رواية العشق والفراق الفصل الثاني والعشرون بقلم نبض القلب
رواية العشق والفراق الفصل الثاني والعشرون
نوران : اروح لمين اعمل اى
اياد ظل يفكر ثم قال
اياد : نوران تجوزنى
نوران : ها
اياد : بقولك تجوزنى
نوران : موافقه
اياد : ممكن حاضرتك تقول لنا عنوان الماذون الى هنا
سيده : فى الشقه اللى فوقنا
تعالى ياابنى
اخذتهم السيده وطلعو الى شقة الماذون
فى شقة الماذون
الماذون : عاوزين شهود
سيده : هروح انادى اولادى
نزلت تقول ل اولادها
عند اياد
اياد : اوعى تفتكرى انى بنتهز الفرصه واغصبك انك تجوزنى
نوران لو مش موافقه قولى
نوران : موافقه يااياد انك تجوزنى
تم كتب الكتاب
اياد : متشكر اوى
سيده : ربنا يفرحكم ياابنى
خلى بالك منها
اياد اخد نوران وذهبو
كانو واقفين فى محطه القطار
بعد لحظات القطار وصل المحطه
ركبت نوران و اياد القطار
القطار بدا يتحرك والسماء بدات تمطر بغزاره
نوران شعرت بالبرد
اياد قلع الجاكت وغطى نوران بجاكت
اياد وجد نوران بترتعش حاوطها بذراعه الاتين
هى مسكت فيه جامد وغمضت عنيها
عند حسام
العريس : كده كتير اوى
العروسه فين
حسام رجع الشقه
العريس نظر لحسام
وقال : هى فين مش هو كان رايح يجبها من كاوفير
حسام : هى راحه لجدتها
اصل جدتها تعبت فجاه وهى راحت لها
ثم تابع حديثه : استنى يومين واحنا نجب لك عروسه لغايه عندك
العريس : ام نشوف
قام من مكانه توجه الى باب المنزل
حسام : طب ماتسيب الشنطه مش احنا اتفقنا على كل حاجه
العريس : تجيب العروسه تاخد الشنطه الفلوس سلام
خرج العريس
مامت حسام : هى اى الحكايه بظبط
حسام : معرفش راحه فين
مامت حسام : واياد
حسام : مش فى الاوضه
وقلبت عليها البلد مش لقيها
مامت حسام : هى اكيد معى اياد
حسام : ماهو انتى السبب
مامت حسام : انا
حسام : اه
هى مشت قدامك
مامت حسام : مخدتش بالى
حسام : المهم هنعمل اى الوقتى
فضلت وقت تفكر ثم قالت : الرجل اللى اسمه سيد ممكن يعرف مكان اياد
روح له الوقتى واساله عادى فاهم
حسام : حاضر
ذهب حسام بسرعه الى منزل سيد
سناء : نعم
حسام : هو عمى سيد فين
سناء : مش هنا راح لوحد صاحبه تعبان فى المستشفى
حسام : يعنى هيجى امته
سناء : ممكن بكره
حسام : اعطنى رقم الموبيل
سناء : ياعمر
عمر : نعم ياماما
سناء : نمرة جدك اى اصل مش حافظها
عمر : ليه
سناء : اصل حسام عاوز نمرة جدك
عمر : موبيل جدى هنا
حسام : طب اوصل ل عمى سيد ازى
سناء : استنى لما يجى
حسام : عمر
عمر : نعم
حسام : لما جدك يجى انت معك نمرتى اتصلى بى على طول
عمر : حاضر
رجع حسام الى منزل
مامت حسام : عرفت حاجه
حسام : عمى سيد فى المستشفى عند صاحبه
بكره لما يجى هساله
الليله عدت
بدا النهار يشرق ومازالت نوران واياد فى القطار
القطار وصل الى المحطه
اياد : نوران فوقى احنا وصلنا
نوران : ها
اياد : قومى يالا
اخدها ونزل من القطار
اياد واقف عربيه
اياد : من فضلك عاوز اروح العنوان ده
سواق : اتفضل
ركبت نوران و اياد العربيه
وتحركت العربيه متوجه الى العنوان العماره
وعندما وصل اياد
اخد المفتاح من البواب وطلع الاسانسير ومعه نوران
لغايه لما وصلو الى سطح العماره
نوران : احنا هنعيش هنا
اياد : احنا هنعيش هنا موقتا بس لغايه لما اشتغل
نوران : انا موافقه اعيش معك فى اى مكان
اياد : قولت اى
نوران بخجل : حاسه بصداع من السفر
اياد فتح باب الاوضه
اياد : اقعدى هنا لغايه لما اروح الشغل
نوران بخوف : لا انا خايفه
عشان خاطرى بلاش تسبنى
اياد : انا عمرى ماسيبك ابدا
بس لازم اروح الشغل
نوران : اجى معاك
اياد : مينفعش اخدك
نوران اقعدى هنا واقفلى على نفسك كويس اوعى تفتحى الباب ل اى حد
نوران مسكت ايده : هتجى بسرعه
اياد : ايوه
فضلت ماسكه ايده
طبطب على ايدها وقال : متخافيش كده المصنع مش بعيد
ده قريب من العماره
مش هغيب عليكى
ذهب اياد الى المصنع وهو مش عاوز يسيب نوران ولا لحظه
اياد راح المصنع واستلم الشغل
عند زياد وكارما فى القصر
الكل كان بيارك لهم فى شقتهم
زياد واقف فى بلاكونه الشقه بيكلم اخه معتز
معتز : صباحيه مباركه ياعريس
زياد : بطل بقا ماانت عارف حكايه من اولها
