رواية لين صخر البارت السابع عشر والأخير 17 بقلم جهاد موسى
رواية لين صخر الفصل السابع عشر والأخير 17
زين وهو بيبص عليها بسخريه وبيضحك بس اتفزع لما سمع صوت البوليس ورفع مسد"سه فى وش صخر وفى الوقت ده طلع طل"قه من مسدس سليم جت فى دماغ زين وما"ت وطل"قه من الظابط لسليم فى كتفه بس مام"تش
صخر بصريخ/ لااااااا بابا وجرى عليه والدموع بتنزل من عنيه
سليم بندم ووجع/ سامحنى يأبنى انت وعدى انا عرفت غضبى وند"مت انا خلاص مش عايز حاجه من الدنيا غير انى اشوفك مبسوط
صخر بدموع/ هتبقى كويس وكمل بفزع اسعااااااااف
فى الوقت ده جت الاسعاف اخدت عدى وزين وسليم المستشفى وكان معاهم صخر وليلى واركان
ليلى بدموع/ متقلقش هتبقى بخير
عدى هز رأسه بوجع
وصخر كان ماسك ايد سليم بيطمنه وسليم بيبص على عدى وهو متصاب وعيونه متعلقه بليلى
فى القصر كانت لين فى الجناح وبتصلى وهى بتبكى وخايفه لفكره انه ممكن ميرجعش بس سمعت صوت دوشه تحت نزلت بسرعه كانت هيام بتتخانق مع سهر
لين بهدواء/ فى ايه
هيام بتعب / سهر هانم مش قادره تستنى ان احنا نطمن على اختها وعايزه تخرج
سهر بصريخ / منا لازم اخرج يعنى هخرج انتى هتحبسينى هنا كماااان
وكان باين عليها الارهاق ومش عارفه تاخد نفسها واغمى عليها
هيام بصريخ/ بنتتتتتى وجريت عليها تفوقها ولين جابت مياه بس مكانتش بتفوء
هيام بدموع/ ساعدينى نطلعها فوق
لين بخوف من شكلها / حاضر
وبالفعل سندوها وطلعت الجناح بتاعها وبداءو يفوقها وفاقت بعد فتره وفضلت تصرخ وعايزه تقوم لاكن مش عارفه
هيام بهستيريا/ سهرر ماااالك سهرر
سهر بدموع وتعب/ متسبنيش ياماما انا محتجاكى اووى جمبى متسبينيش
حضنتها هيام بستغراب من حالتها وكملت سهر بدموع وهى بتبص للسقف تعب تعبت من كل حاجه فى حياتى وق"رفت دايما تصرفاتى غلط ولوحدى حتى انتى مش مديانى اى اهتمام كأنى مش بنتك انا نفسى اموت بجدد تعبت
هيام بدموع/ هشش اهدى انا جمبك وحضنتها اكتر لغيط مانامت وبصت للين اللى واقفه ودموعها نازله كالشلال ومش بتتكلم ولا بتتحرك شاورتلها تيجى فى حضنها وماسدقت لين جريت عليها وفضلت تبكى بقهر وصوت شهقاتها بيعلى
لين / انا كمااان تعبت وخايفه
هيام ببتسامه وهدواء/ متقلقيش يا حببتى كل حاجه هتبقى بخير
____________________________
●●●●●●●●●●●●♡
بعد فتره طويله وصلوا المستشفى وجت الممرضات بالترولى بسرعه جدا من منظرهم واخدوهم على العمليات كان صخر وليلى واركان واقفين بره وخايفين جدا وصخر بعد عنهم وقعد على الارض بوجع وايده مليانه د"م ابوه واخوه وفضل يبكى اركان جه من وراه وحضنه وبيحاول يطمنه
خرجت الممرضه بسرعه وجريت عليها ليلى
ليلى بدموع/ حصلهم حاجه فى اييه
الممرضه/ للأسف المرضى فقدوا د"م كتير جدا ومحتاجين حد نفس الفصيله
صخر بسرعه/ انا انا نفس الفصيله
الممرضه/ تمام تعالى معايا واخدته على المعمل تحلله وفضلت تبصله جامد وصخر مستغرب
الممرضه/ حضرتك بتأخد علاج او اى حاجه
صخر/ لا لى
الممرضه/ التحاليل بتقول ان فى حاجه غلط ومينفعش نسحب منك د"م غير لما نتأكد ان صحتك كويسه
اركان بسرعه/ ممكن تسحبى منى انا اخوهم ونفس الفصيله على منتأكد
الممرضه سحبت منه وبعد فتره قصيره خرج سليم وعدى من العمليات
الدكتور بأرهاق / الحمد لله طلعنا الرصاصتين وبقوا كويسين بس مش هيفوقوا دلوقتى هيتنقلوا غرفه عاديه ومشى
صخر بص عليهم وابتسم من وجه الشبه اللى بين عدى وابوه وكانوا فى عالم تانى بس فوقه صوت وراه وفضل قلبه يدق جامد وبيكدب نفسه والتفت كانت هنا الصدمه فى الوقت ده جت الممرضه وهى بتقول بحزن للأسف نتيجه التحليل اثبتت انك عندك صخر فقد السيطره على نفسه ووو
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية لين صخر" اضغط على أسم الرواية