رواية تركت أثر الفصل السابع 7 بقلم نهى الحفناوي

   رواية تركت أثر الفصل السابع بقلم نهى الحفناوي

 رواية تركت أثر الفصل السابع 

انا عارف إنى بتعامل برخامة ودايما كئيب ولا أطاق، بس صدقينى محدش بيختار يكون هو ايه، الظروف بتحكم علينا نبقى كدا

*كنت بصاله وهو بيتكلم ومندمجة فى الى بيقوله ومستنيه أعرف ايه سبب اكتئابة حتى هو لاحظ وقالى انت بصالى كدا ليه*

_عادى بسمعك ومش عاوزة أقطعك لحد متخلص كلامك واعتبرنى مش موجودة وإنت بتكلم نفسك

وليد: حكايتى بدأت من وأنا طفل صغير، طفل اتربى فى مشاكل وحورات وزعيق وعياط وجو كله إكتئاب، مكنش نفسى فى حاجة غير إنى أضحك بجد، والعب زى أى طفل من سنى، ولكن أبويا الى انت بتقوليلى أحترمة هو ال دمر كل حاجة، امى كانت بتحب ابويا بتحبة بطريقة لحد دلوقت انا مش فاهمها، بتحبه لدرجة ان كل الناس شيفاه وحش وهى متأكدة من كدا بس مش قادرة تسيبة، جدى قالها انها تتطلق بس هى رفضت، حبها لأبويا كا بيخليها مش قادرة تتخيل إنها تبعد لحظة عنه، كانت دايما بدافع عنه ومكنتش بطيق حد يجيب سيرته كانت بتحب الرسم وأكتر الصور الى رسمتها كانت ليه، كانت بتسهر الليل تدعيله وتعيط وتقول يارب اجعل اى وحش هيحصله يحصلى بداله ومتورنيش فيه وحش ، انما هو عمللها ايه، كان دايما مشغول وعمره محسسها بوجودها ودايما يتخانق معاها، مش ذنبها انها كانت بتغير عليه، كان نفسها تلاقى الحب كانت عاوزنا احنا التلاته مع بعض وتقفل علينا، بس هو مش فاضى عمال بيجمع فى فلوس ويبنى فى عمارات، وسَيبها لوحدها الوحدة تقتلها عادى وانا مبيسألش عليابردو عادى عندة،بدل بناكل ونشرب ونلبس يبقى خلاص ، حتى عيد ميلادى مكَنش بيبقى قادر يفَضى نفسة ساعة علشان يقولى كل سنة وانز طيب، بس بيعمل كل دا علشانا الفلوس دى لينا، مع ان كل الفلوس دى اصلا بتاعت امى ورثها من جدى، خدها كلها علشان يبنى نفسة، ومستقبلنا، بس مكنش يعرف انه بيهدنا، احنا مكناش عاوزين فلوس، احنا كنا عاوزينه هو، انا مش عارف هو حب أمى ولا ايه بس الى متأكد منه ان أمى عمرها ماحبت حد أدة، ولو الزمن رجع بيها ميت مرة هتختارة

كل دا عادى ومشاكل وبتحصل، بس الى وجعنى لما عرفت انه هو كان سبب موت أمى، متستغربش كدا مش قولتلك انه كل واحد مش بيختار يكون ايه وان الظروف بتحكم *وليد بدأ يكمل كلام وعينه مدمعه وبيعيط وبيتخيل مامته*

أمى لما حست انه بدأ يبعد عننا وانها كدا ممكن تخسر حب عمرها، خدتنى ولبسنا أحلى لبس وكنا فرحانين، وطول السكة تغنيلى وتقولى إن خلاص مش هنزعل تانى وهناخد بابا معانا وهنسافر، كانت مخططه ان احنا نسافر مع بعض، بس كانت المفجأة، لما دخلنا عليه المكتب، ولقينا معاه بنت عمة ومعاها المأذون،

