رواية العشق والفراق الفصل العاشر بقلم نبض القلب
رواية العشق والفراق الفصل العاشر
ورد : هتجى امته بقا ياحبيبى
رفيق كان فى العربيه عاوز يطير عشان يوصل ل ورد
بدء الشمس تشرق
عند منصور
استيقظ على صوت رنت موبيل
منصور : الو
اسيل : مش انا عرفت السر اللى بابا قالك عليه
منصور : اه اى رايك
اسيل : موافقه طبعا انى اكون خطيبتك
عند رفيق وصل الى منزل صابر ومعه جاسر
جاسر : مين دول
كان صابر واخوته وموجودين
رفيق : ورد فين
رحمه : ورد كويسه .....ثم تابعت حديثها : ده رفيق ياصابر
صابر ابتسامه : نورت بيتك ياعريس
رفيق : الله يخليك
صابر : سلم على اهل العروسه
ذهب رفيق وسلم على كل واحد فيهم
رفيق : هى ورد فين
صابر : مش هتشوفها
رفيق : نعم ده ولع فى البيت كله
جاسر : ده بيهزر
رفيق ..بغضب : مش بهزر
جاسر بيقرب منه وبيكلمه بصوت منخفض : يالهوى مش خايف من منظرهم
رفيق : انا عاوز اعرف بقا من فيكم اللى اتجرء وضربها
صابر كان ينظر له هو مبسوط اوى انه خايف على ورد انه شجاع وشخصيته قويه
صابر : هتعمل فى اى
رفيق : هكسر دماغه
جاسر : انا مش معه ولا اعرفه
كلهم ضحكو
صابر : تعالى ياابنى عاوز اتكلم معاك
دخل الاوضه
جاسر جاى يقوم عشان يروح مع رفيق
صابر : انا عاوز اكلمه لوحده
جاسر : انا مش هسيب صاحبى
رحمه : متخافش على صاحبك
دخلت رحمه وجاسر وصابر دخلو المكتب
عمار : انت خايف كده ليه
عمار ابن اخو صابر
جاسر : عمك ده يضربه وانا خايف على صاحبى
عمار : مش قولت انا معرفش هو مين
جاسر : ده اخويا هو ومنصور
فضل يتكلم مع عمار
صابر : عرفت الحكايه
رفيق ...بغيظ : هى بيتها فين ساميه دى
رحمه : لا سيبها ملكش دعوه
هى كده كده هتجى هنا وكل اللى عملته فى ورد هطلعه عليها
رفيق : طب ورد فين انا عاوز اشوفها
صابر : مش هتشوفها الا لما تجوزها
رفيق : فين المأذون انا اتجوزها الوقتى
صابر فتح غرفة المكتب
حاتى المأذون ياعمار
جاسر بفرحه : مأذون بيقى فى فرح
عمار ذهب احضر المأذون
عند ورد
ورد بفرحه : كتب كتابى الوقتى
رحمه : ايوه ياقلب خالتك
ورد : عاوزه اشوف رفيق
عايده : هو تحت بيقولو مش هيشوفك اللى يوم الفرح
ورد : الفرح ده امته
عايده : بعد يومين
ورد : رفيق وحشنى عاوزه اشوفه
عايده : بصى انا هخليكى تشوفيه
خرجت عايده واقفتها فى مكان تقدر ورد تشوف رفيق
ورد شايفه بس هو مكنش شايفها
ورد : اى ده هو فى حقيقه زى العسل
انا هتجوز القمر ده
صابر بيدور عليهم شافهم
صابر : ورد
ورد اتخضت
ورد : نعم
صابر : المأذون بيقول مين وكيل العروسه
عايده : انت طبعا
صابر : اقول ل اخويا سيد ياورد
ورد : وكيل العروسه انت ياعمى صابر
خدها فى حضنه وباس دمغها
صابر : متزعليش منى يابنتى
مرات ابوكى كلامها عليكى خلنى اضربك
رحمه : طول عمرك عصبى مش بتفهم
مندفع وقرارك من نفسك ومتحبش تسمع ل احد
صابر : معلش بعد الجواز هتغير
رحمه : هو صحيح مراتك فين
صابر : انا متجوزتش
ثم تابع حديثه : متعرفيش لى عروسه رفضتنى زمان
رحمه ضحكت هى عارفه انه قصده عليها
صابر : احنا نقول كتب كتاب يكون اتين
رحمه : انت بتقول اى
صابر : انت فاهمه قصدى
رحمه : اسلوبك صعب
صابر : اتغيرت عن الاول الزمان غيرنى يارحمه
رحمه : ماهو واضح
صابر : انا من خوفى على ورد لما قالت ساميه لى كلام ده اتجننت
ورد دى بنتى وشرفها شرفى انا
ثم تابع حديثه : وانا هدفعها تمن غالى عشان تقول عليها كلامى دى
رحمه سكتت لم ترد
ورد : وافقى ياخالتو
رحمه : هو اى اللى اوفق انا كبرت خلاص فى سن
صابر : لسه زى ماانتى جميله يارحمه باقيت اجمل من الاول
ورد : ياسلام ياسلام على كلام جميل
سمعهم بينادو عليه
ياعم صابر
صابر : اه انا نسيت انتى موافقه ياورد
ورد بفرحه : ايوه طبعا موافقه انى اتجوز رفيق
صابر : وانتى يارحمه
رحمه : موافقه ان رفيق يجوز ورد
صابر : انا قصدى علينا
رحمه : امممممم موافقه
عند كريم
فاديه : عملت كده ليه خليتها تكرهك
كريم : ههههههه خليتها تكرهنى هى اصل كانت بتحبنى
فاديه مندهشه : انت بتقول اى
