رواية قانون القدر الفصل الخامس 5 - بقلم سارة محمد

رواية قانون القدر البارت الخامس 5 بقلم سارة محمد

رواية قانون القدر الفصل الخامس 5

وشالها اللزق الى على بؤها .. 

وشاف الدم كويس الى على وشها  ..

احمد بزعيق وعصبيه شديده  : مين الى عمل فيكى كدا ؟ 

الكلب ده ؟ 

هاااه ..

الكلب دا .. 

ريم عيطت فى اللحظه دى .. احمد راح جرى ومسكه من رقبته وبدء يضرب فيه ..

فى اللحظه دى صوت الكرسى هبد على الارض 

هشام : الحق يا احمد ..

احمد بيبص لقاها وقعت على الأرض بالكرسى ..

احمد سابه وهو طلع يجرى وهشام طلع يجرى وراه  وقرب منها بسرعه ..

احمد وهو بيخبط على وشها : انتى كويسه يبنتى ؟!

انتى يبنتى ..

وجاى يقومها لقا ايده عليها دم ..

فى اللحظه دى اكتشف ان الجرح يبنزف ..

احمد فك الرباط بسرعه وشالها .. وحاول يطلع بيها من المكان الى تحت الأرض ده طلعها الأول وبعدبن طلع وشالها ووهو نازل من على السلم بسرعه ..

قابله هشام وهو بينهج ..

هشام : هرب ..

احمد : فالح ..

افتحلى لاب العربيه بسرعه طيب ..

ونزل بسرعه فتحله باب العربيه واحمد حطها فى العربيه وهشام كان بيسوق ..

هشام : تليفونك بيرن رد عليه ..

احمد : هات ..

الو يا اسماء ..

اسماء بخوف : طمنى يا احمد عملت اي ؟ ! 

احمد : لقيتها ..

اسماء : بجد .. ؟ طيب هى عامله ايه دالوقتى ؟ 

احمد : مش عارف ..

اسماء : يعنى اى مش عارف ؟

احمد بزعيق : يعنى معرفش يا اسماء ..

وقفل التليفون ..

وصلوا المستشفى احمد شالها ودخل بيها بسرعه ..

والدكاتره اخدوها .. 

اسماء طلعت ل احمد على المستشفى هى ومامه ريم ..  

اسماء : ايه يا احمد .. الدكتور قال ايه ؟ !

احمد : لسا مخرجش من عندها ..

ومامه ريم كانت واقفه ساكته وولا بتعيط وولا بتتكلم ..

وبعدها الدكتور خرج ..

اسماء : طمنا يا دكتور ..

الدكتور : دراعها فضل مشدود لورا لوقت طويل لدرجه ان الخياطه فكت .. والجرح نزف ..

المفروض انها متحركش كتفها خالص ..

اسماء : عاوزاك يا احمد ..

واخدته ونزلت وقفت على جنب ..

احمد : غريبه يعنى .. امها متكلمتش ..

اسماء : هتتكلم تقول ايه ؟ !

وهى عارفه انها متقدرش على حد فى الدنيا دى .. وأن كل الى بيحصل ده خارج ارادتها ..

احمد : يعنى ايه ؟ 

هاتى من الأخر بتتكلمى عنها بمسكنه كدا ليه ؟

عاوزه ايه ؟ !

اسماء : من الأخر انت لازم تتجوز بنتها ..

احمد : نعم يختى !

اسماء : البنت ابن عمها فضح امها فى الشارع وسوء سمعتها .. وانا قولتلك كدا وانها وقت مجات تاخد البنت هناك .. كانت اتخطفت بسببنا .. وامها رجعت ايد ورا وأيد قدام .. وامها اتفضحت اكتر واكتر .. والبنت بقيت سمعتها فى الأرض ..

انت لازم تتجوزها ومش كدا وبس وقدام الشارع كله الى اتفضحت فيه ..

احمد : والله ودا انتى الى قررتى الكلام ده ؟

اسماء : احنا الى حطيناهم فى المشكله دى واحنا الى لازم نطلعهم منها ..

احمد وهو واقف ومش عاجبه الكلام : اه وبعدين ؟

اسماء : احمد انا مش بهزر ..

احمد : انا هاخد ابن عمها ده يومين بس عندى القسم واعلمه الأدب ..

اسماء : والبنت ترجع المنطقه دى تانى وابن عمها يتخرس وكل الناس تفضل تتكلم انت لو قطعت لسان ابن عمها .. مش هتعرف تقطع لسان بقيت الناس يا احمد ..

وبعدين البنت مالها يعنى .. مهى دكتوره ومحترمه وانقذت حياتك ..

مش كان زمانك ميت دالوقتى بسببها ؟!

تانى يوم 

ريم فاقت ..

ريم بعياط : انا مش عاوزه ابعد عنك يماما تانى ... انا عاوزه اروح البيت حالا .. انا عاوزه ابعد عن الناس دى .. وبصيت لأسماء وقالت ..

كفايا الى انا شوفته لحد دالوقتى .. كفاايه اووى ..

مامه ريم : مش هينفع يبنتى تروحى هناك تانى .. 

ريم : ليه يماما ؟ ! اومال هنروح فين ؟

مامتها : هتروحى على بيت جوزك يريم ..

ريم بصدمه : جوزى .. جوزى مين ؟ !

فى اللحظه دى دخل احمد وقال : انا ..

ريم بصدمه وهى قلبها بيدق بسرعه : نعم !!

‏إنّ الإنسان الذي لا يرى أبعد من قدميه، لا يمكنه أن يستوعب أنّ الحياة تتجاوز حدود محيطه الضيّق، وتتخطّى عالمه المثالي .

تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية قانون القدر" اضغط على أسم الرواية