رواية معاناة الحب الفصل الثاني والعشرون بقلم مارينا عبود
رواية معاناة الحب الفصل الثاني والعشرون
تاج بصدمه:مين
عمر :حبيتك انتى
تاج باستغراب:عمر بلاش برود انا بقول حبيت مين قبل مدخل حياتك
عمر بضحك:انتى
تاج:ازاى اذا انا مشفتكش غير يوم كتب كتابنا
عمر ذهب وجلس على حافه السرير واتكلم بهدوء:تعالى اقعدى وهفهمك
لتذهب تاج وتجلس بجانبه ويبدأ عمر بالحديث
عمر:بصى يا ستى انا اعرفك من قبل ما اتجوزك بس انتى مكنتيش تعرفينى كان عندى اجتماع فى شركه قريبه من الكليه بتعتك وبالصدفة شفتك وانتى طالعه بتضحكى مش هضحك عليكى بس اخدتى قلبى من اول لحظه شفتك ف طلبت من حد اعرفه انى اجيب معلومات عنك بس مقدرتش اعرف غير اسمك وبس فضلت اراقبك من بعيد لحد ما اختفيتى فجاه ومعرفتش عنك حاجه سألت عليكى ومحدش كان يعرف عنك حاجه وبعدها سافرت الصعيد بطلب من عمى وعرفت انه عمى طلب بنت عبد الحميد السويسي وجهز لكتب الكتاب مش هقولك كنت فرحان كنت حزين اووى يومها لانه قلبى كان رافض اى حد ياخد مكانك واتصدمت صدمه عمرى لما عرفت انك نفس البنت إللى عمى طلبهالى
تاج كان مبرقه وقاعده مصدومه
عمر :ايه يا بنتى انتى اتصدمتى كده ليه
تاج :......
عمر بصوت مرتفع :تااااااج روحتى فين
تاج:هااا يعنى انت كنت بتحبنى من قبل
عمر :اااه
تاج:يعنى مكنتش ناوى تتجوزنى علشان تنتقم
عمر باستنكار ومحاوله تغيرر الموضوع:لا مكنتش ناوى انتقم واكمل ليغير الموضوع: ويلاه علشان انام
تاج بفرحه:ماشى يلاه
عمر :تاج انتى بتحبينى
تاج بتوتر:معرفش
عمر "ازاى متعرفيش
تاج:هو انا
عمر مسك ايدها بحب:اتكلمى يا تاج متخفيش
تاج:عمر انا بحس معاك بالأمان وحاسه انى بدأت احبك بس
عمر قاطعها"بس ايه
تاج :خايفه خايفه تكون زيه
عمر باستغراب:زى مين
تاج بدأت ملامحه تتغير للخوف كلما تذكرت تعذيب والدها
عمر لاحظ تغير ملامحها ورجفه جسمها "تاج اهدى خلاص لما تطمنى احكيلى ماشى
تاج هزت رأسها بمعنى موافقه ودموعه نزلت
عمر قرب وشدها لحضنه وبدأ يهديه لحد ما نامت
عمر لنفسه :يا تره من الشخص ده وليه لما سيرته بتيجى هى بتخاف وبتترجف انا لازم اعرف ماضيها بس هستناها تطمنلى علشان تحكى ثم وضع راسه على جبهتها وذهب فى نوم عميق
♡♡♡♡♡♡♡فى المستشفى ♡♡♡
امير:صلاح روح ارتاح انت تعبت معايا النهارده
صلاح :لا هوصلك البيت الأول واطمن عليك
امير:يابنى اسمع الكلام انا كلمت حمزه حارس الفيلا وزمانه جاى روح انت علشان والدتك متقلقش
صلاح بيأس:حاضر خلى بالك من نفسك
ليذهب صلاح ويبقى ماسه وامير بالغرفه وكانت تجلس ماسه على كرسى بجانب امير وملامحها تدل عليها التعب ليمر بضعت ثوانى ويرن هاتف امير لينظر للهاتف بفرحه ويفتح الهاتف
