رواية فقدنا الأمل الفصل الأول بقلم شيزا
رواية فقدنا الأمل الفصل الأول
هنتعرف على ابطلها وهنعرف ايه حكايتهم
عمر: شاب من احدا محافظات مصر سافر القاهرة يكمل دراسته واستقر فيها
وليه من الاخوات بنت بس واسمها "ناديه" وقريبين من بعض جدا وتعتبر بير اسراره اللى مبيخبيش عنها حاجه خالص
والده راجل شديد شويه ونفسه يجوزه بنت اخو اللى طبعا "عمر" بيعتبرها زى اخته ومش ممكن ابدا يتجوزها لان اعجب ببنت وحبها جدا
ودى بقى تبقى
اريچ: بنت جميله جدا محجبه وشها بشوش وملامحها هاديا تشوفها تحبها على طول
نرجع ل "عمر" تانى اللى والده كان رافض موضوع جوازه من "اريچ" بشتى الطرق بس مع اصرار "عمر" وافق بس من غير رضا وافق بس علشان خاطر ابنه الوحيد لان "عمر" امتنع عن زيارتهم ومكنش بينزل البلد عندهم خالص نوع من انوع الضغط عليهم انهم ممكن يخسروه لو والده موافقش على الجوازه دى وجابت نتيجه معاه
راح واتقدم ل "اريچ"
واهلها ناس طيبين ومعندهمش اى مشكله فى الجوازه طلما ان بنتهم هتعيش جنبهم فى القاهرة وقد ايه "عمر" شارى بنتهم ومستعد يعمل اى حاجه علشنها
وفعلاً كل الامور مشت كويس واتجوز وعاشو حياتهم بكل حب واحترام وموده بنهم
وكانو بيرحو زيارات لاهل "عمر" كل فتره طويله شويه علشان "عمر" عارف ايه ممكن تكون معملت ابوه ل" اريچ" علشان كده مكنش بيروح على طول
عدى عليهم فتره طويله مع بعض حولى ست سنين
وكان الوضع مستقر بنهم وخلفو بنت وولد
"حنين" عندها ٥ سنين وفى kg2
و"زين" اللى عنده كام شهر بس تقريبا 6شهور
رغيت كتير ندخل فى المهم
خلينا نعرف بقى هما (فقدو الأمل) فى ايه
***********※**********※**********
اريچ" كانت قعده ومش مركزه ولا سمعه "عمر" اللى بينادى عليها
وصل عندها وحركها بايده وفاقت على لمسته ليها
اريچ بتوهان : هاا فى ايه
عمر : لا انتى مش معايا خالص عمال بنادى عليك مش سمعاني
اريچ : اسفه ياحبيبى مختش بالى
عمر : وايه بقى اللى شاغل بالك
اريچ بقلق : مش عارفه او مش متأكده خايفه يكون احساسى صح بصراحه مش عارفه
عمر : كل ده طب قوليلى وانا اسعدك
اريچ : خايفه اقلقك على الفاضى
عمر : ياستى قولى خلينا ندردش انا ورايه ايه
اريچ : بصراحه كده وضع "زين" مش عجبنى
عمر بصدمه : نعم واضع ايه اللى مش عجبك فى "زين" اللى لسه مكملش 6شهور وقلقك كده
اريچ : انا مبهزرش وبتكلم بجد فى حاجه "حنين" وهى فى سنه مكنتش كده
عمر : طب حاجه ايه فهمينى
اريچ : بحس انه مش بيتحرك زى اى طفل فى سنه ولا حاسس بييا الاطفال المفروض يرفصو ويحركو اديهم انتى مش فاكر "حنين" وهى فى سنه لما كانت وقعت من على السرير
عمر وبدء يقلق : اه فاكر
اريچ : شوفت بقى ، "زين" بقى لو سبته فى مكان ورجع بيفضل فى مكانه مبيتحركش وكمان عيطه مش مسموع او يعنى انا لو مش جنبه مش هحس انه بيعيط اصلا
