رواية الانتقام من الأب البارت الثالث عشر 13 بقلم اسماء زيدان
رواية الانتقام من الأب الفصل الثالث عشر 13
جنى نزلت المطبخ تجيب مايه ف نفس الوقت خرج معتز من المكتب وكان ماشى طالع السلم لاقى حد خارج من المطبخ رجع تانى وركز فالوش كويس
معتز بصدمه:مش معقول ضحى
المايه وقعت من جنى ووقفت مكانها مش بتنطق
ومعتز بيقرب اكتر منها وبعد دقائق وصل مكانها واتصدم
معتز:مايا بتعملى اى
مايا وهى ماسكه ازازة ميه: كنت بجيب مايه وطالعه تانى
معتز: اه طب يلا اطلعى ولا هتباتى هنا
مايا:هطلع بس انت قولت ضحى مين هى
معتز بعصبية: ملكيش دعوه يلا امشى
ومشيو طلعو جناحهم ونامو
وجنى دخلت اوضتها بتتنفس بسرعه
ارسلان: مالك فى اى
جنى:شافنى
ارسلان بصدمه:وعملتى اى
جنى: لاقيت مايا كنت جايه فالمكان اللى انا فيه روحت انا وقفت ورا السور وهى كانت طالعه من المطبخ مش عارفه ازاى انا مشوفتهاش هناك
ارسلان بيقرب ياخدها ف حضنه:طب خلاص اهدى عدت على خير
جنى وهى ف حضنه:كنت هموت من الخو
واخدت بالها من وضعهم قامت زقته جامد
جنى:انت اتهبلت ازاى تعمل كدا
ارسلان برفع حاجب:عملت اى مش انتى مراتى
جنى:دانت بتحلم بقا فوق دا مش اتفقنا واحترم نفسك
ارسلان:ايوا دا مش اتفقنا عارف بس انا مغلطتش انتى مراتى صح ولا لا
جنى بتوتر:اي ايوا بس احترم نفسك وخلاص وممنوع تعمل كدا تانى احسن والله انام ف اوضه تانيه
ارسلان وهو بيكتم الضحك:ماشى تصبحى على خير
وسابها ونام وهى لما اتأكدت انه نام راحت نامت جنبه عالسرير وحطت مخدات بينهم
واشرقت شمس القاهره بنورها الساطع
ونزلت ايام من اوضتها ومكنش فيه حد لسه صاحى غير الخدم وطبعاً نجيه
ايام دخلت المطبخ ونجيه كانت موجودة راحت وقفت جنبها
ايام:ليه بتعملى كدا
نجيه باستغراب:بعمل اى
ايام:العصير بتاع رعد اظن كدا فهمتى
نجيه بتوتر وعدم فهم:ماله العصير
ايام:امممم شكلك بتحبى اللف والدوران تمام معنديش مانع بس مش هنا لا ف قسم البوليس اى رأيك
نجيه بصدمه:هاااا قصدك اى مش فاهمه
ايام:انا كشفتك بطلى تحطى مخدر فالعصير فااااااهمه وانا اللى هعالج رعد بنفسى واياك اشوفك جنبه ولا بتعملى له حاجه
نجيه: مخدر اى وبتاع اى اللى بتقوليه دا
ايام:انتى عارفه ومتأكده من كلامى انه صح وعشان كدا بحذرك بلاش الشغل دا معايا تمام
وسبتها وطلعت وسط ذهول نجيه وصدمتها
نجيه:ازاى عرفت انا كدا مش هعرف اخد حق ابنى
اجتمعت العائله على الفطار وجلست ايام جنب رعد ومعاذ جنبها وارسلان قصادها ومعتز يترأس السفره وعلى يمينه سليم ومروه وولادهم وعلى شماله مايا وولاده وجنبهم ايام ومعاذ وشهد
شهد:امال مراتك فين يا ارسلان محدش شافها
ارسلان:نايمه ياعمتو
مروه:هى علطول نايمه كدا انا مش عارفه اشوفها
ارسلان: معلش اصلها تعبانه جدا ومش بتنام طول الليل ف عشان كدا نايمه
شاهى:وتعبانه عندها اى
ارسلان ببرود:قولتلك للمره المليون ملكيش دعوه بينا
حبيبه:هدى اعضائك يا ابيه بس بجد عايزه اشوفها طيب هى اسمها اى
ارسلان:جنى
