رواية جمارة (بين العشق والقسوة) الفصل التاسع 9 بقلم ريناد يوسف

    رواية جمارة (بين العشق والقسوة)  الفصل العاشر بقلم ريناد يوسف

رواية جمارة (بين العشق والقسوة)  الفصل العاشر 

بعد ماغازى تعب من الضرب فجماره الى وصل بيها الحال انها بطلت مقاومه واستسلمت للضرب،

ومبقتش قادره تحرك من جسمها غير بس رموش عنيها ولسانها، وابتدت تردد بصوت هامس مع كل ضربه دعاء كانت سمعت شيخ الجامع بيقول لو حد ضرك قول الدعاء ده وربنا هيحوش عنك ويدفع البلاء ..(ربى انى مسنى الضُر وانت ارحم الراحمين ..ربى انى مسنى الضُر وانت ارحم الراحمين ..)

غازى قعد على السرير بعد ماتعب من الضرب ومسح العرق من جبينه بعنف ووجهلها الكلام بمنتهى الغضب ..

مينفعشى لو كل الناس شكرت فحكيم وتماضر انتى تشكري فيهم ..

مينفعش لو كل الدنيا جات معاهم انتى بالذات تعمليها ..انتى ملكى انى ولازمن تكونى تحت طوعى انى وعينك متشوفشى حد احسن منى وحتى لو عينك شافت لسانك مينطوقهاشى ..

اتوكدى ان موتك وحياتك فالحته دى ياجماره ..فاهمممممه

جماره سامعه بس مقدرتش ترد ولا حتى زعيقته خلت جسمها قادر يدى اى رد فعل ولسانها مبطلش همس بالايه ..

غازى قام وبصلها بسخط لآخر مره قبل مايقلع هدومه ونزل فالمشتمل تنضيف وكنس وقفل الاوضه اللى فيها الحفره واخفى اى اثر لاى حاجه كانت بتحصل وبعدها غير خلجاته اللى اتمرمتت من التراب لجلابيه بلدى وسابها وطلع وقفل المشتمل عليها من بره بقفل حديد واخد مفتاحه وساب السرايا خالص .

اما حكيم فاأول مادخل السرايا جرى على امه اللى فتحتله اديها بفرحه وهى بتحمد ربنا انه رجعلها سليم وبتردد فنفسها ايه طول غيابه بتقولها بسم الله الرحمن الرحيم ( لا تخافى ولا تحزنى انا رادوه اليك )

احمدك يارب واشكر فضلك ..

حكيم :مهتبطليشى خوفك عليا ديه واصل انتى ! كل نوبه اسافر واغيب فيها عنيكى اعاود الاقيكى منتهيه من القلق والخوف ..مش قولتلك مليون مره ولدك سبع متخافيش عليه !

- وه وياولدى ..وانى ليا مين غيرك اخاف عليه ! دنتا واختك اللى طلعت بيكم من الدنيا ..وبعدين حتى السبع يتخاف عليه لو وراه صياد قانصله ومستنيله اى فرصه عشان يموته ..القاصد غالب ياولدى وانى مأمناك حدا اللى معتضيعش عنديه الودايع ..الف حمداله على سلامتك ياضى عينى ..

حكيم باس ايدها وخدها ودماغها وضمها بحب وبص قدامه شاف اطباق اكل وعرف ان ديه موطرح جماره اللى كانت قاعده فيه عتوفطور من وكلها اللى عارفه زين اصلها معتاكلشى غير حروف العيش وتسيب لِبته ...

ابتسم وشاور لبشندى اللى كان ناسيه واتحدت بسرعه :انتا لساتك واقف يابشندى متذنب اكده! حط الحاجه حداك وروح انتا شوف اشغالك ..وخد الكيس الاوبيض ديه بتاعك ..

بشندى حط الحاجه ومسك الكيس اللى قله عليه حكيم فتحه وبص فيه وبص لحكيم واتكلم بفرحه ..

ربنا مايقطعلك عاده ولا يحرمنا من مجايبك ياسى البيه

حكيم :تتهنى بيهم يابشندى

جاله صوت زبيده وهى خارجه من المطبخ بتنشف ايدها فجلابيتها وبتتكلم بضحكه : توها السرايا اللى رجعلها نورها ..اوعك تكون نسيتى ياسي حكيم ..

-عمرى عملتها عشان اعميلها النوبادى يازبيده ! خدى كيسك الاوحمر اللى اهناك ديه

زبيده :راحت جرى اخدت الكيس وفتحته والفرحه بانت على ملامحها وهى بتطلع الشال القطيفه من الكيس وتحطه على اكتافها وتضم روحها بيه ..ربنا يوسع عليك ويلبسك من حرير الجنه قادر ياكريم ..وبصت لتماضر ..شوفى يام البيه الحجات الحلوه داى .

تماضر بضحكه :افرحى ياملكومه هتخلصى باقى الشتا دفيانه ..

زبيده ضحكت واخدت باقى الحاجه اللى فالكيس ودخلت المطبخ تتفرج براحتها وبشندى اخد كيسه وطلع بعد ماطلع الشال الجوخ حطه فوق كتافه وفضل يملس عليه طول ماهو ماشى .

تماضر حطت ايدها على ايد حكيم :ربنا يجعل دعا الناس ليك من حدك ومن نصيبك ويفرحك على كد الفرحه اللى عتفرحهالهم ياوليدى..

حكيم باس ايد امه وانتبه لغاليه اللى قاعده ساكته ومتكلمتش من ساعة مادخل حكيم ،ومكتفيه انها تبص على كل اللى حواليها بعيون دبلانه ..

