رواية تركت أثر الفصل العاشر بقلم نهى الحفناوي
رواية تركت أثر الفصل العاشر
الزعل بيأثر علينا، بس إحساس إنك مينفعش تدَخل فى حاجة متخصكش وانك غلطت صعب، بس كنت هعمل إيه، أنا واحدة فقدت أبوها وأمها، مش سهل عليا ابدا اشوف اب وابنه على قيد الحياه وبيكرهوا بعض، دا انا نفسى بس أشوف أبويا ولو نص ساعة، او حتى خمس دقايق احضنة فيهم واقوله انه وحشنى، علشان كدا، قولت لازم اساعد وليد، بس هو وجع قلبى اوى لما قالى ان بعمل كدا وخلاص، كنت متعشمة انه ممكن يفهم الموضوع ، بس انا بردوا غلطانة، السنين دى كلها اكيد كانت محتاجة، تخطيط مهو مكنش ينفع، اروح مرة واحدة اقولة ان ابوك مش غلطان، وانك لازم تصالحة، بس بردوا مكنش ينفع ان يقولى الكلام دا ويزقنى كدا قدام الناس انا مش خدامة عنده، بس بردو هو كان معذور دى امه بردوا الى ماتت، انا معرفش ليه انا عمالة أبرر له كدا، بس هو دا الى حصل
إبراهيم: مش قولتلك يا أخلاق، دا ابنى وانا عارفة، ياما حاولت اقوله الحقيقة أكتر من مرة، انا أسف يا بنتى بالنيابة عنه، متزعليش،
أخلاق: لا يا عمو انا مش زعلانة منة، أنا زعلانة عليه ، نفسى يعرف انت بتحبه اد ايه وترجعوا لبعض تانى
*إبراهيم بص لأخلاق وهو صعبان عليه نفسة وقالها، يسمع من بوقك ربنا يابنتى دا الى انا نفسى فيه *
ريم: انا هروح أشوفة حصلة إيه ليعمل فى نفسه حاجة
أيات: يكون أحسن اهو يكون ريح البشرية منه ومن رخامتة، استنى أنا هجى معاكى، اصل عاوزاة فى كلمتين
*منة بصت لأيات وبتحط إيدها على صدرها وتخبط وتشاورلها براسها وتقولها لا*
ايات: متخفيش مش هضربة، ولو يوسف جة سأل عليا قوليلة هتلاقيها فى القسم
*أخلاق بصتلها وضحكت، بعد ماكانت قعدة على التربيزة بتعيط وحاطه ايدها على دمغها وصعبان عليها نفسها من الى وليد عملة فيها * خلاص يا ايات خليكى، سيبى ريم تشوفه ماله
*ريم طلعت برا المحل علشان تشوف وليد، وايات طلعت وراها*
اخلاق: روحى يامنة شوفيها، متخليهاش تعمل حاجه
منة: ماانت عارفاها مش هتجى غير لما تشتمة وتفك غيظها فيه وتجبلك حقك
ابراهيم: روحى هاتيها يابنتى احسن وليد عصبى وممكن يعمل فيها حاجة
منة: لا متخافش عليها خاف على ابنك منها
*ريم وايات مشيو لقو وليد قاعد على استراحة فى الشارع وباصص لسما وبيعيط *
ريم: وليد مالك فى ايه كدا تقلقنا عليك
ايات: انت يابتاعة انت، اتعدل كدا انت فاكر نفسك ايه، هى سايبة تعمل الى انت عاوزة ومحدش هيكلمك ، لا دا احنا نموتك ونرميك فى البحر، ونخلى السمك يعمل احلى عشوة عل جتتك، انت فاهم يعنى ايه اخلاق تعيط بسببك يابتاعة انت، وبعدين انا بكلمك مبتردش لية
*وليد رافع راسة، وعينة مليانة دموع،*
