رواية العشق والفراق الفصل السادس عشر بقلم نبض القلب
رواية العشق والفراق الفصل السادس عشر
نورجلسه على السرير و كانت دفنه وشها بين ايديها ومنصور دخل وجلس بجانبها
منصور : انتى مين
نور رفعت وشها : انا
نظرت له من صدمتها لا تسطيع ان تتكلم
غير مصدقه ولا مستوعبه تشعر انها فى حلم
هى شايفه منصور وهو امامها
هى مش بتحلم دى حقيقه
اجمل لحظه بعد فراق سنين
منصور : قوللى انتى مين انا اوصلك ل حد بيتك
نور حضنت منصور
واتكلمت بصوت كله تعب و ارهاق
بصوت ضعيف وقالت : وحشتنى اوى ياحبيبى
راسها وقعت على كتفه بعدها فقدت الوعى
منصور يطبطب على كتفها : انتى.... فوقى
حصل لها اى دى
ثم تابع حديثه هو ينادى : ياداده
داده : ايوه
منصور : شوفيها هى مالها
داده : ده اغمى عليها تانى
منصور : طيب روحى اتصل معتز الوقتى
داده : حاضر
منصور وضع يده على قلبه وتحدث فى صمت : انتى مين
لحظه ومعتز حضر
منصور : خير يامعتز
معتز : حراره جسمها ارتفعت وسببت لها فقد وعى
منصور : خليك هنا يامعتز لغايه لما تفوق
معتز : حاضر
منصور : جب لها كل العلاج اللى هى عاوزه
لو محتاجه ناخدها المستشفى
معتز : على بليل لو حالتها لم تتحسن
هناخدها المستشفى
قطع حديثهم
صوت محسن
محسن : منصور بيه
منصور : نعم ياعم محسن
محسن : فى واحد بيقول انه عاوز مراته
منصور : مراته
معتز : تكون هى البنت دى
منصور ومعتز خرجو من الغرفه
امير : اهلا يامعتز بيه ......اهلا يامنصور بيه
معتز : امير اللى جابك هنا
امير ..بتردد : انا هنا عشان
معتز طبعا عارف امير لانه بيشتغل موظف فى الشركه
وطبعا منصور عرفه
وامير ده لو تفتكرو اللى كان اخد نور فى العربيه
نور استطاعت انها تهرب منه
معتز : هى البنت اللى جوه دى مراتك
امير : هى فين
معتز : هى تعبانه واغمى عليها
امير : حببتى انا عاوز مراتى
منصور : استنى لماتفوق
امير : انا هخدها نروح المستشفى
من فضلكم انا عاوز مراتى
منصور : فى اى استنى لماتفوق نعرف هى مين
امير : دى ساره مراتى
معتز : طيب ادخل خدها
منصور : لا
معتز : منصور دى مراته
امير دخل وشال نور وهى كانت فاقده الوعى
ركبها العربيه
وذهب
معتز : مالك
منصور : مش عارف قلبى مقبوض حاسس انى مش قادر اخد نفسى
معتز كشف عليه
معتز : انت كويس
منصور : الصوت
معتز : صوت مين
منصور : صوتها قريب منها اوى
معتز : هى مين يامنصور
عند اسيل فى الشركه
اسيل : المهندسه نور فين
رغده... بكاء : مش عارفه راحت فين
من امبارح
اسيل : هى ليها حد هنا
رغده : لا
مها : مامتها بتتصل بي
مش عارفه اقولها اى
كل شويه اقولها حجه شكل
عند مامت نور
وفاء حاسه ان قلبها مقبوض
وفاء : كده يا نور
ربنا يطمنى عليكى
خيم الليل عند ورد ورفيق
ورد شافت ولادها بياكلو شكولاته وفشار وهدومهم كلها غير نظيفه
ورد : تعالو عشان اغيرلكم هدومكم
جاسر ومنصور : لا لا
قامو يجرى فى الفيلا
ورد : يالهوى اصوت منكم
تعالى هنا يامنصور
منصور : لا ياماما ههههههه
ورد : تعالى غير هدومك كلها شكولاته
طب تعالى انت ياجاسر
جاسر : انا احب البلوزه دى عليها قطه
ورد : هجب لك بلوزه تانيه عليها قطط كتير
جاسر : لا
ورد : اخبط دماغى فى حيطه
رفيق : مالك ياقلبى
ورد : انا خلاص تعبت
رفيق : من طفلين عملت كده
اومال لما يبقى عندنا خمسه
ورد : كفايه كده ياحبيبى
رفيق : ههههههه هم عملو فيكى اى بس
ورد : محدش فيهم عاوز يسمع كلام
رفيق : جاسر بيسمع الكلام
منصور هو اللى شقى
ورد : جاسر بيقلد اخوه
رفيق : طيب ياقلبى ولا تزعلى نفسك بسيطه خالص
يالا تصبحى على خير
بعت لها بوسه فى هواء
ورد : هو ده اللى انت عملته
رفيق : بقالى يومين سهران عشان الشغل
نفسى انام ساعه
ذهب الى غرفة
هى رحت تجرى ورا اولادها
منصور كسر الفازه