-غاليت قلب اخوها عامله كيف ..

-لما تشوف غاليه عاد وتتفكرها ..

اصلا غاليه حد عيتفكرها من اصلو ؟

حكيم :بسك حديت ماسخ يابت انتى ..طب دانتى الروح والريه يابت ابوى وانتى خابره ديه زين ..قومى شوفى جبتلك ايه حجات هتعجبك قوووى ..كيسك الاخضر اللى اهنااكه روحى اتفرجى ...

غاليه ابتسمت ابتسامه حزينه :تسلملى وتسلم مجايبك ياحبيبي ..هقوم دلوكيتى واتفرج براحتى ..

حكيم ابتسم وبص للطبق اللى قدامه وهيبتدى ياكل من عيش جمارته مسكته بأيدها وطبق اكلت منيه وكباية حليب شربت منيها هبابه ولساتها فيها ...

لكنه رفع دماغه من الطبق والتفت بسرعه لغاليه وبالزات على ضفاير شعرها وبرق عنيه لما شاف اللون الاحمر الموصول فيهم من تحت ورفع عينه لعين غاليه ولسه هيتحدت غاليه دارت الضفيره بسرعه تحت طرحتها وهمت عشان تقوم لكن ايد حكيم سبقتها ومسك معصمها وقفها ..

-من وين الشعر اللى واصله بيه شعرك ديه ياغاليه !

غاليه نزلت عنيها للارض ومجاوبتش لكن امها تماضر ردت عليه :

شعر جماره ياولدى قصتهولها وحرقت قلبها عليه المهبوشه داى ..

حكيم غمض عنيه واتحدت بألم :يااااابوى عليكى ياجماره هتلاقيها من مين ولا من ميين واتنهد بقلة حيله وهو بيكمل كلامه همس ..مقضياها ظلم بظلم بنيتى والله ..

-فتح عنيه وبص لغاليه بعتب :يعنى انتى شايفاها ناقصها ضيم ياغاليه قومك تعملى فيها اكده ..عيملتلك ايه الغالبانه عشان تستاهل عملتك السوده داى .!

غاليه ردت عليه بقهر والدموع اتجمعو فعنيها اول ماابتدت تتكلم :غاظتنى وضحكت على شعرى ..طول الوكت عحسها عتقولى انى حلوه وانتى له ..انى شعرى طويل وانتى له ..

حكيم :قصدك عتحسيها عتقولك غازى عيحبنى آنى وانتى له ..

غاليه غمضت عنيها بالم وحاولت تفلت ايدها من ايد حكيم لكنه فضل ماسكها بس بعد مارخى قبضته واتحولت مسكته لمسكه حنونه ..تعالى عاوز اتحدت معاكى لحالنا شويه ...وقام واخدها من ايدها وهو ماشى مسك طبق من على السفره ورماه عالارض كسره وبص لغاليه واتكلم بغضب :ليه اعملتى اكده ياغاليه !..

غاليه باستغراب :عميلت ايه ياخوى !

حكيم :ليه كسرتى الصحن مش خساره ؟

غاليه :صحن ايه اللى كسرتو ياخوى اسم الله عليك !

حكيم :الصحن اللى عالارض ديه

غاليه :مالك ياولد ابوى امال، مش انت اللى توك كاسر الصحن !

حكيم :ايوه انى كسرته بس حابب احاسبك انتى عليه ، حتى لو مليكيشى ذنب فكسره لازمن تتحاسبى .

غاليه فهمت قصده وبصتله بخجل وحكيم كمل كلامه :

حسيتى بأيه ياغاليه ..حسيتى بالظلم صوح؟

غاليه نزلت عنيها للأرض وحكيم شد على ايدها بحنان واخدها ودخل بيها اوضة امه تماضر وقفل الباب ..

اخدها من اديها التنين وقعدها وقعد معاها على السرير ومد يده بحنان مسح دمعتها اللى نزلت وهو عيتحدت بنبرة اب خايف على بته وعينصحها ..

-اسمعينى زين ياغالية حكيم ..انى معاكى ان الغيره نار عتحرق حطب العقل ..وان الكره لو اتملك من قلب انسان عيحوله لقبر اكححلل من سواد الليل عتندفن فيه الرحمه والشفقه ..

الغيره صوح مش بيدنا بس عنقدرو نتحكمو فأنها تظهر او تفضل مخبايه جوانا ..الضعيف بس هو الى معيقدرش يتحكم فغيرته وتصرفاته ...

اما الكره فهو كيف الحب بالظبط ..لو اتملك قلب عيستولى عليه ويتشعب جوا البنى آدم ويتلفلف عليه كيف شجرة اللبلاب ويفضل يتفرع لغاية مايحجب النور والبصر عن عنيه وعقله وقلبه وكل ذره فيه وميبقاش الواحد شايف غير كرهه ..اوحبه ..

عارفه عشان نحررو الجسم ديه من فروع اللبلاب قدامنا حل من تنين ..يأمه نقطعو اللبلاب من الجدر وساعتها الفروع هتنشف وتقع بسرعه والعقل والقلب والعين تتشال من عنهم الغمامه وديه صعب قوى ..عشان الجزور عتكون اتشعبت فالروح ولو اتقلعت عتطلع بحتتة روح معاها ..

ياما الحل التانى ان الانسان يفضل يزيح فالفروع من حواليه وحده وحده ويحرر حاجه حاجه لغاية مايوصل للجدر ويفضل يلخلخ فيه وهيبص مره وحده يلاقيه اتخلع فيده بعد محاوله واتنين وتلاته ..وكتها البنى آدم يحس حاله انه اتحرر و اتولد من جد وجديد.

