رواية احببت طفلة البارت الثاني عشر 12 بقلم ندى علي
رواية احببت طفلة الفصل الثاني عشر 12
عند شادى السيوفي
ندى بخوف:فهدد انت فين تعالى خدنى من هنا
واحد من رجال شادى :اخرسى احسن والله اوريكى وشى التانى
ندى :والله انت تعرف ربنا علشان تقول اسمه على لسانك الوسخ دا
الراجل:ضربها بالقلم وقعت على الأرض اسكتى احسن اموت
ندى بجوف ووجع:لأن راسها اتخبطط فى الأرض اه فهد انت فين وفقدت الوعى
..............
عند فهد
عمر الفون رن وكان واحد من العساكر
عمر:الو وصلت ليه
العسكرى:ايوا يا يا بشا وصلنا ليه هو فى مكان....
عمر:تمام ابعتو القوات ومفيش حد يهجم غير بأمر منى تمام
العسكرى:تمام يا فندم
عمر:حددو مكانو فى ....
فهد:تمام يلا وراحو على المكان
....................
عند شادى السيوفي
شادى بضحكة شر:اخيراً قدرت امسك رقبتك فى ايدى يا فهد الجرحى خلاص خوفى كله هيروح
وفجأة دخل عليه فهد بهجمه كالاسد الجائع
شادى بصدمه:فهد الجرحى
عمر امر القبض عليه
فهد بعصبيه:فين مراتى يا شادى
شادى:وانا اعرف منين
فهد بدء يضرب فيه بغرل الماضى والمستقبل
مراد وعمر بعدوه عنه بالعافيه
وبدء ضرب النار يعلى فى المكان
وفهد ومراد بدؤ يدورو على ندى فى المخزن
فهد ضرب المخزن برجله وبدء يضرب نار على مل اللى جوا وواحد ضرب فهد طلقه فى كتفه
فهد بوجع:اه
مراد بخضه:فهدد
فهد:انا كويس فى كتفى المهم ندى يا مراد
وبدؤ يدورن لحد مالقاها فهد
فهد راح حري عليها :ندى ندى
وراح تشتلها رغم جرحه اللى بيألمه بس دواه معاه اللى هي ندى واخدها وطلع بره المخزن وعمر ومراد وراه
فهد:اخد ندى حطها على الأرض وفجأة فقد الوعى
مراد جرى عليه والإسعاف اخد ندى وفهد وراحو المشفى
...............
عمر عرف ملك وملك وشريف سبقوه على المشفى ونور معاهم
وبعد وقت الدكتور طلع
مراد:خير يا دكتور فهد اخباره ايه
الدكتور:الحمد الله الإصابة كانت فى الكتف وهو كويس ساعه وهيفوق
شريف:الحمد الله
نور وملك قاعدين مع ندى فى الأوضه ندى بدأت تفوق
ندى :ف ه د
ملك بفرحه:ندى ندى اصحى
ندى بخوف:فهد فين انا عوزه جوزى
عمر ايجه على صوتهم هو ومراد
عمر:متخفيش يا ندى فهد كويس وهو فئ
ندى بخضه:انا عوزه اشوفه
مراد:اخدها على اوضت فهد وكلهم دخلو معاها
ندى اول ما شافت فهد جريت عليه وحضنته
فهد بوجع:اه
ندى:اسفه
فهد بحركه منه طلع العيله كلها بره
فهد بخبث:ها كنا بنقول ايه
ندى :انت كويس انا كنت خيفه اوى وانا هناك مين الناس دول يا فهد
فهد:هقولك فى الوقت المناسب يا عمرى
ندى قامت من حضن فهد :مين البنت اللى كانت فى الشركه يا فهد
فهد حب يضايقها:دى وحده صحبتى ليه
ندى بعصبيه:فهددد مين دى وانت ليه تحضنها هاا رد
فهد بعصبيه :ندى صوتك ميعلاش عليا فهمه ودى رحمه بنت عمى كانت عيشه فى لندن ولسه جاي ساعت ما انتى شوفتيها
ندى :يعنى دى بنت عمك
فهد:ايوا
ندى:وانت ليه تحضنها انت ترضى ان انا احضن مراد ولا عمر
فهد بعصبيه مسك ايدها جامد:انتى ازاى تتجرئي وتنطقى اسمهم اصلاً هاا
ندى بخوف:فهد ايدى مكنش قصدى
فهد بعصبيه:انا عاوز اطلع من هنا
ندى فى نفسها:انا عرفه هصلحك ازاى يا فهدى
ندى راحت قربت منه وطبعت قبله رقيقه على شفايفه
فهد بصدمه:انتى عملتى ايه يابت انا متجوز
ندى :يعنى هتقول لمراتك يا فهدى
فهد بضحك:لاء طبعاً الا اقولها
ندى :اه يعنى لو بست وحده مش هتيجى تقولى صح
فهد :لاحوله ولاقوه الابالله انا ايه اللى وقعنى فيكى النهارده هاا
ندى بكسوف:بحبك يا فهدى
فهد :وانا بموت فيكى وكمل بخبث يلا روحى شوفى هخرج امتى والا هنطلع من هنا معانا سلمى
ندى:سلمى مين يا فهدى
