رواية لقيط الفصل التاسع بقلم أمل رجب
رواية لقيط الفصل التاسع
الدكتور : ابن حضرتك كويس والله
اسلام : امال هو فين مخرجش لى
الدكتور : هو لسه في غرفه الافاقه شويه وهيطلع متقلقش
اسلام : يعني هيكون كويس
الدكتور : هو اصلا كويس وكمان شويه وهيتنقل غرفه عاديه وحمدلله على السلامه عن ازنك ( وسابه ومشي ) بعد مرور دقائق تم نقل زين إلى غرفة عادية
نرمين قربت منه بحزن : عامل اى يا حبيبي
زين بتعب : الحمدلله ( وبص لباباه ) بابا انا عايز امشي بقى
اسلام : حاضر يا حبيبي الدكتور يجى بس ويطمنى عليك وبعدين هنروح ارتاح انت بس الوقت ( زين بصله وراح فى النوم بعد مرور ساعات دخل الدكتور عشان يطمن على زين )
الدكتور بابتسامة : ها حاسس بايه الوقت
زين : كويس
الدكتور : يعنى مفيش وجع خالص
زين : شويه وشوية
الدكتور : بالعلاج أن شاء الله هتبقى كويس بس انتظم على العلاج
زين : طب انا هخرج امتا
الدكتور : الصبح أن شاء الله
زين : لا انا عايز أخرج انهارده
اسلام : يا حبيبي كلها ساعات استحمل وانا معاك اهو ( زين بصله وسكت )
اسلام بص ل نرمين : روحى انتى بقى
نرمين : لا انا هفضل معاك
اسلام : انتى هنا طول النهار روحى عشان يوسف وتعالى الصبح ( نرمين بصتله وبصت لزين وباست رأسه ومشت وإسلام فضل مع زين طول الليل ) فى صباح يوما جديد
اسلام : هو بجد كويس
الدكتور بابتسامة : والله كويس بس لازم يغير على الجرح على طول وياخد علاجه بانتظام
اسلام : أن شاء الله طب هيخرج امتا
الدكتور : لما يصحى واطمن على الجرح
اسلام : طب هيفك الخياطه امتا
الدكتور : على حسب بقى لما يجى اشوفه عايزه الاسبوع الجاى اطمن أن كل شئ تمام
اسلام : بإذن الله ( وبص على زين وكمل كلامه ) زين هيصحى اهو وفضلوا مراقبين حراكته لحد ما فتح عينه
زين اول ما شاف الدكتور : هخرج امتا بقى
الدكتور بضحكه : يا ساتر طب قول صباح الخير وافطر اول
زين بابتسامة : صباح الخير
الدكتور : صباح النور يا سيدى ( وبص فى ساعته ) عايز تخرج
زين : اه ياريت
الدكتور بضحكه : مش عارف لى محسسنى انك هنا بقالك سنه وعموما هطمن على الجرح وتاخد علاجك وهتخرج ( و بص للممرضه) ابعتى هاتى الفطار
زين : لا مش عايز
اسلام : عشان تروح معايا يا حبيبي ( بعد مرور دقائق كان زين اكل )
زين : اكلت اهو يلا بقى
( اسلام بصله بضحكه وراح نده الدكتور الدكتور كشف عليه واداله علاجه وكتبله إذن بالخروج وراحو البيت )
عند نرمين كانت نازله كاميليا قابلتها
نرمين : صباح الخير يا ماما
كاميليا : صباح النور زين عامل اى
نرمين : انا راحه اهو اسلام معاه من امبارح
كاميليا : طب استنى اغير هدومى واجى معاكى
نرمين : ماشي يا ماما هستناكى
