رواية لقيط الفصل العشرون بقلم أمل رجب
رواية لقيط الفصل العشرون
اسلام بفرحه ومسك أيده : زين حبيبي حمدالله على السلامه
( زين بصله بعصبية وخوف وشد أيده منه )
اسلام بستغراب : اى مالك
زين : ابعد عني انت مين اصلا
اسلام بصدمه : انا ابوك
زين بصوت عالى : لا انت مش ابويا ابعد انا ماليش أهل سبونى بقى
اسلام بص ل نرمين ورجع بص ل زين : اى الكلام دا
زين : كفايه بقى وجع وعذاب انا تعبت سبنى بقى عشان خاطري
نرمين بعياط : مالك يا حبيبي
اسلام : مالك جمال عمل فيك اى
احتدت اعين زين عند سماعه لتلك الاسم : محدش يجيب سيرته وانتوا عايزين منى اى ابعدوا عنى انا ماليش أهل
اسلام : ازاى دا
زين : اسمع كلامي ابعدوا وانا هسافر
يوسف بدموع : زين اى الكلام دا انت اخويا
زين بصوت عالى وانهيار : انا ماليش أهل سبونى انا مش عايز حد معايا ابعدوا عنى ( وبدأ صوته يعلى )
اسلام لما معرفش يسيطر عليه بص ل يوسف : روح هات الدكتور بسرعه يا يوسف ( يوسف خرج وبعد عدة دقائق رجع ومعاه الدكتور واداله حقنه مهدئة
اسلام بخوف : هو مالو يا دكتور انا اول مره اشوفه كدا
الدكتور : انهيار عصبي هيبقى كويس أن شاء الله عن ازنك ( وسابه ومشي وإسلام راح ل نرمين اللى باين عليها الخوف والدموع )
اسلام : هيبقى كويس متخافيش ( لتكتفى بهز رأسها )
عند كارمن وهى عند كاميليا
كارمن بحزن : مش هتروحى ل زين يا ماما
كاميليا : اروح اعمل اى مش هما سابو البيت وهو معدش حاببنى
كارمن بحزن ؛ اصلا يوسف بيقول أنه فاق وانهار وكان عايزهم يسبوه ويمشوا والدكتور بيقول أن عنده انهيار عصبي كاميليا بزعل : ربنا يشفيه يارب
عند زين بعد ما فاق وشاف اسلام جنبه
زين بدموع : سبنى عشان خاطري انا هسافر وانتوا حاولوا تنسونى انا مش محبوب هنا وحياة اغلى حاجه عندك
اسلام بدموع : انا معنديش اغلى منك بس انا مش هقدر ابعد انت تقدر تبعد عننا يا زين ها رد عليا تقدر تبعد عنى ولا عن مانا أو حتى يوسف رد لو تقدر هخليك تسافر
زين : انا ماليش غيركم بس لو فضلت هنا انتم هتتأذو بسببى عشان خاطري
اسلام : خلاص يا حبيبي هعملك اللى انت عايزه بس اهدا ولما تخف هسفرك. ماشي
زين : بجد
اسلام اخده فى حضنه : بجد يا حبيبي بس انت قوم بالسلامه
( عند جاسر وهو نازل على السلم فجأة شاف باباه فى المكتب قرب منه )
جاسر : بابا
( وليد بصله بزعل ومردش عليه )
جاسر بزعل : بابا حضرتك مقاطعنى بقالك فتره وانا اعتزرت بدل المره كتير وحضرتك عقبتنى انا اسف بقى حقك عليا متزعلش منى
وليد : بقيت بتبجح قصادى وصوتك يعلى عليا
جاسر : اخر مره بس دا زين يا بابا وانا بقالى كتير اوى معرفش عنه حاجه حتى يوسف بردو بقالوا مده مش عارف اوصلوا
وليد : وانت مالك ب زين دا كان زميلك وبس والدراسة الوقت خلصت يعنى معدش ليك دعوه بأى حد فاهم
جاسر : يا بابا زين دا اكتر من أخ دا كفايه الخدمه اللى باباه عملهالى
وليد : لى يعنى عمل اى