ايات: ايه دا ماانت طلعت بشرى زينا اهو، وليك مشاعر واحاسيس ، اومال عامل فيها زومبى لية، بطل عياط بقى ومتحسسنيش بالذنب، خلاص مش هخلى السمك يتعشى بيك، بس لو عملت حاجة تانى لأخلاق، هعزم اسكندرية كلها على جتتك
*وليد بصلها وابتسم وعينة مدمعة*
وليد: حقيقى يابختكوا انتوا التلاتة ببعض
ايات: سمى كدا فى قلبك علشان الحجات دى بتتنظر
وليد: انا عارف ان اخلاق ملهاش ذنب، واني قسيت عليها بالكلام، بس صدقينى غصب عنى، لما شوفتها جاية مع الى اسمة ابراهيم دا اتجننت، ومعرفتش بقول ايه، واتصرفت كدا بس طبعا ندمت، لانها ملهاش ذنب، دا كفاية انها دايما بتحاول تخرجنى من الى انا فيه، ومش عارف بجد أعتذرلها ازاى
ايات: يعنى توبت على مافعلت وندمان
وليد: توبت
ايات: قولها انا اسف
وليد: بس
ايات: اومال انت فاكر ايه، اخلاق دى قلبها ابيض مما تتصور، دا مش بعيد دلوقتي تكون عمالة بتفكر هى هتعذرلك ازاى، وجايبة الذنب على نفسها، رغم انها معملتش حاجة، انت عارف لما حد يخصمها بتزعل فى سعتها، وتانى يوم بتجى تكلم هي عادى وبتنسى اصلا، بتكتشف انهم متخاصمين امتى، لما تلاقى ان الى قدامها معاملته متغيرة، فبتفتكر بقى انهم متخاصمين، وبعدين هى الى تروح تصالحة
وليد: انا كل يوم عن يوم بنبهر بيها اكتر، هو لسة فى حد كدا.
ريم:فعلا هى شخصية حلو جدا وانا حبتها خالص*افتكرت اخلاق وهى بتساعدها علشان تعرف وليد انها بتحبة وتخليه يحس بيها ويتجوزها*
ايات: اه فى اخلاق بس، ويلا بقى، احسن نروح نلاقيها عاملة فى نفسها حاجة، من كتر ماهى حاسة انها السبب فى اللى انت فية
وليد: انا خايف اروح الاقي ابراهيم هناك
ريم:طب كلمى حد من صحابك الى فى المطعم شوفى
ايات:اكيد مش هكلم اخلاق ولا منة علشان لو ابوك هناك منحسسوش ان وجودة مش مرغوب
وليد :طب مادى الحقيقة
ايات:حتى لو كانت بالفعل دى الحقيقة،اخلاق علمتنى مينفعش نكسر بخاطر حد، هكلم يوسف ،هو هتلاقيه خلص شغل ،وفى المطعم دلوقت
ايات:الو
يوسف : مين معايا
ايات:حسن كوبيا
يوسف :مديحة شواية
ايات:اخلص ياعم يوسف انت مش وقت هزار خالص
يوسف: انت الى هزرتى الاول فى حاجة ولا ايه
ايات:انت فى المطعم
يوسف:وصلت بقالى شويه اهو وعرفت الى حصل،مينا حكالى كل حاجة وزعلت علشان اخلاق
ايات:طب ايه الأوضاع عندك
يوسف:الأوضاع تزداد سوء، وهناك اعاصير،ويوجد زلازل وبراكين
ايات: متهزرش
يوسف:خلاص متقفشيش كدا،حق عليا بضَحكك،الراجل الكبير ابو وليد.مشى،
ايات:شكرا،سلام
يوسف:طب استنى هقولك
ايات:سلام *قفلت الخط*
ريم:ايه كل دا بيحكيلك ايه
ايات: متاخديش فى بالك هو بيحب يستظرف كتير، المهم قال ان ابوك مشى،مفيش حد هناك دلوقت غير اخلاق ومنة وعم حسن وعمر ومينا، والأستاذ خطيبى
وليدطب يلا *وهما ماشين لقوا بنت صغيرة بتبيع ورد، وجت عند وليد وبتقولة*
