رواية المهندسة نور الفصل السادس 6 - بقلم وفاء الغرباوي

رواية المهندسة نور البارت السادس 6 بقلم وفاء الغرباوي

رواية المهندسة نور الفصل السادس 6

 اتنهد محمود وبص لكل واحد فيهم ، بيحفظ ملامحهم كويس، او بيشوف نظرة عنيهم هتفضل زى ماهى بعد ما يخلص كلامه ولا لا..

ولف بعينه شاف أقرب كرسى ،وراح قعد ،ورجع ظهره وسند ،غمض عينه ،وقال

:من ٤٠ سنه واكتر ، كنت عايش مع ابويا وامى ،دايما كان فيه خلاف بينهم، خناق وصوت عالى ، مكنوش مرتاحين فى العيشة ، اليوم اللى كنت بروح لخالى، كان بيبقى احسن يوم ، برتاح منهم ، بشوف يعنى اى أسرة كويسة، معاملتهم لصلاح رغم انه شقى ، كانت كلها حب 

واهتمام ، كنت بحب اقعد عندهم ،واتمنيت كده، لغاية ما فى يوم كنت عندهم وسمعت زوجة خالي بتقول 

:هتعمل اى يا محمود ازاى هتقوله، الله يرحمهم وربنا يصبرنا

:هنعمل اى يا سعاد،  الدوام لله، دى ارادة ربنا هنخلص العزاء ونرجع هنا ومحمود يجى يعيش معانا 

 

فرحت اوى ان هاعيش معاهم، بس مفكرتش فى السبب ، هما اهلى ماتوا بجد..يعنى خلاص بقيت لوحدى.

فى الوقت دا خرج خالى ومراته ، ووقت ماشافنى حضنى وبكى ، وقتها اتأكدت انهم ماتوا..

مرت ايام وانا عايش معاهم، كنت فاكر انى هكون مبسوط ، مش دا اللى كنت بتمناه ،بقيت انطوائي اكتر..صلاح كان بيحاول يخرجنى ويعرفني على أصحابه بس محبتش كده..

خالى ومراته كانوا بيعاملونى كويس،يمكن اكتر من صلاح نفسه، دايما كان يقولوه 

:شوف محمود..نفسنا تكون زيه 

كنت بفرح اوى بس كان بيجى وقت ازعل فيه لما بشوفه فى حضنهم..كانوا بيحضوننى انا كمان بس  الشيطان كان بيصور ليا 

اشمعنا انا ابويا وامى اللى يموتوا 

كنت كل ما افكر فى كده ..يتحرك جوايا الكره ناحية صلاح

لحد يوم نتيجة الثانويه العامة، وصلاح جاب مجموع اكتر منى

ازاى؟؟

انا اللى كنت بذاكر اكتر ،هو كان بيلعب وعايش حياته

طبعا خالى فرح بيه جدا وكان مبسوط 

صلاح دخل كليه الهندسة، وانا دخلت كليه التجارة

كان خالى بينادي عليه كل شويه يا بشمهندس صلاح

بتمنى اليوم اللى تتخرج فيه وترفع راسى يابنى 

طيب وانا ؟

فين؟؟

وقتها بدأت مشاعر الكره تزيد جوايا كمان فى كل مرة صلاح يغلط بقيت افرح لو غلط وهما عاقبوه

عارفين

نور واحمد وكريم بصوا له باهتمام كمل كلامه

:كان لو عمل حاجة غلط ،يجى يحكى ليا ..وقتها كنا شباب ومغامرات صلاح كتير ..كنت احكى لخالى واقوله ميقولش انه عرف منى

كنت بمثل دور اللى خايف عليه بس من جوايا كنت ببقى مبسوط لما يعاقبوه

وقتها صلاح كان بيبقى هتجنن ابوه عرف منين؟

عمره ماشك فيا.

********

عدت ٤ سنين الكليه كنت بوفر طاقتى للمذاكرة انه اجيب تقدير اعلى واتعبن فى الكليه وابقى دكتور واكون احسن منه 

لكن معر فتش  ،مع اقل مجهود منه كان هو الأحسن والأفضل 

وعدوا ٤ سنين الكليه واتخرجت انا بس هو كان باقى له سنه ..

بدا محمود ينفعل فى الكلام وبغضب على نفسه،هو قد اى وحش اوى 

شاف نظرة كريم ونور مابين كره وشفقة ..

نور مابين قلقها وحزنها على باباها واللى بتسمعه،  هى عارفة ان الشر موجود بس مش للدرجة دى

كريم كان تايه اول مرة يشوف باباها من وجهه نظر تانية. 

لكن احمد كانت نظرته كانت مختلفة لانه عارف اصل الحكاية بس للحظة صعب عليه محمود يمكن لان بعد العمر دا كله اتأكد أن النفس أمارة بالسوء والشيطان بيزين الخطأ بس كمان صلاح شاف كتير.