( بعد مرور دقائق كانت كاميليا جهزت ونزلت هى ونرمين نرمين بتفتح الرئيسى ظهر اسلام وهو ماسك ايد زين وبينزله من العربية )
كاميليا راحت عليه وحضنته : حمدالله على السلامه يا حبيبي عامل اى
زين بتعب : الحمدلله يا تيتا
اسلام : تعالى اول اطلع عشان ترتاح يلا ( وطلعو وإسلام نيم زين واطمن عليه وخرج قعد معاهم )
نرمين : احضرلك حاجه تاكلها
اسلام بتعب وساند رأسه على أيده : لا مش جايلى نفس
نرمين : يا حبيبي انت مأكلتش حاجه خالص امبارح
اسلام : مش جعان والله
مها : طب انت شكلك منمتش ادخل ارتاح شويه
كاميليا : اه يا حبيبي مها بتتكلم صح ادخل أرتاح شويه انت شكلك تعبان اوى
اسلام بصلهم بتعب : حاضر عن ازنكم ( ودخل اوضته )
نرمين بخوف : هو اسلام مالو كدا
كاميليا : اكيد تعبان من امبارح لانه واقف طول اليوم وكمان منمش ولا حاجه نزلت معدته متقلقيش انتى بس ( نرمين بصتلهم وسكتت
بعد مرور أسبوع كان الدكتور عند زين وبيكشف عليه )
الدكتور بابتسامة : عال اوى كدا
زين : يعني ينفع اروح الكليه
الدكتور : ممكن على الاسبوع الجاى بس لو حسيت بتعب تروح على البيت على طول ( زين بص لباباه ، ) شوفت الدكتور قال ينفع اهو
اسلام بضحكه : وكمان قال بردو الاسبوع الجاى
( زين بصله بضحكه وسكت )
الدكتور : العلاج دا بقى يقف ويكمل بدأ واشوفه بعد 5 ايام ( وآداله الروشته واستأذن ومشي )
تانى يوم عند اسلام راجع من شغله سمع صوت عالى من اوضه زين دخل بسرعه
اسلام بخضه : اى فى اى مالك يا زين
نرمين بضيق : مش راضي ياكل وعمال يزعق
اسلام : لى كدا
زين : يا بابا دى رابع مره تجبلى فيها اكل
نرمين : وانت شاطر اوى وبتاكل
اسلام : اسمع كلام ماما يا زين عشان تنزل الكليه
زين : حاضر يا بابا بس انا مش عايز اكل الوقت
اسلام بص ل نرمين : خلاص سبيه الوقت ( نرمين بصتلهم بضيق وسابتهم وخرجت )
( بعد مرور عدة أشهر كانت الدراسة خلصت وامتحانوا ويوسف نجح وكان يوم ظهور النتيجة بتاعت زين )
اسلام : انهارده النتيجه بتاعتك هتظهر
زين : اه يا بابا
اسلام : تجبها وتطمنى على طول
زين بقلق : حاضر يا بابا عن ازنك ( وسابه ونزل )
نرمين : حاسه ان زين هيجيب درجات مش حلوه
اسلام : نفس احساسي ربنا يستر بقى
نرمين : طيب يا حبيبي يعنى لو لقدر الله حصل حاجه في النتيجة بلاش تشد عليه
اسلام : هو تعب السنه دى واتبهدل وانا عازره وان شاء الله ربنا معاه وينجحه ( وبص ليوسف : مالك ساكت لى مكسوف تتكلم
يوسف : ما نتيجة زين انهارده وممكن ميعديش اصلا
اسلام : و هو اى حاجه زين يعملها لازم انت تعملها طب زين كان تعبان انت بقى كانت اى ظروفك