جاسر : يا بابا كنت تعبت وحضرتك فضلت شهر ونص مشغول عنى وبردو مكنش معايا فلوس حتى اكل بيها ووالد زين هو اللى اعتنى بيا وكان جالى دور شديد وكنت بموت بجد وعمو اسلام هو اللى اخد باله منى فى كل حاجه من علاج لاكل ل شرب وحضرتك مسألتش فيا ولما بعتلى فلوس جيت احاسبه مرديش مع أنه صرف عليا زياده عن ال 10000 جنيه دا لو حد تانى كان سابنى. اموت شهر ونص تعب وعلاج ودكاتره وكنت كل ما بكلمك عشان تبعتلى فلوس تقولى حاضر ومكنتش بتبعت حتى عمرك ما اخدت بالك انى تعبان او صوتى متغير وجاى الوقت تقولى ملكش دعوه بيه لا انا اسف يا بابا انا عمرى ما هبعد عنه
وليد بصله بحزن من كلامه لانه كان مأثر مع ابنه وهو بعيد عنه : طب هو اسلام دا بيشتغل اى
جاسر : مدير حسابات
وليد : وعايز اى من الاخر
جاسر : اسافر اطمن عليه
وليد : وهترجع امتا
جاسر : هطمن عليه وهرجع على طول والله
وليد : اخوك مسافر اسبوعين تسافر وترجع معاه
جاسر بفرحه : بجد يا بابا
وليد : جد يا حبيبي بس ترجع
جاسر : حاضر يا بابا
وليد : هات حضن بقى ( جاسر بسرعه وراح حضنه )
وليد : متزعلش منى انا كنت مشغول شويه انا اسف
جاسر : انا عمرى ما ازعل منك يا بابا متزعلش انت منى
وليد : مش زعلان يا حبيبي وانا هقول ل احمد يحجزلك معاه
( جاسر بصله بفرحه واستأذن وطلع اوضته )
عند جمال. فى منزله وكان معاه اسامه
جمال بانفعال : يعنى اى متعرفش عنه حاجه امال أنت كل دا بتعمل اى
اسامه : يا فندم انا مراقب رائد بيه 24 ساعه فى 24 ساعه ومش بيروح فى مكان غير الشركه والبيت وأحمد بينزل معاه وبيرجع معاه وسألت الأمن عرفت أن هما الاتنين بس اللى فى الشقه
جمال : يعنى هيكون راح فين رائد المره دى عامل حسابه اوى اسمع انت تعرف طريق اسلام وتراقبه اكيد عرف طريق زين
اسامه : حاضر يا فندم عن ازنك ( وخرج )
عند اسلام بعد ما زين خرج من المستشفى وكان مروح
زين وهو فى العربية : انا مش عايز اروح البيت
اسلام : حاضر يا حبيبي مش هتروح
زين : طب هتسبنى فين
اسلام : انت عايز تروح فين
زين : اى مكان بس بلاش البيت
اسلام : حاضر يا حبيبي
( فجأة اسلام ركن العربيه أمام منزل ما )
زين بستغراب : بابا مش دا البيت التانى
اسلام : اه يا حبيبي احنا هنا من يوم ما مشيت ( ونزل من العربية وراح اخد زين من أيده وطلعوا كلهم البيت وباين عليهم الفرحة وإسلام نيم زين على سريره وفضل جنبه لحد ما نام )
اسلام بابتسامة ل يوسف : نام انت بقى يا
يوسف بتوتر : بابا
اسلام بستغراب من توتره : نعم
يوسف : عايز اقولك حاجه
اسلام بستغراب : مالك يا حبيبي
يوسف : تيتا عايزه تيجى تشوف زين وجايه بكرا
اسلام : بكرا ماشي يلا تصبح على خير ( وخرج متجه الى غرفته )
نرمين بفرحه : انا مبسوطه اوى خلاص زين بقى معايا انا قولت خلاص معدش هشوفه
اسلام بتعب ونام على السرير : الحمدلله
نرمين بقلق : مالك يا حبيبي
اسلام بتعب : الصداع معدش راضي يسبنى