معاذ:الله اسم جميل اكيد صحبته جميله زيه
ارسلان:احترم نفسك دى مراتى
معاذ ضحك وسليم لاحظ ان سيف قاعد ساكت ومش بيرفع رأسه من على طبقه
سليم:سيف
سيف وهو منزل رأسه:نعم يابابا
سليم:مش بتتكلم معانا ليه
سيف: مليش مزاج عادى
سليم:طب انت باصص فالأرض ليه ارفع رأسك
سيف: عشان انا باكل هتأخر عالمدرسه كدا
سليم قام وقف وراح عنده و
سليم:قولت ورينى وشك
ورفع وش سليم ولاقيه مضروب جنب عينه
سليم:مين عمل كدا انطق
مروه قامت حضنه:قول ياحبيبى خنقت مع مين
سليم: ماترد حصل اى
حبيبه انا هقولك يابابى
ارسلان:ومقولتيش ليه من الصبح
حبيبه:شوفو كان فى واحد معانا فالمدرسه اسمه فارس ودا عايزينى ابقا صحبته ونرتبط وكدا يعني وانا قولتلك روح ذاكر واشرب اللبن احسنلك هو اتعصب ومسكنى من شعرى وجه سيف ضربه عشان يسيب شعرى وكان هيضربنى بس سيف مسك دراعه وجابه ورا ظهره وبعدها فارس دا قاله سيب ايدى واحنا نتكلم وسيف سابه وفارس بغدر ضرب سيف وقعه وبعدها الاتنين ضربو بعض وراحو للمدير بعدين بقا مش عارفه حصل اى بس فى حاجه يابابى الضربه اللى جنب عينه دى لما راح للمدير مكنتش موجوده ولما خرج كانت موجودة
سليم بغضب مكتوم:كمل ياسيف حصل اى عند المدير
سيف ساكت
ارسلان:ماتتكلم ياض حصل اى
سيف بصله بطرف عينه وسكت
مروه بدموع قربت منه:قول ياحبيبى حصل اى عند المدير
سيف بحزن:دخلنا ياماما عند المدير وحكيتله اللى حصل وانه كان هيضرب اختى وانا بس ضربته على خفيف عشان يسكت قام المدير زعقلى وقالى فاكر نفسك بلطجى هنا هو مفيش قوانين وخلى فارس دا يضربنى زى ماضربته بره وفارس ضربنى بوكس جنب عينى قدام المدير
سليم بغضب مسك ايد سيف وخرج و
سليم:حبيبه يلا بسرعه هاتى شنطتك وتعالى ورايا
حبيبه اخدت الشنطه وطلعت تجرى وراهم وركبت معاهم ومشيو راحو المدرسه
وعالسفره
ارسلان:ازاى مدير يعمل كدا هو مش فاهم شغله ولا اى
معتز:اهدى ابوك هيتصرف
ارسلان كمل اكله ومشى ومروه قاعده حزينه على ابنها اللى اتهان من طالب زيه وقدام المدير وقاعده ساكته
مايا: متقلقيش يامروه سليم هيتصرف ويعلم المدير دا الادب
مروه: ازاى يعمل كدا بين الطلاب
مايا: خلاص بقا ياحبيبتى كملى كلك يلا
مروه بصتلها بابتسامه
مايا:وانتى ياشاهى مش عندك مدرسه
شاهى:هااا اه عندى بس معلش ياماما تعبانه النهارده ومش هروح
مايا:تعبانه مالك الف سلامه عليك
شاهى:الله يسلمك ياماما هطلع اوضتى شوى
مايا:طيب
وهى طلعت اوضتها
ومعاذ قام وقف
معاذ:همشى انا بقا ياماما خلى بالك من نفسك
شهد:هتمشى من دلوقتى لسه بدرى
معاذ: معلش النهارده اول يوم وكمان مش فاهم حاجه فالجامعه دى يمكن الاقى حد يساعدنى
شهد:ماشى ياحبيبى ربنا معاك
مروه: ربنا يوفقك ياميزو
معاذ:يارب ياطنط عن اذنكم
معتز وقف:استنى اوصلك معايا
معاذ: شكراً
وسابهم ومشى
مايا:كمل اكلك احسن عشان لسه بدرى
معتز قعد ومردش عليها
ايام:فى شغل النهارده فالشركه مستر معتز
معتز: ياحبيبتى انتى من يوم ماجيتى هنا وانتى مش بتروحى الشركه إحنا بنشتغل فالمكتب هنا