معتز قعد يضحك
قطع حديثهم كارما هى بتقول : اتفضل جاتو يامعتز
معتز : شكرا ياكارما
زياد : روحى جيبى لى طبق جاتو
كارما : روح جب لنفسك
ومشت
زياد بغيظ : شوفت معاملتها
معتز : يعنى انت اللى بتعاملها حلوى
قطع حديثهم صوت رفيق
رفيق : ماتجى ياعريس تقعد معنا
زياد قعد جمب كارما
كارما التفتت له بصوت منخفض : قوم من جمبى
زياد بصوت منخفض : انتى طولى انى اقعد جمبك
كارما : خلى بنات اللى انت تعرفها هى اللى تقعد جمبك
زياد : قومى اعملى كوبيه عصير
نظرت له كانها مش معبره كلامه
زياد : باقى كده
ثم تابع حديثه بصوت عالى : قومى ياقلبى ياروحى اعمل لى كوبيه عصير
زياد أحرجها قدم الموجودين
قامت من مكانها وهى متغظه : حاضر
راحت المطبخ حضرت كوبيه العصير ل زياد
كارما تكز على اسنانها : اتفضل ياروحى
زياد : معلش بقا قطعه جاتو
راحت حضرت له طبق الجاتو
زياد : اى ده شكولاته بنى
انا عاوز قطعه جاتو بشكولاته البيضاء
كارما بغيظ : يعنى مش عاوز دى
زياد : لا
كارما : حاضر
راحت حضرت له طبق الجاتو اللى هو طلبه
زياد : ولا اقولك حاتى الطبق الاولنى
منصور : كارما
كارما : نعم ياعمى
منصور : حاتى الطبق ده
واقعدى
ثم تابع حديثه بحده وهو ينظر الى زياد : لو عاوز حاجه يروح يجبها
زياد : انا هشرب العصير احسن
رفيق : اخبار القريه السياحيه اى
معتز : لسه بنجهز فيها
فضلو يتحدثو على الشركه والشغل
رفيق : احنا هنمشى بقا
مع سلامه ياعريس مع سلامه ياحبيبة قلب بابا
خرج الكل
زياد بيقفل باب الشقه
فجاه وجد مخده خبطت فى راسه
التفت ل كارما بغيظ
زياد : انا ماسك نفسى بالعافيه انا ممكن اضربك
كارما : تعالى اضربنى
جرى وراها ومسكها
زياد : مسكت اهو
كارما بتوجع : اه
زياد : اى اللى جرح ايدك كده
كارما : وانا بقطع لحاضرتك الجاتو
السكينه جرحت ايدى
زياد : انتى بتقطعى الجاتو وانتى مغمضه
كارما : ظريف اوى
زياد : الكل بيقول عليه دم خفيف
كارما : ماهو واضح
ممكن تسبنى بقا
زياد : صعبت عليه امشى
كارما : حنين
قطع حديثهم صوت رنت هاتف زياد
زياد : الو ايوه ياعمار
بتقول فى امتحان
كارما : امتحان اى
زياد : مع سلامه ياعمار
كارما : فى اى
كارما وزياد فى نفس السن وزمايل فى نفس الكليه
زياد : الدكتور سعد قال فى المحاضره انهارده فى امتحان بكره
كارما : انت معاك اول المحاضره
زياد : ايوه
كارما : طب حاتها
زياد : بوسى ايدى
ضربته فى كتفه
وهو مسكها من قفها
زياد : اعتزرى
كارما تكز على اسنانها : اسفه ياروحى
حلوى كده
زياد : ورايا على المكتب عشان تاخدى المحاضره منى
كارما : حاضر يابشمهندس زياد
عند اياد
خرج من المصنع وذهب واحضر الاكل من المطعم
وذهب الى نوران
اللى طول الوقت كانت مرعوبه
سمعت خبط على باب
نوران : مين
اياد : انا اياد يانوران
نوران فتحت بسرعه الباب
اياد بقلق : اى مالك انتى كنتى بتعيطى
نوران : عشان انت اتاخرت عليه
اياد : طلعت من الشغل روحت اجيب اكل
ثم تابع حديثه : بطلى باقى عيط
يعنى ارجع تانى
نوران مسحت دموعها
اياد : يالا عشان نتغدا
نوران اتغدت مع زياد
وراحت فتحت تليفزيون اللى كان فى الاوضه
على قناة الاطفال
اياد فضل ينظر لها وهو مبتسم
نوران خدت بالها انه بينظر لها التفتت له
هو لفت وشه ناحيه تانيه
ثم رجع نظر لها تانى
كان بينظر فى عيونها وزاد خفقان قلبه
ثم نهض من مكانه وقالها :
انا هنام على ركنه دى وانتى نامى على سرير
اشارات براسها يعنى طيب
هو راح نام على ركنه
هى شعرت بتعب قفلت التلفزيون راحت نامت على سرير
نوران : اياد
اياد : نعم
نوران : اوعى تمشى
اياد : اطمنى يانوران انا عمرى ماهسيبك
عند حسام
ذهب الى سيد
حسام : ازيك ياعم سيد
سيد : كنت عاوزنى فى اى
حسام : عاوز اعرف مكان اياد ضرورى
معى ليه فلوس
سيد : هو راح يشتغل فى المصنع اللى كنت بشتغل فيه
حسام : قولى على عنوان
سيد اعطى العنوان لحسام
هو مش عارف حسام ناوى على اى
حسام راح قال لصحابه
وهيرحو ل اياد ونوران
يتبع الفصل الثالث والعشرون اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية العشق والفراق" اضغط على اسم الرواية