رواية حياة قلبى الفصل الثالث عشر 13 - بقلم شهد مصطفى
* رواية حياة قلبى الفصل الثالث عشر
أدهم:أنا آسف معرفش عملت كده ازاى بس
مى:كله كوم وانك لاول مره تضر*بنى وتقول لى انى خاينه كوم طل*قنى يا أدهم
أدهم بغ*ضب:عايزانى اعمل ايه لما اشوفك فى حض*نه
مى:أنت اتجننت ايه اللي أنت بتقوله ده
أدهم:أنا شفتك وأنتِ فى حض*نه
مى:ازاى أنا اه روحت أقابله بس هو هو
أدهم:ايوه هو ايه
مى:خد*ر*نى لما روحت أقابله عطى لى ابرة ومش فاكره ايه اللى حصل
أدهم:كده أنا فهمت ماشى يا ياسين الك*لب
مى:ط*لق*نى يا أدهم
أدهم:مى بلاش جن*ان
مى كانت هتمشى من قدامه شدها ليه وقال:بحبك يا مى مستحملتش لما شفتك فى حض*نه وبدأ يقرب من رقبتها
مى بتوتر:أدهم ابعد عنى
أدهم فضل يقرب بس هى زقته وقالت:لا يا أدهم أنا عارفه انى ظل*ماك معايا بس مش قادرة وقعدت على الارض وعيطت
أدهم قرب منها وقال:لسه بتحبيه يا مى مش عايزة تنسيه ليه
مى:مش قادرة يا أدهم مش قادرة وعيطت
أدهم خدها فى حض*نه وقال هساعدك تعالى نروح عند يارا علشان اصالحها بس اهم حاجه أنت مش زعلانه منى
مى:لا مش زعلانه
أدهم:طب يلا
فى اوضه يارا كانت قاعده زعلانه لان ديه كانت أول مرة أدهم يزع*ق لها فيها وفجاة دخل أدهم
أدهم:متزعليش منى
يارا:ساكته
أدهم:مش هتردى على بابى حبيبك طب أنا آسف عارف انك زعلانه
يارا:ايوه أنا زعلانه بس علشان مبتحكيليش مشاكلك كنت خايفه عليك
أدهم:أنا آسف وحضنها
يارا:خلاص سماح المرة ديه بس بشرط
أدهم:ايه هو
يارا:نخرج سوا ناكل ايس كريم و
أدهم بهمس:ونحتفل بعيد ميلاد مى
يارا:أنت فاكر ده أنا كنت جايه اقولك
أدهم:عموما عايزين نعمل لها مفاجاة
مى اول ما دخلت سكتوا
مى:ام*وت واعرف بتقولوا ايه
يارا:اسرار
عند ياسين
ياسين:دور الخطه الثانيه انك تبقى معايا فى عيد ميلادك وبص للورق اللى فى أيده وابتسم وطلع تليفونه
ياسين:طب اجهزوا وانا جاى
فى الجنينه
يارا:الجو حلو قوى
أدهم:فعلا
مى كانت ماشيه وبتفتكر
فلاش باك
مى:أنا مش هتجوزك عشان سواد عيونك
ياسين وهو بيقرب منها:ولا أنا هم*وت عليكى
مى:طب طالما مش هتموت عليا بتقرب ليه
ياسين:مش خطيبتى وعادى يعنى لو خدت حاجه كده ولا كده
مى:نااااااعم لم نفسك يا ياسين
ياسين:وربنا جبته لنفسى
مى:خلاص احنا لسه فى أولها
ياسين:هتجوز واحد صاحبي
باك
مى اتنهدت وعينيها اتملت دموع
أدهم:مى أنتِ كويسه
مى:اه خليكم هنا هروح الحمام واجى
أدهم:طب متتاخريش
مى راحت ودخلت الحمام وبعد ما طلعت حد حط أيده على بوقها وشدها لحته هاديه وسابها
مى بتلف:أنت عايز ايه
ياسين وهو بيمد لها ورق:عايزك تمضى
مى:ايه ده وخدته لقيته ورق طلاقها من أدهم وعليه امضه أدهم
ياسين:متخفيش ديه امضه ادهم
مى رمت الورق فى وشه وقربت منه ورفعت أيدها علشان تضر"به مسك أيدها ولفها ورا ضهرها وقرب من ودنهت وقال:أنتِ هتمضى وغص*ب عنك لأنك لو ممضيتيش هتن*دمى
مى حاولت تفلت منه بس كان ماسكها جامد وقالت:أنا مش همضى وورينى هتعمل ايه
ياسين ز*ق*ها وق*ع*ت على الأرض وطلع تليفونه ووراها مكالمه فيديو وفيها يارا وأدهم واقفين وفيه شعاع احمر ناحيه قل*ب يارا
ياسين:ها تمضى ولا بنتك تم*وت
مى مسكته من هدومه وقالت:أنت ايه حرام عليك بقى
ياسين:انا عملك الاسود يا مى وهترجعى لى وبمزاجك ولو حد عرف أو أدهم حس بحاجه هق*تل بنتك ومش هتردد ل لحظه انى اعمل كده
مى عيطت
