رواية قلب لايبالى شئ الفصل التاسع عشر بقلم ندا أحمد
رواية قلب لايبالى شئ الفصل التاسع عشر
ف فندق ف الساحل
اوضه مالك
مالك رايح جى ف الاوضه
مالك بعصبيه:بقى هى بتتحدانى و جيه معاه و انا معرفشى متجوزه قرطاس لب هى مااااشى انا هوريها
ياسين:بقولك ايه انت كونت عايزها تفضل قاعده مستنيه حضرتك لحد مترضا عليها و تروح تصالحها يعنى م احنا قولنالك روح اتكلم معاها و قولها تخليها ف الصعيد عشان ان هى وجودها ف القاهره خطر و تفهمها انت موفقتش
مازن:طيب م يروح يقولها دلوقتى
زين:هتفتكر ان مالك بيبررلها سبب انه مكنش بيسال عنها لما كانت ف الصعيد انت كمان
مالك:مع انى كونت بسال عنها و كونت بشوفها كمان كل يوم
الكل:نعم د ازاى
مالك:مش وقته انتوا كمان
مازن:طيب اهدى كده احنا اهم حاجه احنا لازم نبقى مع حور على طول عشان ميعملوش فيها حاجه
ياسين:انا قلقان اوى من الحوار ده
زين:ربنا يستر مالك خلى بالك
مالك:ماشى
،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف رسيبشان الفندق
زياد:هو اتعصب اوى كده ليه لما شافك هو ميعرفش انك جيه ولا ايه
حور:سيبك منه ....خلينا نشوف شغلنا
زياد بابتسامه :تمام ....معلش هعمل مكالمه واجى
حور :تمام
زياد:انتى فين يازفته انتى
نانسى:ف الطريق اهو نفصلى ساعه و نص بالكتير اوى
زياد:ماشى عايزاكى لما تيجى تولعى الدنيا هما اصلا شكلهم مولعين ف بعض انا عايزه تولع اكتر
نانسى:حاضر
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
حور لبسه فستان احمر غامق دانتيل و ليه ديل نص دايره على الوسط تول و الكمام دانتيل مفرغ
شمس لبسه فستان كافيه تول و متنطور على الصدر و الكمام لولى نفس لون الفستان و على الوسط حزام عريض لولى
ايه لبسه فستان كشمير من فوق قماش منقوش نقش خفيفه بالكمام و من اول الوسط تول
نانسى لبسه فستان ابيض كات مترز من الصدر و الكتاف من اخر الظهر ومن منغير ظهر و فتحت الصدر طويله و طويل و مفتوع من الجنبين و واسع من تحت
ياسين لابس رصاصى
زين لابس بدله بيچ
مالك لابس بدله سوده
مازن لابس بدله كحلى
مازن:هو ف حلاوه كده اخطفك و اجرى انا يعنى ولا اعمل ايه دلوقتى
ايه بخجل:مازن بس بقى
مازن:متجيبى بوسه و هخصمه من الى هيحصل يوم الدخله و غمزلها
ايه برقت:مازن احترم و سبته و مشيت
زين:قمر ياقلبى
شمس:لا انا شكلى وحش انت مش شايف بطنى عامله ازاى
زين:مالها بطنك ياقلبى دى هى الى محلياكى
شمس:يعنى انا وحشه
زين راح لطم :لا ياقلبى انا قصدى انتى حلوه ف كل الحلات ف الحمل او من غير الحمل
شمس:لا انت بتقول كده و خلاص و انت قولت ان بطنى هى الى محليان
زين:لا ياحببتى انا بحبك و بموت فيكى كمان و فضل يبوس جبينها و ايدها
مالك واقف نانسى جت باسته من خده
نانسى:وحشتنى
مالك:انتى ايه الى جابك هنا و ايه الى انتى لبساه ده
نانسى:جيت عشان ابقى مع جوزى ...ايه غيرت عليا
مالك:اغير على مين متنسيش سبب الجواز ياماما هاا
زياد :انتى حلوه اووى
حور:ميرسى
زياد:تعالى نشوف الحفله
مشيوا شويه ف الحفله زياد شاف نانسى و مالك وقفين مع بعض
زياد:تعالى يا حور عايز اسال مالك على حاجه
زياد:ازيك يا مالك
مالك:كويس
زياد:مش تعرفنا
حور:نانسى مرات مالك
