رواية اسيرة الفهد البارت الخامس عشر 15 بقلم ندى احمد
رواية اسيرة الفهد الفصل الخامس عشر 15
فى الصباح ندى وفهد صحيوا على دوشة تحت
ندى : ايه الدوشة ديه يا فهد
فهد : انا هنزل اشوف فى ايه اوعى تنزل
ندى : لا يا فهد انا خايفة خدنى معاك
فهد : لاء
ندى : ارجوك
فهد و ندى نزلوا و فهد جايه يفتح الباب
فهد و ندى بصدمة لاقوا منصور و نرمين و منى و رجالة كتير ماسكين *سلا*ح و ميرفت و ممدوح
نرمين بتصنع البكاء : اهى يا عمى خطافة الرجالة اللى خربت بيتى
فهد : انتى بتقولى ايه يا بت انتى
منصور بغضب : انت ازاى تكلم بنت اخويا كده
ممدوح : ميصحش كده يا جماعة احنا ممكن نقعد و نتفاهم الخناق مش هيحل حاجة
دخلوا
منصور : ازاى تمرمط البنت معاك كده و طلقها و كمان تقولى انك مش عايز تعترف باللى فى بطنها انت فاكر انها ملهاش ضهر ولا انها سايبة انت النهاردة تطلق الست اللى اتجوزتها على بنت اخويا و ترد بنت اخويا يا اما تصرفى مش هيعجبك
فهد : انا مش بتهدد و بعدين انا واخد بنتكم حامل اصلا وانا *ملمستها*ش والكلام اللى بتقوله ده بله و اشرب مايته و بعدين اتنين ماتفقوش فطلقوا ايه المشكلة
منصور مسك *مس*دس و وجهةناحية قلب فهد : اخرس ده اشرف من الشرف ده انا اقتلك هنا
ميرفت بخضة : ممدوح اعمل حاجة
منى بخبث : عقل ابنك يا ممدوح
ممدوح : فهد انا عايز اقولك كلمتين على جنب عن اذنكم يا جماعة
ممدوح : فهد انت لازم ترجع نرمين
فهد : انت بتقول ايه يا بابا
ممدوح : منى من شوية ورتنى عقد مكتوب فيه انك لو طلق نرمين تتنازل عن شركتك لنرمين و كده هتشهر افلاسك انت لازم ترد البت ديه و تعرف تاخد منها العقد ده و منصور كمان مستحلفلك لم الموضوع ده
فهد : مستحيل اكون مضيت على حاجة زى ديه انا متأكد
ممدوح : للأسف اللى فى العقد امضتك يا فهد اطلع دلوقتى و لم الموضوع
فهد طلع و كان بيبص على ندى و كأنه بيقوله صدقينى غصب عنى
فهد : عم منصور انا هرد نرمين بس مش هتطلق مراتى
منصور : و احنا برده ميرضناش خراب البيوت و انا هسيب يوسف ابنى عايش فى القاهرة علشان درسته كل شوية يطمن على نرمين و يزورها و طبعا نرمين هتعيش هنا
ممدوح مقاطع فهد : طبعا يا منصور
جابوا المأذون و ردوا نرمين
كل ده و ندى مقهورة و مصدومة فى فهد
ندى طلعت اوضتها
نرمين : فين الخدم اللى هنا
فهد : انا مديهم اجازة علشان ناخد راحتنا انا و ندى اكمننا عرسان جدا و كمل بزهق الاحساس نعمة
نرمين: عرسان اه متنساش انى هنا زى زيها و يمكن انا اكتر لانى حامل فى ابنك
فهد : انتى عارفة كويس ان الواد ده مش ابنى
نرمين : فين اوضتى
فهد طلعها اوضتها
دخل عند ندى
ندى بصتله
فهد حكلها كل حاجة : انا لما اوصل للعقد ده انا هحجز بنفسى تذكرتين سفر و مش هشوف خلقتها تانى بس انا عايزك جنبى و تكونى قوية
ندى حاولت تخفف عن فهد: متقلقش يا حبيبى انا معاك و كملت بعياط انا السبب يا فهد انا اللى اصريت تتجوزها فى الاول
فهد : لاء يا ندى متلوميش نفسك انتى مكنتيش تعرفى ان كل ده هيحصل و بعدين هى *واطي*ة و كانت هتعمل اى حاجة علشان توصل للى عايزه احنا لازم نسايسها لحد ما نعرف هنتصرف ازاى
نزلوا تحت لاقوا نرمين قاعدة مشغلة التلفزيون و بتاكل و بتضحك : تعالى يا حبيبى اقعد اتفرج معايا
فهد : شكرا
ندى كانت فى المطبخ و واقفة بتحضر الغدا
نرمين دخلت : ايه القرف ده انا مش هاكل الكلام ده انا عايزة حضار سوتيه و ستيك
ندى : انا مش بعملك اكل اصلا و لو عايزة حاجة قومى اعملها لنفسك انا مش خدامة اهلك
نرمين : انتى عايزانى اطبخ و ابهدل نفسى
ندى : انا مش عايزة منك حاجة انا كل اللى قولته اخدمى نفسك
نرمين بزعيق : فههههد الحقنى
فهد لاقى نرمين ماسكة بطنها : فى ايه
نرمين : فهد الحقنى كنت بقول لندى انى اكل معاكم من الاكل اللى هتعمله *خب*طتنى فى بطنى كانت عايزة تس*قط البيبي
ندى : والله يا فهد ديه كد*ابة متصدقاش انا مجتش ناحيتها هى اللى دخلت و فضلت تقولى مش عايزة اكل ده و اعمليلى ده
فهد : ابتدانا كنتى داخلة عايزة ايه يا نرمين و قبل ما تتكلمي انا مش مصدق ان ندى ضرب*تك فبطلى كدب احسنلك
نرمين : انتم الاتنين متفقين عليا ولا ايه و فضلت تزعق و خرجت
فهد *حض*ن ندى من ضهرها : معلش فترة و هتعدى
فهد بتغير للموضوع : عمللنا اكل ايه النهاردة لانى هموت من الجوع
ندى : بعمل نجرسكو ربع ساعة و تجهز
فهد : ده انا بموت فيها تمام انا هطلع المكتب فوق ورايا شوية شغل اخلصهم عقبال ما الاكل يجهز
نرمين نزلت كانت بتفكر ازاى تخلص من ندى و بتدبر لها لحد ما جالتها فكرة
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية اسيرة الفهد" اضغط على أسم الرواية