رواية دمرتني ومازلت احبك الحلقة الثالثة 3 بقلم مريم غريب
رواية دمرتني ومازلت احبك الفصل الثالث 3
محمد:انسه ساره.
ساره لفت لمصدر الصوت وبصتله ودموعها فى عينها وعلى خدها..بصلها محمد وتنح قدام الوجه الملائكى ده وسحر عيونها الزرقاء الجميله والخدود المورده والبشره البيضاء..وفاق محمد على صوت ساره.
ساره بدموع:نعم..حضرتك عاوز حاجه؟؟
محمد بارتباك:اااانا..كنت كنت.
ساره بعصبيه:كنت اييييييه.
محمد:كنت ككنت عايز اطمن عليكى..قصدى يعنى عشان اللى حصل فوق وكده.. متزعليش.
ساره:متشكرا لاهتمام حضرتك انا مش زعلانه.
محمد:وعارفه والله مش لايق عليكى الزعل اسمعى منى..عارفه هقولك وصفه سحريه اتعملى مع الزعل على انه عدو..ساره بتبصله باستغراب من كلامه.
محمد:هبسطهالك..تخيلى انك واقفه على حلبة مصارعه والحزن هو خصمك.اااه بس خلى بالك الحزن خصم مش سهل ابدا.
وكمل بحركات مسرحيه.
محمد:ولما تبدا الجوله الاولى هتتهزمى وفى الجوله التانيه هيسرق منك الفرحه وفى الجوله التالته والرابعه هيديكى احزانه كلها دفعه واحده وفى الجوله الخامسه هياخد منك كل حاجتك الحلوه وفى الجوله السادسه هيقضى عليكى تماما وهيفوز الحزن بس انتى هتضربيه طااااخ طييخ طاااخ طااااااااااااااااخ.
ساره اندمجت معاه وهجمت عليه وكانت هتضربه.
ساره:ااااااااااااااااااااااااه.
محمد بخضه:ااااااااا مالك؟؟
ساره فاقت وقالتله:ااا..انا اسفه.
وبعدين انفجرت فى الضحك وكذلك محمد.
محمد:هههههههه شوفتى بقى لما بتضحكى بتبقى احلى ازاى.
ساره اتكسفت وبصت فى الارض.
ساره بابتسامه:ميرسى اوى لحضرتك خففت من حزنى وخلتنى اضحك.
محمد بمرح:دى شغلتى اساسا.
ساره ضحكة ضحكه صغيره ساحرته.
وقالها بتلقائيه:تعرفى انك جميله اوى.
بصتله ساره بغضب ودارت وشها الناحيه التانيه.
لف محمد وبصلها وقالها وهو بيحاول يخفف من حدة الموقف:والله انا مقصدش اضايقك اقسملك والله بجد متزعليش انا والله ارتحتلك اول ماشوفتك وقلبى اتفتحلك..معلش متزعليش منى بجد انا اصلى اللى فى قلبى على لسانى واعتقد ان دى مش حاجه وحشه ولا ايه؟؟
ساره بصتله وابتسمت.
ساره:خلاص حصل خير.
محمد:هبقى سعيد جدا لو بقينا اصدقاء.
ساره:اه طبعا ليه لا.
محمد طلع من جيبه كارت واداهولها.
محمد:ده كارت فى كل ارقامى لوحبيتى تتكلمى او لو جتلك نوبة الحزن دى تانى انا موجود هنفيهالك فى ثوانى.
ساره:ههههههههه ماشى انشاء الله شكرا.
وخدت منه الكارت..وهنا جت ميرنا واستغربت لما شافت ساره واقفه مع واحد غريب.
ميرنا:ساره..فى حاجه؟؟
ساره:لا ابدا ياميرنا مافيش..اعرفك استاذ ااااا.
محمد بسرعه:محمد..محمد يسرى.
ساره:استاذ محمد يسرى..اللى كان فوق عند يوسف.
ميرنا:اه تشرفنا.
محمد:الشرف ليا.
ميرنا:طب يلا يا ساره.
ساره:اه يلا..عن اذنك.
محمد:اتفضلو اتفضلو.
ومشيت ساره وميرنا بالعربيه وبص عليهم محمد لحد ما اختفو من قدامه وبعدين طلع الشركه تانى..ودخل مكتب يوسف.
ماذن:ايه يامحمد اتاخرت كده ليه؟؟!!
محمد:ما انا قولتلك انى كنت بعمل مكالمه.
ماذن:لازم ناس مهمه.
محمد بصوت منخفض:مهمه جداااا.
ماذن:ايه.
محمد:ها..لالا مافيش.
.........................................................................................................................................................