إبراهيم بيه كان حابب يرجع الماضى ويتجوزها، بس أمى مستحملتش كدا، لما دخلت على أبويا ومساكنى فى إيدها ولسه هتقوله ان خلاص كل حاجه هترجع زى مكانت، اتفجئت بيه وهو ماسك منديل وبيمسح دموع الست هانم بنت عمه وبيقولها انه مش هيسيبها وهيفضل دايما معاها، امى مستحملتش كدا ووقعت من طولها، ودناها المستشفى، ، الدكتور قال إن الى حصلها كدا بسبب صدمة أثرت عليها وأفقدتها ، ورفضت أمى تتكلم مع حد وفضلت دايما ساكتة، بس عينيها كانت بتقول كلام وكلام، ودايما كانت لما بتشوفنى بتمسح دموعها علشان مشوفهاش، بس انا كنت بشوفها، وتاخدنى فى حضنها، لما كنت بشوفها كنت بعيط، ودايما أقواها وحَشتنى الأغنيه الى كنت بتغنيهالى، وليد ابنى شاطر ومحدش فى الدنيا زيه، وليد هيبقى رسام شاطر طالع طبعا لمامته، أمى وحشتنى أوى يا أخلاق، هى ماتت من زمان بس انا لسة فاكرها وفاكر كل حاجة كأنها إمبارح، أمى ماتت بعد ماجلها سرطان وفقدت جمالها، بس انا طول عمرى شايفها أجمل ست، ماتت وهى زعلانة من أبويا بس عمرها ماطلبت الطلاق، عاشت بتحبة وماتت بتحبة، بس انا عمرى ماهحبة، وكل دمعة فى عين امى هدفعه تمنها غالى اوى، علشان كدا انا وافقت أجى معاكى هنا،

أخلاق: مش يمكن الحكاية فى حاجة مش واضحة

وليد: متحاوليش، انا عمرى فى حياتى مهحبة، انت عاوزة مطعمك وانا عاوز أدمره

اخلاق: مفيش اب بيكرة ابنه ياوليد

وليد: ومفيش ابن بشوف امه بتتعذب ويوقف ساكت ميعملش حاجة،زمان كنت صغير مش فاهم حاجة،بس دلوقت خلاص، الصغير كبر وهيجيب حق امه

أخلاق: ممكن يكون للقصة حاجة انت مش شايفها،طب ليه محولتش تتكلم معاه،مش يمكن ليه أسبابة

وليد: بصى أنا من الفترة الى قعدتها معاكى استنتجت انك طيبة، بس صدقينى مش كل الناس بطيبة قلبك، فى حجات بتبقى واضحة،ومش محتاجة توضيح،بس احنا الى بنستغبى،يمكن لو كنت كبير وقتها،كنت اول حاجة هعملها ان امى تتطلق،وتكمل حياتها بعيد عن الإكتئاب الى أبويا سببهولها

اخلاق: مش يمكن لما تتكلم معاه،يعرف يقنعك،وترجتهوا تانى مع بعض

*وليد باص لأخلاق وهو مبتسم وعينه. مدمعه* وقالها

_مش بقولك انك طيبة، يلا قومى علشان منتأخرش

أخلاق: يلا، بس صدقنى يا وليد.،مامتك لو كانت عايشة،كانت هتحب انها تشوفك مبسوط وبتضحك وبتمارس حياتك بشكل طبيعى،مش مكتئب ووحيد وكل الى يقرب منك تبعدة انت عنك ودايما عاوز تعيش لوحدك

وليد: ماانت البركة فيكى خَلتنى أعمل حجات عمرى مكنت اتصور أعملها،دا كفاية انى سبت أوضتى وجيت هنا اسكندرية

اخلاق: انت اجيبت احسن مكان فى العالم،ولسه لما تروح عند البحر وتحكيلة،كدا وتسرح فى جماله،وسبحان الى خلاه بالحلاوة دى، هتنسى كل حاجة ومش هتفتكر اى زعل،انا والبنات صحابى بنعمل دايما كدا

