رواية معاناة الحب الفصل التاسع والعشرون بقلم مارينا عبود
رواية معاناة الحب الفصل التاسع والعشرون
تاج فاقت بس اتصدمت لما شافت عمر نايم قصادها على الكرسى بصت عليه وعيونها دمعت وحاولت تقوم عمر فاق وقام بسرعه مسكها
عمر بخوف:تاج انتى كويسه
تاج بضحكه مكسوره :اااه انا تمام اووى ههههه بيحصل زى منتا عاوز بالظبط
عمر بحزن :تاج ممكن تهدى علشان خاطرى انا اسف حقك عليه انا مكنشى قصدى ازعلك ولله
تاج بحزن :طيب سيبنى عاوزه اغير هدومى
عمر بمشاكسه:تحبى اساعدك
تاج بصدمه ؛نعمممم
عمر بضحك:على فكره انا زى جوزك يعنى
تاج بحزن:هههه ااه صح بس شكلك نسيت يا عمر حضرتك اتجوزتنى ليه
عمر بصدمه:قصدك ايه
تاج بحزن؛قصدى انك بتضحك عليه يا عمر انت مش بتحبنى انت اتجوزتنى بس علشان توجعنى صح
عمر بعصبيه وحزن :بس بقاا اسكتى
تاج بدأت تضربه على صدره وتتكلم بوجع:عمر انت مش بتحبنى صح انت مش بتحبنى رد عليه وفضلت تضربه عل صدره بقوه
عمر بدموع مسك وشها بايده واتكلم بوجع:انا بحبكك ولله بحبكك اووى ومحبتش حد فى الدنيا قدك افهمى بقااا وشدها لحضنه وهى فضلت تعيط
عمر بحب:اهدى يا قلبى انا اسف خلاص مش هزعلك تأنى علشان خاطرى اهدى
تاج بدموع:طيب سيبنى عاوزه اغير هدومى
عمر :ماشى روحى
تاج دخلت اخدت شاور وعمر كان قاعد على حافه السرير بيلعب فى تليفونه
تاج خلصت بس اكتشفت انها نسيت هدومه بره
تاج وهى تخبط بايده عل راسها:عااا غبيه ازاى دخلت من غير الهدوم يخرب بيت غبائى بس اكيد هو نزل مش هيكون قاعد لدلوقتى بره تاج لفت الفوطه على جسمها وطلعت وفضلت تتلفت يمين وشمال علشان تتاكد اذا هو بره او لا قربت من الدولاب ولسه بتفتحه حست بانفاسه السخنه بتضرب فى عنقها
تاج بتوتر وخوف التفت لقته فى وشها :عااا انت انت ازاى انا كنت فكراك نزلت
عمر بمشاكسه"كويس انى منزلتش علشان اشوف القمررر ده على الصبح
تاج بكسوف:ط طيب ابعد علشان اخد هدومى
عمر شدها من خصرها وبقت انفاسهم متقاربه جداا :ولو مبعدتش هتعملى ايه قال ذلك وهو يطبع قبله على شفايفها
تاج وقد احمر وجهها من الخجل :عمرر سيبنى
عمر دفن وشه فى رقبتها وطبع قبله على على عنقها واتكلم بحب :وانا مش عاوز اسيبك
تاج وهى تغمض عيناها وقلبها يدق بسرعه واتكلمت بصوت مهزوز:عمررر
عمررر وهو سرحان فى ملامحها الجميله وخدودها التى احمرت من الخجل :قلب وروح عمر
تاج اتكسف جامد وزقته واخدت هدومها وجريت على المرحاض لتبدل ملابسها وهى تضحك وتغمرها السعاده
عمر كان واقف مكانه وابتسامته على وجه وفجاه تليفونه رن عمر فتح تليفونه ورد وكان المتصل كالعاده (سليم قاطع اللحظات الرومانسيه الولد ده 😂😂❤)
عمر بضحك :يا حبيبى نفسى مره ترن عليه فى وقت يكون مناسب
سليم بمشاكسه:اوباااا شكلى قطعت اللحظه
عمر بضحك :ياجدع انا كرهت معرفتك 😂
سليم بضحك:منا عارف انت هتقولى
عمر :بترن ليه
سليم بسعاده:أجهز انت وخالتى وتاج علشان هتيجوا معايا بكره هطلب ايد ريتال
عمر:ماشى....لا دقيقه قووووولت ايييييه انت بتتكلم جد
سليم بضحك:ااااه
عمر بفرحه:والله ووقعت يابن المنشاوى
سليم بفرحه "هههههه ااه المهم تعال الشركه النهارده عاوز اعرف ايه الموضوع إللى كان حاصل معاك امبارح
عمر بحزن :ماشى هاجى ونتكلم
سليم:ماشى يا صديق
عمر قفل مع سليم ولقه تاج طالعه
عمر بضحك؛أجهزى بكره هنروحوا نتفقوا على كتب كتاب ريتال وسليم
تاج بصدمه :انت بتتكلم بجد
عمر :اااه
تاج وهى تتنطنط من الفرحه :عااا واخيررررا هبتجوزو انا فرحانه اوووى
عمر بضحك:طيب يلاه يا مجنونه علشان نفطر
تاج بضحك:ماشى
♡♡♡♡♡فى فيلا امير الباشا ♡♡♡
امير صحى ودخل اخد شاور وغير هدومه ونزل لقه جورى وماسه قاعدين بيضحكوا مع بعض
امير لنفسه:امممم جورى هناا مش هخلص من رخامتها وخصوصا انه ماسه معاها
جورى بخبث :صباح الفل يا حضره الرائد
امير بغيظ:صباح الزفت على دماغك
ماسه بعصبيه:ثوانى بس انت بتكلمها كده ليه
امير:وانتى حد عينك المحاميه بتعتها يابت
ماسه بغيظ:متقوليش يابت اسمى مااااسه
امير بضحك:طيب يابت يابت يابت
ماسه اتغاظت ومسكت مخده وضربته بيها
امير :بت انتى مجنونه
ماسه بغيظ:انت إللى مجنون ولئيم
امير مسكها من طاقيه البجامه بتعتها :بتتتت اتكلمى عدل
ماسه :عاااااااا سبنى
امير سابها
ماسه بغرور:أبو شكلك مغرور
امير بعصبيه :لا دنتى مش ناويه تعدى يومك ماسه جريت وامير جه يمسكها وقعوا هما الاتنين على الارض وماسه بقت فوقه
جورى بضحك :ايوووه هو ده المطلوب اسيبهم انا واطير يمكن يحسوا على دمهم ويعترفوا بمشاعرهم (البت ديه جمرر وانا حبيت شخصيتها😂❤)
ماسه كانت واقعه فوقيه وشعرها نازل على وجه امير وفضلوا باصين فى عيون بعض ما يقرب من دقيقه امير قرب وشال خصلات شعرها موبيل امير رن
ماسه قامت بسرعه وامير كمان
ماسه بخجل:احم اسفه وجريت على اوضتها
امير ابتسم ورد على تليفونه
امير:ايوه يا فندم
اللواء رفعت :.......
امير بصدمه :ايييييه
يتبع الفصل الثلاثون اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية معاناة الحب" اضغط على اسم الرواية