_الله يخليك يابيه اشترى منى، الله يسعدك، يارب تفرح بس اشترى منى *ريم وأيات سبقو شويه ووليد وقف يكلم البنت*
وليد بص لأيات وقالها تفتكرى ممكن تكون بتحب الورد
ايات:هو فى حد عاقل مبيحبش الورد * ريم بصتله واضايقت،وايات مبسوطة وبتقول فى سرها يا حلاوتك ياخوخا*
وليد:بتقولى حاجة يا ايات
ايات:مبقولش حاجة،انا بقولك هتلها ورد احمر هى بتحب الأحمر
البت الصغيرة: يارب تجوز البت الى بتحبها يابية وتفرح على طول ومتشوفش زعل خالص،علشان انت خدت منى الورد كلة
وليد: تفتكرى هى ممكن تتصالح
_اه هتتصالح وهتجى تشترى منى ورد كل يوم،انا كل يوم بقف هنا
وليد:ماشى يا قمر امسكى يلا فلوسك اهى
_بس دا كتير يابية
وليد:مش كتير ولا حاجة، بس ادعيلى
_هدعيلك دايما،ربنا يسعد قلبك انت والأمورة العسل حبيبتك الى انت اشتريت الورد علشانها
*وليد بصلها باستغراب، وقالها بس مين قالك اني بحبها،انا بس بشترى الورد علشان انا غلط فى بنت حلوة شبهك كدا وحبيت اعتذر بالطريقة الى البنات بتحبها مش أكتر *
_صدقنى يابيه انت هتحبها،انا بقالى سنين ببيع ورد،وببقى عارفة،مين هيشترى الورد علشان يضحك بيه،على البت بتاعته،ومين هيشترية علشان بيحب بجد،وانا بقولك هتحبها،وبكرة تجى تدور عليا علشان تشترلها من عندى وابقى افتكرنى
وليد: انت اسمك ايه
_اسمى بياعة الورد،قولى كدا
ريم:يلا بقى ياوليد بتعمل ايه دا كلة اتأخرنا
وليد:سلام واكيد هنتقابل
ريم:بقالك ساعة بتتكلم مع البت الصغيرة فى ايه
وليد:مفيش عادى يلا
*دخلو المحل لقوا المحل مشغول،وكلة بيشتغل، وليد خبي الورد ورا ضهرة وسأل مينا كان واقف برة هو فى ايه*
مينا:النهارده المكان كلة محجوز،فى عريس عامل مفجأة لعروستة وحجز المطعم كلة،علشان خاطر هيطلب إيدها وكلة بقى بيشتغل علشان نلحق لأنهم جاين بليل،يلا ادخلوا شوفوا شغلكوا انتوا كمان
*كلة دخل يشتغل وريم دخلت علشان تساعدهم، وليد دخل المطبخ لعم حسن ولاقى أخلاق واقفة بتطبخ وهو واقف قدامها ومش عارف يقول ايه أخلاق ابتسمت وقالتله الورد دا علشانى
*وليد بصلها باستغراب وبيقول فى نفسة انت ازاى كدا،فى حد طيب كدا،وهز براسة اه وهو زعلان علشان الى عملة فيها*
اخلاق:متزعلش منى انا حاولت بس اساعدك،بس مكنتش اعرف انك هتضايق كدا
وليد:انت الى متزعليش.منى،انا اسف
اخلاق:مفيش حاجة، انا مش زعلانة،ويلا شوف شغلك ياكابتن ورانا شغل كتير، عاوزين نلحق
وليد: بس ايه حوار الولد الى جاى يطلب ايد حبيبته دا انا مش فاهمة
اخلاق: الولد دا جالى وحجز المحل وقال ان كدا حبيبته هتفرح وانا وفقت وقلت هساعدة واظبطلة المكان واعلق زينه واقوم باى حاجة ممكن تفرح البنت دى، وعلقت يافته ان المكان مقفول، وبوصل الأوردرات بس مينا بيوصلها
وليد: بس ايه التفاهة دى،كان ممكن يروح يطلبها من أهلها بدل الهبل دا