ساره ميرنا فى العربيه فى طريقهم للعوده الى البيت.
ميرنا:الا قوليلى ياساره..انتى كنتى واقفه مع الاسمه محمد ده ليه؟؟
ساره:عادى بس على فاكره هو اللى جه ووقف معايا مش انا اللى وقفت معاه..بس ده طيب اوى ماسبنيش الا لما ضحكت.
ميرنا:لا والله..طب تمام ياست ساره هتحولى نشاطك من يوسف لمحمد ده؟؟
ساره بغضب:اسكتى ياميرنا اسكتى خالص انتى عارفه كويس انا اد ايه بحب يوسف..بس هو رافضنى.
وكملت بدموع:ليه بس ياميرنا بيعمل كده انا والله بحبه لو طلب عنيه هدهومله..شوفتيه النهارده عمل معايا ايه؟؟
ميرنا بتاثر من كلامها:خلاص ياساره اهدى بقى..والله اخويا ده حمار..حمار كبير كمان..معلش ياحبيبتى بكره هيعرف قمتك وسعتها اتقل براحتك يا جمييل.
وغمزتلها.
ساره بابتسامه:ده وقت هزار بذمتك؟؟
ميرنا:ههههههه ايه ياساره بضحك معاكى ياستى.
ساره:ضحكى ياختى.
ووصلو البيت وطلعت ميرنا شقتها ودخلت ساره شقتها.
احمد كان بيقرا فى الجورنال.
احمد:ها ياساره عملتى ايه؟؟
ساره ملقتش كلام تقوله.
ساره:..............................
احمد:ايه يابنتى فى ايه؟؟
ساره بارتباك:مممافيش...مافيش يابابا.
احمد:طب ايه عملتى ايه شوفتى مكتبك طيب عجبك؟؟
ساره بحزن:لا يابابا ماشوفتش.
احمد:اومال روحتى تعملى ايه؟؟
ساره بكذب:يابابا يوسف كان فى اجتماع والاجتماع طول ف ماعرفتش اشوف حاجه.
احمد:ااااه طب مش مشكله شوفى هتروحى امتى تانى.
ساره:حاضر.
...............................................................................................................................
ومرت ساعات على بيت ال سليم ودقت السادسه ووصل يوسف البيت..ودخل شقته وكانت عيلته قاعده بتشوف التليفزيون.
يوسف:السلام عليكم.
كلهم:وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته.
ميرفت بابتسامه:ازيك ياحبيبى.
يوسف:ههههه كويس ياماما.
ميرفت:احضرلك الغدا.
يوسف:لا ياماما اتغديت بره.
ميرفت:طب تشرب عصير فريش؟؟
يوسف بنص عين:مصممه يعنى..مممم ماشى.
ميرفت بجفاء لميرنا:بت ياميرنا قومى هاتى لاخوكى عصير.
ميرنا قامت بحزن ومردتش عليها.
ميرفت:شوفو البت مابتردش عليا ازاى.
يوسف:ياماما هى عملت حاجه.
ابراهيم:لا ازاى متبقاش امك لو مانكدتش على اختك.
ميرفت:اه بقيت انا المحقوقه ماشى ادينى سكت اهو.
يوسف قرب عليها وباس راسها.
يوسف:انتى تتكلمى براحتك ياست الكل بس احنا كان قصدنا انها معملتش حاجه غلط.
ميرفت بابتسامه:والله انت اللى ناصفنى فى البيت ده يابنى.
يوسف:هههههههه كلنا هنا رهن اشارتك يا ماما..يلا بقى عن اذنكو انا داخل اوضتى.
ودخل يوسف اوضته ورما نفسه على السرير واسترخى..وخبط بابا اوضته فاذن بالدخول.
دخلت ميرنا وهى حزينه خالص..بصلها يوسف بحنان وقالها.
يوسف:تعالى ياميرنا..تعالى اقعدى جمبى.
قعدت ميرنا.
يوسف:ايه مالك مقشره كده ليه؟؟
ميرنا:يعنى انت شايف كل اللى بيحصل وبتقولى مقشره ليه!!
يوسف:وهو ايه اللى بيحصل؟؟
ميرنا:لا والله ماتعرفش حاضر انا هقولك.
وقعدت تشكيله عن خلافتها وخنقتها مع والدتها..وفى الوقت ده خبط باب شقة ابراهيم قامت ميرفت تفتح وكانت ساره.
ميرفت بابتسامه:اهلا ياساره..ادخلى ياحبيبتى.
ساره:شكرا ياطنط.
ودخلت ساره وسلمت على عمها.
