رواية روح الفؤاد البارت الأول 1 بقلم فاطمة الدمرداش
رواية روح الفؤاد الفصل الأول 1
قاعدة ف امان الله ف العربيه جمب الشباك
ومستنية العربيه لما اتحمل
وفجاة يجى حجر ف دماغى
انا اهههه ي راسى اه
الناس انتى كويسه ي انسه
نور الحمد لله
بس معرفش مين عامل كدا
وببص ف الحجر لقيت مربوط معها ورقه
بفتح الورق لقيت مكتوب فيها
اولا سامحينى لو جى فيكى الحجر لان مش بعرف انشل
ثانيا انا معجب بيكى جدا جدا
ثالثا بحبك بحبك بحبك ف الله ي احلى نور عفكرة انا عارفك من زمان وبراقبك كمان ومستنى لما تخلصى السنه دى
اسفه لان عاملت الحركه دى سامحينى بس انا من احنا وصغيرين نفسى القولك
وبصراحه استحملت كتير
باى
نور بصدمه اقرى كدا يحجه اظهر الخبطه اثرت عليا
هو اى دا بس
لالااا لا ف حاجه غلط
حطيت الورقه ومهتمتش خالص لان كنت فاكرة ان دا من اثر الخبطه فمش مركزة انا وبقرا
دخلت الجامعه منى اى ي بنتى الحصلك مالك دايخه ليه
نور انا وركبه العربيه حد ضربنى بالحجر ومشى
منى بضحك ازى دا بس وبردوا بتضحك
نور اضحكى ي اختى ليكى يوم بردوا
منى وانا مالى ي لمبى هو انا الضربتك بالحجر
نور بدموع بردوا ليكى يوم
منى خلاص انا اسفه بس متبكيش
نور انا موجودعه من الخبجه بصراحه جامدة
منى اه والله تعالى ندخل الحمام وارفعى النقاب اغسلى وسك
نور حاضر
منى طيب ماشى يلا بينا
ف المحاضرة نور كانت مش مركزة خالص من الخبطه دى
منى خلاث كلها ساعه وهنمشى استحملى
نور ماشى
الدكتور انتى قومى نور انا
الدكتور لا الجمبك اللبسه خمار
منى انا
الدكتور ايوا
كنت بتحكى ف اى
منى بتوتر والله ي دكتور هى تعبانه فكنت بقولها هانت كلها ساعه وهنمشى
الدكتور بص عليهاا
وقالها دى هتكون اخر مرة تمام
منى كانت خلاص هتبكى تمام
واخيرا خلصت المحاضرة
نور انا أسفه انا جبتلك كل دا
منى خلاص بقى مش مهم يلا نروح
نور بجد مش زعلانه
منى بضحك وضربتها لا مش زعلانه
ركبوا العربيه ونزلت منى الاول
منى سلام ف امان الله
نور سلام
نور بس وهى وبنتين كانو ف العربيه
وهى ونازله جى ولد صغير وعطها وردة ومعها ورقه بردوا
يتبع الفصل الثاني 2 اضغط هنا
- فهرس الرواية "رواية روح الفؤاد كاملة"