امير بحب؛حبيبتى انا شويه وهكون عندك متقلقيش انا كويس وقفل التليفون
ماسه بغيظ:هو انت متجوز
امير بضحك:يهمك يعنى
ماسه باستنكار؛عادى اصلك بتقول حبيبتى
امير بضحك على ملامحه :ههه لما نوصل البيت هعرفك على حبيبتى
ماسه لنفسها:خرب بيت رخامتك شخص غامض
امير :بلاش تفكير كتيررر
ماسه ؛ايه هتمنعنى من التفكير كمان
امير :بصى انا مش قادر اتخانق معاكى بس عاوز اقولك حاجه بلاش تشغلى دماغك ومتنسيش أنى مش عاوز اتكلم على موضوع سيف إللى وداكى فى داهيه
ماسه بحزن؛انت عرفت ازاى
كاد امير ان يتكلم ولكن قاطعه دخول حمزه صديق امير والمسئول عن حمايه منزله ووالدته
حمزه بلهفه:امير باشا الف سلامه
امير:الله يسلمك يا حمزه
حمزه:الهانم قلقانه عليك
امير :طيب يلاه علشان عاوز اشوفها واطمنها علشان متتعبش
ماسه لنفسها ؛هههه هيموت ويشوفها ياتره مين تعيسه الحظ إللى مستحمله المجنون ده
امير:يلاه قومى علشان هتروحى معايا
ماسه:حاضر
حمزه سند امير ودخله العربيه وبجانبه ماسه وركب من قدام وبدأ يسوق
ماسه بهمس:هو انت بتحبها
امير:قصدك مين
ماسه :مراتك
امير بضحك:بس انا مش متجوز
ماسه بصدمه :ايه ده اماال مين الهانم إللى قلقانه عليك
امير بهمس:تفرق اووى
ماسه بهدوء عكس ما بداخله من نار :عادى
امير :هتعرفيها دلوقتى
ماسه بغيظ:ماشى شكلك كده بتجيب ستات بيتك
امير :طيب اسكتى علشان هتبلسينى فى مصيبه اسكتى
ماسه بغضب طفولى:ماشى
بعد وقت
وصل امير الفيلا
امير وماسه نزلوا من العربيه ودخلوا الفيلا
ماسه :الله الفيلا دى جميله اوووى
امير بابتسامه :عجبتك
ماسه بحماس:ااه حلوه اوووى عكس الخرابه إللى كنت سايبنى فيها
امير :الفيلا التانيه بستخدمها للمهمات بس محدش بيسكن فيها
ماسه :الله هى فين الهانم إللى قلقانه عليك
امير بضحك :هههههه مش عارف الموضوع ده مضايقك ليه
ماسه :عادى يعنى عاوزه اشوف ذوقك
امير بضحك:ههههههههههههه انتى مجنونه ولله مجنونه
ماسه كادت أن تتكلم ولكن اوقفها صوت ذلك الام الجميله الملهوفه لرويه ابنها الوحيد
فريده بدموع :حبيبى حمدلله على السلامة كده تقلقنى عليك
امير بحب:يا ست الكل انا تمام وبعدين انتى مخلفه راجل متقلقيش
فريده:اكيد طبعنا وزين الرجال
- بس ابنى مين ديه
امير :ماما ديه بنت المستشار أحمد سليمان هتقعد معاكى هناا الكام يوم دول
فريده :اهلا يا بنتى نورتينا
ماسه بحب:ده نورك شكرا
امير لنفسه :خرب بيت الهدوء إللى حل عليها كائن متحول
فريده :يلاه يابنى ادخلوا
امير بضحك:ماسه اعرفك ديه الهانم إللى كانت قلقانه عليه ديه امى وانتى هتفضلى معاها لحد ما المهمه تخلص
ماسه بفرحه :ماشى