وديه اللى عاوزك تعمليه مع غازى ياغاليه ..عاوزك تشيلى غشاوة حبه من على عنيكى الاول وبعدها من عقلك وقلبك وتلخلخى عشقه من روحك لحدت ماتخلعيه ..

متلوميش جماره على اختيار غازى ليها عشان هى ملهاش ذنب ولا يد فيه ...وعايزك تحطى فبالك ان غازى حتى لو مكانش خد جماره عمرى مكنت هوافق تكونيله مره ..غازى ان كان دلوك باللى فيده عيعذبنى قراط بيكى انتى كان هيعذبنى فدادين ،

واوعاكى تكونى مفكره ان غازى عيحب جماره ولا واخدها عشان حلوه ولا لقى فيها اللى ملقاهوش فيكى ...لااااه ..غازى خد جماره عناد فيا انى ..غازى واخد جماره يكسرنى بيها ..

غاليه ديقت عنيها باستفهام ..

حكيم-انى هفهمك وهحكيلك كل حاجه عشان تعرفى تشوفى الصوره زين ..وابتدى يحكى لغاليه قصة حبه لجماره وسبب جواز غازى منها والعذاب اللى عيشوفه كل يوم لما يشوف عمايل غازى اللى عيكون قاصد يعملها فيها قدامه وغاليه من بداية الحكايه لنهايتها ودموعها مبطلتش نزول على حال اخوها وقلبه اللى شايل حمل جبال من غازى ومتحمل ..

غاليه :وليه موقفتش قصاده وخدتها بالقوه منيه !

-القوه مش فكل حاجه تنفع .

غاليه :وجماره تعرف عن عشقك ليها !

-جماره متعرفش ايوتها حاجه ولا تعرف حتى غازى عيعمل فيها اكده ليه ولا اتجوزها ليه من الاساس ..يمكن لو عرفت ان آنى السبب فكل اللى عيجرالها ديه تكرهنى وتكره شوفتى قبالها .

عرفتى انك ظلمتى جماره وجيتى عليها كيف غازى وهى ملهاشى ايوتها ذنب ...

ومد ايده على ضفيرة غاليه :وبعدين مين قالك ان شعر جماره احلى من شعرك الحلو اللى كيف ضلمة الليل ديه ! انتى مش قاصره جمال ولا حلاوه ولا ناقصاكى حاجه ...

وصدقينى غازى مشايفش جمال جماره ولا حلاتها ..غازى معيشوفش كل مايتطلع فيها غير صورة حكيم و عشق حكيم ليها وعشان اكده عيعمل فيها اللى عينك شايفاه ..

غاليه مسكت ضفيرتها وبصتلها بندم وبعدها بصتله :يعنى انى ظلمت جماره على اكده وربنا هيحاسبنى ؟

حكيم : اكبر ظلم يغاليه ..دانتى قصيتى شعر اليتيمه اللى الرسول قال ان اللى يمسد عليه ياخد بعدد كل شعره حسنه ...وغير اكده وصلتى بيه شعرك وانتى عارفه زين ان ربنا لعن الواصله والمستوصله ...بس تعرفى.. ربنا هيسامحك لو هى سامحتك ورضيت عنيكى !

غاليه :وفكرك هى هتسامحنى ؟

-جماره قلبها كيف الجمار معيعرفشى كره ولا غل ..ولا زعلها عيدوم ..دى من اول ماتشوف الواحد اتبسم فوشها عتتبسم وتنسى كانت زعلانه منيه ليه وميته ..

غاليه ابتدت تفك فالضفاير وردت عليه :حافظها قوى جماره انتا ياحكيم !

حكيم :بت قلبي ورباية وحرسة عينى سنين كيف محفظهاشى يعنى !

غاليه فكت الشعر ومسكته ومدته لحكيم اللى شافت فعنيه قهر وهو باصصله يمكن اكتر من قهر جماره نفسها عليه..حقك عليا متزعلش منى ..

-حقى انى مسامح فيه ..شوفى مين ليه الحق الكبير حداكى ورجعيهوله ..يلا انى هروح آكلى لقمه واااقع من الجوع مع ان نفسى اتسدت بس هاكل عشان اقدر اصلب طولى وانى عشوف مصالحى اللى ليا سبوع مهملها ..

غاليه نكست عنيها للارض بخجل من اخوها لكنه ميل باس دماغها وقرص خدها بحنان قبل مايطلع ..عشان يطيب خاطرها اللى متوكد انه مكسور كسره واعره من غازى ومش هيتجبر بسهوله ...

طلع وقعد جار امه عالسفره وابتدى ياكل ويتحدت مع امه عن غاليه واحوالها واحوال جماره مع غازى فغيابه ،واستغرب لما عرف ان غازى برضو سافر النوبادى كمان مع سفر حكيم بالظبط ومحدش عارفه عيروح فين ولا ياجى منين ...

حكيم رجح ان غازى ممكن يكون رجع لطريق الهلس من تانى وقرر انه النوبه الجايه لما يسافر هيكلف حد يراقبه ويعرف هو عيروح فين وياجى منين بالظبط ..

فوسط كلام تماضر ام حكيم عن بتها غاليه وحكيم شاف تحامل امه عليها وعرف انها متبعه اسلوب القسوه معاها عشان ترجع عن حبها لغازى احتج على تصرفات امه واسلوبها ..

-يمه الاسلوب ديه عمره ماهيجيب نتيجه مع غاليه ..غاليه محتاجه اللى يطبطب عليها وياخدها فدفو حضنه عشان متحسش ان ملهاش حد ومحدش عيحبها ..غاليه عايزه ترجع تثق فحالها عشان تتوكد انها تستاهل الاحسن من غازى وانه هو الخسران لما مخدهاشى..