اخلاق: انت لسه مصمم انى مفيش حد بيحب حد وان الحب كلام اهبل، يا أستاذ وليد الى بيحب حد بيعمل اى حاجة،علشان بس يشوف الى قدامة فرحان وسعيد،حتى لو دا هيكلفة ايه،مبيفكرش فى نفسه اد مبيفكر فى سعادة الى قدامة،
وليد: وجهة نظر بردو
اخلاق: اكيد فى يوم هتقتنع
عم حسن: مهيقتنعش يا خوخا غير لما يحب،ويوقع على بوزة،وسعتها هيعرف يعنى ايه حب، وهيعرف انى مفيش حاجة حلوة فى الدنيا اد الحب، وهو الى بيهون الايام، ويخلي الناس هتمشى تضحك ومبسوطة،
*عمر دخل ولاقهم بيتكلموا*
عمر:خلصتوا ولا ايه الولد والبنت وصلوا
*أخلاق طلعت علشان تستقبلهم هى و وليد؛ وأول ماالبنت دخلت لاقيت صحابها وبابها ومامتها موجودين،والولد نزل على رجلة وبصوت عالى وقالها تقبلى ياست البنات تتجوزينى، البنت اتصدمت وحطت إيدها على بوقها وفضلت تعيط وحضنت مامتها وهى بتعيط، والكل قعد يسقف*
محمد:مهو مكنش بردو ينفع ياست ندى أعرف ان نفسك تتخطبى بنفس طريقة الأفلام والرويات ومحققهالكيش
ندى:ضحكت ومسحت دموعها وقالتله،بس انت جبت الفلوس منين، اكيد الموضوع كلفك كتير،وانا عارفة الظروف
محمد: الغالى يرخصلك
ندى:بتكلم بجد ريحنى وقولى
محمد: بقى يا ستى لما روحت اتقدملك،وابوكى وامك وافقوا، ندين أختك ااصغيرة قالتى انك نفسك تتخطبى كدا وحتكلى على كل حاجة بتحبيها،كنت عارف ان الموضوع مكلف، فلما جيت هنا علشان أحجز المكان، البنوته صاحبة المكان لما عرفت الحكاية وأد ايه انا بحبك، قررت تساعدنى ومخدتش منى فلوس كتير، وساعدتنى فى التجهيزات علشان تبقى حلو زى ماانت شايفة كدا
*أخلاق ووليد، راحوا علشان يباركولهم*
محمد: شكرا جدا ليكى انا مش عارف من غيرك كنت هعمل ايه، بجد ربنا يسعدك.
ندى: محمد حكالى كل حاجة، ربنا يفرح قلبگ زى مفرحتى قلبى
*اخلاق ابتسمت ووليد بصلها بإستغراب منبهر منها و من، ان اى حد بيشوفها بيحبها*
ندى: يابختك بيها على فكرة، ربنا يسعدكوا *كانت بتكلم وليد*
*عمر جة وسألهم تتطلبوا أى حاجه *
محمد: لا شكرا كل موجودة، تسلموا جدا وعلى فكرة المطعم بتاعكوا جميل، ان شاء الله يكون احسن واشهر مطعم فى اسكندريه
*اخلاق باصت للسقف واتنهدت وعينها دمعت وقالت يارب*
*يوسف وأيات ومنة واقفين بعيد مع بعض *
أيات: شايفة يامنة بيعمل ايه علشان يفرحها،مش زى الأستاذ يوسف ضحك عليا وكلبشنى كدا وعزمنى على لحمة محروقة علشان يحتفل بالإنجاز العظيم
منة: ياستى ربنا يسعدهم، وبعدين يوسف بيحبك عاوزة ايه
يوسف: قوللها يامنة، بدل مهى مبتبطلش تريقة عليا،
ايات: ياشيخ اتنيل، انت عمرك جبتلى وردة، ولا حتى حزمة جرجير
يوسف: وانت عمرك قولتلى يابيبى
ايات: بتقول ايه ياض انشف كدا
يوسف: خاطب واحد صاحبى
منة: يااالهوى منكوا بجد، جوز عيال
