رواية حياة الفهد الفصل السابع والأخير بقلم شهد مصطفى
رواية حياة الفهد الفصل السابع والأخير
سليم يرجع يبعد عنها بسرعه وينزل
عند حياة كانت نايمه وفهد دخل وقرب منها وفضل يبص لها وقرب من شفايفها وبدأ يب*وسها
حياة فتحت عينيها واتصدمت وجت تبعد لقيته مسكها وثبتها على السرير وفضل لحد ما كانت هتقطع نفس
حياة بدموع:ايه اللى عملته ده
فهد وعى على نفسه وقال:أنا آسف يا حياة
حياة قامت و قربت منه ورفعت أيدها علشان تض*ربه مسك أيدها وفضلوا باصين لبعض وهو قرب منها وبا*سها تانى ورجع بيها لحد الحيطه وشدها من وسطها وقربها منه اكتر وقال:تتجوزينى
حياة ساكته
فهد:اعتبر سكوتك موافقه
حياة:لا أنا مش موافقه
فهد:ليه
حياة مردتش
فهد ضغط على وسطها وقال:بتحبى حد
حياة وهى بتبعده عنها:اوعى كده وهو أنا كنت فاكره اسمى عشان افتكر كنت بحب مين
فهد للحظه جه فى باله انها ممكن تكون لحد تانى فش*الها على كتفه
حياة:ايه ده نزلنى يا بتاع أنت
فهد خرج بيها وركبها عربيته وساق
حياة:ولا نزلنى بدل ما ازعلك
فهد:هتجوزك ودلوقتى
حياة:وانا مش موافقه وبحب حد تانى
فهد اتعصب ووقف بالعربيه ومس*كها من شعرها وقال وقرب وشه من وشها وقال:أنتِ ليا أنا وبس والحاجه اللى فهد يحط عينه عليها ياخدها وبا*س*ها بغضب وشفايفها اتع*ورت
وبعد عنها وكمل سواقه
حياة:واللهى لو ما سيبتنى لصوت والم عليك الناس
فهد فتح الدرج وطلع مسدس وقال:انتِ لو متجوزتنيش هم*وتك وانتِ نسيتى انى مجن*ون واعملها
حياة:لا وعلى ايه نتجوز يا باشا
عند المأذون
حياة مضت والماذون قال
بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكما في خير
فهد:مبروك بقيتى حياة الفهد
حياة لوت بوزها
فهد خدها على بيته
حياة:بص بقى من اولها يا معلم أنت اتجوزتنى لكن لا هتقرب منى ولا تيجى جنبى الا لما افتكر
فهد:مش ضامن نفسى
حياة جريت على فوق واول اوضه قبلتها دخلتها وقفلت على نفسها
فهد بغضب:افتحى يا حياة
حياة:تو تو
فهد:ماشى خليكى فكراها
حياة ابتسمت وفجأة الباب اتكسر
حياة:ايه ده ده انت جامد بقى
فهد قرب منها وعينيه بطلع شرار
حياة:لو مفكر نظراتك ديه هت*قت*لنى تبقى غلطان
فهد فضل يقرب منها وهى ترجع لورا لحد ما خبطت فى الحيطه جت تمشى حاوطها ب ايديه وهجم على ش*فاي*فها حياة فى الأول كانت بتحاول تبعده بس بعد شويه استسلمت لاحساسها
فهد بعد عنها وشالها
حياة:لا يا فهد احنا متفقناش على كده
فهد:هشششش وحطها على السرير و
عند نور وسليم
عند نور بتفوق ومبتلقيش سليم وبتدخل تاخد شور وتنسى تاخد هدوم فبتلف الفوطه حولين جسمها و بتخرج وتفتح الدولاب وفجأة النور يقطع
نور:اعااااااااا
سليم طلع على الاوضه اول ما سمعها بتصرخ
سليم:أنتِ فين يا نور
نور:أنا خائفة
سليم مد أيديه لحد ما لقيها وشدها لحضنه وقال: متخفيش أنا جنبك وبتفضل فى حضنه لحد ما النور يرجع وسليم يبعد عنها وبيفضل يبص لها شعرها مفرود ومليان ميه وويبص لج*س*مها