مش نكسرو مقاديفها ونحطموها لحدت مانوصلوها تعمل حاجه فروحها !!

تماضر بخوف :الشر بره وبعيد ..تموت حالها يعنى ..فكرك تعملها غاليه ياحكيم !؟

-ليه له ..يعنى هو الواحد لما يحس ان الدنيا داقت فعينه كيف خرم الابره وميشوفش قصاده غير سواد تستنظرى منيه يعمل ايه يعنى !

طبطبى عليها وحايلى ودلعى يام حكيم خلى قلبها وروحها يرجعو ينورو من تانى ...هاه يلا تعالى اوريكى جايبلك ايه عاد ..واخدها بالكرسى وراح يفرجها على الحجات اللى جايبهالها وجايبها لغاليه ..

وتماضر بصت شافت كيس كبير كيف بتاع غاليه وكارتونه كبيره مربعه حكيم ركنهم على جمب ومتكلمش عنهم لكنها فهمت انهم لجماره ومتكلمتش ولا سألته عنيهم ...

وراها كمان اللى جايبه لعيشه ام جماره وتماضر دعتله ربنا يعوض عليه ويوسع رزقه كيف ماعيفكر فكل الناس وحاطط الكل فقلبه وعقله ..

خلص حكيم حديت مع امه وارتاح شويه وكل هبابه يبص على باب السرايا مستنى جماره تعاود عشان يديها حاجتها بنفسه لكنها معاودتش وقال لحاله اكيد هتقضى اليوم مع غازى النهارده تلاقيهم اتوحشو بعض بعد الغياب ديه ..

طلع لاوضته اخد دش وغير خلجاته ولبس جلابيته ولف عمته وحط من عطره ونزل وهو عالسلم نازل شاف عيشه ام جماره داخله من باب السرايا ..

حكيم شافها ابتسملها وهى شافت ابتسامته البشوشه وردتهاله بضحكه ودعت فقلبها ربنا يديم البسمه على وشه ..

عيشه :وانى اقول البلد النهارده زايد نورها اتارى شيخها وكبيرها عاود ..ياالف حمداله على سلامتك ياولدى .

حكيم :تسلمى من كل ردى يام جماره ..كيفك وكيف احوالك

-متنعمه فخيرك ياولدى ربنا يجعل الخير كله حواليك وبين اديك ويبعد عنك ولاد الحرام .

تماضر :ربنا يسمع من خاشمك يارب ياعيشه ..تعالى قربى دانى وجماره متوحشينك ..بقا ياهلس تقعدى ٣ ايام متاجيشى !

عيشه :معلهش مفضيتش سامحينى يام حكيم ...اصل فرنى الطين وقعت وكنت عبنى وحده غيرها ..

تماضر :ربنا يعينك ويساعدك ..تعالى اقعدى شوفى حكيم جابلك ايه من بحرى معاه ..

عيشه :انى كفايه عليا طلته وانه عاود لبيته سالم وهو ممعوزنيشى حاجه ربنا مايعوزه ولا يحوجه ..

حكيم :داى حاجه بسيطه ياخاله ممستهلاشى

-ربنا يخليك ياولدى تعيش وتجيب ..واتلفتت حواليها ..امال جماره فين مسامعاشى حسها !

تماضر :خدها جوزها وراحو عالمشتمل بتاعهم مانتى خابره انه كان مسافر وعاود الصبح قبل حكيم بهبابه ..

حكيم هم عشان يطلع ووصل لباب السرايا لكن وقفه كلام عيشه ..

بس غازى شفته بره السرايا واقف من بدرى عيتحدت مع حد من الرجاله وانى كنت واقفه مع ام محمد عسلم عليها مشفتهاش من مده والحديت خدنا وهو مشى ...وانى وداخله بصيت على باب المشتمل لقيته مقفول بقفل حديد !!!

حكيم ديق حواجبه وطلع بخطوات سريعه على بوابة السرايا وهو عيسأل حاله ..ياترى جماره راحت وين ؟

نده على بشندى وسأله على جماره طلعت على فين وبشندى اكدله انها مخطتش بره السرايا وان غازى هو اللى طلع لحاله ومشى ومرجعش من ساعتها ...

حكيم دخل السرايا بسرعه واتوجه على المشتمل ودق على بابه مره واتنين وتلاته وكل مره ميلاقيشى جواب !

بَعد شويه يبص على المشتمل من بره ورجع يدق الباب اقوى وعلى صوت الدق طلعت عيشه من السرايا تجرى وغاليه معاها ووقفو جمبه وهو مستمر يدق ويكسر فالباب يمكن صوتها يطمنه عنها لكن مفيش اى اجابه ...

رجع لورا واتلفت حواليه فكل اركان السرايا وعيشه اتولت بعد منيه الزمام وفضلت تخبط وتنادى على بتها بعلو صوتها لغاية ماصوتها اتخنق من البكا والخوف ووقفت وبعدت كيف حكيم وفضلت تتلفت زيه وهى عتسأل ...غازى ودى بتى فين ؟

تماضر هى كمان طلعت بالكرسى بتاعها على باسطة باب السرايا وفضلت تسأل بعلو صوتها ...فيه ايه ..حوصول ايه ..جماره مالها ؟

حالة سكون خيمت عالكل دقايق وكل واحد عيبص للتانى باستنجاد مقطعش السكوت دا غير صوت عيشه وهى عتصرخ وتضرب على صدرها :

بتااااااااااااااى

الكل بص فالاتجاه اللى باصه فيه عيشه وشافو جماره ماسكه فحديد شباك المشتمل بأديها الاتنين وملامح وشها مفيش حاجه باينه منها من الدم ...