مايا سمعت حبيبتى وخبطت معتز ف رجله من تحت السفره معتز بصلها بغضب
ايام:تمام ماشى
مايا:ابوكى عامل اى يا يومه
ايام:كويس يامدام الحمدلله
مايا: يارب دايما
ايام:تسلمى
وايام بصت لرعد لاقتها حاطة ايده على راسه بالم ومش قادر ياكل
ايام وقفت ومسكته من دراعه:تعالى نقعد مع بعض شوى يارعوده
رعد ابتسم:رعوده امممم طيب يلا
وهما ماشيين
ايام نادت بصوت عالى:داده نجيه هاتيلى اتنين عصير فالجنينه
رعد:بالبرتقان
ايام بابتسامة:بالبرتقان ياداده
وخرجو الاتنين
وبعدها خرج معتز للشركه
وتبقى مايا وشهد ومروه مع بعض
وصل سليم المدرسه واخد سيف وحبيه ودخلو مكتب المدير
سليم بغضب:انت ازاى تسمح لنفسك انك تخلى طالب هنا يمد ايده على ولاد سليم الدمنهوري ازاااااى
المدير بخوف وتوتر:اهدى بس ياباشا اكيد فى سوء تفاهم اهدى
سليم:سوء تفاهم دا عندك انت مش عندى انا
المدير:طب خلاص هسمع من سيف وحبيبه دلوقتى
وبص لسيف وحبيبه:قولولى حصل اى ياولاد فالملعب
حبيبه حكت كل حاجه
مدير:انا بعتذر ياسليم بيه انا اللى مسمعتش من الاتنين
سليم:اعتذارك لسيف بيه مش ليا فااااهم
المدير بص لسيف:انا بعتذر ياسيف
سليم:مش كدا الاعتذار ابعت هات الواد اللى ضرب ابنى وانت وهو تعتذرو يلااااا
المدير:حاضر
وطلب بحضور فارس وبعد وقت دخل فارس والخوف هياكله
المدير:اعتذر يافارس لسيف
فارس:انا معمتلش حاجه عشان اعتذر
المدير:لا عملت لما مديت ايدك على حبيبه اعتذر يلا من الاتنين
فارس بصلهم بخوف:انا اسف ياسيف اسف ياحبيبه
سليم:واياك تقرب من حبيبه تانى فاهم ياض
فارس:فاهم
سليم بص للمدير:اعتذر انت كمان
المدير باحراج:اسف ياسيف اسف ياحبيبه
سليم:ابقا خلى بالك من شغلك كويس وابقا اسمع من الطرفين ياسيادة المدير
وخرج ومعاه سيف وحبيبه
سيف: شكراً يابابا
سليم:متقولش كدا ولو عايزهم يعتذرولك قدام المدرسة كلها معنديش مانع
سيف:لا خلاص كفايه كدا
سليم:طب يلا روحو على الكلاس بتاعكم
سيف مسك ايد حبيبه:حاضر يابابا ربنا يخليك لينا
وباسو سليم ومشيو وسليم خرج من المدرسه وراح الشركه
اما فالجنينه قاعد رعد وايام
ايام:ماتحكيلى عنك يارعد
رعد وهو بيدلك راسه من الالم:طب ماتخليها بعد العصير عشان بجد مصدع جامد
ايام:ماشى
وفالمطبخ جهزت نجيه العصير ووقفت ف زاويه من زوايا المطبخ وحطت المخدر ف كوباية رعد من غير ماحد يحس
نجيه:نهى خدى طلعى العصير دا لايام ورعد بيه فالجنينه
نهى:حاضر
نجيه وهى بتشاور على كوباية معينه:الكوبايه دى تبع رعد بيه اوعى تتلخبطى
نهى وهى بتاخد العصير:حاضر
وخرجت راحت الجنيه و
نهى:العصير
ايام: ماشى روحى
نهى وهى بتشاور على الكوباية تبع رعد:الكوبايه دى ليك يا رعد بيه
رعد لسه هيمد ايده ياخد العصير و
ايا بغضب وصوت عالى:قولتلك روحى شوفى شغلك
نهى بخوف:حا حاضر
ومشيت وايام مش عارفه تاخد الكوبايه من رعد سابته يشرب شوى وبعدين قامت تقعد جنبه وخبطت ايده اللى فيها العصير وباقى العصير وقع فالارض
