رواية لقيط الفصل السابع عشر بقلم أمل رجب
رواية لقيط الفصل السابع عشر
زين بستغراب : مين حضرتك
ليظهر جمال بابتسامة : والدك فين
اسلام بتوتر : اتفضل ( وبص ل زين ) زين ادخل اوضتك الوقت
زين : انا خارج شويه يا بابا
اسلام : ماشي يا حبيبي متتاخرش
( خرج زين وإسلام بص ل جمال بتوتر ودخلوا مع بعض المكتب )
اسلام : نعم
جمال : طبعا انت عارفنى
اسلام : جاى بخصوص زين
جمال : ايوا كدا خليك مفتح بص بقى انت هتعمل اللى انا هقولك عليه ركز معايا
اسلام بصله بستغراب وعدم فهم : نعم فى اى
( اسلام بصله بتركيز وجمال كمل كلامه وإسلام بصله بصدمه )
عند اسلام بلليل وهو فى اوضته
نرمين بستغراب : مالك يا حبيبي ومين الراجل اللي كان هنا دا
اسلام بحزن : دا جد زين نرمين بخوف : وعايز اى
اسلام بزعل : انا خايف على زين جدا وبكلام الراجل دا خوفنى اكتر
نرمين بقلق : لى هو قالك اى
اسلام بصلها
( فلاش باااك
جمال : اسمع منى بقى وركز معايا
اسلام بستغراب : خير فى اى
جمال : اسمع زين دا مش ابن ابنى دا ابنك انت
اسلام : مش فاهم انت تقصد اى معلش ممكن توضح كلامك
جمال : ابعد زين عن ابنى وابعده عن. المكان دا وتقول ل رائد أنه ابنك انت
اسلام بصله بعدم فهم
جمال : ايوا زى ما بقولك كدا وزين دا ابن حرام وانا مستحيل اعترف بيه ولو راح ل رائد انا هقتله انت سامع انا هقتله حافظ على ابنك بقى ( وسابه ومشي )
بااااك)
اسلام بحزن : اعمل اى انا معدش فاهم حاجه
نرمين بدموع : أبعده عن هنا اقولك تعالى نسافر
اسلام : نسافر فين وشغلى وشغل زين وكليه يوسف انا مش عارف اعمل اى ومش عارف اقول اى ل زين انا خايف اوى عليه دا مهددنى بقتله والراجل دا شرانى
نرمين : بص أبعده عن هنا خليه يسافر سفره هو نفسه يسافر من زمان
اسلام : لا قلبي هيوجعنى عليه وهو مش قدام عينى بس انا هعرف احميه منهم
نرمين بقلق : هتعمل اى
اسلام : سيبي كل حاجه لوقتها انا هنام عشان مصدع جدا
نرمين : ماشي يا حبيبي وانا هستنى زين
اسلام قعد بخوف : هو لسه مرجعش
نرمين : لا وموبايله مقفول كمان
اسلام بخوف وبص فى ساعته وكمل كلامه : الوقت أتأخر طب هو راح فين
نرمين بقلق : هيكون فين يعنى
اسلام : خير ان شاء الله
( بعد مرور ساعة عند نرمين وإسلام وباين عليهم القلق والخوف فجأة الباب اتفتح ليظهر زين)
اسلام بسرعه وراح عليه : اتأخرت لى وكنت فين
زين : كنت مع صحابي والله يا بابا ومحستش بالوقت
اسلام : انت كويس يعنى
زين بستغراب : الحمدلله فى اى يا بابا مالك
اسلام : مفيش يا حبيبي يلا ادخل نام تصبح على خير
زين بابتسامة : وانت بخير يا بابا
( ودخل اوضته وإسلام ونرمين دخلوا اوضتهم )
بعد مرور عدة أيام كان اسلام خايف من تهديد جمال وبيحاول يبعد زين عنهم )
عند اسلام كان نازل فجأة سمع صوت عالى من شقة كاميليا دخل بسرعه على الصوت
اسلام بقلق : فى اى يا ماما
كاميليا بصوت عالى : تعالى شوف اختك
اسلام بخوف : اختى مين وفى اى
مليكه بعياط : انا عايزه أطلق يا أبيه
اسلام بستغراب : طلاق اى ولى دا انتو بتحبو بعض يعنى هو عملك حاجة ( لتهز مليكه رأسها ب لا )