حكيم قلبه رجف ورجليه بادت من المنظر وغاليه صرخت وتماضر صرخت على صراخهم وهى مش شايفه حاجه ولا قادره تنزل درجات السلم بالكرسى بتاعها عشان تشوف ايه اللى عيوحصول .

حكيم جرى على باب المشتمل وبكتفه فضل يضروب فيه وعينه على جماره اللى مقدرتش تفضل صالبه طولها غير دقايق وبعدها اديها ابتدت تضعف وتسيب الحديد وتهوى بجسمها كله لتحت متسمعتش غير خبطتها على الارض،

وهنا حكيم اتحول لأسد جريح ومسك الباب فضل يهز فيه بأديه الاتنين بقوه هو نفسه استغرب جاتله منين، وصوت زئيره بيشق السما لغاية ماالباب اتخلع فيده ورماه ودخل وبسرعة البرق كان قاعد قصاد جماره وشافها سابحه فدمها هزها شمال ويمين ملقيش منها اى استجابه شالها بسرعه وحطها على الكنبه وامها عيشه اللى صراخها متقطعش من لحظة ماشافت بتها حضنت دماغها وفضلت تمسح الدم عن وشها بطرف شالها عشان تشوف ملامحها وهى بتصرخ بأسمها بعلو صوتها ..

حكيم لما شاف جماره كيف الجثه بص حواليه وبسرعه شال ملاية السرير وفردها على جماره ولفها تحتيها وخطفها وطار بيها على بره يسابق الريح ،وبشندى اول ماشافه جاى طلع يجرى بكل سرعته جاب الكارته ،واول ماوصل بيها قصاد حكيم حكيم ركبها وقعد وقْعَد جماره جاره وامها عيشه ركبت وسندتها عليها وطول الطريق عيشه مبطلتش دعا على غازى تتكسر اديه عاللى عيمله فبتها وحكيم يحث فبشندى انه يسرع الحصان وبشندى ينفذ لما عجلات الكارته كانو هيتخلعو من كتر السرعه لغاية ماوقفو قبال الوحده الصحيه ..

حكيم فط من الكارته واخد جماره من حضن عيشه ودخل بيها جرى على اوضة الكشف وحتى كان الدكتور بيكشف على واحد.. بشندى شال الراجل وطلع بيه بره اوضة الكشف والراجل مبطلش صريخ ويسأل ..فيه ايه ..واخدنى فين ..خلاص انى مش هكشف معيانش روقت ..عتقبضو عالعيانين ولا اييييه ..ياااابوووى الحقوونى مبطلش الا لما بشندى نزله بره اوضة الكشف ورد الباب .

حكيم نوم جماره مطرحه بسرعه وكشف الغطا عنها وقلع عمته فردها وغطى بيها شعرها والدكتور اللى كان فحالة صدمه من اللى بيحصل زادت صدمته اضعاف اول ماشاف جماره ومنظرها ..

بسرعه حط ايده على رقبتها يشوف النبض وثوانى وشال ايده ومسك معصمها وبص فساعته وساب ايدها وفتح عنيها وبص فيهم ..وبعدها مد ايده يرفع هدومها يشوف لو جسمها متعرض لكسور او جروح غائره تتطلب تدخل جراحى ..

حكيم مسك ايد الدكتور اللى بيرفع بيها هدوم جماره :هتعمل ايه ياداكتور ...

الدكتور :هكشف عليها عشان اعرف اماكن الاصابه واحددها !!

حكيم : مفيشى دكتوره تعمل اكده بدالك يعنى !

الدكتور :للاسف مفيش غيرى هنا ولو مصر ان دكتوره هى اللى تكشف عليها خدها وانزل البندر وربنا يستر وتوصل عايشه ..

حكيم بص لجماره وبلع ريقه واستسلم قصاد حالتها وساب ايد الدكتور على مضض وبص للناحيه التانيه واداه ضهره وقدم عيشه بايده من ضهرها ...خشى اقفى جار بتك ولملميها زين ..

طول مالدكتور بيكشف وحكيم واقف على اعصابه وصرخ فالدكتور مره وحده لما لقاه طول فالكشف :

متخَلِص عتنبش فايه كل ديه ..مش تفض تديها ابره تفوقها وتَخلص !!

الدكتور بعد عن جماره بعد ماخاف من عصبية حكيم وقعد على المكتب وحكيم قفل الستاره بتاعة سرير الكشف وراح وقف قدامه ..

الدكتور :حد ينزل يجيب الحقن دى فورا وانا هتصلكم بالاسعاف تاخدها لمستشفى البندر عشان انا شاكك ان عندها كسر فالضلوع غير كسر مؤكد فلوحة الكتف الشمال .. غير رضوض فكل الجسم وجروح...وكل ده محتاج اشاعات وللاسف هنا مفيش اى اجهزه متوفره لعمل اشعه ..

حكيم خطف الورقه من ايده وعطااها لبشندى اللى واقف على باب اوضة الكشف وامره على وجه السرعه يجيب الحقن اللى فيها وبشندى اخدها وطلع جرى على الصيدليه ..

دقايق وبشندى رجع والدكتور اخد منيه الحقن وضربهم لجماره اللى معداش وكت كتير عليها وابتدت تأن وكل أنه تطلع من جوفها يأن قلب حكيم قصادها بألم اكبر من الم جسمها ...