نور جت تمشى شدها وحاوط وسطها ب ايديه
نور:سليم ابعد
سليم مكنش سامعها ودف*ن وشه فى رقبتها وبدأ يبو*سها بر*قه وهدوء ونور استسلمت له وهو شا*لها وحطها على السرير وتانى يوم
نور بتفوق وبتشهق لما تلاقى سليم جنبها ع*ارى الص*در وهى حالتها مش احسن والفوطه مرميه على الأرض وهما متغطيين
نور بدأت تعيط وسليم صحى وقال:بتعيطى ليه وبص لنفسه وليها وافتكر اللى حصل وازاى مكنش قادر يمنع نفسه عنها
نور شدت الفوطه ولفتها عليها وخدت هدوم ودخلت الحمام وفضلت تعيط
نور:ازاى استسلمت له ووبكاء اكبر اديكى رخ*ص*تى نفسك
سليم قاعد بره قد ايه هو كان مبسوط معاها بس كان نفسه يبقى اول واحد يل*مسها ويرجع يقول:طب هى ايه ذنبها بالعكس أنا السبب وقطع تفكيره خروجها من الحمام وعينيها حمرا قرب منها وهى قالت
نور:طلقنى يا سليم
سليم:لا
نور جت تمشى شدها وحاوط وسطها وقربها منه وقال:أنتِ بقيتى بتعتى انا
نور زقته وقالت:هو ده اللى همك انك ترضى غ*رو*رك
سليم سكت وهى قالت:طلقنى وجت تمشى سليم زقها لجوه وقال:مفيش خروج من هنا وخرج ونزل تحت
سليم: غبى ليه مقولتلهاش على احساسك تجها وخبط أيده فى الحيطه
عدى حوالى سبع شهور ونص وحياة كانت حامل فى السابع ونور المفروض تروح معاها عند الدكتورة
فنور كانت نازله على السلم وحست بدوخه وكانت هتقع لولا سليم مسكها
سليم بخوف:شكلك تعبانه تعالى نروح لدكتورة
نور بعدت عنه وقالت أنا كويسة
سليم:تخنتى يا نور الفترة ديه
نور زقته وخرجت قابلت حياة
سليم ابتسم
حياة:شكلك تعبانه
نور:معرفش دائما بدوخ وبرجع
حياة:مش ممكن تكونى حامل
نور عينيها اتملت دموع وقالت يلا
اجهزوا النهارده هتكون نهايتهم
عند الدكتورة
الدكتورة كشفت على حياة وحياة ونور كانوا خارجين بس نور وقعت والدكتورة كشفت عليها
الدكتورة:مدام نور هو أنتِ مش متابعه مع دكتورة
نور:ليه
الدكتورة:لأنك حامل
نور
ازاى
الدكتورة:هو ايه اللي ازاى مش حضرتك متجوزه
حياة بفرحه:اه هى بس هتلقيها مصدومه
نور لنفسها:ازاى ازاى حامل وازاى بيقولوا شالوا الرحم
الدكتورة:أنتِ حامل وفى اواخر الشهر الثالث ازاى أساسا ملحظتيش أن بطنك بتكبر
نور بصدمه:تمام شكرا لحضرتك ونزلوا
حياة ونور نزلوا ومشيوا سوا وفجأة وقفت قدامهم عربيه وخدوهم
عند سليم
فهد:بتحبها صح
سليم:اكبر صح فى حياتى كلها
فهد:وايه اللى منعك متقولها
سليم:مش عارف وفجاه جت رساله على تليفون فهد وواحده على تليفون سليم
فهد كانت صورة لحياة وهى مربو*طه
ونفس الكلام لنور
فهد يا ولاد ال***
سليم:طب هنعمل ايه وفجاه جت لهم هما الاتنين رسالتين بعنوان لازم يرحوا
عند نور وحياة
سالى:دلوقتى أنا هختار واحده اختار مين
نور:أنا وسيبى حياة
حياة:لا خودينى أنا
سالى:انتوا هتتعزموا على الم*وت