رعد بغضب مكتوم: ليه كدا بس يا ايام انتى متعرفيش العصير دا بيشيل الصداع من عندى ازاى
ايام:سورى والله مخدتش بالى
رعد:ولا يهمك بس الصداع بيختفى لما اشرب العصير دا مش عارفه فى اى
ايام: فعلاً يلا بقا احكيلى عنك وكدا قولتلى بعد ماتشرب العصير وانت شربت اهو
رعد بابتسامة:شوفى ياستى انا دلوقتي ف تالته ثانوى بس مش هنا ف مصر لا ف انجلتر ونزلت دلوقتى عشان فى اجازه هناك ومحبتش افضل لوحدى ونزلت
ايام:طيب وليه ماخدتش ثانوى من هنا وكنت سافرت هناك كملت جامعه
رعد: بصراحه محبتش كدا الثانويه هنا ف مصر عامله رعب للكل اما هناك الثانويه دى زيها زى اى مرحله عادى مش بيهتمو بالمجموع قد مابيهتمو بقدرات وذكاء الشخص فهمتى اما هنا المجموع هو اللى بيحدد كليتك حتى لو مش ف مستواك
ايام: فعلاً عندك حق بس مش سنك صغير انك تسافر فالوقت دا
رعد: عايزه الصراحه على قد ماكنت زعلان انى هفضل لوحدى وسط بلد معرفش فيها حد على قد ماكنت فرحان انى هسيب الفيلا دى
ايام:ليه بقا
رعد:هنا دايما ماما وبابا بيخانقو محدش مهتم بينا ولا اى حاجه من دى بابا كل اللى ف دماغك الفلوس وبس وانه يخلى امى محبوسه هنا وماما كل اللى ف دماغك ازاى تخرج من هنا وتغير بابا على مزاجه وعشان كدا دايما بيخانقو حتى شاهى اللى اصغر منى بسنه مكنوش بيهتمو بيها ولحد دلوقتى على عكس بقا انكل سليم وطنط مروه بس ياست وعشان كدا هقولتلهم هسافر اخد ثانوى وكليه ف انجلتر احسن وفعلا وافقو وسافرت من يومها مجتش غير من شهرين قدامك اهو
ايام:اممممم طيب و اللابتوب اللى دايما قاعد عليه دا ماله بقا هو كمان
وغمزتله
رعد بابتسامة: والله لما روحت انجلتر اتعرفت بنت ف سنى كدا اسمه جولى ويعنى صديقتى جامد ومع بعض ف كل حاجه عشان كدا دايما بكلمها على اللاب
ايام:اممممم مفيش حاجه تانى
رعد:لا مش دلوقتي احنا لسه صغيرين هههههههههه
ايام:عندك حق شد حيلك بقا
رعد: على الله وانتى احكيلى عنك بقا
ايام:شوف ياسيدى انا بقا ا
قطعت كلامها فجاه
ايام:بص ماما وبابا منفصلين ولما انفصلو ماما اكتشفت انها حامل فيا وكدا وطبعا كان فى حد متقدملها واتجوز اللى هو دلوقتى بابايا انا وهو كان عنده ولد مامته ماتت اسمه احمد هو اكبر منى بسنه وهو جوز ماما دا هو اللى ربانى وسمانى على اسمه وهو بصراحه السبب انى اوصل لكدا بس كدا
رعد:طب وابوك الحقيقى متعرفهوش
ايام:هااا لا اعرفه بس مبحبوش ولا ليا دعوه بيه
رعد:بس كدا دى حياتك
ايام بمرح: ايام ياعم مش زيك انت
وغمزتله وضحكو الاتنين
وعدى اليوم على كدا من غير اى احداث جديده
وسليم ومعتز رجعو والكل على السفره للعشا ماعدا شاهى اللى واقفه بترقبهم من فوق
شاهى:حلو كدا كلهم مشغولين فالعشا لما اروح اشوف ست الحسن والجمال اللى مش عايزه تطلع من اوضتها دى
وفعلا مشيت على اوضة ارسلان وفتحت الباب وفتحت النور واتصدمت و..
يتبع الفصل الرابع عشر 14 اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية (رواية الانتقام من الأب كاملة)