يوسف: اين ياحب عمرى هو احنا مش هنكتب الكتاب بقى، ولا هنفضل كدا كتير لان انا عاوز اتلم واتجوز بقى
ايات: ابويا قالى بعد سنتين
يوسف: ليه ان شاء الله، على ميكشف على بطاقتى ولا يتحرى عنى
ايات: لا على ماتثبت حسن سير وسلوك، افرض مثلا طلعت بايظ ولا، بتضرب بودرة، ابقى انجوزت شمام، ترضهالى
يوسف: قولى لأبوكى احنا هنجى بكرة نحدد ميعاد كتب الكتاب، انا عارف انهم عاوزين يخلصوا منك، بس انت الى رخمة ولازقة بغيرة ومش عاوز تمشى
ايات: وانت بروح مامتك كدا عرفت منين
يوسف: ملكيش دعوة با أمى
ايات: لا مهو متخلنيش اشك فيك واقول انك مركب سمعات وبترقبنى،فتكلم بقى بدل مصوت وألم عليك كل الناس واقول بيضربنى وبيعذبنى
يوسف: واطية وتعمليها
ايات: عرفت منين انهم كلمونى علشان كتب الكتاب وانهم عاوزينا نتجوز
يوسف: شيكولاتة لأخوكى الصغير ، وقالى كل حاجة
ايات: المعفن،باعنى
*منة بصالهم وعماله تضحك،وبتقول، يعنى خلاص هجز بدلة الواد زين والطقم بتاعى *
ايات: يا دى ام البدلة بتاعة زين، اه ماانتوا تلبسوا وتشيكوا وتسقفوا وترقصوا،والبس انا لأخر العمر، مهو فعلا بيقولو لو عاوز تقنع انسان عاقل يكنس ويطبخ ويمسح، ويتحبس فى البيت،لابسة فستان واعملة فرح
*منة ويوسف ضخخكوا،وأخلاق جاية تشوفهم بيعملوا ايه*
اخلاق: فى ايه واقفين كدا ليه، يلا هنقفل المحل ويلا علشان ننام بدرى
منة: باركى لاخوكى ابو جبل
اخلاق: ايه فى ايه
منة: الاستاذة ايات،والاستاذ يوسف قرروا،بتجوزا، وهيحددوا كتب ااكتاب خلال الفترة دى
اخلاق: بجد، طب والله فرحتونا، بس هى زعلانه كدا ليه
يوسف:الاستاذة زعلانة،عاوزة تقضيها خطوبة، اش حال مكناش متريين مع بعض وعارفة عنى كل حاجة بقى
ايات: افضل قول كدا لكد مهتصدم
يوسف: متخفيش هتبقى أحلى صدمة دى ولا ايه
ايات: ابقى حضرى بقى بدلة زين يامنة، ومتنسيش تبقى تدعيلى
يوسف: انا حاسس انى هخدك انفذ عليك حكم،بقى دا شكل عروسة
ايات: لا مهو انا لو معجبنيش الوضع، هخلع اومال انت فاكر ايه
اخلاق: ماخلاص ياست يويا كرهتى الرجل فى الجواز قبل ميتجوز
ايات: لا مهو لازم يعرف، احسن بص هفرج عليك اسكندرية كلها وهجررك فى المحاكم، لو بس فكرت تمد ايدك عليا
يوسف: دا انا هصبحك بعلقة وامسيكى بعلقة، وهحط السيخ المحمى فى سارسور ودنك، واه كمان هطفى السجاير تحت باطك، وهربطك فى ديل الحصان واجررلك على الأرض لحد متقولى حرمت
ايات: شايفة يا اخلاق، شاهدة يامنة
منة: ومتنساش يايوسف تحطلها فار فة الشقة علشان بتخاف، ويبقى كدا اكتمل التعذيب
ايات: ماشى يامنة
اخلاق: بيهزروا بيهزروا، انت مبتهزرش يارمضان، وبعدين متخفيش يوسف طيب وبيحبك وهيحطك فى عينة
يوسف: شايفة كلام الناس العاقلين
ايات: تقصد انى مجنونة
يوسف: لا انا المجنون وستين مجنون،ان حبيتك،وعارف ان ريحت البشرية كلها وظلمت نفسى،بس هعمل ايه،مرايه الحب فعلا عامية
