رواية لقيط الفصل العاشر بقلم أمل رجب
رواية لقيط الفصل العاشر
ظهر اسلام داخل قسم البوليس زين اول ما شافه جرى عليه بدموع وحضنه
زين : بابا والله ما عملت حاجه قولهم انا عمرى ما اعمل كدا صدقنى
اسلام وزين فى حضنه وبيمشي ايده على ظهره : اهدا يا حبيبي وقولى فى اى ومتخافش
زين لسه منهار فى حضنه : هتسجن يا بابا
اسلام بهدوء : اهدا بس وقولى فى اى يلا يا حبيبي
الظابط بزعيق : بس يبنى بدل ما ارميك فى الحجز انت سامع
اسلام بعصبية : ممكن اعرف ابنى هنا بيعمل اى
الظابط : ابنك حرامى سرق فلوس موبايلات وحاجات تانيه ابنك مش متربي
اسلام بصدمه : ابنى انا حرامى مستحيل طبعا دا يحصل انا ابنى متربي احسن تربيه وعمره ما يمد أيده على حاجه مش بتاعته
الظابط : امال الحاجه دى بتاعت مين وبص لزين اللى لسه فى حضن باباه وراح شده : اعترف الكدب مش هيفيدك فى حاجه
اسلام بعصبية : انت ازاى تعمل ومين ادالك الحق تعمل كدا انا قولتلك ابنى مسرقش يعني مسرقش
الظابط : وانت بقى اى اللى مخليك متاكد وواثق كدا
اسلام : عشان هو مش محتاج أنه اصلا يمد أيده لا تربيته ولا أخلاقه يسمحوله بكدا وغير كدا هو مش محتاج اى حاجه من الحاجات دى ( وبص لزين واخده فى حضنه ) متخافش يا حبيبي انا مصدقك
زين بعياط : خدنى معاك مش عايز أفضل هنا
اسلام بحزن : حاضر يا حبيبي ( وبص للظابط ) الوقت زين هيعمل اى
الظابط : هحطه فى الحجز والصبح هيتحول للنيابه وهى تتصرف بقى
اسلام : مفيش حل تانى
الظابط : للاسف لا وكمان عشان يتربي شويه
اسلام بعصبية : انا ابنى متربي احسن تربيه ( وبص لزين وحط ايده على وشه بصدمه وكمل كلامه ) اى دا هو فى حد مد أيده عليك اتكلم
الظابط : اه انا فى حاجه
اسلام بصله بضيق : بكرا تندم فاحسنلك تحلها الوقت بدل ما مكلمه منى وهتعرف انا ابنى ممكن يعمل كدا ولا لا وكمان القلم دا أنا مش هسامح فيه وهجيب حقه
الظابط : هات اللى عندك لما اشوف هتعمل اى ( اسلام بصله وطلع الموبايل واتصل برقم ما وحكاله على اللى حصل حتى على القلم اللى اخده زين وكمل كلامه : اتفضل كلم
الظابط بسخريه : ورينى اخرك واخد الموبايل فجأة ظهر على وشه ( علامات الصدمه وكمل كلامه بخوف ) : حاضر يا فندم تحت امرك ( وقفل وبص لاسلام ) انا اسف ( وبص لزين ) تعالى يبنى امضي على اقولك لما اشوف مين اللى عملها ( وبص لاسلام ) انا بعيد اسفى مره تانيه
اسلام بصله بضيق واخد زين ومشي
ظهر اسلام فى العربية وزين جنبه
اسلام : اى اللى حصل يا زين
زين لسه منهار ومش عارف يتكلم ( اسلام ركن العربيه فى جنب وبيحاول يهديه )
اسلام بهدوء : خلاص الموضوع اتحل اهدا بقا وقولى فى اى واى اللى حصل
زين بيحاول يهدأ : والله يا بابا ما سرقت حاجه
اسلام : عارف والله يا حبيبي ها قولى حصل اى
زين : كنت مع جاسر فجأة سمعت صوت عالى بيقول كلوا يجمع روحت لقيت واحد بيقول أن فى فلوس اتسرقت وموبايلات ودهب كمان ف المسؤل قال إن الكل لازم يتفتش فجأة لقيت الحاجات طلعت من هدومى
اسلام : طب الحاجات دى هتيجى هدومك ازاى اكيد في حد عمل فيك كدا
زين بعياط : معرفش انا مش هروح الكليه دى تانى
اسلام : ازاى بس يا حبيبي
