رواية قلب لايبالى شئ الفصل الثالث بقلم ندا أحمد
رواية قلب لايبالى شئ الفصل الثالث
فشركه الجارحه
مازن:مريم عملتوا ايه ف موضوع السكرتيرا انتى شايله شغلى و شغل مالك انتى صعبانه عليا و اللهى
مريم:عادى يا فندم مفيش حاجه احنا منزلين اعلان بس كل الى بيجوا السفى بتاعهم مش قد كده خالص
مازن:حاضر يا فندم احنا و اللهى شغلين على الموضوع ده
مازن:ابعتيلى القهوه بتاعتى
مريم:حاضى عن اذن حضرتك
مسك مازن التليفون للاتصال ب زياد
مازن:ايه يا زياد
زياد:مازن باشا عامل ايه ليك واحشه واللهى مختفى فين محدش بيشوفك
مازن:ملكش دعوه بقولك ايه يازياد انا متصل عشان اقولك ان احنا موفقين على العرض الى عرضته و لما مالك يرجع من السفر هو و زين و ياسين نعمل اجتماع و نتكلم ف كل حاجه و نمضى العقد مش عشان سواد عيوانك
زياد:مش هتتغير ابدا
مازن:لما الناس تنضف و تبطل سواد ..سلام
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف الصعيد ف دار الجارحى
مالك:نعم اتجوز مين ....جدى انت مستوعب انت بتقول ايه جدى بتقولى يا ابيه اتجوز واحده قد بنتى ايه يا جدى الى بتقوله ده
الجد:انا قولت الى عندى و انا كونت جيبكم هنا عشان اقولكم ان زين هيتجوز شمس و انت هتتجوز حور بس زين طلب شمس قبل مقول
مالك بصوت عالى:ياجدى الى بتقوله ده مينفعش انت بتظلمها و بتظلمنى
الجد:مااااالك انت نسيت نفسك ولا ايه هى كلمه و اتقالت خلاص فرحك انت و حور و شمس و زين بعد ٣ ايام عشان شغلكم الى ف مصر و يكون فتحى و سليمان جم من قنا و انا قايلهم على فكره
زين بفرحه:بجد يا جدى
مالك بعصبيه:بجد ايه انت كمان الله يخربيتك ..ياجدى انتى هتجوزنى لطفله
الجد:انا قولت الى عندى ياله
خرج كل من زين و مالك من عند الجد الى مش طايق نفسه و الى طاير من الفرحه
زين:هتجوز هتجوز
مالك بعصبيه :اخفى من وشى
ياسين:ايه ده هو مالك مش طايق نفسه كده ليه هو ايه الى حصل
زين حكاله على الى حصل
ياسين:طبعا جيالك انت على الطبطاب هاااا
زين:بس ياض الا هى فين عروستى بقى
ياسين:ولااااا لاحظ ان هى اختى ماشى و مش هتشوفها و لا هتكلمها غير يوم الفرح
زين:بس يا ياسين متهزرش بقى
ياسين بضحك:واللهى مبهزر و هتشوف جدك هيعمل ايه و هتقول ياسين قال
ف اوضه حور
حور منهاره من العياط
مروه:ياحببتى بس بطلى عياط بقى وجعتى قلبى
حور بصوت متقطع:يامرات عمى جدى هيجوزنى لواحد بقوله ابيه يا مرات عمى د انا بخاف اسلم عليه حتى د اخوه و ابن عمه مسمينه ابولهب يروح يجوزهولى يامرات عمى ابوس ايدك خليه ميجوزنيش ابيه مالك انا بخاف منه اروح اقضى معاه بقيت حياتى
مروه:يابنتى هو ابنى و انا عرفاه هو بيباه قوى و جبار لاكن مفيش ف طيبه قلبه صدقينى و بعدين يا عبيطه مش انتى عايزه تدخلى جامعه و الجامعه ف القاهره و هو عايش ف القاهره انا هقوله يدخلك الجامعه ايه رائيك
حور وبتمسع دموعها وصوت شهقتها عالى:و هو هيوافق
مروه:ملكيش دعوه انا هقوله .....بطلى عياط بقى يا شمس انتى كمان
شمس بعياط:انا كان نفسى الى اتجوزه اكون بحبه و يحبنى مش نكون مغصوبين على بعض
مروه:يابت انا فهماكى كويس و عارفه انتى قصدك ايه بس زين طيب و انتوا هتحبوا بعض هو حنين
شمس و عياطها يزيد اكتر :م انا عارفه د انا لما كونت بعوذ حاجه و بابا مش موافق كونت بقوله يقوله بس هو كان اخويا و صحبى دلوقتى هو هيتجوزنى غصب عنه و اكيد هيكرهنى
مروه:متسبقيش الاحداث يا شمس جدك مش هيعملك حاجه وحشه....قومى ياله انتى و هى اغسلوا وشكم