ايات: انت كنت تطول يلا ولا ايه
*وليد وعمر جم وقفوا*
عمر: خلصنا كل حاجة ورجعنا كل حاجةزى ماكانت،مرضناش نتعبكوا،سبناكوا واقفين تتكلموا
اخلاق:شكرا بجد ياعمر معلش تعبناكوا معانا
عمر:مفيش تعب ولا حاجة يا أخلاق
اخلاق: اه صحيح ايات ويوسف هيكتبوا الكتاب الاسبوع دا والفرح بعدة على طول وانت وليد اكيد هتيجوا طبعا*
عمر:اكيد ان شاءالله هنجى وعقبالك يا أخلاق *عمر بيقولها وهو باصص لأخلاق وايات ومنة متنحين وبيبصوا لبعض ووليد اتضايق من عمر وكان غيران *
وليد : المفاتيح اهى اناطالع
عم حسن:استنا ياولدى خدنى معاكى،انا خلصت الى كان فى يدى، مبروك ياولادى وعقبالك ياخوخا انت ومنة *
منة: لا انا خلاص راحت عليا بقى ياعم حسن
عم حسن:لا يابتى متقوليش اكدة،لسة العمر قدامك لسه هيجى عوضك،الى هيريح بالك وقلبك وبكرة تقولى عم حسن قال
*منة بصتلة وابتسمت وهى عينها مدمعة*
اخلاق: وانا ياعم حسن،محدش جاى ولا ايه
عم حسن: ازاى بس انت تقولى كدا،لسه هيجى الأمير بتاعك ياست البنات،هيجى الى هيحس بيكى وقلبك الى هيريحك بس متستعجليش، ويلا بقى وتصبحوا على خير
*الكل روح وفاضل منة وايات واخلاق واقفين بيكلموا قدام المحل*
ايات: تفتكروا انا اتسرعت فى موضوع الجواز دا
اخلاق: انت ويوسف مش عارفين بعض امبارح،واهلك واهلو بيحبوا بعض وكل حاجه جاهزة يبقى ليه التأجيل، ياست يلا بقى خلينا نلبس الفستان
ايات: ماانا عارفة انت هامك الفستان،والست منة ميهمهاش الا تلبس بدلة لابنها،وانا البس بقى
منة:يا صباح التفاؤل يابو عمو، هو انت ليه محسسانى انك ؤايخة تحاربى،ماخلاص بقى
ايات:ماشى يلا ياختى علشان نروح، اطلعى انت بقى ياخوخا علشان عمك ميقلقش عليكى،ونبقى نكمل كلامنا بكرة
*أخلاق حست ان منة مضايقة وسرحانة *
أخلاق:مالك يامنة فى ايه
منة: مش عارفة اعمل ايه فى موضوع طليقى دا، مش راضى يدفع اى حاجة للولد وانا زهقت،ومش لاقية محامى وكله عاوز فلوس كتير ومفيش فايدة
اخلاق:مش عارفة والله،طب هتعملى ايه
*ايات سرحت شويه كدا وقالت وجدتها*
اخلاق:هى ايه دى ياختى الى وجدتيها
ايات:سلمان
منة: سلمان مين *منة افتكرت وبعدين رديت عليها* متستهبليش با منة بتكلم جد تقصدى سُليمان
اخلاق: انا مش فاهمة حاجة
ايات: اه هو سلمان دا بقى ياست خوخا سلمان دا *حكتلها حكايتة لما راح المطعم وايات ساعدتة وادتله الأوراق المهمة الى نسيها هناك*
اخلاق: يعنى يعتبر انك انقذتى حياتة، لان موضوع زى كدا يوديه فى ستنين داهية، خلاص كلميه وهو اكيد عاوز يرد الجميل يمكن يجيبلك حكم نهائى ونخلص بقى
منة:انتوا بتقولوا ايه لا طبعا
يتبع الفصل التالي اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية تركت أثر" اضغط على اسم الرواية