رواية لقيط الفصل الحادي عشر بقلم أمل رجب
رواية لقيط الفصل الحادي عشر
زين بصدمه : انت ازاى تيجى هنا مش كفايه اللى حصلى بسببك جاى عايز اى تانى
جاسر : زين اهدا شويه واسمعنى
زين بعصبية : مش عايز اسمع اطلع برا
اسلام : زين عيب كدا ( وبص لجاسر واللى معاه ) تعالى يا جاسر اتفضل يبنى ( دخل جاسر وأحمد )
جاسر بهدوء : احمد جاى يعتزرلك على اللى حصل
اسلام بستغراب : هو اى اللى حصل
جاسر : عمى احمد السبب في اللى حصل لزين وهو اللى حط الحاجات لزين
نرمين بعصبية : هو انت كدا استفدت اى من اللى عملته فى ابنى كدا
احمد : يا طنط انا عارف انى غلط فى اللى عملته بس والله عرفت غلطى وكمان كل كانو معانا عرفو ان زين مالوش دعوه بحاجه
نرمين : وانت بقى ملكش أهل يربوك ويقول لك دا صح ودا غلط
احمد بصلها بحزن والدموع ظهرت في عينه : انا ولدتى توفت بعد ما ولدتنى على طول وولدى مش معايا على طول مسافر ولو مش مسافر بردو مش بشوفه غير صدفه انا اسف انا فعلا ماليش أهل يسألو عليا واكيد لو والدتى كانت عايشه كان زمانها علمتنى الصح من الغلط ( وقام راح لزين ) انا اسف يا زين حقك عليا انا والله ندمان على اللى عملته ( وبص لنرمين ) طنط انا بعتزر انا عارف ان زين تعب بسببي
نرمين بزعل على حالته : اتمنى متعملش كدا تانى
اسلام : خلاص يا حبيبي انتو مهما كان اخوات ومع بعض على طول ولا اى يا زين
زين بحزن : طب لى تعمل كدا انت عارف انا حصلى اى
جاسر بهزار : خلاص بقى ميبقاش قلبك اسود كدا وبعدين بصراحه انا جاى هنا عشان العصير اللى طنط بتعمله بيكون حلو اوى فأنا جاى عشان اشرب منه
اسلام بضحكه : طب قول غدا عصير اى دا
جاسر : مهو زين هيعزمنا على الغدا برا ولا اى يا زين ( زين بصله بضحكه )
نرمين : لا يا حبيبي زين لسه تعبان ومينفغش ياكل حاجه من برا الوقت خالص انا هعملك غدا وعصير واللى انت عايزه
احمد بابتسامة : ها يا زين لسه زعلان
زين بابتسامة : لا خلاص مفيش حاجه طالما الحق ظهر
احمد : ماشي هستئذن بقى
اسلام : طالما اتصالحتو خليك بقى اتغدا معانا
احمد :, معلش يا عمى
نرمين : لا عشان تثبت أن انت مش زعلان مننا وكمان زين ميبقاش زعلان منك ( احمد بصلهم بضحكه وقضي اليوم كله معاهم عند احمد راجع بلليل وقف على صوت ما )
رائد : لسه مشرف الوقت حضرتك
احمد : بابا انا تعبان وعايز انام
رائد بزعيق : مش هنخلص بقى انت وقلة ادبك وواضح انك عايز تتربي من جديد صح
احمد : ومالو لما تربينى مش انت ابويا بردو ولا اى
رائد : واى كمان لما اشوف آخرة الهبل دا
احمد : الا صحيح انت عارف مين امى ولا مش فاكر من كترهم
رائد بصله بصدمه من كلامه وضربه بالقلم : انت الظاهر عليك انك شارب صح بس انا هعرف اربيك ( وسابه ومشي )
احمد بصله بضحكه وفى باله : هو دا اخرك وعامل انك خايف عليا ماشي لما اشوف انت هتعمل اى تانى وطلع اوضته ونام
( بعد مرور سنه كان احمد وزين قربو من بعض وبقو اكتر من الاخوات وكان جاسر معاهم وكانوا بيشجعو بعض على المذاكرة وامتحانوا وكان يوم النتيجه بتاعت يوسف )
عند اسلام كان داخل البيت وباين عليه العصبيه نرمين شافته راحلته
نرمين : مالك يا حبيبي فى اى
اسلام : يوسف فين
نرمين : راح يجيب النتيجة ومن ساعتها مجاش انا خايفه ليكون حصله حاجه
اسلام : محصلش بس هيحصل لما يجى
نرمين : انت جبت النتيجة بتاعته ( اسلام بصلها وسابها ونزل نرمين بقلق ونزلت وراه ( عند كاميليا كان يوسف معاها وباين عليه الخوف والقلق )
كاميليا : يا حبيبي متخافش والله مش هيكلمك
يوسف بعياط : لا هيضربنى عشان جبت درجه وحشه
كاميليا بزعل : وانت لى مكنتش بتزاكر لى تعمل كدا
يوسف بعياط : مش عارف والله يا تيتا والله بعد كدا هزاكر بس قوليله ميضربنيش
كاميليا اخدته فى حضنها : حاضر يا حبيبي بس متخافش ( فجأة جرس الباب رن كاميليا قامت تفتح ظهر اسلام على الباب اول ما شاف يوسف تعبيرات وشه اتغيرت )
كاميليا : عشان خاطري سيبه
اسلام بصلها بهدوء ودخل ونرمين دخلت وراه بقلق من هدوء جوزها
اسلام : تعالى يا يوسف
يوسف بعياط و خوف : انا اسف يا بابا متزعلش منى
