رواية قمري الفصل السابع بقلم ثقتي بربي تكفيني
رواية قمري الفصل السابع
نوح:اى ده هو انا مقولتلكيش
قمر باستغراب:مقولتليش اى
نوح:مقولتليكيش انى رديتك ف نفس الساعه ال طلقتك فيها يعنى انتى دلوقتى متجوزه ومراتى وحضرتك مينفعش تتجوزى غيرى وسبق وقولتلك قبل كده انك مش هتكونى لحد غيرى وضمها ليه وهو بيشدد على حضنها وهى مصدومه مش عارفه تنطق تقول اى وقال وانا عند كلمتى ي قمرى عمرك ما هتكونى لغيرى ي قمرى
قمر بدموع:لى عملت فينا كده من الاول لى كنت غاوى تو"جع قلبى بالطريقه دى
نوح بحزن على حالها :حقك علي قلبى والله بس كان غصب عنى
قمر:كنت احكيلى
نوح:مكنتيش هتفهمينى
قمر:لا كنت هفهمك انا امتى مفهمتكش عشان تقول كده بتقرر من دماغك انت وأخذت تضر"به بخفه
نوح:حقك على قلبى والله وباسها من راسها انتى تعبتى اوى انهارده فلازم تستريحى وتنامي وبكره نكمل كلمنا ودخلها على السرير عشان تنام وغطاها وفضل جمبها لحد ما راحت ف النوم وجه يقوم لقاها مسكه ف ايده جه يفكها منها معرفش
نوح:ي قمر قمر
قمر بنوم:نعم
نوح:معلش حسبى ايدك
قمر بنوم:انت ماشى رايح فين
نوح:هنزل اعمل حاجه على طول وجاى تانى
قمر بنوم:لا خليك هنا
نوح:هعمل حاجه صغيره وهاجى على طول
قمر بنوم:هو لازم يعنى
نوح:معلش ي حبيبى
قمر بنوم:خلاص متتاخرش
نوح:متخافيش مش هتاخر عليكى عايزه حاجه اجبهالك
قمر بنوم:سلامتك
نوح باسها من رأسها ونزل ولسه هيخرج من باب البيت لقى أحمد داخل
نوح:انت ال جابك هنا مش كفاك ال حصل عايزنى اكمل ضرب فيك
أحمد:قمر فين
نوح:بردو بتسأل عليها ابعد من وشى احسنلك بدل ما اضربك تانى
أحمد بعصبيه:افهم بقى ي اخى انا عايزها ف حاجه مهمه مش نقصاك دلوقتى قمر ف خطر
نوح بخوف واستغراب:خطر ازاى
أحمد:هى فين طيب قولى الاول بسرعه
نوح بعصبيه:وأنت مالك انت ملكش دعوه بيها كلامك معايا انا وبعدين انت عرفت المكان ده ازاى
أحمد:عادى كنت مخلى حد يراقبكوا وكويس ان انا عملت كده جت ف صالحى
نوح:بردو انت ملكش دخل كنت بتقول قمر ف خطر ازاى انجز
أحمد:ما انت لو تقولى هى فين هفهمك
نوح بعصبيه:هى نايمه فوق انت عايز اى بقا قول مالها وهى ف خطر ازاى
أحمد:انتو اتصالحتوا طيب
نوح بعصبيه:وانت مالك انت انجز قول ف اى
أحمد:لا دا انت كده يتخاف منك على قمر وسع خلينى اشوفها فين
نوح:انت مش رايح ف حته ولا طالع حتى غير لما تفهمنى عوزها لى
أحمد زق نوح وقال :وسع من وشى بقا وطلع على السلم جرى لحد ما وصل الشقه ونوح كان بيجرى وراءه وقعد يخبط على الباب بصوت عالى لحد ما قمر قامت من النوم مخضوضه وراحت تفتح الباب بسرعه وهى بتفتح الباب كان نوح طلع ومسك أحمد عمال يضر"ب فيه واحمد يضر"ب فيه عمالين يضر"بوا ف بعض
قمر:بس بقا بس بطلوا ضر"ب ف بعض خلاص ينوح عشان خاطرى
نوح:ادخلى جوا انتى ازاى واقفه كده ادخلى قالها بزعيق وقعد يضر"ب فى أحمد بردو حتى بعد ما وقع على الارض
قمر:عشان خاطرى سيبه
نوح بعصبيه:قولتلك ادخلى جوه
قمر:سيبوه بقى دا اخويا سيبه
نوح باستغراب:اخوكى
قمر:ايوه ابعد بقا
نوح ساب أحمد وبعد
قمر جريت على أحمد:أحمد انت كويس