وليد: على فكرة صحابك دول باين عليهم جدعان وبيحبوكى

اخلاق: انا مطلعتش من الدنيا غير بيهم هما اخواتى واصحابى وقرايبى وكل حاجة،احنا التلاته واحد،مفيش حد فينا وقع فى مشكلةالا ولا الاتنين التانين فى ضهرة،احنا التلاته شخصيتنا مختلفة بس قلبنا واحد *موبايل اخلاق بيرن*

شوفت ياعم وليد اهم جم على السيرة،مش قولتلك ولاد حلال

_الو ايوا يا أيات

ايات:ايوا يا أخلاق ،يوسف كلم ابويا وابويا قالن انه هيجى النهاردا علشان نقرأ الفاتحة،علشان ابوية مسافر،فعوزاكى تجى،وابقى هاتى الواد وليد الوحيد معاكى،انا عارفة انكوا ف السوق، فخلصوا وتعالوا،انا حودت على المطعم، وعم حسن قال انه هيقوم بكل حاجة،وكدا هستناكى

اخلاق: ايه الإستعجال دا كلة

ايات: يلا بقى،اما تجى نكلم سلام

أخلاق: سلام

وليد: كانت عاوزة ايه

اخلاق:كانت بتعزمنى على الخطوبة،وبالمناسبة،قالت انك لازم تجى

وليد *بإستغراب* أنا

أخلاق: ايوا انت اومال هيكون مين

وليد: لا وجودى مش هيكون مرغوب فيه،روحى انت وانبسطوا

اخلاق: يبقى فعلا انت طلعت زى ماايات بتقول عليك

وليد: ليه هى بتقول ايه

اخلاق:خلاص بقى مش لازم علشان متضيقش

وليد:يا ست مش هضايق بس قولى

اخلاق: بتقول عليك وليد الوحيد

وليد*ابتسم واتك على سناته وببص بعينه ورافع حاجب* بقى انا وليد الوحيد ماشى ياست اخلاق انت وصحابك اتريقوا عليا براحتكوا وبردو مش هجى

اخلاق:انت حر بقى، على العموم انا هروح اودى الطالبات المطعم واخد مدثر وعمى محمود واروح،علشان الحفلة هتبقى حلوة قراية فاتحة مع خطوبة، ولو عاوز تجى ممكن تجى،هتنبسط صدقنى، والعنوان مش بعيد العمارة الى فى الشارع الى ورانا

وليد: هشوف كدا، بس تقريبا مش هجى

*الكل راحوالخطوبة واخلاق واقفة باصة على الباب مستنيه وليد يجى*

منة: ايه يا خوخا قربت تتحولى باصة على الباب كدا ليه،انت مستنيه حد ولا ايه

اخلاق: لا لا خالص دا انا بس،اصل، نو زين ابنك فين *بتكلم بتوتر وهى متلغبطة*

منة:سلامة عينك، اومال مين الى واقف على الأرض جارك دا

اخلاق: اه ايه دا تصدقى مخدتش بالى

منة:وهتاخدى بالك ازاى ماانت باصة على الباب من ساعة مدخلتى

* وليد دخل من الباب بيبص فى الساعة وعمال يلتفت حواليه*

منة: طب الحقى بقى ياختى الى انت مستنياه شكله جة

*أخلاق راحت عند الباب وبصت لوليد وابتسمت*

مش عارفة ليه كنت متأكدة إنك هتيجى

وليد:بس انا مقولتلكيش انى هجى

اخلاق: إحساس

*ايات جت هى ويوسف وقعدوا فى الكوشة*

وليد:شكلهم حلو عقبالك.، وعلى فكرة الفستان حلو جدا عليكى

*اخلاق اتكسفت وبصت فى الارض ووشها احمر *

بعد إذنك هشوف زين،على فكرة عمر هنا احنا عزمناه وهو جة،بما انك ماتعرفش خحد الا هو،ممكن تروح توقف معاه

*وليد اضايق وخط ايده على شعرة، اه اه هو فين، الى هنام دا انا رايحلة*

عمر: ازيك يايوسف، مش كنت تقول انك جاى كنا نجى مع بعض بما إننا سكنين فى نفس الأوضة يعنى