زياد:ايه ده انتى ليكى ضره
حور:كان اصلى خلاص هتطلق
زياد ببتسامه:طيب مالك كونت عايز اقولك ان احنا معروض علينا عروض كتير من ساعت م الناس شافت التصميمات
مالك عينه مسلطه على حور و هيموت من العصبيه
جه مازن و ايه و شمس و زين
زياد:عن اذنكم انا اروح اتابع
شمس:حور وحشتينى يا جبانه انتى ف القاهره من امتى
حور:و انتوا كمان وحشتونى اوى انا هنا من يومين
زين:ايه ده قاعده فين اليومين دول
حور:مش مهم المهم ان انا كويسه و لو احتجت حاجه هكلمك او هكلم ياسين و قول لابن عمك ورقت الطلاق توصلى و هى مشيه قربت على نانسى
حور:خديه اشبعى بيه و عليه كمان بوستين مش بوسه و باست نانسى مرتين و سبتهم و مشيت
مالك:نانسى غورى من وشى بقميص النوم الى انتى لبساه ده غورى
مازن:د انت هتتعب اوى عشان ترجعها
مالك: ممكن نشوف شغلنا بقى
ف اخر الحفله
زين:حد فيكم شاف حور من ساعت مكانت وقفه معانا
الكل:لا
مالك:طب شفوها ف اوضتها
ياسين:هروح اشوفها
بعد عشر دقائق
ياسين:مش ف اوضتها
مالك : انا هاخد نانسى معايا الاوضه و انتوا تعالوا ورايا
مالك:نانسى تعالى نطلع الاوضه
نانسى:ماشى ياحبيبى
زين:ايه خدى شمس و روحوا اقعدوا ف الاوضه اقعدوا مع بعض و اى حاجه تحصل كلمى حد فينا ..يالا
ف اوضه مالك
نانسى:عرفت بقى ان ف الاخر ملكش غير نانسى حببتك
مالك:اه طبعا .....مسكها من شعرها هتقولى حور فين ولا تموتى هنا
نانسى:انا مالى انا هى فين
مالك ضربها بالقلم :بت متستهبليش انا عارف كل حاجه و كل خطتك الوسخه مع الى اسمه زياد ده هتقولى ولا اقتلك
نانسى بعياط:واللهى انا معرف حاجه انا كل الى هو قايلهولى ان هو عايزنى اصورك و انت ف السرير معايا لاكن معرفش ان هو هيخطف حور انا اوقات كتير كونت ببقى عايزه اقولك بس هو مصورنى و انا و هو و مهددنى لو معملتى الى بيطلبه منى هيفضحنى بالصور
زين:طيب تعرفى ممكن يكون خدها فين
نانسى:هو قبل كده جابنى الساحل ف شاليه و قالى بتاع واحد صاحبه و هو بياخد منه المفتاح
مالك :قومى ودينا ليه
عند حور و زياد
حور بدائت تفوق ومسكه دماغها من الصداع
حور:ايه ده انا فين
زياد:استنيتك كتير عشان تصحى
حور:زياد انا ايه الى جابنى هنا انا اخر حاجه فكراها
Flash Back
حور خلص كلام مع نانسى قابله زياد
زياد:انتى رايحه فين
حور:هطلع الاوضه عندى صداع شويه و هنزل
زياد :ماشى
طلع حور الاوضه لقت الباب بيخبط
زياد:جبتلك مسكن عشان الصداع اتفضلى
حور:واللهى كونت هتصل يجبولى مسكن
حور خدت منه المسن و نزلوا
زياد:تعالى هجيب حاجه من العربيه كونت نستها
حور:ماشى
اول موصلوا الجراش حور اغمى عليها
BACK
حور:طب جيبنى هنا ليه عايز منى ايه
زياد قرب منها و فضل يملس على شعرها :من نحية عايز ف انا عايز و عايز كتير اوى
حور:زياد ابعد ايدك عنى انتى مجنون ولا ايه اوعى
زياد:اعتبرينى مالك الله و فضل يقرب اكتر و هى فضلت تعيط
نانسى :هو ده الشاليه
مالك :خليكى ف العربيه
دخل كل من مازن و ياسين و مالك و زين الشاليه و ضربه الرجاله الى محاوطه الشاليه مالك جرى على الاوضه الى فيها حور و اتصدم من الى شافه
يتبع الفصل العشرون اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية قلب لايبالى شئ " اضغط على اسم الرواية