يوسف : معرفش بس انا مش هبقى زيه انا هبقى احسن منه ( نرمين بصتله بصدمه من كلامه لانه صغير واول مره يقول كدا )
اسلام بعصبية : اى الكلام دا انت اتجننت عشان تقول كدا على اخوك الكبير طيب ابقى ورينى شطارتك بقى وخليك احسن منه وجيب درجات أعلى منه بس بردو محدش احسن من حد وانت مش احسن منه سامع
يوسف بخوف : سامع سامع
اسلام بصله بعصبية وسابه وراح شغله ونرمين بصتله بزعل وقامت
( عند زين بعد ما عرف النتيجه وكان مع جاسر )
زين : يا نهار اسود اقول اى الوقت لابويا
جاسر : مانت يبنى كنت تعبان
زين : ماشي بس ابويا هيعلقنى بص انا مش هروح انهارده ( و سكت شويه ) وبعدين دا زمان ابويا عرف تقديرى
جاسر : انت جايب جيد وبعدين دى اول سنه عوض أن شاء الله السنه الجايه
زين : ولما ابويا يكون متعصب أقوله هعوض السنه الجايه دا عليه قلم ممكن يكسرلى رقابتى
جاسر : دا شكلو طيب خالص
زين : مهو طيب جدا بس وقت العصبية مش بيشوف قدامه بص انا هبات معاك واروحله بكرا بس يارب يكون هدا
جاسر : ما يمكن تروح بكرا يكون متعصب اكتر عشان كنت بايت برا وانت عارف ان اكتر حاجه ابوك بيكرها البيات برا
زين : معاك حق بدل ما يكون قلم تكون علقه طب اعمل اى يا جاسر
جاسر : مانت ممكن تروح لأنك كدا كدا هتواجهه وبعدين الساعه بقت 11 زمان ابوك قلقان عليك
( زين بص فى موبايله بصدمه : يانهار ابيض دا رن عليا زياده عن 50 مره
جاسر : طب قوم روح
زين : هروح بس أقوله اى
جاسر : بص هى السنه دى كانت ضايعه منك يعني الحمدلله انك عديت
زين : الحمدلله ( وبص فى موبايله وكمل كلامه ) الساعه داخله على 11.30 انا هروح بقى ويحصل اللى يحصل يلا سلام
جاسر : ابقى طمنى سلام ( عند نرمين واسلام مع بعض وظاهر عليهم القلق )
نرمين بقلق : انا خايفه اوى يا اسلام ليكون حصله حاجه
اسلام : اكيد هو كويس بس ممكن يكون خايف من النتيجه
نرمين : اسلام عشان خاطرى بلاش كلام وزعيق هو الحمدلله أنه عدى اصلا
اسلام : متخافيش بس هو يرجع بس ( و فى باله بقلق ) يا ترى انت فين يبنى ارجع بقى ( قطع تفكيره صوت عربيه )
نرمين بصت من الشباك وبفرحه : اسلام دا زين
اسلام : الحمدلله ( بعد مرور دقائق زين فتح الباب ودخل براحه فجأة ظهر صوت ما )
اسلام بهدوء : كنت فين
زين بخوف وبيرجع لورا : كنت مع جاسر
اسلام : كل دا ولى مكنتش بترد عليا
زين : والله يا بابا الموبايل كان صامت وماخدتس بالى خالص
اسلام : ولى كل التأخير دا انا مش قولت قبل كدا ممنوع التأخير جاى الساعه 12 ( بزعيق ) انطق مش الوقت أتأخر اى انت صايع ملكش أهل
زين بخوف : انا اسف مش هتاخر تانى
اسلام بهدوء لما شاف خوفه : انا عارف انك خايف بسبب النتيجة
زين : والله يا بابا. ....