نرمين بزعل وخوف : دا ظغط طب لى مش بتكشف
اسلام : كشفت وطلع عالى واخدت حقنه وعايز انام
نرمين بحزن : نام يا حبيبي تصبح على خير ( اسلام بصلها بتعب ونام ونام ونرمين فضلت مركزه فى ملامحه لحد ما راحت فى النوم )
عند زين ظهر فى غرفة مظلمه
جمال بابتسامة : زين السيوفى قدام عينى انا مش مصدق نفسي
زين بعصبية : انا ميشرفنيش انى اخد اللقب دا
جمال بزعيق وضربه بالقلم جامد : اخرس مبقاش الا انت يا ابن الحرام اللى تتكلم
زين بوجع و خوف : انت عايز منى اى
جمال : تبعد عن رائد وكمان حفيدى
زين : ومين قالك انى عايز رائد دا ابنك دا مش بنى ادم دا واحد جبان وانا قرفان من نفسي عشانى منه وقرفان اكتر عشانه ابنك
جمال بانفعال وضربه قلم اقوى من اللى فات : واضح انك مش متربي وعايز تربيه من جديد مانت ابن حرام ( ونزل فوقه ضرب لحد ما فقد الوعى )
جمال بص ل رجالته : تسبوه مرمى كدا زى الكلب وممنوع حد يديله اكل حتى المايه ممنوع انتو فاهمين
رد أحد رجاله : تحت امرك يا فندم ( جمال سابهم ومشي بعد مرور عدة ساعات كان جمال رجع تانى عند زين )
جمال : فوقه يبنى
( ليسقط عليه كمية كبيرة من الماء فشهقه زين بوجع وخوف )
زين : سبنى اروح
جمال بستفزاز : عارف انت اول ما اتولدت انا عملت اى رميتك فى الشارع وانت مصعبتش عليا ولا ابوك اللى كان بيعيط عليك زى الحريم صعب عليا مبالك بقى الوقت لما تقولى سبنى هسيبك وهتصعب عليا مش معقول
زين بعصبية : خلاص اقتلنى طالما انا ابن حرام اقتلنى وريحنى
جمال بضحكه : مهو دا اللى هيحصل ( وبصوت منخفض ) بس. بالبطئ هخليك تموت بوجعك وجروحك تحب الوقت تبدأ ب اى ( ليصمت زين )
جمال : خلاص انا اللى هختار ( وبص لأحد رجاله ) قلعه القميص ( ليندفع إلرجال ويمزق القميص وسط محاولة زين فى أبعاده لكن فشل فى محاولته )
جمال : احمى الحديده دى على النار
زين بخوف لكن أخفاه : انت فاكرنى هخاف منك انت مش هتقدر تعملى اى حاجه
( جمال بصله بضحكه واقترب منه وفى يده قطعه الحديد المحميه على النار )
زين بخوف : ابعد عني ( جمال اقترب منه اكتر ليضعها على جسده ليصرخ زين بوجع ودموع ليعود جمال حميها ووضعها على جسده ليفعل ذلك عدة مرات ويضعها فى نفس المكان )
زين بدموع وصوت عالى : ابعد عني بقى كفايه ابعد ( ليسرع إليه يوسف. : زين اهدا انت بتحلم زين فوق رد عليا ( فجأة دخل عليهم اسلام ونرمين )
اسلام اخده فى حضنه : اهدا يا حبيبي انت معايا فتح عينك يا زين
زين بخوف ودموع : مش عايز اشوفه تانى ( وبص لاسلام ) بابا عشان خاطري متسبنيش خليك معايا هيقتلنى يا بابا خليك جنبي عشان خاطري
اسلام بحزن على ابنه والحالة اللى هو فيها : مش هسيبك والله يا حبيبي بس اهدى شويه وحاول تنام ( فضل زين فى حضن باباه لحد ما راح فى النوم )
اسلام وزين لسه فى حضنه وبص ل يوسف : نام انت يا حبيبي
يوسف : وحضرتك يا بابا
اسلام : انا هفضل جنبه وهنام هنا نام انت