حياة:أنتِ كل اللى بتعمله علشان توجعى فهد وانا اكتر حاجه هتوجعه سيبى نور وخودينى أنا
سالى بابتسامه:فكره بردوا هتوها
وفجأة حياة صرخت
اعااااااااا
نور:حياة مالك
حياة:معرفش شكلى بولللللللللللللللللد
سالى:وقتك هو وقالت لواحد من رجالتها يجيب دكتورة بسرعه
حياة بعياط:اعااااااااا
نور بخوف:هو أنا هبقى كده
حياة حاولت تاخد نفس وعيطت ورجعت صرخت وفجأة الدكتورة جت وخدوا حياة
نور بعياط:لا سيبوها هتخدوها على فين
نور سامعه صريخ حياة وبتعيط
عدى حوالى نصف ساعه وحياة بتص*رخ
نور:يارب وفجأة سمعت صوت بيبى بيعيط وصر*يخ حياة راح
بعد وقت فهد وسليم وقال وصلوا ودخلوا جوه سليم شاف نور مربو*طه فى العمود وفيه بيبى جنبها على الأرض بيعيط جرى عليها وبدأ يفكها وفجاه مسد*س اتحط على دماغه
فهد لسه هيتحرك
سالى:اقف عندك يا فهد ايه مالكم مصدومين ليه ايوه انا وعز كنا سوا من الاول وقربت ناحيه البيبى شالته
نور صرخت:سيبيه
فهد:فيه ايه
نور:ابنك أنت وحياة حياة ولدت
سالى وهى موجها الس*لاح على سليم بالأيد اللى شايله بيها البيبى وحطت الس*ك*ينه على بطن نور
سليم:سيبى نور متاذ*يهاش
سالى ضحكت وقالت:لا مهو أنا مش هاذيها هى بس ده ابنك كمان هيم*وت
سليم ابن مين أنتِ اتخبلتى
سالى:اه ما انتوا يا عينى متعرفوش هحكيلكم من بعد ما عز اتقبض عليه وحياة عملت الح*ادثه فضلت ارقبكم لحد ما جالى خبر أن نور كانت حامل وسق*طت ووقتها عرفت أنه ابن عز وهد*دت الدكتورة ةقلت لها انها لازم تقول انهم شالوا الرحم لنور ويشاء القدر أن بدل ما نور تبعد عنك تقرب منك وتحمل كمان على العموم احنا فيها اهو
سليم:يعنى أنتِ حامل يا نور
نور بدموع:اه
فهد:طب سيبى نور وحياة والبيبى هم ذنبهم ايه
سالى:ذنبهم انهم اكتر حاجه هتوجعكم البت حياة كان عندها حق لما قالت لى انها اكتر حاجه هتوجعك
سالى:خلاص نلعب لعبه ورمت السك*ينه ومسكت المس*دس بالايد الثانيه وحطت المس*دس على بطن نور وسليم واقف
سليم:لا يا سالى سيبيها
سالى:خلاص وشالته حطته على دماغ البيبى وهو بيعيط
فهد:لا يا سالى ابنى لا
سالى:يووه بقى مهو انتوا لازم تختاروا واحد بس
فهد:حياة فين
سالى:مش بالسهوله ديه يا فهد سليم استغل انشغالها وفك نور وفجاه سالى لفت ولقيت نور قصدها شدت اجزاء المس*دس وحطته على رأس البيبى
فهد:لا
نور:لا اضربى عليا انا
سالى رفعت المس*دس
سليم زق نور وات*صاب وقع على الأرض
نور صرخت:سليم
سالى:يلا مش بطال وانت يا فهد تحب تلقيها ولا نلعب
نور بعياط:لا قوم يا سليم متسيبنيش أنا بحبك
سليم بتعب:كنت لازم ام*وت علشان تقوليها
نور:اوعى تقول كده ومسكت أيده وحطتها على بطنها وقالت:قوم عشانه
سليم حضنها وقال:أنا كويس متخفيش
فهد بنفاذ صبر:حياة فين
سالى: خلاص صعبت عليا هساعدك هى فوق عند التله فهد خد البيبى وجرى
فهد جرى على هناك وهى ابتسمت بشر وراحت وراه
