رواية العشق والفراق الفصل الحادي عشر بقلم نبض القلب
رواية العشق والفراق الفصل الحادي عشر
كان يوم فرح ورد على رفيق
ورد : انا فرحانه اوى مش مصدقه ان انهارده فرحى
رحمه : مبروك ياقلب خالتك
عند منصور فى الشركه
اسيل : انت ماشى الوقتى
منصور : ايوه
اسيل :هترجع امته
منصور : هحضر الفرح وارجع بكره
اسيل : مش ممكن لازم ترجع النهارده
منصور : فى اى
اسيل : ماجد بيه طلب ان الثفقه تتم انهارده بليل فى فيلا عنده
منصور : بس هو قال ان ميعاد بكره
اسيل : كلمنى انهارده قالى انه غير الميعاد بقى انهارده بليل
منصور زفر ضيق : يووووووه انا كنت مرتب حسابى انى هجى بكره
اسيل : منصور اوعى متجيش
انا مش فاهمه حاجه ومش هعرف اتكلم
منصور : متخافيش يااسيل هرجع بسرعه
اسيل : خلى بالك من نفسك
منصور خرج من الشركه
ذهب الى المطار وركب الطائره
عند نور فى جامعه
نور : انا هخلص الامتحان ولازم ارجع بسرعه
سلمى : هو فرح ورد انهارده
نور : ايوه
سلمى : سلمى لى عليها وعقبالك يانور
فى منزل صابر
فرح ابتدا و العروسه فوق فى الغرفه
وعريس قاعد تحت مع رجاله العائله
وزغريط و هيصه والطبخ بيتوزع وجبات على ناس
وعريس ركب الحصان
ورد كانت بتنظر على رفيق من الشباك الغرفه
هو كان راكب على الحصان بيلتفت يمين وشمال
هو مش شايفها
ورد كانت بتضحك كانت حاسه انها طايره من الفرحه
رفيق نزل من على حصان ورجع قاعد مع الناس
طفل اسمه صابر ابن عمار
صابر الطفل : بابا
عمار : ابنى صابر يارفيق
رفيق : سميته صابر ليه كده
صابر ضحك عليه
عمار : على اسمى عمى ده غالى عليه اوى
صابر: الله يخليك ياحبيبى
عمار : روح سلم على العريس
رفيق : اهلا ياصابر
رفيق شاله وقاعده على رجله
رفيق ..بصوت منخفض : قولى هوانت شوفت العروسه
صابر الطفل : اه
رفيق : تعرف تخدنى عندها اصل انا عاوز اشوف العروسه مش عارف هى فين
صابر الطفل : ماشى
طفل مسك ايد رفيق : يالا ياعمو
عمار : هو رايح فين
رفيق : عاوز عصير
عمار : طب خليك
رفيق : خليك انت انا كمان داخل المطبخ اشرب
طفل صابر و رفيق دخلو المنزل رفيق جاب ل صابر علبه العصير
رفيق : قولى بقا هى فين
صابر الطفل : هى فوق فى الاوضه
رفيق جى يطلع على سلالم
فجاه حد مسكه من ياقه البدله من قفاه
صابر : انت رايح فين
رفيق : ها ده انا كنت هقولك
صابر ....يضحك : تعالى
رفيق : انا عاوز اشوف مراتى
صابر : مش الوقتى بعد الفرح
رفيق : روح انت اقعد مع قاريبك
صابر :مينفعش لازم ياعريس تكون قاعد معنا
رفيق يكز على اسنانه : حاضر
خرج رفيق وقعد تانى معهم
جاسر وصل ومعه زوجته و اولاده
جاسر : مبروك ياصاحبى
رفيق : الله يبارك فيك
جاسر هو ينظر الى زوجته : اطلعى انتى للعروسه
بعدها بفتره
وصل شريف
شريف : حبيب قلبى مبروك ياصاحبى
رفيق : وحشنى اوى ياشريف عامل اى
شريف : الحمد الله
تمام اخبار منصور اى
رفيق : هو جاى الوقتى
شريف : بجد
فى غرفة ورد
ورد : انتى فين الوقتى
نور : انا فى كليه
ورد : هتجى امته يابشمهندسه
نور : الامتحان بعد ساعه هحضر الامتحان واجيلك بسرعه
ورد : ماشى مع سلامه
انهت مكالمه
