رواية ملاكي البرئ الفصل الرابع 4 بقلم ايمان ياسر
رواية ملاكي البرئ الفصل الرابع
ولسه ملك بتفتح الباب لقيت ايد سيف مسكتها بسرعه ،
ملك بخضه : مالك ف اى ؟؟!
سيف خدها ف حضنه بسرعه : اا اانتى كويسه ، فيكى حاجه !
ملك بصدمه : هو ماله ده ، وزقته بسرعه بعيد عنها ، انت شكلك زودتها اوى لو قربت كدا تانى صدقنى هتزعل أنت فاهم ..
سيف وبيضرب ايده ع دماغه : ي بنتى هو انتى دماغك دائما شمال كدا اى ده ..
ملك بزعيق : انا من ساعه مشوفتك وانا مش مستريحالك ، ناديت ع مروه عشان تطلع ورايا وتيجى انت صح ...
سيف : لا انتى مجنونه بقى ، وانا اعمل كدا ليه، ومسكها من دارعها وقرب منها : انا مش شقطك انتى قريب هتبقى خطيبتى ولو ع اللى. ف دماغك انا ممكن اعمله بجد بتفكيرك الغبى ده .
ملك بخوف : هتعمل اى يعنى ، ولا تقدر اصلا .
سيف سكت شويه وباصص لها ،، ملك : اى مالك ساكت ليه متخوفنيش منك ..
سيف : هو انا شكلى مجرم اوى كدا .، دا حتى شكلى حلو يعنى
ملك : تصرفاتك بتقول كدا ..
سيف : يا رب صبرك بدل متغابى عليها ، انزلى قدامى ومتطلعيش هناك تانى خالص لا لوحدك ولا مع حد .. ممنوع انتى فاهمه .
ملك : فاهمه ونزلت وراه ..
دخل مكتبه وقعد ،، وهى راحت للحاله .. وعدى الوقت بيهم وخلصوا وماشين
"*"*"
وهما ف العربيه اتصلت عليها ندى : بقولك اى هنروح حفله التخرج ولا ..
ملك : طبعا نروح واهو نسلم ع صحابنا خلاص بقى مش هنشوفهم تانى ..
ندى : خلاص اشطا هستناكى بكرا ع الساعه 3 اوعى تتأخرى .. باى باى
سيف : مبروك ع التخرج ..
ملك : الله يبارك فيك ، ممكن مجيش بكرا بقى عشان هروح.
سيف بتفكير : خلاص اوك ماعنديش مشكله ..
وفى طريقهم شافوا عريس وعروسه بيعملوا سيشن ، سيف بغمزه : عقبالنا ..
ملك : هه يبقى بتحلم ، مش هيحصل ..
سيف بتحدى : لا حلوه الثقه الزياده دى ،، بكرا نشوف .
ملك : هنشوف ،، وصلها لحد باب البيت ..
كريمه : طب ادخل ي بنى اشرب حاجه وبعدين أمشى .
سيف : لا معلش بقى ي طنط مره تانيه ، استأذن انا بقى ..
ملك : دخلت وقفلت الباب ،، كريمه : هو ماله مضايق ليه ،، عملتى اى معاه ..
ملك : هكون عملت اى يعنى ولا حاجه ، اه بقولك حفله التخرج بكرا أجهزى كدا عشان تيجى معايا ..
كريمه : حيث كدا بقى اقولك ل طنط امل تيجى معانا ..
ملك : خلاص اوك .. ودخلت أوضتها غيرت وافتكرت كلامه ، قال اتجوزه قال دا متحرش !!
اوبس بس نسيت أسأله ليه مخلنيش اطلع وكان خايف اوى كدا ،، اكيد كان جايب حد ومخبيه السافل ..
خلاص مش هفكر فيه يعمل اللى يعمله براحته مش ف دماغى اصلا هو حر ..
"**"
تانى يوم ع الساعه 2 ونص كان سيف واقف تحت بالعربيه ومعاه مامته ،،
امل: مش كان عندك مؤتمر باين ولا اى ي سيف..
سيف : اه ي ماما بس دا لسه بكرا إن شاء الله..
امل : بسم الله ماشاء الله اى القمر ده ي ملك ..
ملك : عيونك اللى حلوه ي طنط ..
سيف : ازيك ،، ملك: الحمد لله وركبوا معاهم وطلعوا ع الحفله ..
كان طول الطريق يبصلها ،، وامل وكريمه بيحكوا مع بعض ف البيت والطبيخ ..
ملك : بص قدامك ي بنى بقى زهقتنى ،
سيف: الله مهو مش معقول يبقى القمر دا قاعد جمبى واشوف غيره ..
ملك : ي حنين ، لا موتنا احسن ،، كريمه : ولا ملك بقى عليها شويه اكل انما اى شيفه بجد ..
امل : بتعرفى تعملى كل حاجه بقى ع كدا ي ملك ..
ملك : مكرونه وبانيه ،، ولسه الباقى بتعلم ..
سيف بضحكه : لا كتر خيرك هو دا اللى بتعرفى تعمليه ..
ملك بغيظ : دا إذا كان عجبك ،، متبقاش تاكل ..
سيف :كفاايا انها هتبقى من ايدك بس .. وبفخر متقلقيش ساعتها ابقى اعلمك وصفاتى الخاصه ..
ملك : لا والله ،متشكره بحب اعمل حاجتى بنفسى ..