اسلام مقاطع ل زين : سيبك بقى من كل حاجه حصلت السنه دى سواء حلوه او وحشه ركز بقى فى السنة الجديدة وتعوض وتجيب تقدير كويس
زين بفرحه : يعني انت مش زعلان منى يا بابا
اسلام بابتسامة واخده فى حضنه : لا مش زعلان مبروك يا حبيبي ومتعملش كدا تانى خوفك منى ميبقاش على حساب بياتك برا
زين : حاضر يا بابا
نرمين حضنته بفرحه : مبروك يا قلب ماما
زين : الله يبارك فيكى يا ماما
نرمين بفرحه : تعالى بقى أما احضرلك تاكل
زين : والله مش جعان
نرمين مسكت أيده وشدته : لا والله هتاكل يلا
( تانى يوم الصبح )
نرمين : هو انت كنت زعلان بسبب النتيجة
اسلام : زين تعب السنه دى وكويس أنه عدى وبعدين هو خلاص امتحن يعني الكلام والزعيق مالوش لازمه
نرمين : معاك حق يلا هتقوم عشان تفطر
اسلام : اه يلا مش عايز أتأخر
( عند زين كان بيكلم جاسر )
جاسر : مش انا قولتلك أنه مش هيزعقلك بس زعق بسبب التأخير امال لو كنت نمت عندى كان حصل اى
زين : كانت كملت بقى
جاسر : عموما متنساش السفارى قول لابوك بقى لسه عليه 10ايام
زين : حاضر هقوله يلا اقفل عشان أقوله ( وخرج من اوضته وكانت نرمين بتجهز الغدا على السفره زين قرب من باباه وقعد جنبه )
زين: بابا عايز اتكلم معاك في حاجه
نرمين : اتغدا اول واجلو الكلام لبعد الغدا
زين : بس انا مش جعان
نرمين : انت من يوم ما عملت العمليه وانت مش جعان هما عملولك اى
اسلام بضحكه : يعني هيعملوا اى بس ابنك بيحب الدلع
نرمين : بس دا مفطرش والساعه الوقت 4 يعنى المفروض يكون جاع
اسلام : اقعد اول كدا يا حبيبي كل وبعدين نتكلم
( قعدو يتغدوا سوا وبعد إنهاء الطعام )
زين : بابا
اسلام : اى يا حبيبي عايز اى
زين : بس توافق
اسلام بقلق : خير عايز اى
زين : فى رحله سفاري وعايز اروح بقى بصراحه
اسلام : سفارى مره واحده
زين : عشان خاطري يا بابا وافق
نرمين خرجت من المطبخ وقربت منهم : يوافق على اى
زين : فى رحلة سفارى وعايز اروح
نرمين : لا طبعا ممنوع
زين بص لباباه : عشان خاطري
اسلام : مش عارف اقولك اى
زين : بابا انت رافض الحكايه بس المره دى وافق عشان خاطري انا نفسي اروح بجد
اسلام : وانا مش هخلى نفسك في حاجه
زين بفرحه : يعني وافقت يا بابا
اسلام : اه يا حبيبي بس خد بالك من نفسك
نرمين بصدمه : انت ازاى توافق على حاجه زى دى
اسلام : سبيه طالما هو عايز
نرمين : دا بيقول سفارى يعني فى صحراء لالا مستحيل
زين : عشان خاطري يا ماما
نرمين : قولت لا يعنى لا
زين : بابا
اسلام بغمزه : اقفل الموضوع دا الوقت ( زين بصله ودخل اوضته )
اسلام : فى اى ما براحه
نرمين : دى صحراء وانت عارف الصحرا والحاجات اللى فيها انا خايفه عليه
اسلام : يعني انا اللى مش خايف عليه بس سبيه المره دى
نرمين : مستحيل ( و سابته ودخلت اوضتها وإسلام دخل اوضه زين ظهر زين نايم على السرير بحزن )
اسلام : انت زعلان لى الوقت
زين : عادى يا بابا مش زعلان