كريم : الطفله صغيره كبرت اول ماحبت اختارت منصور مش خطيبها
فاديه : سيبك من كلام ده اكيد انت فاهم غلط
تعالى معيا عشان تصالحها
كريم : لا لا انا خلاص كرهتها
وهدور على غيرها
فاديه بغضب : بطل كلامك ده وانا راحه اصلح اللى انت عاملته
ذهبت فاديه الى شقه نور
فاديه : معلش ياابنتى هو عمل كده عشل بيحبك وهو حاسس انك بتحبى منصور
نور : انا بجد بحب منصور وعمرى ماحبيت غيره ولا هحب غيره
فاديه : وكريم خطيبك
نور : بصى ياخالتو
كريم عمره ماحبنى
فاديه : ازى تقولى كده
نور : قوللى الاول مش انتى بتعتبرنى زى بنتك
فاديه : ايوه طبعا
نور : اكيد بتحبى منصور
فاديه : ايوه طبعا وبعتبره ابنى
نور : اسمعنى ل اخر كلامى
برغم ان كريم هو اللى كان خطيبى ومنصور خلال ثلث سنين عمره ماكلمنى و لا شوفته ولا سمعت صوته
بس انا حبيت منصور
هتقولى حبك لمنصور ظلم كريم اللى كان بيحبك
ازى انتى مخطوبه وتحبى واحد تانى
هرد عليك اقولك كان ممكن احب كريم
بس ابنك بتصرفاته خليتنى اكره
ابنك كان عاوزنى لمزاجه عمره ماحاسيت انه خايف وبيغير عليه
كان شايفنى واحده حلوى هو شافها يخطبها ويتجوزها بعد كده يمل منها يروح لغيرها
غير كلامه مع البنات صورهم على تليفونه
كنت لما اوجه يقولى انتى صغيره مش فاهمه حاجه ويجيب لى هدايا
على اساس انا لسه صغيره مغفله مش فاهمه حاجه يعطنى لعبه هسكت بيها
لما كبرت فهمت ان ابنك مش بيحبنى
وفهمت ان منصور هو اللى كان بيحبنى
قد اى كان بيحبنى قد اى كان بيغير عليه
وبيخاف عليه وبيحمنى حتى من نفسه كنت حاسه انى جوهره بيخاف عليها وعاوز يخفيها من عيون ناس
وقتها قلبى بدا يقارن ايوه كنت شايفه منصور هو الاحسن منه
كنت بحس مع منصور بالامان
تصرفات و مواقف منصور كلها معيا مش بس تخلنى احبه
تخلينى اعشقه
ثم تابعت حديثها وهى تبكى :
ابنك مش زعلان عشان انا سبته
هو زعلان عشان فضلت غيره عليه
يارتنى سمعت كلام منصور من اول
استنى لما اكبر وعرف يعنى اى حب وفهم مشاعرى الانسان اللى قدامى واعرف اختار الانسان صح
يمكن مكنش ضاع العريس اللى كان مستنى لما اكبر عشان يتجوزنى
بس الاسف لما جيت اوصله هو مشى راح لحد غيرى
عند رفيق
بعد كتب كتاب
رفيق : هى فين بقا
صابر : مش هتشوفها الابعد الفرح
سيد : احنا هنعمل لها الفرح
صابر : الفرح كله انا متكفل بيه دى بنتى وانا ملزوم اعمل لها الفرح
رفيق ...بغيظ : انا لسه شاهد على عقد جوازك الوقتى ياعم صابر خلينى اشوف مراتى
صابر : قولت لك بعد الفرح كلها يومين
رحمه : طيب روحو جهزو الفرح من الوقتى ده لسه يومين بس
صابر هو ينظر الى رحمه مبتسم : طالبتك اموار ياست الكل
رحمه : يالهوى على كلام
عمار : ياعم صبابر
صابر : عاوز اى
عمار : احنا هناخد العريس عندنا
رفيق : انا هقعد هنا مش ماشى
صابر : خدوه ليوم الفرح
رفيق : ماشى انا هستحمل هم يومين بس ازيد من كده انا هخطفها
كل ضحكو عليه
خرج رفيق من المنزل
رفيق كلم ورد على موبيل
رفيق : انتى واهلك متفقين عليه
ورد : هههههه يعنى اعمل
رفيق : يالا نقضيها مكالمات لغايه لما يومين يعدو
ورد : هو انت روحت عند عمى سيد
رفيق : اه
عمار : عربيه جهازه يارفيق
ورد بخوف : عربيه اى انت رايح فين
رفيق : رايح لحماتك ياعروسه
ورد : خلى بالك من نفسك
رفيق : مع سلامه ياروح قلبى
رفيق ركب هو وجاسر
عمار ساق العربيه متوجهين الى منزل رفيق
فى طريق كلم رفيق منصور
قال له كل اللى حصل
منصور : مبروك
رفيق :لازم تجى
منصور : هو امته الفرح
رفيق : بعد يومين
تعالى بس لو دقيقه احضر فرح وارجع تانى
منصور : حاضر يارفيق هرتب الامور هنا وهنزل يوم الفرح
عند ورد كلمت نور
قالت لها على كل اللى حصل
نور : مبروك ياقلب اختك
ورد : اوعى يانور ماتحضريش الفرح
لو عملتى كده عمرى فى حياتى ماهكلمك تانى
نور : حاضر ياحببتى اكيد هجيلك طبعا
نتوقف هنا نكمل المره جايه
كده منصور هيرجع
طب هيقابل نور
يتبع الفصل الحادي عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية العشق والفراق" اضغط على اسم الرواية