كريمه ضربتها ف كتفها : وماله ي حبيبى ، اسكتى ي بت
ملك : الله اكدب يعنى ، كريمه : لا يختى متكدبيش ..
وكملوا طريقهم ودخلوا القاعه وبدأت التكريمات..
وبعد شويه جت عليها ندى ومعاها مصطفى خطيبها ،،
ندى : اهلا ي دكتور سيف ، اخيرا جيتى اتأخرتى ليه كدا ..
ملك : اصل بسلامته خايف ع عربيته ماشى ع راحته ..
سيف باستهزاء : مش احسن منخبط ف حد تانى وتروحى ف داهيه ويبقى لا تكريم هتبقى جنازه ..
ملك : تعرف تسكت ومتنكدش عليا ف يومى ..
مصطفى: مش هتعرفينا بيهم ،، ندى : اه طبعا ي حبيبى .. دى ملك صاحبتى ودا دكتور سيف خطيبها ..
ملك : لا لسه مش خطيبى .. سيف وشدها جمبه : قريب إن شاء الله وانتوا معزومين اول ناس مش كدا ي حبيبتى
ملك داست ع رجله ،، يلا ي ندى هينادوا أسامينا يلا بدل ميجرالى حاجه ..
مصطفى: شكلها مطلعه عينك ولا اى ،، متقلقش دا ف الاول بس ندى كانت كدا ..
سيف : ايوا عارف انت هتقولى ،يلا بينا وراحوا قعدوا ..
وكل واحده طلعت وخدت شهادتها ونزلوا ...
وكان كل واحده معاها بوكيه ورد الا ملك ، اه وانا مين يجبلى ورد ..
سيف من وراها : ملك ،، ملك : ي نعم ..
سيف وطلع بوكيه ورد : الف مبروك دا حاجه بسيطه كدا يا رب تعجبك ..
ملك بابتسامه : دا عشانى ؟!
سيف: ايوه ،، ملك : بجد متشكره ليك اوى اوى ..
سيف : اى إللى ف وشك ده ،،
ملك باستغراب : اى !؟.
سيف وحط ايده ع خدها: دا ،، ملك بشهقه : اه ي حيوان مش بقولك انت متحرش ..
سيف ولسه بيقرب اكتر : والله واى كمان بقى ..
ملك بارتباك: و وو مصطفى بينادى عليك بص بص .. وجريت من قدامه ..
سيف : ي بنت اللذينه والله بكرا تقعى ف حبى وضحك ..
*"**
ف يوم جديد ،، انا نازله ي ماما ع المستشفى لو عوزتى حاجه ابقى كلمينى ..
كريمه : اه استنى ،، سيف مش جاى المستشفى النهارده عشان عنده مؤتمر ..
ملك بارتياح : الله بجد ،، احم ليه بس قولتيلى دا انا زعلت أنه مش جاى يخدنى ي خساره والف خساره .
كريمه : ي كهنو ي كهنو أعمليهم عليا ي بت ..
ملك : سلام ي كرمله .. وهى نازله : بس هو ليه مقاليش ماشى ي سيف بقى كدا ماشى .. سيف !! اول مره اقول اسمه يعنى .. وبتبرر لنفسها : الله عادى يعنى مش ليه اسم زى الناس ، وبرده هيفضل متحرش..
وطلعت ع المستشفى وغيرت هدومها وبدأت تروح للحالات بس يومها كان ممل بطريقه غبيه كان ناقص حاجه ، كان ناقصه !؟
اى ي ملك هتفكرى ف ده !! لا فوقى كدا .. وبصت لقت واحده طالعه قدامها ع فوق ..
ي انسه ي انسه وطلعت وراها ودخلت ع الأوضه ..
ملك باستغراب : هى رايحه فين ده ،، وفتحت الباب لقتها قاعده ع السرير ..
ملك : اى اللى مقعدك هنا لوحدك ،، مش بترد عليها ..
طب انا مس ملك ، ممكن نتكلم ف اى حاجه انتى عاوزاها ممكن ؟!
طب تعالى نتمشى شويه ف الجنينه لو تحبى ،، اممم طب تحبى اعزفلك ع البيانو شويه ..
البنت ابتسمت ومتكلمتش ،، وبدأت ملك تعزفلها وخلصت لقتها مش موجوده ..
ي ربى راحت فين دى ..
وبدأت تدور عليها .. خبطت ف حد .
مروه : كنتى فين ،،. ملك بخضه: كنت ،، هى البنت ال فوق دى دايما ساكته كدا ، مش بتتكلم مع حد خالص ..
مروه باستغراب : بنت مين ،، ملك مافيش حد فوق ف الدور ده ..
ملك : ايوه عرفت ، بس هى طلعت فوق وانا اتكلمت معاها بس ساكته ..
مروه : لا اله الا الله، بقولك مافيش حد طلع ولا حاجه انا قاعده هنا ومافيش حد ..
ملك : يعنى اى ، صدقينى انا اتكلمت معاها وكانت ف اوضه 104
مروه بصدمه : نعم !! 104 الأوضه دى مقفوله من سنه ومحدش بيدخل فيها خالص .
ملك : ازاى يعنى ..
مروه : لان كان فيه بنت وانتحرت فيها ومن ساعتها قفلناها ..
ملك : انتحرت !! طب مين دى اللى شوفتها !؟؟
يتبع الفصل التالي:اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة: "رواية ملاكي البرئ" اضغط على أسم الرواية