مامت رفيق : ممكن ادخل
ورد جريت عليها وحضنتها
ورد : وحشتنى اوى ياطنط
مامت رفيق : قوللى ياماما
ورد : طبعا ماما
مامت رفيق : هو صحيح رفيق لغايه الوقتى ميعرفش شكلك بقا اى لما كبرتى
ورد ضحكت : لا حتى طول المده اللى كان بيكلمنى فيها وهو مسافر كنت شايفه هو اما انا كنت قفله الكاميرا
فضلت تضحك
عند كريم
كريم : نور هى اللى قالت لك كده
فاديه بعصبيه : ايوه افعالك هى اللى كرهتها فيك
كريم : هى بتقول كده بس عاوز تعيش دور مظلومه
هى اللى تستحق الضرب عشان تروح تحب واحد غيرى
فاديه : وكلامك مع كل بنت وصورهم على موبيلك كل ده كذب
كريم نظر لها لم يرد
فاديه : رد عليه
كريم : عادى
فاديه ..بصدمه من كلامه : عادى ياخسره تربيتى فيك ....عندها حق انها تسيبك
وتدور على الشخص المحترم اللى يحبها ويخاف عليها
كريم : بكره هخد واحده احسن منها
فاديه : امسح الصور اللى على موبيلك وبطل تكلم البنات
وركز فى شغلك ومستقبلك
كريم : حاضر ياامى
كريم راح حضنها
فاديه كانت بتطبطب على ابنها
فاديه : ربنا يسرلك امرك ياابنى ويرزقك بزوجه الصالحه
وافرح بيك
عند رفيق
بعد فتره طويله من الوقت وصل منصور عند رفيق
فى منزل صابر
منصور يحضن رفيق : مبروك ياعريس
رفيق : الله يبارك فيك
عقبالك
منصور سلم على اصحابه وعلى اهل العروسه
منصور كان بيتكلم مع شريف
شريف : وحشنى اوى يامنصور
منصور : وانت كمان ياصاحبى
رفيق : ده منصور صاحبى واخويا ياعم صابر
صابر : اهلا ياابنى نورت المكان
منصور : الله يخليك
صابر : اتفضل ياابنى اقعد معنا
منصور : معلش انا لازم امشى
رفيق مندهش : تمشى تروح فين
منصور : هروح اسلم على عمتى وفاء
رفيق : هترجع تانى
منصور : لا هرجع على مطار وسافر
رفيق : انت بتهزر صح
منصور : غصب عنى اتقدمت ميعاد الثفقه لازم اكون حاضر
متزعلش منى ياصاحبى كان نفسى اكون حاضر فرحك
رفيق بزعل : ولا يهمك
جاسر : انا هجى بعد اسبوع اما رفيق بين هيطول شويه عشان شهر عسل بقا
منصور : ههههه ماشى
جاسر و رفيق : خالى بالك من نفسك
خرج منصور
ساق العربيه متوجه الى منزل نور
طول الطريق هو سرحان يفكر فى نور
ياترى شكلك بقى ازى يانور
هقولها اى لما اشوفها
عند نور خلصت الامتحان وخرجت من الجامعه
ركبت الاتوبيس
منصور وصل عند المنزل
خرج من السياره خفقان قلبه زاد
منصور واقف قدام البيت
منصور : اتشجع يامنصور وادخل
دخل المنزل وخبط على الباب محدش رد
وفاء ليست فى الشقه ونور لسه موصلتش
هو افتكر انه معه المفتاح فتح باب الشقه ودخل
كان ينظر فى كل مكان كأنه بيستعيد ذكرياته
دخل غرفته وجد
ورق وكتب على مكتب
كانت كتب نور راح عند دولاب شاف فساتين نور
نور كانت بتنام فى غرفته
التفت لاحظ فستان نور على السرير .......مسك الفستان اخده فى حضنه
استلقى على السرير وغمض عنيه ومازل الفستان فى حضنه
نور نزلت من الاتوبيس هى بتجرى بسرعه عشان تلحق وتجهز نفسها تذهب الى ورد دخلت المنزل فتحت الشقه وذهبت الى غرفتها
شافت اى
يتبع الفصل الثاني عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية العشق والفراق" اضغط على اسم الرواية