ياسين وهو بينولها الورق:أمضى أمضى يا مى
مى خدت الورق ومضت
ياسين:براڤو عليكى وقام وقال:يلا قومى معايا
مى:على فين
ياسين:وده سؤال على بيتنا
مى قامت وزق*ت*ه وقالت:أنا بك*ره*ك يا ياسين
ياسين مستحملش وضر*به*ا قلم وقعت على الأرض وقال:ولسه هخليكى تك*رهي*نى يا مى مى قامت وهو شدها وركبها عربيته وطلع على بيته
عند أدهم
يارا:بابى هى مامى اتاخرت كده ليه
أدهم لسه هيتكلم تليفونه رن
أدهم:الو
ياسين:مى معايا فى بيتى
أدهم بغضب:اوعى تفكر تق*رب منها
يارا:فيه ايه يا بابى
أدهم:يارا روحى
يارا:بس
أدهم:مبسش يلا وكب عربيته وراح على بيت ياسين ودخل واتص*دم لمى لقى مى حاض*نه ياسين ولابسه فستان قص*ير
ياسين هددها يق*تل يارا
أدهم قرب وشد مى بغضب وضر*ب ياسين بوكس وقعه على الأرض مى جت تقرب من ياسين أدهم شدها وقال:يلا يا مى
ياسين:مينفعش لأنك طليقها
أدهم:أنت اتجن*نت
مى:هو بيقول الحقيقة وديه نسخه من ورق طلاقنا
أدهم واقف مصدوم ومش مصدق
ياسين حض*ن مى من ضهرها قدامه وهو اتج*نن اكتر وه*جم عليه وبدأ يض*ربه ومى حاولت تبعد أدهم عن ياسين
أدهم ساب ياسين وبص لمى وقال:يلا يا مى أنا عارف ان ده كذ"ب
مى واقفه وساكته وأدهم قرب منها وقال:ساكته ليه يا مى
مى:كل ده صح وأنا بح*ب ياسين
طخخخخ
أدهم ضر*ب مى قلم خلى بوقها جاب د*م
ياسين مسكه من هدومه وقال:أنت ازاى تم*د ايدك عليها
أدهم زقه وبص ل مى وخرج
مى عيطت وياسين قرب منها وقال:عيطى يا مى أنا هنبسط قوى كل ما اشوف دموعك ديه خدى أمضى على دول
مى خدتهم وكان ورق جواز ليها هى وياسين
مى:لا مش هينفع يا ياسين
ياسين مسكها من دراعها جامد وقال:بتحبيه قوى صح هو اللى هيم*وت مش بنتك
مى بصريخ:حرام عليك بقى يا اخى أنت ايه شيطان
ياسين ضر*به*ا قلم جامد وخلى مناخيرها جابت د*م وقال:صوتك ميعلاش فاهمه ويلا امضى
مى مضت وهو خد الورق وطلع
عند أدهم
يارا؛ياترى ايه اللى حصل وفجاه أدهم فتح باب الشقة
يارا:بابى فيه ايه ومامى فين
أدهم دخل من غير ما يتكلم ولا كلمه
فى صباح يوم جديد
مى كانت نايمه فى اوضه وياسين دخل من غير ما يخبط وكان معاه شنطه وفضل يبص لها ولا اراديا فضل يقرب منها ورمى الشنطه على الكنبه لحد ما بقى جنبها شال شعرها اللى كان على وشها وفضل يبص لها وم*يل عليها لحد ما أنفاسهم اختلطت ببعض وبدأ يب*وس*ها مى فاقت ولسه هتبعد مسك أيدها الاتنين جامد وثبتها على السرير وفضل مكمل ومى دموعها نزلت ياسين مكنش قادر يبعد عنها قد ايه هى وحشاه وفجأة افتكر لما شافها مع أدهم يوم ما خ*انت*ه وبعد عنها بقوا بياخدوا نفسهم ومى قربت منه وض*ر*ب*ته بالقلم
ياسين بغضب:ايه اللى عملتيه ده
مى:ضر*بتك
ياسين مس*كها من شعرها وقال:طيب جهزى نفسك والبسى اللى أنا جايبه وتعالى لى على اوضتى وطبعا مش محتاج اقولك مجهزتيش تانى يوم هتكونى بت*د*فن*ى بنتك وزقها وخرج
عند أدهم
يارا:بابى افتح الباب
أدهم وعنيه حمرا:عايزة ايه يا يارا
يارا:أنت كنت بتعيط فيه ايه يا بابى طب مامى كويسه
أدهم محبش يقول اى حاجه ليارا فقال:مامى كويسه هى بس راحت تشوف واحده صاحبتها مشافتهاش من زمان عشان كده هتتاخر
يارا:قول كده وانك زعلان علشان سابتك ما أنا معاك اهو
أدهم حضنها وقال:بحبك يا يارا
عند مى
مى كانت لابسته وهو قميص نوم اسود بس مفتوح
مى راحت اوضته ودخلت والدنيا كانت ضلمه وفجأة حد حضنها من ضهرها