( يوسف بص على زين بزعل وحزن ونام على السرير وفضل مركز على زين لحد ما نام
فى صباح يوما جديد صحت نرمين ودخلت تطمن على زين )
نرمين بصوت منخفض : اسلام اسلام
اسلام صحى وبصلها بستغراب : فى اى يا نرمين
نرمين : قوم يا حبيبي ارتاح شويه
اسلام : منا مرتاح كدا
نرمين : ظهرك زمانه وجعك قوم يا حبيبي عشان خاطري
( اسلام شال أيده من تحت راس زين فجأة زين صحى بخضه )
اسلام بهدوء : متخافش يا حبيبي انا معاك اهو وجنبك
زين : انت رايح فين
اسلام : مش رايح يلا نام ( زين بصلهم بخوف وقام قعد )
زين : لا انا مش عايز انام
اسلام : احنا لسه بدري يا حبيبي نام وأنا معاك اهو
زين : لا مش عايز انام
اسلام بص ل نرمين بعتاب : يا ريتك ما صحتينى ويا رتنى ما قومت
نرمين بصتله بزعل على ابنها : طب خلاص طالما زين صحى اجهز اكل بقى ونأكل سوا
زين : لالا مش عايز
اسلام : يا حبيبي انت جسمك ضعف عن الاول وكفايه العلاج اللى اخدته لأن الدكتور هيطلب منك تحاليل ولو نسبت الانميا قلت هيلجأ للحقن والمحاليل وانا عايزك تهتم بنفسك شويه وترجع زى الاول مش عايزك تمشي على العلاج ويا سيدى كل يوم هنعملك الأكل اللى بتحبه بس تاكل عشان خاطرى ماشي
زين : حاضر يا بابا
اسلام : يلا يا نرمين حضرى اكل من اللى زين بيحبه عشان ناكل كلنا سوا ( نرمين بفرحه وخرجت من الاوضه راحت المطبخ )
اسلام : ارتاح شويه يا حبيبي على ما الاكل يجهز
زين بخوف : طب خليك معايا
اسلام بحزن : حاضر يا حبيبي ( وفضل جنبه لحد ما نام ) بعد مرور ساعة دخلت نرمين عليهم
نرمين بحزن : هو نام
اسلام : اه انا مش عارف هيفضل كدا لحد امتا
نرمين : اللى حصله مكنش قليل عليه ربنا يشفيه بقى
اسلام بحزن : يارب
نرمين : يلا صحى زين و يوسف الاكل جاهز على السفره
( بعد شويه كان زين ويوسف صحوا وبيفطروا )
يوسف ببرطمه : مش عارف اى دا هو لازم كل يوم اصحى بدري
اسلام : كل يلا وبطل برطمه عشان تروح كليتك
يوسف بصدمه : كليه
اسلام : اه مش انت فى كليه بردو
يوسف : بلاش انهارده وهروح من اول الاسبوع اوعدك يا بابا
اسلام : قولت هتروح انهارده يعنى هتروح انهارده اخرس بقى وكمل اكلك ( بعد شويه خلصوا اكل ويوسف نزل و زين قعد معاهم فى الصاله )
اسلام بفرحه : ايوا كدا يا حبيبي عايزك تنسي اى حاجه انت الوقت فى امال وانت معايا
زين : بس انا عايز اسافر وحضرتك وعدتنى بكدا
اسلام بحزن : وهتبعد عنى وعن ماما يا زين
زين : عشان خاطري يا بابا وكمان عشان تيتا هى بتحبك وحضرتك مينفعش تبعد عنها
اسلام : وانت كمان مينفعش تبعد عنى وبعدين سيب كل دا لحد ما تخف قوم اول عشان تاخد علاجك وتغير على الجرح ( زين قام معاه اخد علاجه وغير على جرحه ونام ) ( بعد شويه صحى زين على صوت جرس الباب قام وفجأة وقف على باب اوضته بصدمه واستغراب )
يتبع الفصل الواحد والعشرون اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية لقيط" اضغط على اسم الرواية