اسلام : مش انا قولتلك هتروح يعنى هتروح بس واحده واحده وماما هتوافق انا هقنعها بس بلاش تزعل ها يا حبيبي هى هتبقى امتا
زين : بعد 10 ايام
اسلام : لسه بدرى ومتخافش هى خايفه عليك بس
زين : والله هاخد بالى من نفسي والله
اسلام : خلاص يا حبيبي متزعلش نفسك ( بعد مرور يومان ظهرت نرمين عند مامتها ومعاها ولادها وجوزها )
محمد بستغراب : امال زين ماله هو لسه تعبان
نرمين بصت عليه بحزن : لا يا بابا هو كويس
محمد : امال ماله
اسلام : عايز يروح رحله سفاري
محمد : واى المشكلة
اسلام : هى مش موافقة
محمد : لى يا نرمين
نرمين : لا يا بابا انا رافضة حكايه السفارى دى وانا قولت لا يبقى خلاص الموضوع يتقفل
محمد : لا يا نرمين بلاش تكسرى بخاطره
نرمين : انا عمرى ما اكسر بخاطره بس يا بابا انا بخاف على زين بخاف عليه جدا
محمد : طب وافقى المره دى عشان خاطر اسلام
نرمين : يا بابا انا كنت برفض يروح المدرسة لانى مش عايزاه يبعد عنى فجأة تقولى وافقى على سفارى مره واحده
اسلام : معلش بقى قالك عشان خاطرى ( نرمين بصتله وبصت لزين وندهت عليه )
زين : نعم يا ماما
نرمين : انت هتفضل هناك كام يوم
زين : اسبوع
نرمين بصدمه : هتبعد عنى اسبوع
اسلام : معلش بقى عشان خاطر زين
نرمين : خلاص بس تاخد بالك من نفسك ماشي
زين بفرحه وحضنها : حبيبتي يا ماما انا بحبك اوى
نرمين : وانا كمان يا قلب ماما
( زين بص لاسلام وغمزله اسلام ضحكله وغمزله هو كمان وقضو اليوم مع بعض وروحوا )
عند قاسم اخو نرمين
ولاء : نرمين زودتها اوى مع زين
قاسم : وفيها اى مش ابنها
ولاء : لا مش ابنها
قاسم بعصبية : انتى مالك ومتكلميش فى الموضوع دا تانى انتى سامعه
ولاء : وأملاك اسلام هتتوزع على مين
قاسم : ولاء انتى مش شايفه انك بتدخلى فى حاجه انتى ملكيش دعوه بيها واخر مره تجيبي سيرة اختى أو حد من ولادها ( وسابها وقام دخل اوضته )
بعد مرور أسبوع عند زين كان بيجهز نفسه عشان كان مسافر تانى يوم
نرمين بخوف وقلق : زين بلاش تسافر وانا والله هعملك اللى انت عايزه
زين : ياماما دى بكرا وانا نفسي اروح عشان خاطري وبعدين الايام بتجرى بسرعه يعنى مش هتحسي بغيابى
نرمين : تروح وتيجى بالسلامه يا قلبي ( و سابته وراحت اوضتها وباين عليها الزعل والضيق )
اسلام بضحكه : امال يعني لو اتجوز هتعملى اى
نرمين : ومين قالك انى هسيبه يبعد عنى حتى لما يتجوز
اسلام : نرمين خفى عليه شويه ( نرمين بصتله بزعل ونامت اسلام بصلها بضحكه ونام هو كمان ) تانى يوم عند زين اللى جهز كل حاجه تخص سفره وودعهم وسافر
اسلام : اى يا نرمين فى اى
نرمين : هيوحشنى اوى انا مش حباه يبعد عنى ( اسلام بصلها شويه واتجه إلى عمله )
عند زين اللى باين عليه الفرحه : انا مش مصدق نفسي واللى كنت خايف منه محصلش وابويا وافق
جاسر : ابوك بيحبك والله
زين : انا كمان بحبه اوى ربنا يخليهولى يارب ( وبص قدامه بضيق ) اوف اى اللى جاب دا هنا
جاسر : زين دا عيل مئذى
زين : انا ماليش دعوه بس مش عارف هو مش طايقنى لى