فهد بخبث:بنتنا يا حببتى
ندى بطفوله:بس احنا مش عندنا بنت يا فهدى
فهد بخبث:ايوا يا روحى ما انتى لو مخرجتيش دلوقتى هنجيب سلمى وسليم يا حبيبى
ندى بتوتر:لاء انا طلعه وجريت على بره وهى بتضحك
فهد :ندى
ندى من على الباب:نعم
فهد :بطلى ضحك
ندى :حاضر وخرجت
ندى :ملك فين الباقى
ملك:مراد ونور روحو وجدو روح علشان معاد الدوا وعمر فى الحمام
ندى:تمام بس فهد عاوز يطلع وعوزه اسأل الدكتور المختص بحالته
ملك :اه دكتور ايمن فى اخر الممر تعالى نزوح نشوف هيقول ايه
وراحو على مكتب الدكتور وخبطو
الدكتور اتفضل ودخلو
الدكتور ببتسامه :انفضلى يا انسه ندى
ندى :متشكره انا عوزه اسأل ممكن فهد بيه هيخرج امتى
الدكتور:هو ممكن يخرج دلوقتى بس الأهم الراحه فى البيت
ندى:تمام يا دكتور وسلمت ومشي
الدكتور:خلاص لقيت البنت اللى بحلم بيها ندى دى كمله بجد من كله انا لازم اكلم فهد بيه انى عاوز اتجوزها هاخد معاد واروح
وقام راح اوضت فهد وخبط
فهد اتفضل
دخل الدكتور وعينه على ندى
الدكتور :حمد الله على السلامه يا فهد بيه
فهد لحظ عينه اللى على ندى وشد ندى جنبه :كويس
ندى حست بغيرة فهد حبت تضايقه:دكتور ممكن نتكلم شويه على جنب
فهد بصلها:خير يا ماما تتكلمى مع مين
ندى:هنتكلم على علاجك
الدكتور ببتسامه :طبعاً طبعاً
وخرجو بره الغرفه
الدكتور:انسه ندى انا عاوز اجى أزوركم النهارده بليل ممكن
ندى:طبعاً يا دكتور تشرفنا
ودخلت لفهد تانى
فهد :خير يا ماما اتكلمتى مع الدكتور
ندى :ماما!
فهد بعصبيه:ايوا لما اكون موجود وتيجى تقولى اتكلم مع الدكتور خير انا مش مكفى ولا ايه
ندى بدموع:اسفه يا فهدى
فهد:يلا علشان عاوز امشى
وندى جهزت الشنط وراحو الفيلا
.....................
فى فيلا الجرحى
الكل مان موجود
ندى بصدمه :هى رحمه دى بتعمل ايه هنا
فهد :هى هتفضل معانا يا روحى
ندى بضيق:اه ماشى نسيت الدكتور ايمن جاي يزورنا النهارده
فهد :اه بقى من العيله يعنى تمام ينور
رحمه حت تحضن فهد
ندى :نعم يا حبيبى عاوز تطلع تعالى يلا ومخلتش رحمه تحضن فهد
فهد:ايه مخلتهاش تسلم عليا ليه
ندى :ضربته فى رجله برجله :امشى احس ما اكسر الدراع التانى
فهد:اوبا على اخر الزمن فهد الجرحى يتهدد ومن مره وطلعو على غرفتهم نامو وحل اليل
والدكتور ايمن وصل وشريف ومراد وعم وملك ونور قاعدين معاه
شريف :ازيك يا دكتور اخبارك ايه
الدكتور:انا كويس ياعمى ورتبى كويس وحياتى حلوه
الكل مستغرب وبيضحكو فى سرهم
شريف:تمام يابنى انت كويس يعنى
الدكتور:ايوا عاوز اقابل فهد بيه
شريف:يا سميحه
سميحه:نعم يا بيه
شريف:هاتى القهوه ونادى فهد من فوق
سميحه:حاضر يابيه وطلعت خبطت على فهد
فهد كان نايم عارى الصدر وندى فى حضنه ترتدى شورت احمر وبلوزه بيضه
ندى قامت على صوت الباب وبصت لفهد
ندى:فهد فهد
فهد:ايوا
تدى:اقوم الباب بيخبط
فهد:قام فتح نعم يا داداه
سميحه:فى ضيوف تحت عوزينك
فهد:حاضر نزلين اهو
فهد وندى لبسو ونزلو
فهد اول ماشاف الدكتور :ازيك يا دكتور ايمن اخبارك ايه
ايمن:الحمد الله انا كويس ازيك يا ندى
فهد اللى هيموت من الغيظ :الله يسلمك اصل ندى مبتسلمش على رجاله
ايمن :احب الناس اللى تعرف تربى بحد
وندى راحت قعدة مع البنات
ندى:بنات في ايه
نور:استنى واحنا هنعرف بس الدكتور مشلش عينه من عليكى فى ايه
فهد لاحظ ان بيبص لندى
فهد:هو في حاجه يا دكتور
ايمن:الصراحه يا فهد بيه انا جي النهارده اطلب ايد الأنسه ندى اخت حضرتك
فهد الدم غلى فى عروقه
فهد:ايه مين يا روح امك ؟؟
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية احببت طفلة" اضغط على أسم الرواية