اسلام : امال مالك
مليكه : انا قولت عايزه أطلق وخلاص
كاميليا بعصبية : هو انتى فاكره الحكايه لعبه
اسلام بهدوء : يا ماما اهدى شويه مش كدا ( وبص ل مليكه وكمل كلامه ) اطلعى الوقت فوق مع نرمين على ما جى من الشغل وهقعد معاكى
كاميليا بصوت عالى : لا دى هتروح على بيت جوزها
اسلام : استنى شويه يا ماما يلا يا مليكه اطلعى ( مليكه بصتله بعياط وطلعت )
اسلام بهدوء : اى يا ماما اهدى مش كدا
كاميليا : يبنى دى بقالها 5 سنين متجوزه وجايه الوقت تقول عايزه أطلق هو الطلاق دا لعبه ولا حاجه بمزاجها
اسلام : يمكن يا ماما بسبب الخلفه
كاميليا : عموما اتكلم معاها وعقلها
اسلام بابتسامة وباس رأسها : حاضر انا همشي الوقت عشان اتأخرت سلام
كاميليا بابتسامه : مع السلامه يا حبيبي
( عند اسلام لما رجع من شغله ظهرت مليكه مع نرمين)
نرمين بابتسامة : حمدالله على السلامه يا حبيبي
اسلام بابتسامة : الله يسلمك يا روحى
مليكه : حمدالله على السلامه يا أبيه
اسلام بابتسامة : الله يسلمك يا حبيبتي ها بقى مش هتقولى مالك ( فجأة جرس الباب رن)
نرمين بابتسامة : دا اكيد زين ( وقامت تفتح ظهرت كاميليا على الباب )
نرمين : اتفضلى يا ماما ( دخلت كامليا ونرمين وراها )
كاميليا بهدوء : خير بقى مالك
مليكه : مفيش بس عايزه أطلق
كاميليا : من غير سبب يعني ما تنطقى
مليكه بعياط : يا ماما حماتى مش سيبانى فى حالى وبتعايرنى بسبب موضوع الخلفه انا تعبت يا ماما وكل شويه تلعب فى دماغه عشان يتجوز عليا وهو ماشي ورا كلامها وانا مش عارفة اتكلم لأن العيب منى وانا اللى مش بخلف
اسلام : انتو فضلتوا 5 سنين متجوزين يعنى لسه بدرى وبعدين منا فضلت 12 سنه وخلفت
كاميليا : اصبرى شويه وهتلاقى نفسك حامل
مليكه بنهيار : يا ماما انا عندى ضمور فى الرحم يعنى مستحيل اخلف مستحيل
نرمين بزعل عليها : طب مانتى ممكن تتبنى طفل ويكون سندك وتربية
كاميليا بعصبية : اه وبدل ما يكون واحد يكونوا اتنين لا انا اصلا وافقت بموضوع زين بالعافيه
اسلام بصدمه : ماما انتى بتقولى اى
كاميليا : ايوا بقول الحقيقة رايح جايب واحد من الشارع أمه رمته بسبب الفلوس وأبوه رماه بسبب الفلوس وخوفه من أبوه وكمان ابن حرام وانت روحت جبته وكمان لما أبوه ظهر انت مسكت فيه ما تسيبه يمشي انا خلاص معدش هسمح لأى غلطه انت سامع ( وبتتلفت ظهر زين واقف على الباب وبيبصلها بصدمه ودموع وبصلهم شويه ونزل )
نرمين جرت على الباب بس كان نزل بصت ل كاميليا بعدم استيعاب : هو انتى كنتى تقصدى الكلام دا ب زين ها ردى عليا يا ماما
كاميليا : ايوا انا تعبت لما كل شويه واحد يجى ويهدد ابنى زهقت بجد
اسلام : وهو انا كنت اشتكيت انتى عارفه انتى عاملتى اى الوقت انتى بعدتى ابنى عن حضنى طول عمرى لى يا ماما كدا لى تقولى كدا مش دا اللى قولتيلى أن ربنا رزقني عشانه تقومى تقولى كدا الوقت أنه ابن حرام وانا اصلا منبه أن الموضوع دا ميتفتحش خالص لى تعملى فيا كدا حرام عليكى بجد حرام هو انتى حرام تسبينى مبسوط شويه
كاميليا : اسلام انا
...