فهد وصل وفى أيده البيبى بيعيط ولقى حياة مرب*وطه وفيه قن*بله مرب*وطه فيها وشكلها تعبانه بدا يجرى عندها
حياة بصريخ ودموع:لا يا فهد ديه حاطه الغ*ام خليك بعيد
فهد مبقاش عارف يعمل ايه هينقذها ازاى وبدأ يكمل مشى
حياة بصريخ ودموع:لو بتحبى متجيش وحياتى عندك يا فهد وحيات ابننا
فهد دموعه خانته ووقف مكانه وبص ورا لقى سالى واقفه ومبتسمه رجع عندها وبدأ يخ*نق*ها بايد والتانيه شايل بيها البيبى
فهد:اطلعها ازاى انطقى بدل ما اطلع روحك سليم ونور جم
سليم بتعب:حياة فين
فهد:انطقى
نور جريت على حياة وفهد صرخ:لا يا نور فيه الغ*ام
وفجأة نور وقفت وميلت راسها ولقيت فعلا انها دايسه عليها
سليم لسه هيروح عندها فهد مسكه وقال:لازم نتصرف بعقل عشان نقدر ننقذهم
سليم بتعب:اوعى تتحركى يا نور أو تشيلى رجلك
نور هزت راسها بخوف
#حياة الفهد
Part8
حياة بصت للقن*بله لقيت فاضل لها عشر دقايق
سليم فى الوقت ده رن على خبير للحاجات ديه
حياة:فهد
فهد بص نحيتها وهى قالت بدموع:مفيش غيرهم اقل من عشر دقايق خلينى اشوفك لآخر مره او على الاقل اشبع منك
فهد بدموع:لا أنا هخرجك
حياة بابتسامه:أنا عمرى محبيت حد غيرك
فهد واقف ودموعه نازله
نور بعياط:لا يا حياة متقوليش كده هتبقى كويسه
حياة:خلى بالك من نور يا سليم
سليم هز راسه
حياة:خلى بالك من كريم يا فهد اوعى تسميه غير كده وبابتسامه بحبك يا فهد وبابتسامه اكبر قولى حاجه اخيرة وغمضت عينيها
فهد بدموع:وانا محبتش غيرك ومستحيل اسيبك أنتى هتفضلى معايا ونربى كريم ومسك سالى وفضل يضربها كتير وقال:انطقى بدل ما اموتك
نور بدموع:والنبى قولى
سليم:اتكلمى يا سالى
سالى:واحد .اتنين .ثلاثه
بومممممممممم وصوت انفجار ومعاه صريخ نور اللى كانت هتقع وسليم لحقها وحط رجله على الألغام
فهد:حيااااااااااااااااااااااااة
نور وسليم ماسكها بتصرخ وتعيط:لا سليم اخدها فى حضنه وهى فضلت تعيط وتقول:اه يا قلبى وبدموع يا حرقه قلبى من بعدك يا حياة ليه ليه سيبتينى وبصريخ:لا
سليم دموعه نزلت على كلامها
فهد وقع على الارض والبيبى فى حضنه مبطلش عياط كأنه حاسس بأمه
فهد وهو قاعد على الأرض والبيبى فى حضنه صرخ:حيااااااااااااااااااةمين عيط أنا
بعد ٧سنين
ريم:مامى أنا هتجوز ابن اونكل فهد
نور:لسه بدرى يا حبيبتي على الكلام ده وبعدين مين قالك كده
ريم: كريم ابن اونكل فهد وقال لى أنه هيعمل لى فرح كبير
سليم جه:اطلع برى يا ريم
ريم بغضب طفولى:لا أنا هنام النهارده فى حضن مامى زى ما أنت كل يوم بتنام فى حضنها
وحضنت نور
سليم مسكها من افاها وقال: اطلعى بره يا بت
نور:مخلاص يا سوما سيبها تنام فى حضنى
سليم بزعيق:برة
ريم جريت وسليم قفل الباب وبص لنور حته بصه وبدا يقرب منها
نور:ايه يا سوما استهدى بالله أنت هتبلعنى ولا ايه وكانت هتقع سليم شدها من وسطها وقال:محدش ينام جنبك غيرى ولا يشوفك باللبس ده غيرى