وليد: مكنش اعرف انى هجى وبعدين الموضوع مش سر وبعدين انا هخبى عليك ليه

عمر: عادى ياعم انا بهزر انت قفشت ليه

وليد: لا انا كمان عادى مقفشتش ولا حاجه

*يوسف لبس أيات الدبلة *

يوسف: بس انت زى القمر يابت يا أيات

ايات: طول عمرى بس انت الى أعمى

يوسف: انا ولا انتى

ايات:يعنى انت بروح مامتك كنت مستنينى أروح اطلب ايدك من امك واقولها يشرفنى ياطنط انى أطلب ايد ابنك البغل ولا ايه

يوسف: لا بس على الأقل تبينلى انك مهتمية،مش ترفضى

ايات:ارفضك مرة واتنين واربعه،وتجى تانى وارفضك،عادى جدا

يوسف: واجيلك ميت مرة،هو انا عمرى كنت اصلا هسيبك تتخطبى لحد غير دا انا كنت قتلتك

ايات: يا خويا لما انت بتحبينى كدا، كنت مستنى تغنيلى سمحينى يوم زفافك مقدرتش افرح زيهم،مخطرش يوم فى بالى انى ابقى واحد منهم

يوسف: لا يالمضة، كنت مستنيكى تتنيلى تعرفى انا بحبك اد ايه،بدل كل ما تكلمينى تقولى انت زى اخويا،انت بتاع بنات

ايات،: بس انت اتأخرت أوى،انا بحسب امك هى طلبتنى مش انت

يوسف:يعنى بذكاء اهلك الى انا مش عارف دا وراثة ولا ايه، امى هتعمل حاجة من ورايا مااكيد انا موافق،اكيد مش هتخطبك ليا غصب عنى، وبعدين الغايب حجته معاه

ايات: يعنى مش الغايب صحبته معاه ولا ايه ياجووووووو

يوسف: انت هبلة يابت انا سبت الكل واختارتك انت وبعدين فكك من دا مقولتليش هتسجلينى ايه على تليفونك

ايات: ابولهب اللي لبسني الدهب،ايه رأيك مش جديد

يوسف: ايه يابت السكر دا،محسسانى انى خاطب واحدة من كفار قريش ،انا مبهزرش،على فكرة بقولك هتسمينى ايه

ايات: يعنى هكون هسميك ايه بإسمك عادي،هو انا يعنى عندى مشكلة مع اسمك ماليش أنا ف جو حبيبي وفلذةة كبدي وطحالي والكلام بتاع زوچي قرة عيني روح الفؤاد عمري حبوبي دوبيدوبي، انشف كدا

يوسف: لا انا كدا اتأكدت ان اختارت صح ، طب دلوقت فين أبوكى

ايات: متقوليش انك عاوز ترجع البضاعة وتاخد فلوسك

يوسف: لا انا خلاص ادبست

ايات: انت كنت تطول

يوسف': بقصرك دا متتكلميش خالص

ايات: هو انت علشان ربنا مديك شويه طول تقوم تذل الخلق

يوسف: ابوكى اهو هقوله حاجة ووهجى

ايات: فى ايه قولت لأبويا ايه

يوسف: كنت بقوله عاوزين نخرج بما ان الوقت مش متأخر وكدا كنا هنروح نقعد على البحر نشوى ونقضى بقت اليوم هنخام بما ان الساعة لسه خمسة العصر

ايات: وقالك ايه

يوسف: لازم اخد اخوكى معانا

ايات: وانت مضايق ليه

يوسف: مش مضايق، بس هو ابو سبع سنين دا هيعمل ايه يعنى

ايات: اهو راجل يبقى معايا بحمينى منك،افرض الشيطان وزك يعنى،ولو فكرت تعمل حاجة كدا ولا كدا

