلّو جروحو حياتي بتخصّكبكلّ وضوحو إشعر إنّي نصّكلَ آخر روحلَ يوم اللّي منواجه ربّنا
كل الجروب اتأثر بجمال صوت ريم وبقوة الكلمات ..احمد كان خلاص هياخد ريم فى حضنه ويقولها بجد بحبك
اما شروق كانت فرحانه لانها حست ان ريم انكسرت وقالت لسه كمان ياريم هتشوفى معايه ايام وضحكت ضحكه خبيثه
معتز : رااائع ياريم انتى بجد ملاك
الجروب كله صفق لريم بس محدش كان حاسس بريم قد مااحمد ودينا ومعتز ما حسوا بيها
حاول احمد يكلم ريم بس هى بعديت عنه ودخلوا غرفهم دخلت ريم البلكونه وقعدت تسمع اغنيه وتغنيها
ياة على الجراءة ياة على البرائة اة دالى باين ونت خاين ونت جارح
ياة على البراعة ياة على الوداعة ياة ونت قادر كنت هايل ودا الى واضح
فى الخيانة وفى الخداع كنت بطل وبميت قناع وعلى الكلام دا احب اضيف
كنت نار من جوانار ليل ومطلعلوش نهار ودورى كان دور الضعيف
انت من ججواك والى برا ملاك اتخدعت بجد فيك
معاك بعد الى شفتة معاك كرهت حتى هواك وكل ذكرى منى ليك
وتبكى اوى وفجأه ....ده الى هنعرفه الحلقه الجايه
يتبع الفصل الرابع عشر 14 اضغط هنا