زين : زمانهم الوقت بيقولوا عليا حرامى
اسلام : طب خلاص اهدا هعملك اللى انت عايزه بس اهدا عشان نروح زمان ماما قلقانه عليك
زين : طب هتنقل من الكلية امتى
اسلام : بعدين نتكلم فى الموضوع دا ( ودور العربية ومشي بعد مرور نصف ساعه وصلو البيت )
نرمين بقلق وراحت على زين : مالك يا حبيبي فى اى
زين بهدوء : مفيش يا ماما انا كويس
نرمين بقلق وشافت القلم اللى معلم على وشه بصدمه وبصت لاسلام : اى دا انت مديت ايدك عليه
اسلام بعصبية : وهمد ايدى عليه لي اتهبلت ( وبص لزين بهدوء ) ادخل ارتاح الوقت يا حبيبي ( زين بصلهم بحزن وهدوء ودخل اوضته )
نرمين بخوف عليه وقربت لاسلام : اسلام زين مالوا هو جه بدرى لى مش المفروض يجى بعد بكرا فى اى يا اسلام
اسلام بحزن : تعالى نطمن عليه اول وبعدين هحكيلك على كل حاجه (دخلوا ظهر زين نايم اسلام حط ايده على رأسه وبص لنرمين بصوت واطي:تعالى نخرج (وخرجوا)
نرمين بقلق ) : زين مالو هو مش كويس صح فى اى قولى وكان فين رد عليا بقى
اسلام : ارد ازاى هو انتى سيبالى فرصة اتكلم
نرمين : خلاص هسكت اهو قول بقى هو كان فين
اسلام بزعل وحزن : كان فى القسم
نرمين بصدمه : قسم قسم اى
( اسلام بصلها بحزن وحكالها على كل حاجه وكمل كلامه بزعل ) : من ساعتها واللى طالع عليه مش عايز اروح الكليه تانى
نرمين بزعل على ابنها : طب هتعمل اى وزين مش ممكن يعمل كدا
اسلام : انا مستعد اعمل اى حاجه وهفضل وراهم لحد ما اعرف مين اللى عمل كدا ولى يعمل كدا انا عمري ما جتلى شكوه منه
نرمين بخوف : انا خايفه اوى يا اسلام زين لما بيزعل بيتعب
اسلام : أن شاء الله مفيش حاجه هتحصل يلا ننام عشان مصدع جدا ( نرمين بصتله وسكتت )
تانى يوم عند احمد وباين عليه العصبيه والضيق : يعنى اى خرج انت بتهزر
على : وانا اعملك اى يعنى فضلت اقولك بلاش تعمل كدا لكن انت مش بتسمع الكلام
احمد : وأبوه اول ما يروح يخرجه كدا لى هو مين يعني
على : معرفش بس شكلوا راجل واصل
احمد : واصل اى هما لاقين ياكلوا
على : اى يبنى الكلام دا هو انت مشوفتش العربية بتاعت أبوه ولا الساعه انا لما شوفتها عينى كانت هتطير عليها ولا البدل من افخم انواع البدل أبوه شكلوا غنى جدا ولا زين والعربية بتاعته وهدومه وغير كدا لا تربيته ولا أخلاقه تسمحله أنه يعمل كدا
احمد : يعنى كنت عايزنى اعمل اى انا مكنتش عايزه هنا دا اكتر بنى ادم بكره فى حياتى وكنت عايز ارميه فى السجن لكن الحظ كان معاه المره دى بس كفايه أنهم عرفوا أنه حرامى وفكرتى كانت حلوه بردو يعني ممكن يتفصل والعميد بنفسه كان هنا ( قطع كلامهم دخول العميد وبصله بصدمه ) : انت ازاى تعمل كدا فى زميلك انت مفكرتش هو ممكن يحصلوا اى
احمد بتوتر : دكتور انا
العميد بعصبية وكلهم اتلمو : انت اى مش عيب عليك تعمل كدا انت واحد مش متربي عشان اللى بيعمل كدا بيكون أنسان قليل الادب
جاسر : طب هو عمل اى
العميد بصوت عالى كلهم سمعوه : الاستاذ المحترم عشان زميله يمشي ومش عايزه يفضل هنا طلعه قدام الكل حرامى وهو اللى خطط لكل دا عشان زين يمشي ( الشباب والبنات بصوا بصدمه )
جاسر : طب لى كدا دا عمره ما عمل حاجه فى حد