جاسر كسر فازه تانيه
كانو فرحنين هم بيجرو
اطفال صغيره
رفيق خرج من الغرفة بالبجامه
رفيق : انا مش عارف انام
ورد جلست على الركنه
ورد : روح اتصرف معهم
رفيق : يا منصور ......ياجاسر
منصور وجاسر : نعم
رفيق : تعالو هنا
رفيق اشتلهم راحه ناحيه باب الفيلا
ورد : انت رايح فين
رفيق : ده مشوار بسيط جمبك
هى فهمت هو رايح فين
ورد : ههههه طب ليه كده
خرج رفيق راح على منزل صابر ورحمه
بدا يخبط
صابر فتح الباب هو بيفرك عنيه
صابر : فى اى
رفيق : اتفضل قاعدين يقول من الصبح عاوزين نروح لجدو صابر وتيتا رحمه
صابر : قلب جدو
رفيق : يعقدو معاك هنا شهر عشان استريح
مع سلامه
ذهب الى فيلا
ورد : وزعت العيال
رفيق : عشان نفوق لنفسنا باقى ياقمر
تابع حديثه بغمزه : بقولك اى روحى حضرى عشا فى جو رومانسى و الشموع
ورد : حاضر من عنيا ياقلبى
عند منصور
داده : منصور بيه
منصور : ايوه ياداده
داده : سلسله دى وقعت من البنت اللى كانت هنا
منصور : حاتى كده سلسله
داده وضعت السلسله فى يده
منصور كان بيلمس سلسله بيده ...... فجاه تذكر
فلاش باك
نور : ابيه منصور
منصور : عاوز اى
نور : انت عارف انهارده اى
منصور : اى
نور : عيد ميلادى
منصور : طيب
نور : هو اى اللى طيب
فين الهديه
منصور : هديه اى
نور : هدية عيد ميلادى
انت كل سنه تجبلى هديه
منصور : قولت بلاش السنه دى
نور : طيب
كانت هتمشى اوقفه صوته
منصور : استنى
نور التفتت : نعم
منصور طلع علبه فيها سلسله
منصور : اتفضلى ياست البنات
نور ....بفرحه : واو جميله اوى
اى ده فيها اسمى
منصور : خلى سلسله دى ديما معاكى
باك
منصور : قول لى ياداده
الاسم الموجود فى سلسله
داده : نور
منصور.....بصدمه : نور
كان بيصرخ : مش ممكن
فى مكان مجهول
عند نور بدات تفوق
وجدت نفسها فى مكان غريب
نور : منصور انت فين ياحبيبى
امير : اخيرا فوقتى
نور انتفضت من مكانها
نور : انت
انا اللى جابنى هنا
امير : نصيبك باقى ياعسل
نور : انت حيوان وزباله
امير : احترمى نفسك
نور : خرجنى من هنا
امير : معنديش اوامر بكده
فجاه دخل رجل اخر طول بعضلات
نور نظرت له بخوف
قالت : انتم عاوزين منى اى
غريب : مش عاوزين منك حاجه
انا كلامى مع منصور بيه ابن خالك
نور..بخوف : عاوزين من منصور اى
غريب : منصور خسرنى كتير لازم يعوضنى الخساره دى
واكيد هيدفع فيكى كتير مش هيرضى ان احنا نقتلك
نور : انتم عصابه
غريب : افتكرى اللى انتى عاوزه
ثم تابع حديثه هو ينظر الى امير : كلمت منصور
امير : لا
غريب : حات الموبيل
امير : زى ماتفقنا انا لى نص الفلوس
غريب : نصها مره واحده
امير ...بقلق : انت رجعت فى الاتفاق ولا اى
ده انا اللى قولت لك ان نور بنت عمة منصور
وانا اللى رسمت الخطه
عشان يعطيناالفلوس
غريب ...بمكر : اه طبعا ليك نص الفلوس
عند منصور كان هيتجنن
اسيل : هى المهندسه نور اللى كانت بتشتغل فى الشركه
وهى مش متجوزه
منصور كان بيخبط قبضة يده فى الحيطه بكل قوى
معتز : اهدا يامنصور
منصور بصراخ : محدش يقولى اهدا
ده انا بموت كل يوم من بعدى عنها
ولما اخيرا جات لى
ثم تابع حديثه بغضب : يجى حيوان زى ده يخدها منى وانا عاجز مش عارف احميها
قطع حديثه رنت هاتفه
فتح الموبيل بسرعه
غريب : الو
منصور : مين
غريب : انا غريب يامنصور بيه
منصور .....بحده : عاوز اى
غريب : فى واحده عاوزه تكلمك
حاتها ياامير
امير مسكها من شعرها : اكلمى
امير وضع السماعه على ودنها
نور كانت بتتنفس بسرعه
مش بتتكلم
خايفه على منصور انه يجى يعملو فيه حاجه
منصور : وحياتك عندى يانور هوصلك
ووووووو نكمل بارت جاى
يتبع الفصل السابع عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية العشق والفراق" اضغط على اسم الرواية