عمر بيحول يخفف الوضع : الجو برد جدا ميمكن من كتر الهدوم اللى انتى ملبسهاله مكتفاه مش بيعرف يتحرك منها
اريچ : تفتكر ،بس الهدوم تعمل كده ، مش عارفه انا مش مطمنه وخلاص
عمر : خلاص خلينا نوديه لدكتور ونعرف ماله
اريچ : ياريت يا "عمر" لان الموضوع ده شغلنى اوى
عمر : ان شاء الله هيكون خير قومى خلينا نينام دلوقتى وبكره نشوف الدكتور
راحو اوضتهم ونامو او كل واحد مبين لتانى انه نام بس الحقيقه هما مش عايزين يقلقوا بعض ومستنين يروحو لدكتور الاول يمكن كل ده يكون اوهام والولد كويس او هما بيتمنوا كده فعلا
طلع النهار عليهم اخير بعد طول الليل او هما اللى كانو حاسين بطوله
قامت "اريچ" الاول وراحت تصحى "حنين" وجهزتها للحضانه ووصل الباص وودعتها مع حضن وبوسه على خدها وراحت تشوف "زين" اللى رضعته ونام على طول نايمته فى مكانه وراحت تحضر الفطار ل"عمر" اللى قام وبيحضر نفسه وخرج من الاوضه ووصل عندها وهى بتحط الاطباق على السفره
عمر وهو بيبوس راسها : صباح الخير على عيونك
اريچ : صباح النور ياحبيبى اقعد افطار وانا هجبلك القهوه على طول
وفعلا جابت القهوه وقاعدوا يفطرو
عمر : هى "حنين" نزلت
اريچ : ايوه نزلت من شويه
عمر : اجهزى النهارده انا هحجزلنا عند الدكتور علشان "زين" نشوف ايه وضعه
اريچ : تمام هودى "حنين" عند ماما ولما نخلص ان شاء الله نعدى نجبها
عمر وهو بيقوم من على السفره : تمام يالا سلام علشان متاخرش لو فى حاجه كلمينى
قامت "اريچ" بتوصله عند الباب وباس راسها
اريچ : حاضر خلى بالك من نفسك
عمر بحب : حاضر يالا سلام عليكم
اريچ : وعليكم السلام
بدأت "اريچ" فى توضيب الشقه وبتجهز الغدا ومن وقت لتانى بتروح تشوف "زين" وايه وضعه وكلمت مامتها
اريچ : الو ازيك ياماما
فاتن : ازيك ياحبيبتى عاملين ايه وازى حبايب تيته وحشونى اوى
اريچ : كويسين الحمدلله وهبعتلك يستى "حنين" تشبعى منها النهارده
فاتن : "حنين " دى حد يشبع منها ده انا عايزه اكلها اكل بس خير هتبعتيها كده ولا فى حاجه
اريچ : اصل انا قولت ل "عمر" على موضوع "زين"
فاتن : كده برده يا"اريچ" انتى لسه الموضع ده فى دماغك يابنتى الولد كويس
اريچ : سبينى ياماما اطمن عليه واسمعها من الدكتور علشان قلبى يطمن
فاتن : خلاص يابنتى اعملى اللى يريحك وابقى طمنينى
اريچ : حاضر ياماما وخلى بالك من "حنين" ومتخليهاش تنزل الشارع
فاتن : حاضر ياحبيبتى انا هكلم ابوكى اخليه يعدى عليها يجبها من الحضانه وهو جاى
اريچ : تمام ياماما واحنا لما نخلص هنعدى عليكم نخدها
فاتن : خليها تبات معانا النهارده ومتشغليش بالك بيها
اريچ : تبات مش عارفه بصى سبيها بظروفها
فاتن : ماشى ومتنسيش تكلمينى لما تخلصى عند الدكتور
اريچ : ماشى يالا سلام وقفلت
فاتن بعد مقفلت : ربنا يطمنك يابنتى ويسترها معاكم
يتبع الفصل الثاني اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية فقدنا الأمل" اضغط على اسم الرواية