اسلام بهدوء : مش زعلان بس تعالى ( يوسف اول ما قرب من اسلام اسلام فجأة مسك أيده جامد ونزل فيه ضرب )
كاميليا بتحاول تبعد يوسف عن اسلام : اسلام عشان خاطرى سيبه
نرمين بعياط : عشان خاطري يا اسلام سيبه الولد هيموت فى ايدك سيبه بقى
( اسلام مش سامع حاجه وبردو نازل ضرب فيه ويوسف عمال يعيط ومش عارف يبعد عنه زين كان طالع من على السلم سمع صوت عياط يوسف راح جرى باتجاه شقه كاميليا )
زين بخضه : فى اى
نرمين بعياط : الحق ابوك يازين نازل ضرب فى يوسف ومش عايز يسيبه
زين : بابا كفايه بقى ( بردو اسلام نازل ضرب فى يوسف بالاقلام ومش عايز يبعد عنه )
( زين فجأة قرب منه وشد يوسف وبعده مره واحده )
اسلام بعصبية وبيحاول ياخد يوسف منه : ابعد يا زين
زين : لا مش هبعد كفايه بقى
اسلام بعصبية وضربه بالقلم جامد : بقولك ابعد ( يوسف بخوف ومسك فى زين اكتر )
زين : خلاص يا بابا سيبه بقى
كاميليا راحت عليهم واخدت يوسف فى حضنها : خلاص بقى سيبه انت مش شايف وشه عمل ازاى حرام عليك
اسلام بزعيق : حرام عليا انا ومش حرام عليه هو دى منظر درجات دا طول السنه مدرس داخل ومدرس خارج دا قالى مش بفهم لما بنكون كتير جبتله مدرسين خصوصي عشان ميبقاش ليه حجه وعملت كدا لى انت عايز تموتنى حرام عليك ( وبيحاول ياخده من كاميليا )
كاميليا بعصبية : خلاص بقى سيبه هو انت مش هترتاح غير لما تقتله ( اسلام اخد يوسف وزقه فى ركن بعيد : اه مش هرتاح غير لما اقتله ( وقرب منه ويوسف بيحاول يبعد )
اسلام : دى درجات تجبها
يوسف بعياط ومش قادر يتكلم : انا اسف يا بابا
اسلام بعصبية وضربه بالقلم جامد : اعمل اى بأسف بتاعتك دي ( وبيبص حواليه لمح زين لابس حزام قرب منه وفك الحزام )
زين بستغراب : بتعمل اى يا بابا ( اسلام اخد الحزام وقرب من يوسف ونزل فوقه ضرب زين بسرعه وقرب من يوسف واخده فى حضنه )
نرمين بتبعد اسلام بعياط : خلاص بقى انت ممكن تضربه ضربه غلط تقتله سيبه بقى هو جاب كام لكل الضرب دا
اسلام : جاب 70% درجه الفاشل ميجبهاش
نرمين بصتله بصدمه : طب خلاص هو امتحن والنتيجة طلعت والضرب مالوش لازمه الوقت
اسلام : لا لى لازمه وعقابا ليك معدش ليك مدارس خليك زى الصيع اللى ملهمش أهل ( ورفصه برجله جامد ) سامع
يوسف بخوف ومسك فى زين جامد : حاضر حاضر سامع مش عايز اروح فى مكان
اسلام بعصبية وبص لزين : خده مش عايز اشوف وشه تانى ( زين مسك يوسف واخده وطلع )
نرمين قربت منه : اسلام اهدا شويه ( اسلام بصلها ومكنش قادر ياخد نفسه )
كاميليا بقلق : اسلام مالك
اسلام : مفيش يا امى
كاميليا : مفيش ازاى وانت مش قادر تاخد نفسك اهدا يا حبيبي مالك
اسلام بصلها بخنقه وغمى عليه
نرمين بخضه : اسلام
كاميليا بقلق وقربت منه : اسلام فوق يبنى رد عليا عشان خاطري
زين نزل جرى على صوت أمه : فى اى بابا مالو
نرمين بعياط : زين كلم الدكتور بسرعه شكل الضغط عالى
زين بسرعه وطلب الدكتور ونقله على سرير جدته ( بعد مرور دقائق كان الدكتور وصل وكشف على اسلام وقاس الضغط )
زين : بابا مالو يا دكتور
الدكتور : الضغط عنده مرتفع جدا والدك مرهق جدا وموتر نفسه والتوتر والعصبية دا غلط جدا عليه
زين بدموع : طب اى العمل
الدكتور طلع حقنه من الشنطه وادهالو وبص لزين وكتبله علاج : الحقنه دى تتاخد كل 12 ساعه وباقى العلاج مكتوب مواعيده ولازم ياخد العلاج بانتظام
زين اخد الروشته : باذن الله حاضر شكرا يا دكتور
الدكتور بابتسامة : دا واجبى عن ازنك ( ومشي وزين نزل يجيب العلاج ونرمين دخلت جنب اسلام )
كاميليا بدموع : يا حبيبي يبنى اول مره اشوفه كدا(دخل زين)
نرمين : جبت علاجه يا زين
زين : اه يا ماما جبته مالك يا تيتا
كاميليا : ابوك بقى عصبي واى حاجه تحصل الوقت بقى يا خدها على أعصابه انا خايفه عليه جدا
زين بحزن : أن شاء الله هيقوم بالسلامه بس بلاش موضوع يوسف دا يتفتح الوقت استنى لما يخلص علاجه ويبقى كويس
نرمين : طب هيفوق امتا
زين : كمان شويه متقلقيش
كاميليا بصتله : اطلع خليك مع يوسف الوقت يا حبيبي ( زين طلع فوق وبص قدامه بصدمه ) : اى دا فى اى
يتبع الفصل الثاني عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية لقيط" اضغط على اسم الرواية