كمل محمود كلامه بس عينه كانت فى عنين نور ومركز معاها..

كان فيه واحدة زميلة صلاح..مهندسة هى كانت جميلة بس ظروفها الماديه عاديه وأقل كمان..أعجبت بيها جدا ، فى الفترة دى لقيت شغل فى شركة كبيرة،وبما ان ورثى من اهلى موجود ،فكرت اكلمها واعرض عليها الزواج،كلمت خالى عنها وانى اتجوز ،وافق ورحب كمان ،حتى قالى كلمة وجعتني وقتها اوى

:عشان لما اقابل امك يا محمود لما ربنا يسترد امانته،اقولها انا اطمنت على ابنك ووفيت بالعهد.

*******

 بس لما روحت اكلمها ..رفضت صحيح كان بزوق رفضها كان عادى وسكت  بس بعد كده عرفت انها معجبة صلاح بس هى مش فى دماغة، والا كان قالى عليها

بس بقيت مضايق منه، هو اه ملوش ذنب بس هو ليه ياخد كل حاجة..صلاح مكنش عارف ان نور عايزاه

برقت نور بعيناها

بكل أسى رد عليها

:ايوة يا نور مامتك الله يرحمها 

قبل السنه متخلص بشهرين ،حسيت ان كل حاجة بتروح منى ،لان صلاح وقتها كلمنى عن نور..صحيح كان كلامه عادى بس انا اتضايقت وكان لازم اعمل حاجة 

وقتها الشيطان عمانى واسود قلبى، فكرت انه لازم صلاح ينتهى بالنسبة لابوه وأمه  ولنور كمان 

كان لازم يخسر كل حاجة  بس اللى معملتش حسابه انه رغم انه لعبى يطلع شهم 

فى الوقت دا خرجت ممرضة تدور على كريم

:دكتور كريم ..المريض فاق وعايز بنته

جروا كلهم بس كريم رفض انه يدخل حد ،لما يطمن عليه ويشوف حالته الصحية ..دخل واتبقى احمد ومحمود ونور

********

وقفت نور قدامه وبكل شجاعة

: ربنا ليه حكمة فى كل اللى بيحصل بس اللى انا متأكده منه ، انك اتعاقبت بزيادة ولسه هتتعاقب كمان ..لان اللى حصل لاهلى مش هيعدي على خير

ولو بابا حصل له حاجة..عد الايام اللى باقيه فى عمرك 

عشان نورسين مش زى نور 

نورسين ابوها علمها ان سيف الحق فوق رقبتنا

وكل واحد لازم ياخد حقه..وسدد دينك فى الدنيا

لان ديون الآخرة حسابها عسير عند رب العباد 

خرج كريم 

:نور ادخلى كلمى والدك وياريت متتعبهوش ..لانه محتاج يرتاح

وقبل ماتدخل..كريم نادى عليها

:بلاش تقولى لوالدك انك عرفتى حاجة او ان انا ابن محمود ..حالته لسه مش مستقرة

ضحكت باستهزاء ودخلت

مسك احمد كتف كريم 

:صلاح مش مستنى انه نور تقوله ..هو عارف انك ابن محمود 

وقتها نطق محمود 

:كنت بتقول له اخبارنا ياأحمد 

:من غير مااقوله..هو كان بيعرف ..رغم كل اللى عملته فيه يااخى بيحبك مش عارف ليه؟

******

دخلت نور لباباهاوهى بتضحك بس بدموع

:هو انت عايز نور ولا نورسين

ابتسم صلاح وحاول يرفع ايده  ويشاور الاتنين ،بس معرفش 

جريت باست ايد باباها 

:لو السين مضايقك ،ارمى عليها صبة اسمنت ،قوم يا صلاح..انا عايزة اتجوز 

حاول يتكلم صلاح بتعب

:بقالى سنين بتحايل عليك اشمعنا النهاردة 

:اصلى كنت بحس انك عايز تخلص منى وتتجوز انت 

قوم بقا عشان نتجوز احنا الاتنين 

سكت وقالها

: هجوزك الدكتور ابو نظارة 

عينها راحت على الباب وشاورت بدماغها لا

كان كريم استغيب نور جوه ،دخل وسمع الكلمة دى

:وانا موافق 

رفع ايده لفوق

:نقرأ الفاتحة 

ردت نور وهى خارجة لبره

:على روحك ان شاءالله يابن محمود

وقف قدامها 

:خلاص هجيب الماذون خير البر عاجله

رد صلاح 

:خلى محمود يدخلى يا كريم

نور جريت على باباها

:لا يابابا بلاش ،عشان خاطرى 

:لازم يانور ..مفيش وقت..الباقى مش قد اللى راح

اهتزت نور داخليا 

:لازم اى يابابا

• تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية المهندسة نور" اضغط على أسم الرواية