نور برفعه حاجب:بس ده بنتك
سليم بنظرة حادة:حتى لو مش عايز حد يحضنك غيرى ولا يشوف الجمال ده واقترب من شف*ت*يه*ا وأخذ يق*بل*هما بحب ثم ابتعد عنها وقال:تعالى اقولك كلمه سر
نور:لا يعم كلامك ده بلاش منه ولسه هتفلت منه شالها وحطها على السرير وعاشوا فى عالمهم التانى
عند فهد
كريم بغضب:أنت هتيجى معايا علشان تجوزنى ريم
فهد:نعم ياروح امك
حياة بغضب:ومالها امهحياة سمعتكم مصدومين
فهد:امه ديه حياتى كلها
كريم:ايوه اتغزلوا فى بعض بقولكم هتجوز ريم
حياة:بص يا كيمو دلوقتى أنت لسه صغير على الكلام ده لما تكبر هجوزهالك
كريم:خلاص هاتى خواتم علشان اروح اخطبها
فهد:ت ايه
كريم:اخطبها
فهد:غور من وشى بدل ما اقوم اجيبك من شعرك ده
كريم جرى وحياة بتضحك فهد بص لها وقام ناحيتها
حياة:ايه ده أنت بتقرب ليه
فهد بدون كلام شدها وبا*س*ها بحب
حياة:فهد
فهد:قلبة
حياة:هو أنا لو كنت م*ت يوم الانف*جار كنت اتجوزت
فهد:اولا بعد الشر عليكى ثانيا مفيش هنا غير حياة وهو بيشاور على قلبه ثالثا بقى أنا كنت هم*وت وقتها
حياة:بعد الشر عليك
فلاش باك
حياة:خلى بالك من كريم يا فهد اوعى تسميه غير كده وبابتسامه بحبك يا فهد وبابتسامه اكبر قولى حاجه اخيرة وغمضت عينيها
فهد:وانا محبتش غيرك ومستحيل اسيبك أنتى هتفضلى معايا ونربى كريم
فهد مكنش مركز معاها ولا هو ولا نور ولا سليم
حياة شافت ازازة قربتها منها برجلها وحاولت تمسكها وقطعت الحبل وشالت ال*قنب*له من عليها
حياة رجعت ورا وكان ورا التله فيه ميه نطت فيها عشان مش هتعرف تخرج من الألغ*ام
وبوممممممممممممم
الق*نبله انفجرت حياة سمعت صريخ نور وفهد وفضلت تعوم لحد ما وصلت عالشط والاسعاف والخبرا وصلوا قربت لقيت فهد قاعد وايديه على وشه ونور شايله ابن حياة. وبتعيط
وسليم بيخرجوا له الطلقه لأنه رفض يروح المستشفى
حياة قربت منهم
نور بصدمه:حياة
فهد صرخ وايديه على وشه:كفايه
حياة قربت منه وحطت أيدها على كتفه وبتعب:ف ه د
فهد اول ما سمع صوتها رفع وشه وهى وقعت
فى المستشفى
ريم بدموع:ليه كده كنتى سيبيها تاخدنى أنا
حياة:هنتعازم فى الم*وت
فهد بغضب:اطلعوا بره
نور كانت هتتكلم لقيت سليم سحبها
حياة عدلت نفسها وفهد قرب منها وطخخخخ
حياة بدموع:أنت بتضربنى يا فهد
فهد:واكسرك بقى تروحى مع سالى وتقولى لها انك اكتر حاجه هتوجعينى
حياة بصريخ ودموع:عشان احمى اختى كانت هتق*تلها وانا أهون عليا ام*وت ولا أن اختى تتاذى
فهد شدها جوه حضنه وقال:أنا اسف
حياة فضلت تزقه بس هو كان حاضنها جامد لحد ما استسلمت له
فهد:زعلانه
حياة:لا
فهد:بحبك
باك
فهد:حته يوم
حياة بابتسامه:عمرك ما هتنساه
فهد قرب منها وقام بتق*بي*لها
حياة بعدت عنه وأخذها بين أحضانه وقال
فهد:أنتِ حياة الفهد
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية حياة الفهد" اضغط على اسم الرواية