رواية قلب لايبالى شئ الفصل الثالث عشر بقلم ندا أحمد
رواية قلب لايبالى شئ الفصل الثالث عشر
ف الطريق العوده من شرم الى القاهره
مازن:عرفى اخوكى انى جيلكم بليل
ايه:انت بتهزر يامازن انا اصلا مش هشوفه غير بليل اروح اقوله ف واحد متقدملى و جيلك دلوقتى
مازن:طب خلاص عرفيه النهارده و قوليله هيجى بكره
ايه:حاضر .....انت رجعت ليه انت مش قولت ان احنا مش هنرجع غير لما المشروح يخلص
مازن:اه قولت كده بس هما خلاص عدلوا التصميم الصح و هيمشوا عليها و كمان مالك و زين سفروا عشان فرح اخت زين و كمان الحاجه الاساسيه الى كونت جي عشان خلاص عملتها
ايه: الا بقولك ايه يا مازن
مازن:قولى يا قلب مازن
ايه اتكسفت و وشها احمر من الكسوف
مازن بضحك:يلهوى على حبيبى الى بيتكسف ده
ايه:بس بقى
مازن:حاصر قولى كونت عايزه تقولى ايه
ايه:انت جبتنى معاك و انا مشتغلتش هنا اى حاجه غير انى كونت شغلالك منبه
مازن فضل يضحك جامد لحد معيونه دمعت
مازن:لا م انتى اصلا مكنش المفروض تيجى بس انا اتحججت وجبتك عشان مكونتش عارف اتلم عليكى ف مصر
ايه:اممممممم ماشى
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف البلد
حور و هى بتبص ل مالك:مش تبارك يا جدو مش انت هيبقى عندك حفيد
الجد بفرح:ايه ده يا حببتى انتى حامل الف مبروك
حور و هى مازالت عينها على مالك الى وشه كله جاب الوان:لا يا جدو مش انا بس قطعها زين
زين:شمس يا جدو شمس حامل
الكل بيبارك لشمس و زين و حور نفسها تولع ف زين
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
فات يومين بدون احداث تذكر غير ان مازن اتقدم لايه و ان الخطوبه بعد اسبوع
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
يوم فرح عليا
البيت من الداخل به الحريم و هم يغنوا و يرقصوا
ومن الخارج الرجاله يرقصون بالعصيان و منهم من يتراقص بالحصانه
و انتها الفرح و ذهبت عليا مع كامل الى بيتها الجديد
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف اوضه مالك و حور
حور نايمه على السرير و ماللك ف الحمام خرج و ذهب لكى ينام
حور:انت هتعمل ايه
مالك:هنام
حور:لا افرش نام على الارض ولا عندك الكنبه انت فاكر انى هسيبك تنام جمبى
مالك بعصبيه:حور اتلم مش عشان سكتلك هو ايه الى انام على الكنبه و لا الارض انا هنام على السرير
حور ببرود:ماشى نام على السرير و راحت ناحيه باب الاوضه
مالك:انتى رايحه فين
حور:هروح انام ف اوضتى
مالك:انتى اتهبلتى و لما حد يشوفك بقى بطلى جنان و اعقلى كده
حور:انا نفسى حد يشوفنى عشان يسال ليه عشان اقوله و اطلق و اخلص منك ....حور الى كانت بتتضرب و يتزعقلها و تتهان و تبقى خايفه تاكل و الى كان ظهرها مكسور و مش عارفه تحركه من نومت الكنبه و كانت ساكته دى مش موجوده اختفت انا بس ساكته المره دى عشان كان فرح عليا و منكدش على الى ف البيت مش اكتر لاكن انا مش بقيه على اى حد ولا حتى الى ف البيت ولا اى حد انا الى يهمنى نفسى و بس حتى لو هعيش لوحدى و عندى استعداد امشى من هنا كمان لان مش طايقه حد لان هما السبب ف ان واحده عندها ١٨سنه هتاخد لقب مطلقه و كمان قبل ميعدى عليها ٣شهور جواز تكتشف ان جوزها الى هو ملمسهاش اصلا اتجوز بعد متجوزها و مراته حامل و كل الى حصلى قالوا واحده يتيمه لا عندها اب يقفله يقوله انت بتعمل ايه ف بنتى ولا عندها اخ يحميها و تتحامه فى منه ف ندبسها ف واحد معندهوش لا قلب ولا رحمه و لا حتى شفقه انا بابا الحمدالله سيبلى فلوس تكفينى اجيب شقه و اقعد فيها و انزل اشتغل و اصرف على نفسى ف يا ابن الناس ننزللما ننزل مصر نطلق و محدش من الى هنا هيعرف ان اهنا اطلقنا و انا هخد شقه و اقعد فيها و انت هات مرات الفيلا عشان تعرف تخلى بالك منها و من ابنك و لما يعدى سنه نقول ان احنا اتطلقنا