جاسر : دا عيل متدلع
زين : محسسنى أنه احسن منى مش عارف اى دا
جاسر : يا عم انت الحمدلله مش محروم من حاجه على الأقل ابوك بيخاف عليك مش زيه سايبله السايب فى السايب
زين : هو حر بس لو زاد فيها والله هزعلو
جاسر : ربنا يستر بقى ( لتظهر عائله جديده )
رائد : بابا المناقصة رست علينا
ليظهر رجل كبير السن وباين عليه القسوه والضيق والغرور
جمال : طيب طيب ما دا اللى كان لازم يحصل
رائد : طيب الحمدلله
جمال : ماكل دا تخطيطى يعني لو انا حصلى حاجه الشركه هتروح مانا مسبتش ورايا رجاله
رائد : اى الكلام دا بس يا بابا امال انا وأحمد رحنا فين
جمال : انت اهم حاجه عندك الستات اى مش فاكر وابنك اهم حاجه عنده الفسح والكلام الفاضي
رائد بضيق : بابا مش كل شويه تجبلى السيره دى كفايه اللى حصل زمان بسببك
جمال : انا كنت بحميك لكن انت متستاهلش اى حاجه
رائد بزعل : ياريتك ما حمتنى ( وسابه ومشي )
جمال بضيقز: مبقاش الا انت وتتكلم ( وبص لمراته : انا طالع ارتاح شويه ( وطلع )
عند مها ومحمد فى اوضتهم
مها : ياترى نرمين عامله اي
محمد : نرمين متمسكه بزين عن يوسف
مها : لا لا دى بتحبهم زى بعض
محمد : هو انا قولت بتكرهم انا قولت نرمين متمسكه بيه عايزاه جنبها 24 ساعه مش فاكره الخناق بتاع كل يوم مع اسلام لما كان بيروح الحضانه مبالك بقى الوقت
مها : من يوم اسلام ما جابه وهى مش بتبعده عنها انا مش عارفه هو لو عرف الحقيقة هيعمل اى
محمد : ممكن يسيب البيت ويمشي خالص
مها بخضه : دى كانت تروح فيها لا أن شاء الله مش هيعرف حاجه
محمد. : أن شاء الله يلا تصبحى على خير
مها بابتسامة : وانت بخير
( بعد مرور 3 ايام عند زين )
احمد بغرور : شوفت العربية اللى بابا جبهالى يا زين
زين بضيق : اه شوفتها
احمد : هى شبه عربيتك تقريبا مختلفه
زين : اه صح بتاعتى احلى واغلى من بتاعتك بكتير صح يا جاسر
جاسر بصله بضحكه : اه يلا بقى
( مشي زين وجاسر )
احمد فى باله بضيق : ماشي يا زين انا هكسرلك غرورك دا
جاسر بضحكه : هموت بجد مش قادر
زين : مهو ميتغرش عليا وهو كل يوم مع بنت شكل والكليه كلها عارفه هو اى
جاسر : خلاص يبنى اهدا كدا وبعدين مانت جاى عشانه بردو ولا اى مش دا كان تحدى وانت كسبت فيه
زين : مهو مش طايقنى من ساعتها وانا بقى مش هسيبه
( تانى يوم فى ميعاد الغدا )
نرمين بحزن : يا ترى انت عامل اى الوقت يبنى
اسلام بضحكه : مش هو كلمك
نرمين بزعل : لا مكلمنيش انا قلقانه عليه وبرن عليه مغلق
اسلام بابتسامة يطمنها : دا فى صحراء يعنى الشبكه مش هتبقى حلوه على طول بطلى تقلقينى بقى
نرمين بخوف ودموع : المره دى بجد قلبي بيقولى أن فى حاجه
اسلام بقلق : انتى هتخوفينى لى ( قطع كلامهم رنه موبايل اسلام اسلام رد وفجأة ظهر على وجهه علامات الصدمه )
اسلام بصدمه : اى انت بتقول اى
يتبع الفصل العاشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية لقيط" اضغط على اسم الرواية