العميد : احنا لازم نمشى واخر مره يحصل حاجه من دى ( وبص لاحمد ) تروح وتعتزر ل زين سامع ولينا كلام تانى على اللى انت عملته دا
احمد بحزن : حاضر
( عند زين فى البيت )
نرمين بحزن : اسلام زين من امبارح وهو نايم واحنا الوقت داخلين على المغرب وكل ما اصحيه يقولى الوقت انا خايفه عليه قوم ادخله
( اسلام بصلها بحزن ودخل الاوضه وقرب من زين بهدوء ) : زين اصحى كدا يا حبيبي
زين فتح عينه بتعب : نعم يا بابا
اسلام بابتسامة : كل دا نوم هو انت مكنتش بتنام خالص
زين بتعب : مش قادر افتح عينى عايز انام
( اسلام بصله بقلق وحط ايده على رأسه وكمل كلامه بخضه ) : زين انت حرارتك عاليه جدا
زين بتعب وغمض عينه : مفيش حرارة بس انا عايز انام
اسلام بحزن : طيب يا حبيبي نام ( وباس رأسه وخرج )
نرمين : عملت اى صحى
اسلام : استنى بس (وراح أوضته اتكلم فى الموبايل وخرج تانى راح لها )
نرمين : كنت بتكلم مين
اسلام : زين حرارته عاليه وكدا غلط على المخ فا كلمت الدكتور
نرمين بدموع : طب اعمل اى
اسلام : اعملى كمدات على ما الدكتور يجى ( نرمين بصتله وراحت المطبخ تجيب تلج واتجهت إلى غرفة زين بعد مرور نصف ساعه كان الدكتور وصل وكشف عليه )
الدكتور : الحقنه اللى اخدها دى هتنزل السخنيه وهو أن شاء الله هيبقى كويس
اسلام : طب اى سبب الحرارة
الدكتور : هو تقريبا خايف من حاجه او زعلان من حاجه لكن مفيش سبب عضوى ودا العلاج بتاعه وان شاء الله مش هيطول عن ازنك
اسلام : شكرا جدا يا دكتور
الدكتور بابتسامة : دا واجبى والف سلامه عليه ( ومشي وإسلام دخل اوضه زين ظهرت نرمين جنبه وبتعيط )
اسلام : اهدى هو كويس والله
نرمين : كويس فين دا محسش باى حاجه ابنى تعبان وانا مش عارفه اعمله حاجه يارب اشفيه يارب ومتوجعش قلبي عليه ( بعد مرور أيام كان زين بقى كويس واتحسن عن الاول )
عند زين وهو مع اسلام
زين : حضرتك هتنقلنى من الكليه دى امتا بقى الدراسة قربت
اسلام : يا حبيبي الموضوع خلص ملهاش لازمه النقل
زين : لا يا بابا انا مستحيل اروح الكليه دى تانى اقولك انقلنى جامعه اسكندريه
اسلام : مش هيبقى تعب عليك لما تروح وترجع فى نفس اليوم
زين : لا انا هقعد هنا في السكن واجى كل اسبوع
نرمين بصدمه : هتبعد عنى لا طبعا مستحيل
زين بص لاسلام : عشان خاطري يا بابا
نرمين : لا يا زين وكلمتى المره دى هى اللى هتتسمع وهاتمشي انت فاهم
زين بزعل : طب بتزعقيلى لى
نرمين بهدوء : يا حبيبي حقك عليا متزعلش بس انا مش بحبك تبعد عنى
زين : طب اعمل اى
نرمين بصت ل اسلام : انت ساكت لى بتفكر في اى
اسلام : مفيش حاجه وسيب موضوع الكليه دا افكر فيه واقولك رائى
نرمين بتراقب : انت ناوى على اى يا اسلام
اسلام بهدوء : مفيش يلا جهزى الغدا عشان زين مفطرش وكمان يوسف لسه نايم هدخل اصحيه على ما الاكل يجهز
نرمين بابتسامة : حاضر يا حبيبي
( واتجهت إلى المطبخ و اسلام اتجه إلى غرفة يوسف فجأة جرس الباب رن )
نرمين بصوت عالى : زين شوف مين على الباب
زين : حاضر يا ماما ( واتجه إلى الباب وفتحه بص بصدمه:انت اى اللى جابك هنا )
يتبع الفصل الحادي عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية لقيط" اضغط على اسم الرواية