أحمد:متخافيش انا كويس اهم حاجه انتى قلقتينى عليكى لما مردتيش عليا لما اتصلت عليكى انتى كويسه
قمر:معلش حقك عليا نمت ومحستش بحاجه عشان كده مردتش انا كويسه الحمد لله
أحمد:طب كويس دى اهم حاجه عندى
قمر:ربنا يديمك ليا يارب
قمر جايه تسند أحمد عشان تدخله الشقه
نوح بعصبيه:انتى بتعملى اى
قمر باستغراب:هسنده عشان ادخله الشقه فى اى
نوح:وانتى شيفانى سوسن قدامك انا هسنده ادخله مع انى مش قابله
أحمد:لا وعلى اى مش عايزين منك حاجه اختى حبيبتى ربنا يخليهالى هتساعدنى
نوح:متقولش بس حبيبتك عشان لسه مش مستوعب ان انتو اخوات ولازم افهم كل حاجه بالتفصيل وانا اصلا مش عايز اشوف وشك قدامى و لا طا"يقك أسند ي اخويا اسند
أحمد :يعنى انا ال طا"يقك اوى انا مش طايق اشوفك اصلا
نوح:طب اسكت عشان ليلتك تعدى على خير
أحمد:هتعمل فيا اى اكتر من ال عملته
نوح:هموتك ي ظريف
أحمد:لا وعلى اى الطيب احسن
قمر:بس بقا انتو مبتزهقوش خناق على طول كده انا تعبت
نوح:زق أحمد وقعه على الكرسى وسع كدا بقا
نوح:ممكن تفهمونى اى ال بيحصل بالظبط وأحمد ازاى اخوكى
أحمد:هيكون ازاى ي أذكى أخواتك بالتأكيد اخوها ف الرضاعه
نوح:انت ال غبى انا قصدى ازاى اخوها ف الرضاعه وكنت متقدملها قبل ما اجى انا واتقدم
أحمد :بص ي سيدي
قمر :استنى ي أحمد انا هقوله على كل حاجه
أحمد:خلاص انتى حره انا هقوم امشى انا واتصرفوا مع بعض
قمر:استنى البس واوصلك لتحت
نوح:خليكى انتى ده حبيبى ده انا هوصله بنفسى
قمر:طيب انت بعد ما توصله هتطلع على طول ولا هتخرج تعمل ال كنت بتقول هتعمله
أحمد بسرعه:لا هيطلع قبل ما يعمل اى حاجه
نوح استغربه بس معلقش لما لقاه بيغمزله من وراء قمر
نوح:اه ي حبيبتى هأجل ال كنت هعمله وأطلع شوفى عايزه تنامى نامى انتى ملحقتيش والبغل ده صحاكى
أحمد:الله مش كنت بطمن على أختى
نوح:واطمنت ي اخويا امشى بقا يلا خلينا نخلص من اليوم ال مش هيعدى ده
أحمد:طيب براحه متزقش كده وسع كده لما اسلم على أختى الاول
نوح:هعد من ١ ل ٣ لو لقيتك قدامى على ال هيحصل فيك
أحمد:لا وعلى اى الطيب احسن سلام ي حبيبتى
نوح:حبك برص
واحمد خرج يستنى نوح بره
نوح:بصى نامى عشان انتى تعبانه وانا هنزله واطلع
قمر:لا انا هستناك عشان نتكلم سوا
نوح:ما تخليها بكره عشان انتى تعبانه
قمر:لا انا كويسه متخافش هستناك لحد ما تطلع
نوح:ماشى عاوزه حاجه اجبهالك وانا تحت
قمر:سلامتك
نوح:تسلميلى ي حبيبى وسابها وخرج لأحمد
نوح:انجز فهمنى فى اى قلقتنى وقولت لقمر هطلع تانى لى
أحمد:مش هينفع نتكلم هنا عشان قمر متسمعش تعالى نتكلم تحت احسن ونزلوا
نوح بخوف:انجز قول اى الخطر ال قمر فيه
أحمد:ابوها
نوح:ماله
أحمد:عارف العريس ال متقدملها لما اطلقتوا
نوح:ايوا
أحمد:ده مش عريس بحق وحقيقى
نوح باستغراب وخوف:قصدك اى
أحمد:قصدى ان العريس ده ابوها متفق معاه من الاول خالص انه يتقدملها عشان يتجوزوا واول ما يتجوزوا يقت"لها ويتا"جر بأعضا"ئها مقابل ان ابوها ياخد فلوس كتير منه ويلبسوك انت الليله كلها
نوح بصدمه:.......
يتبع الفصل الثامن اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية قمري" اضغط على اسم الرواية