عيشه ميلت عليها وحبتها من خدها وفضلت تهمسلها ..عيمل فيكى ايه اللى تتكسر اديه يارب .. عملتيله ايه لكل ديه ..انت عالقوى والمفترى يارب ..انت عالقوى والمفترى ..

عربية الاسعاف وصلت واخدت جماره وحكيم راح معاها هو وعيشه وطول الطريق همسها مبطلش وهى تقول (ربى انى مسنى الدر وانت ارحم الراحمين ) وحكيم يقرا عليها فقلبه كل اية قرآن تيجى على باله وامها تهودلها كيف ماتكون عيله صغير عتبكى من حاجه مزعلاها

اول ماوصلو المستشفى دخلو جماره على الاشعه على طول ..

بعد الاشعه والفحوصات أُكد ان جماره عندها خلع فالكتف وكسر فأحد الضلوع وشرخ فقدم الرجل ورضوض فكامل الجسم ..

دخلوها فورا اوضة العمليات بعد ماحكيم مضى على اقرار واثناء ماجماره فاوضة العمليات ظابط جه عشان ياخد اقوال حكيم بناء عن تبليغ الدكتور اللى مسك الحاله ..

لكن حكيم رفض انه يتنقل من قدام اوضة العمليات او انه يقول حرف واحد غير لما تطلع جمارته ويطمن عليها ..

طلعت جماره ونقلوها فحجرة الافاقه وحكيم راح عند الظابط وادلى باقواله ان جماره اتعرضت لحادث ..

طلع من عند الظابط ولقى بشندى حصلهم وواقف فالطرقه يدور على حد منيهم واول ماشاف حكيم جرى عليه ...هاه الست جماره بقت زينه ؟

حكيم :طول ماهى فيد غازى الكلب مش هتوبقى زينه واصل يابشندى ..واصل .

خلص جملته وادى ضهره لبشندى يدارى دمعه لمعت فعينه وضرب الحيطه بايده بغضب ..نار عتسعر فروحى يابشندى من ساعة ماشفتها سايحه فدمها ومعتحركش يد ولا رجل ، ونارى مش هتطفى غير بشوفة غازى فنفس حالها .

بشندى حط ايده على كتفه وكلمه بتحدى ..قولى ايه اللى يطفى نارك وانى طوع يدك وميعديش عليك اليوم غير وخاطرك طيب .

حكيم باصرار :خلع كتف وكسر ضلع وكسر رجل والعين بالعين والسن بالسن والجروح قصاص ..وانتا بعينك شوفت الجروح كد ايه يابشندى ..

بشندى :اعتبر غازى بقا عضم فقفه واول ماترجع هتكحل عينك وتبرد قلبك من شوفتك لحالته ...

بشندى خلص جملته واتحرك من قدام حكيم بخطوات ثابته ونشوة الانتصار على غازى عتلالى فعنيه من دلوكيت ..واخيرا جاتله الفرصه اللى كان مستنيها على غازى من زمن وعلى طبق من فضه ...

رجع حكيم لجماره وشافها لساتها نايمه من تأثير البنج وعيشه قاعده جارها بصالها وتسح فالدموع ..

زفر بقلة حيله وطلع من المستشفى راح الجامع اتوضى وصلى الضهر ودعا ربه ان يرحم جماره من غازى ..

خلص صلاته ودُعاه وطلع اخد وكل وشرب ورجع المستشفى ودخل على جماره الاوضه ولقاها لساتها عتفوق من البنج وابتدت تخترف ..

-غااازى ..الطميره ..النُقره ..القبرر..

هيمَوتنى ويدفنى فيها ...وحكيم وخاله تماضر ..وغااليه ...غاليه قصت شعررى ..كلنا هنقعدو فالنُقره وغازى يقفل علينا ...امه عيشه هاتيلى تووت ...امممممم ..بزياده ياغازى ضرب ...الطميرره ..عاوزاشى دهب ..

عيشه جارها وعتملس على مقدمة شعرها بحنان وتبكى عليها ..

حكيم قرب منهم بعد ماتنحنح :اطمنى ياخاله هتقوم بالسلامه وتوبقى كيف الحصان ..ادعيلها انتى بس ..

عيشه :عدعيلها وعدعى عااللى عيمل فيها اكده من غير ذنب ولا سيه ..

حكيم :اطمنى ربك بالمرصاد وكل ظالم هياخد جزاته ..

قالها وقرب على جماره ومد ايده على البونيه البلاستيك اللى لبسهولها فاوضة العمليات ولسه على دماغها وكان هيمسكه يشده يغطى بيه الشعر اللى طالع على جبينها منه لكنه ضم ايده ورجعها وبص لعيشه ..

شدى الربطه وغطى راس بتك زين ..

عيشه عملت اكده تحت انظاره اللى عتتجول فكل ملامحها نفسه يشوف ملامح جمارته اللى متعود عليها لكنه ملقاش بدالها غير خريطة جروح متوزعه على وشها توزيع جغرافى عتبين المناطق الاكتر الم من المناطق الاقل متلونه بلونين الازرق والاحمر دا غير جبال الورم اللى فوق عنيها وعلى طرف خشمها ..

جر حسره وراح قعد على الكرسى اللى قبالها وفضل باصصلها ودعا ربنا ان لو حبه ليها لعنه صابت حياتها ربنا يبطلها ويحررها منيها .

وحده وحده جماره ابتدت تفوق اكتر وتحس بالالم وتبكى بصوت عالى وامها تبكى على بكاها وحكيم لو يلاقى بصَاره يبكى معاهم هو كمان .

