رواية عشقت امير الصعيد الفصل السادس بقلم ايات الرحمن
رواية عشقت امير الصعيد الفصل السادس
رضوى:هو ليه امير ب•يك*ره البنات
ورد:مش عارفه ودا اللي مجنن*ى
رضوى:اكيد فى سر
ورد:اكيد يعنى
فوزيه مسحت الزيت وخرجت تعمل Shopping ومش هترجع قبل ساعتين وامير عند فرحه الحصانه وريرى الكلبه
وباقي البيت مع خلود فى المستشفى
مش فاضل غير ورد ورضوى قاعدين بيتكلموا وفجأة سمعوا صوت تكسير جامد جدا في اوضة امير
طلعوا فوق الباب مقفول والتكسير شغال
رضوى:ايه ده
ورد:مش عارفه الباب مقفول
رضوى:لازم نفتح الباب
ورد:وهنفتحه ازاى
رضوى:هنكسره
ورد:وامير يقت*لنا
رضوى:ولا هيتكلم يلا نكسر الباب واول ما خبطوا على الباب التكسير وقف ولما فتحوا الباب كانت الاوضه مترتبه بطريقه جميله جدا ومنظمه بشكل رائع
كانوا بيبصوا لبعض بزهول ازاى دا يحصل
مفيش حاجه واقعه على الارض
رضوى:انتى سمعتى اللي انا شوفته
ورد:شوفتى انتى اللي انا سمعته
رضوى:حسب علمى ان البيت ده مس*كون وخصوصا الأوضه دى
ورد:ايوه ما انا عارفه ان هو مسك*ون
رضوى:وعايشه فيه عادى كده
ورد:اومال هعيش في الشارع
رضوى:يعنى عشان ما تعيشيش في الشارع تعيشي وسط العفار*يت
ورد:ههههههه عفاريت مين يا بنتى احنا اللي عايشين فيه
رضوى:بقولك ايه تعالى نروح عند الحصانه فرحه وريرى الكل*به
ورد:لو امير شافنا هيمو*تنا
رضوى:مش هيشوفنا
#بقلم_أيات_عبدالرحمن
نروح عند امير ونسيبهم لحد ما يوصلوا
امير كان واقف حزين وبيبص لفرحه
امير:لو قولت ليكى ان انتى بجد وحشاني اوي مش هتصدقي نفسى اقابلك تانى لو مره واحده بس من يوم ما بعدتى وأنا ما بقيتش عارف انا عايش ازى انا عايش ومش عايش
ارجعى يا فرحه ارجعى وبيحضن الحصان ودموعه بتنزل
وهنا بتوصل رضوى ورد بما ان الكل مش موجود.عرفت رضوى الطريق وراحت تقابل حبيبها
رضوى شافت امير وهو حاضن الحصان
رضوى:غريب اوى البنى آدم ده بحس ان هو عنده انفصام بس بكم شخصيه اوقات يكون شبه الأطفال واوقات يكون صعيدي واوقات يكون مش شكل الصعايده خالص اوقات حزين مش عارفه ليه بقيت شاغله نفسي بيه كده ليه فضولي هيموتنى تجاهه عايزه اعرف كل حاجه عنه
وشويه وامير بدء يلعب مع فرحه وريرى وهو بيضحك بصوت عالي والحصان صوت صهيله قوى وكإنه بيضحك وريرى الكلبه هى كمان وكإنها بتضحك على ضحكهم ودى حاجه كانت هتجنن رضوى
رضوى قربت منهم واول ريرى ما شافتها جريت عندها
امير:انتى بتعملى ايه هنا
رضوى:مفيش
امير:جيتى هنا ازاى
رضوى:مع ورد بس هى رجعت البيت لطيفه اوى ريرى
امير بإبتسامه :هى كده بتتعلق بالناس بسرعه
رضوى:ممكن سؤال
امير:اسألي
رضوى:ليه الدموع اللي في عيونك دى
امير:دموع في عيونى انا
رضوى:ايوه احكيلى وماتخافش انا مش بحكى لحد
امير:بس انا مفيش ح رضوى بتقاطعه
رضوى:عارفه انى بتدخل في امورك الشخصيه بس مش عارفه ليه كده
امير بخبث:حبتينى ولا ايه
رضوى بحيره:لا عادى ابن عمى
امير:بس
رضوى:بس
امير :محتاره ليه
رضوى:مفيش حاجه بس انت دلوقتي هادى جدا وحساك مختلف كده حاسه ان انت مش امير اللي الكل بيخاف منه
امير:في اوقات لازم نكون فيها اقوى وفى اوقات لازم نكون فيها زى ما انتى شايفه كده
رضوى:مش فهماك
امير:وعمرك ما هتفهمينى يارضوى
رضوى:اول مره تقول اسمى وانتى هادي كده
امير:خلاص اتعصب
رضوى:لا انت كده احلى
امير:تحبي اعرفك على فرحه
رضوى:ياريت
امير:تعالي
وخدها وراحوا عند فرحه
حصانه بيضاء شعرها طويل انثى يا جماعه
ماتزعلوش يا جماعه انا مش بعرف اقول على انثي الحصان غير حصانه تمام
رضوى:انت ليه سميتها فرحه
امير بدون تفكير :اسم م ووقف كلام
مش مهم
رضوى:هو انت شايف انى مش قد ان انت تتكلم معايا
امير:.................
يتبع الفصل السابع اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية عشقت امير الصعيد" اضغط على اسم الرواية