ابراهيم:ساره عندنا..اهلا اهلا ياحبيبتى تعالى اقعدى تعالى.
ساره:شكرا ياعمو انا كنت جايه لميرنا.
ابراهيم:هى اكبد فى اوضتها ادخوليلها ياحبيبتى.
ساره:ماشى عن اذنكو.
ابراهيم\ميرفت:اتفضلى.
مشيت ساره فى الطرقه اللى بتوصل للاوض وكانت هتخبط على اوضة ميرنا..بس سمعت صوتها فى اوضة يوسف..قربت من الباب عشان تخبط وتكلم ميرنا لكنها وقفت لما سمعتهم بيتكلمو عليها واتصدمت من اللى سمعته.
يوسف:يابنتى ساره دى لازم تودوها تكشفو عليها وتتاكدو اذا كانت ولد ولا بنت.
ميرنا:لا يايوسف انت زودتها اوى متتكلمش عنها كده ولعلمك بقى ساره احلى بنت ممكن اكون شوفتها فى حياتى بس هى اللى مخبيا جمالها ده.
يوسف:والله بقى جميله مش جميله لنفسها مش ليا.
ساره كانت واقفه بتسمع كل ده من ورا الباب وهى مصدومه ودموعها نزلت بغزاره على وشها..مستحملتش اكتر من كده وطلعت تجرى وابراهيم شافها وهى طالعه بالشكل ده بتجرى وبتعيط ف نده عليها هو وميرفت لكن لاحياة لمن تنادى..خرجت ساره من الشقه ونزلت على شقتها.
stop...flash Back.
نرجع كام دقيقه لورا.
يوسف:مالك مقشره كده ليه؟؟
ميرنا:يعنى انت شايف كل اللى بيحصل ده وبتقولى مقشره ليه.
يوسف:وهو ايه اللى بيحصل؟؟
ميرنا بتهكم:لا والله ماتعرفش ايه اللى بيحصل طيب انا هقولك ايه اللى بيحصل..ماما مش طايقانى حسا انها هاين عليها تطردنى من البيت وكل شويه تتخانق معايا بسبب وبدون سبب وبعملها اللى بتطلبه.
ومع ذلك برده مبيعجبهاش وبتقولى كلام بيضيقنى والله انا تعبت خلاص.
وقربت اتعالج بسببها.
وكملت بسخريه:وانت تقولى هو ايه اللى بيحصل لا ياسيدى محصلش حاجه.
يوسف وهو مندمج فى كلامها:ياااااااااااه كل ده معبيا من امك ده انتى قلبك اسود اوى.
ميرنا:مين انا!! الله يسامحك دا انا لوكنت لقيته كانت هتعاملنى احسن من كده.
يوسف:هههههههه يارب يا مونى الحكايه متقلبش بجد والاقى امك فى الاخر قلبت عماد حمدى وتقولك.
وكمل بحركه مسرحيه:انتى مش بنتى وانا مش امك انتى لقيته لقييته لقييييييييييته ههههههههه.
ميرنا مسكة المخده وضربته.
يوسف:خلاص يامجنونه.
ميرنا:وكمان بتهزر الله يسامحك يا اخى.
يوسف:خلاص بقى يا مونى ميبقاش قلبك اسود..خلاص بقى وانتى موزه كده..بكره هاحط مكتب قدام العماره واقعد والاقى العرسان طوابيييييير وانا اكتب بيانتهم واعد اصنف ادى اختى لانهى واحد فيهم.
ميرنا:ايوه ياخويا اضحك عليا بكلمتين.
يوسف:وهل ده ظنك فيا؟؟
ميرنا:لا لاسمح الله ابدا..اه صحيح تعالى هنا.
يوسف:جيت اهو نعم؟؟
ميرنا:ايه اللى انت هببته الصبح ده مع ساره فى الشركه؟؟
يوسف وقد انتابه الضيق:ليه بس السيره دى دلوقتى.
ميرنا:يايوسف انت ماشفتش نفسك كنت بتكلمها ازاى كفايه انك كسفتها قدام الناس.
يوسف بنرفذه:ما انا واحد مش فاضى اسيب شغلى وقال ايه تعالى ورينى مكتبى ده كلام ياناس.
ميرنا:كان ممكن ترفض بشكل مهذب مش تهينها بالشكل ده..بذمتك ماصعبتش عليك لما عيطت جرحت مشاعرها على فكره.
يوسف بسخريه:نعم..مشاعر..انتى فاكره انها بنت زى باقى البنات يابنتى ساره دى لازم تودوها تكشفو عليها وتتاكدو اذا كانت ولد ولا بنت.
يتبع الفصل الرابع 4 اضغط هنا