مالك:حور انا عملت كده عشان بحبك انا كونت بعملك كده عشان احاول اطلع حبك من قلبى انا بحبك من قبل منتجوز بس كونت خايف عشان فرق السن عشان كده كونت بعملك كده و انا اتجوزت عشان كونت سكران و شوفتها انتى و لما فوقت مكنش ف حل تانى غير انى اتجوزها
حور ضحكت بهستريه:عارف قلبى الى حبك برغم كل الى عملته ده هدوس عليه ب ميت جزمه و متقولش بتحبنى عشان مفيش حد بيعمل كده ف حد بيحبه و على فكره كلامك مأثرش ف قرارى برضه لما ننزل مصر هنطلق
مالك ب ابتسامه امل:طب م انتى بتحبينى اهو نفتح مع بعض صفحه جديده و انا اوعدك هعوضك كن كل حاجه
حور:اسفه يا ابيه انت ابيه و بس ابيه ابن عمى الى متجوز و مراته حامل زيك زي زين بس زين اقرب زين اخويا و صحبى انت ابن عمى بس
و سبته و خرجت
و طبعا هما ميعرفوش ان كان ف حد على السلم و سمع كل كلامهم 
(د انت هتبقى وقعتك سوده يامالك
)
(د انت هتبقى وقعتك سوده يامالك)،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف طريق العوده الى القاهره
ف العربيه تليفون حور بيرن
حور:الو يا زياد
زياد:ايه ياحور صحيتك
حور:لا انا صحيه من بدرى عشان رجعه القاهره
زياد:طيب هتعرفى تيجى الشركه النهارده ف اجتماع مهم مش عايزه يفوتك
حور:خلاص تمام هاجى على الشركه
زياد:تمام توصلى بالسلامه
حور:الله يسلمك
مالك:هو انا ممكن اعرف الكائن ده بيتصل بيكى ليه
حور:عشان فى.ايه ده انت مالك
مالك بعصبيه:حور متختبريش صبرى و متنسيش انك مراتى
حور:و انت متنساش ان رجعين مصر و هنطلق
مالك:و انا طلاق مش هطلق و ورينى بقى هتعملى ايه
حور بزعيق:سبنى بقى ف حالى و روح شوف مراتك و ابنك انت مالك و مالى يا اخى
مالك:و انا بقى مش هسيبك و اعملى الى تعملى و على فكره انا على تكه على غلطه منك و لو اتعملت هتشوفى وش وحش
زين:اهدوا يا جماعه مش كده لما نروح ابقى اتخنقوا برحتكم
حور:الا صحيح يا شمس مش يابنتى المفروض تشوفى مرات اخوكى المصونه ولا ايه د حتى تبقى عيبه يابنتى حتى تروحوا انتوا الاتنين تتبعوا الحمل مع بعض
شمس:صحيح يا مالك عايزه اشوفها
مالك:هبقى اجبهالك يا شمس حاضر
،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف شقه المعادى
زياد:انتى بقى تبدائى تظهرى و عايز ف افتتاح القريه السياحيه الى بنعملها تكونى موجوده حتى لو مقلكيش و تكونى لبده فى
نانسى: اعتبره حصل يا بوص
زياد:عارفه لو سألك على موضوع الحمل هتقولى ايه
نانسى:ايوه متقلقشى
زياد:تمام ..الحق اروح الشرقه قبل محور تروح
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
وصلوا الفيلا
حور:انا رايحه الشركه ف اجتماع مهم باااى
و اتجهت الى الشركه
،،،،،،،،،،،
ف شركه الدالى
زياد:جيه ف الوقت مظبوط ياله عشان الاجتماع
حور:ياله
،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف البلد
شخص:بقى انت يامالك بتعمل كل ده ف البت و البت ياضنايا كتمه وسكته انا هعلمك الادب من جديد مااشى
،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف المساء ف الفيلا على العشاء
شمس:زين انا عايزه فسيخ و عايزه مانجه
حور بضحك:الله اكبر ..الله معك يا زين
زين:حببتى الفسيخ حاضر لاكن اجبلك مانجه منين ف الشتاء
ياسين:ايه يازين انت مستخصر انك تجيب لاختى مانجه لا لا
شمس:مليش دعوه انا عايزه مانجه ايوه انت مش بتحبنى انت مستخصر انك تجبلى مانجه طلقنى
زين:اسكت انت يا حيوان
مالك:الله يكون ف العون يا صديقى دى هبه منها خااالص
الجرس رن
ياسين:مين الى جى دلوقتى
مالك:مش عارف
زين:والنبى سبنى انا اروح اشوف منى لحسن تتطور لحاجه تانيه غير المانجه
الكل فضل يضحك
زين راح فتح و كان.
يتبع الفصل الرابع عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية قلب لايبالى شئ " اضغط على اسم الرواية