اسلام بزعيق : انتى اى اكيد الوقت بقيتى مرتاحه لما هو مشي بس انا لو ملقتهوش عمرك ما هتشوفينى تانى ولا هتشوفى مراتى وابنى ( وسابها ونزل ظهرت نرمين قعده على الأرض بانهيار )
مليكه : هيرجع يعنى هيروح
نرمين : هيرجع فى بيت مش مرحب بيه دا اختارنى انا وإسلام عن أبوه الحقيقي رفض يسبنى ويسيب حضنى وفى الاخر احنا اللى نعمل فيه كدا دا حتى جده مهدد اسلام أنه يقتله لو أبوه اخده يعنى الوقت ابنى راح للموت برجليه مرتاحه كدا يا ماما مبسوطه
كاميليا بصدمه : قتل اى انا مكنتش اقصد
( نرمين بصتلها بدموع ودخلت اوضتها ويوسف دخل وراها والدموع فى عينه واخدها فى حضنها )
يوسف : بابا هيرجعه يا ماما
نرمين بعياط : زين هيتقتل هيقتلوه يا يوسف ( وفضلت تعيط فى حضن ابنها )
عند كاميليا وهى نازله ومليكه وراها وباين عليها الزعل والدموع وفضلت بصه ل كاميليا شويه واخدت شنطتها ومشت ( بعد مرور عدة ساعات رجع اسلام وباين عليه الزعل والحزن )
كاميليا جريت عليه بلهفه ومسكت أيده : زين جه معاك مش كدا
( اسلام شد أيده منها وسابها وطلع اول ما فتح الباب )
يوسف : زين فين يا بابا
اسلام بحزن وقعد على الكنبه : مش عارف يظهر انى مش مكتبلى ارتاح
نرمين بعصبية : يعنى اى مش عارف مش كل اللى حصل دا بسبب امك ماليش دعوه انا عايزه ابنى محدش حبه غيري ومحدش تعب فيه غيري اسلام عشان خاطري اتصرف
اسلام بحزن : حاضر بس هيكون فين يارب بقى
نرمين بدموع : انا مش عارفه انسى البصه بتاعته حسيته بيودعنى ومش هشوفه تانى
اسلام : حرام عليكى متقوليش كدا هو هيرجع أن شاء الله
نرمين : طب انا عايز اروح ل ماما مش هتحمل اكون هنا
اسلام : حاضر الصبح أن شاء الله هاخدك انتى ويوسف ( تانى يوم بعد ما نرمين راحت عند والدها وحكتلهم على اللى حصل وزعلوا جدا وإسلام اخد يوسف وراحو يدورو عليه لكن دون وظلوا على هذا الحال اسبوع كامل )
عند اسلام وهو راجع وباين عليه الحزن والزعل وبعدها دخل يوسف
نرمين : ها عملتوا اى
اسلام : مش عارف انا قدمت بلاغ من 3 ايام ومحدش كلمنى ومش عارف هو فين دا مالوش حد غيرى
وعد بزعل : ما تسأل عليه يا أبيه عند صاحبه اللى كان عنده قبل كدا
اسلام بحزن : جاسر سافر عند والده بعد ما نتيجة الكليه ظهرت
سالى : ما يمكن راح عند أبوه
نرمين : لا لا يمكن يبعد عن حضنى لا مستحيل ( قطع كلامهم رنة موبايل اسلام )
اسلام : الو
........
اسلام : ايوا انا مين حضرتك
........
اسلام بصدمه : اى انت بتقول اى ( ووقع على الكرسي )
نرمين بخوف : اسلام فى اى ومين دا
اسلام بتوهان : زين مات
يتبع الفصل الثامن عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية لقيط" اضغط على اسم الرواية