طلع فالطرقه لما زاد عليها الالم وزاد بكاها وطلبلها حقنه مسكنه ولا اى حاجه تخفف عنيها ورج المستشفى رج وهرجها لغاية ماممرضه جابتلها حقنه مسكنه وادتهالها حتنه ارتاح لما هى بدت ترتاح ..

*********

اما عند غازى فاكان بيلف على ارضه زى عادته وفالاثناء دى طلعو عليه ٤ رجاله ملثمين وهجمو عليه ومدهوش فرصه يعرف فيه ايه ولا هما مين ونزلو عليه فين يوجعك مسابهوشى غير لما استوى ووقع فالارض محطش منطق وزادو عليه بعد الوقعه بالكماله ..

جروه بعيد عن الزرع فطريق عمومى عشان مفيش ديب يطلع عليه ياكله وكمانى عشان حد يلقاه ويرجعه للسرايا ..

اما عند تماضر وغاليه فالسرايا وحتى زبيده انضمتلهم ..

تماضر :ياعينى عالغلبان لَمَن يجور عليه زمنه ..ويحط الغالى فيد الرخيص يرميه وهو مايعرف تمنه ...عينى عليكى ياجماره يابتى ..

زبيده :والله متستاهل اللى عيعمله فيها غازى ديه ...البت بلسم معيتسمعلهاش صوت وكيف النسمه وشايلاه فوق راسها ونعم وحاضر ..ليه ظُلم البنى آدم للبنى آدم ديه بس !

اما غاليه فقاعده ساكته لكن ملامحها مبرطمه والدمعه على طرف عينها من منظر جماره اللى شافتها فيه وراجعت نفسها فاللى عيملته معاها هى كمان وزادتها فوق ضيمها ضيم ولعنة روحها الف مره على استضعافها لجماره وحلفت انها لو رجعت بالسلامه هتستسمحها وتعتبرها اخت ليها ..

اما حدا حكيم فجماره فاقت وحكيم طلب من الدكتور انه يسمحلها ترجع تكمل علاجها فالبيت ومضى على اقرار بمسئوليته عن الحاله واخد التعليمات والعلاج ورجع بيها على السرايا بعربية اسعاف عشان مش هيقدر يكون جارها على طول فالمستشفى ومهيرتاحش لحظه وهى بعيد عن عينه وممطمنش عليها .

وصلو بالاسعاف للسرايا ودخلوها المسعفين بعنايه وحطوها على كنبه فالصاله وطلعو وحكيم طلع جرى قدامهم

بشندى اول ماشافه راح عليه وحكيم مسكه من دراعه وراح بيه على جنب ..اعملت ايه

-عيب عليك

حكيم :براوه عليك ...ادخل المندره فك السرير اللى جواها بتاعى وتعالا انصبه فالاوضه اللى جار اوضة امى حالا وتندلى تجيب واحد تانى وتنصبه جاره قبل الليل مايليل ..ولا اقولك ..سيب السرير موطرحه واندلى هات تنين ..ولو عرفت ولقيت غرفة نوم زينه جاهزه هاتها وهات رجاله تنصبها وميهمش الفلوس ..هم يله يابشندى الوكت رايح مش جاى ..

بشندى :اعتبره حوصول حالا هبعت عارف يتلافاهم هو عيفهم فالخشب زين... واتحرك من قدامه بسرعه وحكيم لسه هيلف ويدخل السرايا شاف ناس جايه كتير وعربيه كارلو معاهم ددقق فيها وشاف غازى محمل فوقيها وقبل مالاسعاف تطلع خلى الناس تحط غازى فيها وتاخده على المستشفى وامر واحد من الرجاله بتوعه يروح معاه واداه فلوس ..

حكيم دخل السرايا وشاف جماره بتحاول تتعدل بصعوبه وغاليه بتساعدها هى وامها عيشه لغاية ماقدرت ترفع دماغها شويه عشان يحطولها مخده تحتها ..

حكيم بصلها كتير ولسه هيتكلم سبقته امه تماضر :احكى يابتى غازى عيمل فيكى اكده ليه ؟

جماره بضعف :ومن ميته غازى عيحتاج سبب عشان يأذينى !

عيشه :ربنا يسلط عليه الاقوى منيه كيف مامتسلط على ضعيفه بقوته ..

حكيم :متقلقوشى ربكم عادل ومعيضيعشى حق مظلوم واصل ..

عيشه بضعف :ونعم بالله ..

حكيم بص لجماره واتكلم بصوت حنون :كيفك ياجماره ..حاسه بوجع ..عايزه حاجه نفسك فحاجه اجيبهالك ؟

جماره :معاوزاشى غير بس الدق اللى فراسى وكتفى ورجلى يروقو ..وصدرى حاسه حاجه كاتمه عليه عارفاشى آخد نَفسى ..

حكيم قام من موطرحه بسرعه وراح على كيس العلاج بتاعها وطلع علبه ...ليكى حقن مسكن الدكتور قال عند اللزوم والوجع القوى تاخدى واحده ..ومتكتريش منيه عشان واعر على الكلى وعيضرها ..

جماره : طيب انى عايزه آخد وحده دلوكيت مين يديهالى ؟

غاليه ردت بسرعه :انى ععرف ادى حقن انى هديهالك .

جماره كانت هتعترض بهز دماغها وبصوتها وبكل جسمها لكنها مقدرتش واكتفت بهمسة خوف على كد الحيل اللى فاضل فيها :له ..غاليه له ..خلاص هتحمل الوجع معاوزاشى حقن .

حكيم بص لغاليه وعض على شفته التحتانيه بغلب عالخوف اللى ربته فقلب جماره منيها ومد ايده مسك وشها كله واتكلم من بين سنانه :اعمل فيكى ايه ربنا يسامحك ربيتلها الرجيف منيكى ..