ياسين:النهارده هتبقى معايا بس مش عايز اشوف وشك لانى كل ما بشوفه بفتكر خيا"نتك ودف*ن رأسه فى رقبتها
مى بدموع:بلاش يا ياسين مينفعش أنا لسه مطلقه
ياسين سابها وز*قه*ا على السرير وقال:مش أنتِ اللى هتقولى لى أعمل ايه وقرب منها وبدا يب*وس*ها ويمشى أيده على جس*مها
مى مكنتش قادرة تمنعه خوفها على يارا وادهم منه كان أهم كانت دموعها نازله
ياسين حس بدموعها وهو بيبو*س*ها مقدرش يكمل وقام ونور النور وبدأ يكسر فى كل حاجه
وأيده اتعورت مى جت تمسك أيده زق*ها وقعت وايديها جت على الازاز ياسين نزل لمستواها وبزعيق ودموع:ليه يا مى ليه خو"نت*ينى ده أنا أول مرة حبيت محبتش غيرك ليه ولا اراديا حض*نها ومى دموعها نازله ياسين فاق لنفسه وبعد عنها وقال:قومى معايا مى قامت معاه وقعدها على السرير وبدأ يشيل الازاز اللى جه فى ايديها ومى بتت*وج*ع ياسين طهر لها الجروح اللى فى أيدها ولفلها ايديها وكان هيخرج
مى:أنا عمرى ما خن*تك أنت اللى موثقتش فيا
ياسين:شفتك معاه تبقى ازاى مخ*ونتن*يش
مى:أنا حبيت أدهم زمان لكن بعد ما اتجوزتك حبيتك أنت بس دلوقتي أنا بك*ره*ك يا ياسين
ياسين قرب منها ومس*كها من شعرها وقرب وشها من وشه وقال:متقوليش الكلمه ديه تانى
مى:ديه الحقيقه أنا بك*رهك بك*رهك بك*رهك يا ياسين
طخخخ ياسين ض*ربه*ا قلم وقال هخليكى تعرفى تردى عليا ازاى وقلع حزامه وبدأ يضربها بيه مره ورا التانيه وهو مش واعى لنفسه وهى كانت بتصرخ وتقول:بك*رهك وهو كل ما تقوله كده يتعصب اكتر ويض*ر*بها جامد لأنه مفكر انها بتك*ره*وا وبتحب أدهم لحد ما لقيها ما بتصرخش ما بتقاومش
ياسين:مى
مى مبتردش
ياسين خاف عليها ورمى الحزام وحاول يفوقها مبتفوقش
ياسين بيميل ناحيه قلبها لقى نبض افتكرها ما"تت من كتر ما ضر"بها شالها نيمها على السرير وجاب مياة ومناديل وبدأ يمسح الد"م اللى على وشها ودموعه نازله بقى عمل كده فى اكتر واحده حبها بعد ما مسح الد"م دخل ملى لها البانيوا مياة دافيه علشان جسمها اللى بقى كله احمر وازرق من كتر من ضر"بها قعد جنبها ولسه هيلمسها
مى بتعب:ابعد عنى بك*رهك
ياسين:أنا مليت لك البانيوا ميه قومى
مى حاولت تقوم بس جسمها كان واجعها
ياسين قرب منها وشالها
مى بتعب:نزلنى حرام عليك
ياسين دخل بيها الحمام ونزلها فى المياة وقال:أنا هخرج وانتِ اقل*عى براحتك
بعد ما خرج مى ق*لع*ت القميص وفضلت فتره فى المياة
ياسين دخل ولقيها بتعيط فى صمت قرب منها ومسح دموعها
مى بتعب وغضب:اطلع بره
ياسين وهو بيشيلها:أنتِ مراتى
مى:وأنا قبل ما تكمل كان با*سها
بعد عنها ونيمها على السرير وهى شدت الغطا عليها
ياسين جاب كريم ورجع وقعد جنبها وبيشيل الغطا
مى:متق*ربش منى يا ياسين واطلع بره
ياسين مهتمش لكلامها وشال الغطا وهى مقدرتش تق*او*م لأن جسمها كان واجعها بدا يدهن الكريم على جسمها وهى موجوعه
ياسين قلبه وجعه عليها ازاى قدر يعمل فيها كده ياسين خلص وبيبص لقى مى نامت فضل قاعد جنبها لحد ما نام
بعد عده ساعات مى بدأت تفوق ولقيته حاضنها
مى حاولت تبعد بس هو مسكها اكتر
ياسين كان عامل زى الطفل اللى ماسك فى امه خايف تروح منه
ياسين وهو نائم:بحبك يا مى متسيبينيش
* يتـبـــــــــــــــــــــــع الفصل الرابع عشر اضغــــــــط هنا
* الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية " رواية حياة قلبى " اضغط على اسم الرواية