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ف شركه الجارحى
مريم:مازن بيه نانسى هانم برا و عايزه حضرته
مازن:عايزه ايه دى انا مش فايق لها ... بصى دخليها و بعد عشر دقائق ادخلى قولى ان ف اجتماع
مريم:حاضر يافندم
نانسى:ايه يا ميزو كل ده عشان ادخل
مازن :معلشى بقى مشغول
نانسى:امممممم يرضيك صاحبك الوحش يسافر و انا معرفش
مازن:و انتى تعرفى ليه انتى عارفه مالك مش بيقول لحد رايح فين خصوصا لو هو مش حاجه بالنسباله
نانسى بعصبيه :ماشى يا مازن سلام
مازن:ف داهيه
،،،،،،،،،،،،،،،،
فات ٣ ايام و جه يوم الفرح
حور و شمس بالفساتين البيضه مع الستات فى الداخل و زين و مالك بعبايات الافراح بتاعت الصعيد دى معرفش اسمها ايه 
مع الرجاله ف الخارج
مع الرجاله ف الخارج عند الستات
حور باين عليها الحزن و هى لحد الان لا تستوعب انها تتزوج من الشخص الذى تقول له ابيه و تخاف منه و تهابه
و شمس جزء منها فرحان انها هتتجوز حببها و زعلانه لانها خايفه ليكون مغصوب عليها و مش بيحبها
كله عمال يرقص و هما مش رضين يرقصه
،،،،
فى الخارج كله عمال يرقص فرحان لجواز احفاد عائلة الجارحى و الرجال ترقص بالعصيان و الحصنه و يشاركهم ف الرقص زين و ياسين و مازن الى جه من مصر لحضور الفرح لاكن يظل مالك قاعد مش طايق نفسه
خلص الفرح
مالك:مازن استنى متمشيش بكره هنمشى كلنا مع بعض بعد الظهر
مازن:خليك انت يا ابنى انت لسه عريس و انا هتابع الشغل
مالك:ماازن خلاص هنمشى بكره يعنى هنمشى بكره ..و انت يا زين عايز تقعد اقعد عايز تيجى معانا تعالا لاكن انت يا ياسين اعمل حسابك هتمشى معانا
ياسين:تمام ماشى
زين:لاخلاص همشى معاكم
الجد:ايه ده يا ولدى هتمشى يوم الصبحيه عيب
مالك:عندنا شغل يا جدى انا طالع انام و طلع و ساب حور واقفه
مروه:اطلعى يا حور ورا جوزك يا حببتى
زين:عن اذنكم انتوا بقى ياله يا شمس و خدها و طلعوا الاوضه
،،،،،،،،،،،،،،،
ف اوضه حور و مالك
مالك خد هدوم و دخل الحمام غير هدومه و خرج نام على السرير و هى واقفه
مالك:واقفه كده ليه متغيرى هدومك و عندك الاكل هناك اهو لو عايزه تكلى مش عايزه اقفلى النور و تعالى نامى
حور بصدمه:حاضر
خدت الهدوم و غير هدومها لبيچامه ستان بكم بيضه و طفت النور و راحت نامت على الكنبه
مالك:هتنامى على الكنبه
حور:عشان مضيقاكش يا ابيه انا نومى وحش
مالك:برحتك
،،،،،،،،،،،،،،،،
ف اوضه زين و شمس
دخلوا الاوضه شمس متوتره اوووى و عماله تفرك ف ايدها زين لاحظ توترها
زين :غيرى هدومك و اتوضى و تعالى عشان نصلى ركعتين
شمس :حاضر
غير و لبست بچامه برموضه و بكتف واحد و لبسه فوقها الاسدال و صلوا ركعتين
زين :تعالى يا شمس...شمس انتى عارفه احنا اتجوزنا ازاى
شمس بدموع بتحاول تحبسها و بصه ف الارض و بتلعب ف صوبعها :بص يا زين انت عارف ان جدو غصبنا على بعض و انا زى عليا اختك ف بص احنا هنفضل مع بعض خمس شهور كده و بعد كده هنقول احنا مش متفقين مع بعض و نتطلق و هروح معاك مصر الاجازه دى بس عشان لسه متجوزين و بعد كده هفضل هنا و انا لو حد سالنى هقول انى مرتحتش ف مصر و انت ابقى تعالا و قت متبقى عايز و كده مش هتحس بوجودى ف حياتك اصلا ماشى عن اذنك عشان هنام و سبته و راحت نامت على الكنبه و اديته ظهرها و سابت دموعها تنزل زى المطر من غير صوت
يتبع الفصل الرابع اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية قلب لايبالى شئ " اضغط على اسم الرواية