رواية ضي الجبل الفصل الرابع 4 بقلم جهاد محمد موسي
رواية ضي الجبل الفصل الرابع
الحارس/ فى ظرف لجيته على باب الجصر يا كبير واعطاه له
صالح فتحه واتصدم لما لقى صوره لضى ومعمول عليها علامه اكس وعلبه فيها نص قلب مكسور ورساله ( النهايه قربت )
صالح خفى الظرف وحطه فى جيبه
وفى رأسه الف سؤال وقال فى نفسه/ اكيد كانوا قاصدين ضى مش جبل
بقلم/ جهاد محمد موسى
فى جناح جبل
دخل جبل الجناح وهو ساند على ضى حتى وصل لسريره وكان ماسك فى ضى جامد ضى جت تبعد اتكعبلت
جبل بسرعه لحقها بدراعه السليم حتى وقعت فى احضانه وهو ينظر لعينيها
جبل بتوهان/ اتوحشتك يا جمر جوى اكده تسيبينى
ضى / احم عن اذنك
جبل بسرعه/ استنى يا جمر
ضى بضيق / انا ضى
جبل بحزن/ اسف اتفضلى
خرجت ضى مسرعه على غرفتها وكان يبدوا وشها باللون الأحمر وهى لاتعلم انه من الغضب لفكره انه يناديها بأسم امراءه اخرى او بنبضات قلبها المسرعه لكن اوقفها صوت نوران
نوران بغيظ/ استنى عندك انكل صالح عايزك تحت ثم نظرت لها من اعلاها لأسفلها بشمئزاز وغادرت
بقلم/ جهاد محمد موسى
ضى وهى تقلدها بسخريه/ انكل صالح عايزك تحت غورى ونتى شبه بوز الأخس اكده
نزلت ضى تحت وخبطت بهدواء على غرفه مكتب صالح حتى سمح لها بالدخول
ضى بهدواء/ حضرتك طلبتنى
صالح، / اقعدى يا بتى
ضى / حاضر افندم يا بابا
صالح بحده / اسمعى يا بتى انتى من يوم ما دخلتى بيت صالح القناوى وانا اعتبرتك زى شمش بتى واكتر من غير معرفلك اصل وفصل لكن تيجى لحد اذيه ولادى مش هسمحلك ثم اعطاها الظرف
ضى فتحت الظرف بتوتر ومسكت نص القلب الكسور بصتله وبصت للسلسله اللى لبساها كانت نص جلب لكن حطتهم جمب بعض واكتملت السلسله
بقلم/ جهاد محمد موسى
صالح بتفاهم احكى يا بتى
ضى بدموع/...........
بعد فتره
صالح / اتفضلى على اوضتك يا بتى
ضى وهى تحس براحه تامه عن اذنك وطلعت
وهى طالعه قابلت الداده شايله صنيه اكل
ضى بخبث / عنك يا داده
الدادا/ ده وكل جبل بيه يا هانم
ضى / شكرا ياا دادا انا هطلعه ومن اهنه ورايح تجوليلى يا ضى بس من غير هانم
الدادا/ العفو يا هانم دى مقامات
نوران من وراهم بصوت عالى/ عندك حق يا دادا دى مقامات يعنى مينفعش تقولى لواحده ملهاش اصل يا هانم صح ولا اى ياااا سورى نسيت اسمك هه
ضى ببتسامه / ضى يا بوذ الأخس اهو اكده مش هتنسيه عاد اصله مع اسمك يا بوذ الأخس ثم غادرت المكان وهى تبتسم بنصر
خبطت ضى على الباب ودخلت دون انتظار رد مما رأت جبل عارى الصدر
ضى بشهقه / استر نفسك احيه
جبل بغضب/ انتى اللى دخلك هنا
ضى / استر نفسك بس الأول
جبل بستغراب/ مش عارف
ضى / مش عارف اى يا عنيه لى اتشليت ثم ادركت انه متصاب ومعلق دراعه واتكلمت بسرعه اسفه
جبل بخبث/ ساعدينى
ضى/ نعم ازاى
جبل/ ساعدينى البس التيشرت
ضى قربت بكثوف جدا من الوضع وبالفعل ساعدته ولكن اوقفها صوت
جبل بألم/ براحه انتى هزيتى كتفى
ضى بسرعه/ اسفه والله مكنتش اقصد ثم اكملت بهدواء حتى انتهت
ضى ببتسامه/ يلا عشان تأكل
جبل / طب اتفضلى انتى وانا هوكل نفسى
ذهبت ثم اوقفها
جبل/ جمر
التفتت ضى بغضب / جمر جمر جمر مسميش جمر انا ضى
جبل / عارف
ضى / وه امال اى بتستعبط عاد مين جمر
جبل بغضب / اطلعى بره يا ضى بره يا بق.ره
ضى ببرود / حاضر يا جح.ش وطلعت بسرعه وهى بتجرى وتضحك
جبل بضيق / وه حلو.فه ازاى اشبهها بجمر البق.ره دى
فى مكان امام القصر
شمس بغضب / وليك عين توجفنى فى الشارع
ريان بحب/ اتوحشتك جوى يا شمس
شمس / جفل على الموضوع ده ياريان
ريان بغضب/ مش هجفل يا شمش انتى مش هتبجى لحد غير سامعه يبت الناس انا رايدك وانتى عارفه
شمس بدموع/ وانا مش ريداك يا ريان انا مبحبكش عاد اى هتبجى غذب
ريان/ لا مش غذب بس مش هتجى لحد غيرى بردك ر
شمس بحزن/ كان على عينى يا ريان بس انت اخوى مش اكتر
بقلم/ جهاد محمد موسى
ريان/ انا ماشى يا شمس ويعالم هشوفك تانى ولا لا انا عندى مهمه صعبه واللى بيروحها مبيرجعش ثم غادر بعد ما جرح معشوقته الصغيره التى تعشقه ولكن ترفضه لسبب ما ( هنعرف بعدين 
)
) فى غرفه نوران كانت تجلس وهى تبتسم بخبث بعدما علمت بسر ضى
نعم كانت تتسنط على ضى وخالها صالح ثم امسكت هاتفها بخبث
نوران / نفذ......
شخص / تمم
تانى يوم الصبح استيقظ كل اللى فى القصر على صوت ناس كتير قدام القصر
نزل جميع ما فى القصر
صقر بخضه / ميين ولع ياناس حصل اى
حتى تكلم احد الرجال قائلا بصوت عالى جدا/ اللى حوصل عندك يا صالح بيه احنا منسمحش بحاجه زى دى تحصل اهنه وانت سيد العارفين
جبل بحده/ اتكلم يا راجل انت قول اللى حوصل
بقلم/ جهاد محمد موسى
جميع الرجال الواقفين كان معاهم صور رفعوها وكانت صوره ضى وهى تقع فى احضان جبل وتتعلق اعينهم ببعض
صالح بغضب/ .......
جبل بصدمه/ ناااااعم
يتبع الفصل الخامس اضغط هنا
الفهرس يحتوي علي جميع فصول الرواية اضغط علي اسم الرواية " رواية ضي الجبل "