غاليه ضحكت وراحت على جماره وقعدت جارها واتكلمت بنبره حنونه :متخافيشى ياجماره انى مهعملش حاجه تضرك ولا تأذيكى ولا تزعلك منى من اهنه ورايح ..

حقك على راسى ياجماره غلطت فحقك كتير وظلمتك سامحينى ..

جماره كانت بصالها باستغراب وعتسأل حالها :هى مين اللى عتتحدت داى !!

غاليه :خلاص قولتلك صافى يالبن متبرقيش اكده وعشان تسامحينى زين خدى شعرك اهه ..وحطت ايدها فجيب جلابيتها طلعت شعر جماره اللى قصتهوله ومدته لجماره ..

جماره بتنقل عينها بين الشعر وبين غاليه وبين الموجودين كلهم باستغراب وجفلت لما غاليه مدت ايدها عليها بالشعر ..

غاليه -تخافيشى ..دانتى نجمك خفيف قوى ...وشالت طرف من ربطة جماره اللى هى فالاصل عمامة حكيم ودست تحتها الشعر ولفتها لجماره زين وطبطبت على راسها ...خالصين اكده ...يلا قولى سماحتينى ونفتحو صفحه جديده ؟

عيشه ضحكت وتماضر كمان وبصو لجماره مستنيين ردها وجماره ابتسمت لغاليه واتكتلها على عنيها بموافقه ..

حكيم :ايوه اكده المسامح كريم انتو خوات ..

جماره بصت لغاليه :بس عايزه اطلب منيكى طلب ..

غاليه :عينى ياغاليه .

جماره :شيلى الشعر اللى دفستيه تحت الربطه ديه عيشوكنى ..

غاليه :يعنى معايزاهوش ؟

جماره هزتلها دماغها بالراحه برفض :هعمله ايه

غاليه طلعته تانى من تحت ربطة جماره واخدته :خلاص هاخده انى ادسه ولما اتجوز اقول لجوزى شعرى كان اكده بس الزمن جار عليه ههههه

الكل ضحك بخفه وجماره ابتسمت بضعف وكلهم قعدو حواليها كل واحد يكلمها يخفف عنها شويه ..

بعد مسافه حكيم ضرب قورته بكف يده :شوفو النسوه عاد !

وقام جاب الكارتونه المربعه اللى كانت بين الكراسى وراح قعد قصاد جماره وهو شايلها وابتدا يفتح العلبه وعينه على جماره ومبتسم :

الهديه داى كنت جايبها خصوصى لجماره وملحقتش اديهالها ..حذرى فزرى ياجماره فيها ايه ..لو قولتى صوح تاخديها لو مش صوح يوبقى متاخديهاشى ..

جماره بصت للعلبه وديقت حواجبها وهى عتدقق فيها وشايفه فتحات صغيره على جوانبها وهمست ..معارفاشى !

حكيم ابتدى ينزل جوانب العلبه وساب الجنب الامامى للاخر وبشويش فتحه قدام جماره اللى شهقت اول ماشافت اللى فيه واتكلمت بفرحه :عصافير الحب كيف اللى حدا المهندس !!!

حكيم :دول من النهارده بتوعك تستهمى بيهم بوكلهم وشربهم وتسميهم بكيفك ..

جماره فضلت تنقل عنيها بين القفص وبين حكيم بعدم تصديق واخيرا همست بفرحه:دوله ليا انى ! يعنى بتوعى !

حكيم هزلها دماغه بتأكيد والابتسامه لسه على وشه ..

جماره ضحكت بفرحه مش مصدقه نفسها والفرحه اتسللت منها لقلب حكيم اللى حب يزود فرحتها واتلافى باقى الحجات اللى جايبهملها من القاهره معاه وفتحهم قدامها وكل مايطلعلها حاجه ضحكتها تزيد وفرحتها تكبر وحتى امها عيشه لما شافت فرحت بتها فضلت تدعيله وجماره تأمن فقلبها ورا امها ..

حكيم جاب طرابيزه صغيره وحط عليها قفص العصافير قصادها وهى فضلت بصاله بفرحة وحتى الهدوم والحجات اللى حطهم حكيم جارها فضلت حضناهم حضن عيله صغيره فرحانه بهدوم العيد ...

حكيم فسره :والله لساكى فرخه صغيره يابت قلبي وحرام اللى عيوحصول فيكى ديه .

طلع حكيم وساب الموطرح لما غاليه جات تدى الحقنه لجماره وطلع لبره وشاف بشندى قاعد على كرسى قدام بوابة السرايا بيمص قصب واول ماشاف حكيم قام وقف ..

حكيم :يبختك فايق ورايق وعتمص قصب ..واعى لنفسك انتا يابشندى .

بشندى :عنسلو القعده ياسى البيه هنعملو ايه ..

حكيم :اتسلى ولا يهمك ..المهم جالك خبر من البندر وحد طمنك ؟

بشندى هز دماغه وخد قطمه من القصب واتكلم وهى فخشمه :ضعلين ورجل ودراع ورجه فالنافوخ وشوية غورز متنتورين اكده ...

حكيم :كنك زودتها ياوكلهم مش قلنا العين بالعين والسن بالسن !

بشندى :متنساشى ان للذكر مثل حظ الانثيين يابيه ..يعنى لازمن ياخد الضعف ..والبادى اظلم .

حكيم ضحك ضحكة اعجاب عاليه :الله يفتح عليييك ياشيخ بشندى .

يتبع الفصل العاشر اضغط هنا

• الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية جمارة" اضغط على اسم الرواية