يوسف: هو انا شقطك من الشارع

ايات: ابويا بيحب يأمن نفس انت مالك، وبعدين استنى

يوسف: ايه هتجبى امك كمان والعيلة

. ايات: لا هجيب صحابى

يوسف: جدعة ياختى ولو عاوزين تروحوا انتوا وانا اروح، يبقى نو بروبلم خالص

ايات: انا بقول كدا، بس انت زى خطيبى بقى وهخدك معانا

*ايات ويوسف وصحابها ووليد وعمر راحوا البحر علشان يشو*

ايات: انا الى هشوى محدش. هيحط ايدة، وبعدين كدا كلة يقوم علشان هفجئكوا

يوسف: لا انا هقغد معاكى علشان أنقذ مايمكن انقاذة، احسن انا لو مشيت هتوَلعى فى المكان انا عارفك

*منة خدت زين علشان تلاعبه وعمر راح معاهم، وأخلاق ووليد بيتمشوا عل البحر، وايات ويوسف قعدين يشوو ومعاهم كريم الصغير اخو ايات*

ايات: ايه رأيك ياض ياكريم فى اختك، بزمتك مش احسن من الشيف شربينى

كريم: هو انتِ اصلا بتعرفى تعملى حاجة، دا انت الرز بتاعك على طول محروق، وامك عل طول بتشتمك

*يوسف قعد يضحك * وايه كمان ياكريم قول قول

ايات: فضحت اختك يامعفن، ماشى ابقى شوف مين الى هيحللك واجب الحساب

كريم: ماانت بتحلى غلط والمس بتقعد نزعقلى وتقولى مين الحمار الى قالك كدا

يوسف: يعنى مش كفايه مش بتعرفى تطبخى، لا وكمان فاشلة

ايات: طب ابقى شوف مين هيقفلك وانت داخل الحمام بليل

كريم: هصحى ماما، وبعدين انا ماشى هروح العب مع زين، خليك انت فى الى بتعمليه

ايات: انت بتضحك على ايه يايوسف مش فاهمه ايه الى بيضحك فى الحوار

يوسف: انا مش بضكك، انا هقوم اهو هرد على التليفون وخليكي انت فى الى بتعملية

*يوسف رام يرد هلى التليفون وايات قعدة لوحدها عماله تهوى على الحمة ،ويوسف خلص مكلمتة وجة*

يوسف: ايه الى عملتيه دا

ايات: ايه لحمة انت مش شايف

يوسف: ايوة دا الفحم فين اللحمة

ايات: لا دى اللحمة المشويه، سلامت عينك

يوسف: اه بس دى كد لحمة مشوية فى نار جهنم

ايات: انا بشوفهم بيطلعوها كدا

يوسف: وعملالى فيها سبع رجالة ومحدش يشوى،انا بس، ياشيخةدا انا قولت متجوز الشيف بوراك، ايه دا عاوزة افهم

ايات: اخص عليك يايوسف الف خصاااية ،يعنى متجوزنى علشان تاكل، وانا الى افتكرتك بتحبنى، لا اصيل يابو رحاب

يوسف: اسكتى خالص *يوسف ميت على روحة من الضحك*

ايات: متستفزنيش وتضحك، وقولى هنعمل ايه قبل ماحد يجى ويضحك عليا

يوسف: اكيد هندارى الجريمة البشعة دى

ايات: متخلص ياخويا،انت على ملتخلص كلام هيكونوا جم واستلمونى تريقة للصبح

يوسف: ارمى الى اتحرقوا دول،او اقولك خطيهم فى الكيس دا واقفليه،ولسة فاضل كتير اهو تعالى نشويه،واتعلمى بقى منى،علشان تعرفى انك مش هتجوزى أى حد

* وليد وأخلاق بيتمشوا على البحر*

أخلاق: اه صحيح يا وليد ممكن اسألك سؤال

وليد: اول مرة تقوليلى عاوزة اسألك سؤال بس خايفة منك، انت مبقتيش تخاافى ولا ايه

أخلاق: لا بكلم بجد على فكرة

وليد: اتفضلى عاوز تقولى ايه

أخلاق: هى مين ريم دى الى انت قولتلى انك جيت اسكندرية علشانها،الى فتحتلى الباب ودخلتنى ليك لما روحتلك مصر

يتبع الفصل التالي اضغط هنا

• الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية تركت أثر" اضغط على اسم الرواية