امير ؛ماما اطلبى من سعاد تاخد ماسه على اوضتها وانا هروح ارتاح شويه علشان تعبان وياريت تخليها تبعتلها اكل علشان ماكلتش من الصبح
فريده بحب:عيونى يابنى روح انت ارتاح متقلقش عليها
امير:ماشى
امير طلع اوضته وبدل هدومه وماسه راحت مع فريده علشان توديها اوضتها
فريده:تعالى يا بنتى ديه هتكون اوضتك
ماسه :شكلها جميل
فريده:ولله انتى إللى قمررر
ماسه بضحك:هو ليه ابن حضرتك مش زيك كده
فريده :قصدك ايه
ماسه :قصدى انه دايما عصبى وشايف نفسه عليها
فريده بضحك:امير مفيش فى طيبه قلبه ولا حنيته بس هو بيبقه حد تأنى لما بيبقه فى شغله ارتاحى دلوقتى وانا هخلى سعاد تطلعلك الاكل
ماسه بحب:ماشى
فريده طلعت وراحت اطمنت عل امير لقته نايم غطته كويس وراحت اوضتها ترتاح
اما ماسه فضلت تلف فى الأوضه وكان عاجبها اووى ديكورها وفجاه الباب خبط
ماسه فتحت لقت ست كبيره باين على ملامحها الطيبه وماسكه صنيه وبجوارها شنطها كبيره
سعاد:امير بيه طلب مننا نطلعلك الاكل يا انسه وكمان الحارس من شويه جابلك شنطه هدومك
ماسه بحب اخدت الصنيه والشنطه:ماشى شكرا تعبتك
سعاد:على ايه يا بنتى انتى ضيفه امير باشا لو احتجتى اى حاجه قوليلى
ماسه بتوتر:هو امير فين
سعاد :حضرته نام من شويه
ماسه :ماشى
ماسه قفلت الباب واكلت ودخلت اخدت شاور ونامت من التعب
♡♡فى صباح جديد عل ابطالنا❤❤❤
____بقلم/مارينا عبود ____
♡♡♡فى فيلا عمر ♡♡
عمر فتح عيونها وقام بس ملقاش تاج جنبه
عمر باستغراب:ياتره راحت فين من الصبح بدرى كده
تاج:صباح الخير
عمر :صباح الورد كنتى فين
تاج:مفيش كنت تحت بحضر الفطار
عمر:ده ايه النشاط ده
تاج:مش عاجبك ولا مش عاجبك
عمر بضحك:لا عاجبنى
تاج بابتسامه قربت وقعدت جنبه وحطت ايديها حول عنقه:طيب يلاه علشان تاخد شاور وتفطر
عمر :انتى كويسه
تاج :ااه
عمر:يعنى جسمك مش سخن حاسه بحاجه
تاج باستغراب:انا كويسه ف ايه
عمر :اصل تصرفاتك غريبه النهارده شايف اهتمام زياده
تاج بدلع:مش جوزى ولازم أهتم بيك
عمر بصدمه وهو يضع يده على جبينها ليشوف اذا كانت حرارته مرتفعه اما لا :تاج انتى كويسه فيكى ايه
تاج بضحك:ههههه مفيش
عمر شدها من خصرها وقربها ليه :ايه إللى غيرك كده من يومين كنتى خايفه حته تكلمينى
تاج وهى تحاوط عنقه بذراعيها:عادى بحاول ادى علاقتنا فرصه انها تطور وادى فرصه لقلبى انه يحب
عمر بمشاكسه:طيب بقولك انا بفكر نلغى الاجتماع بتاع النهارده والخروج ونطور علاقتنا سوء وأنها كلامه بغمزه
تاج:انت بقيت قليل أدب
عمر بضحك"ولله
تاج:ااه وقوم بقااا
تاج قامت من جنب عمر وكانت هتطلع وفجاه
يتبع الفصل الثالث والعشرون اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية معاناة الحب" اضغط على اسم الرواية