رواية عناء طفلة البارت الحادي عشر 11 بقلم روان
رواية عناء طفلة الفصل الحادي عشر 11
عدا شهرين والامتحانات بتااع مااهى بدات كانت بتتمتحن وبعد اسبوعين الشهاادة هتطلع الكل مستنى ب فاارغ الصبر نتيجه مااهى ظهرت جاابت 96 %
مااهى من الفرحه مش عاارفه تكلم معااذ كان معاهه هديه وفيها خاتم نزل على رجله وطلب من مااهى تتجوزه
مااهى : ا..ا.. انا مش موافقه
معااذ : عاارف بس انا بعمل كداا علشاان ارجعك ل صااحبى
مااهى : انا مش عاايزة ارجعله حد قاالك انى بحبه
معااذ : ايوة بتحبيه يامااهى
مااهى : معلشى يامعااذ بلاش تذكر اسمه انا مصدقت بعدت عن اهله وهو ب الذااات تعرف ان كاان بيهزقنى على طوول ويقعد يلقح علياا ب الكلاام وبدات تعيط وامه بتضر*بنى وبتشت*مينى وكاانت تحب تشغلن*ى وكل دا وانا مكنتش بقول حااجه تعرف ليه
علشاان اعتبرتهم اهلى لكن هما.....
معاذ : خلااص اهدى انا اسف
مااهى : انا بس هطلب طلب منك طلب وتوافق
معااذ : اتفضلى
مااهى : ممكن تشغلنى برة مصر
معااذ : الل هو ازاى
مااهى : انا ممرضه ومحتااجه اتعلم فى المستشفياات
معااذ : طب متشتغلى فى البلد
مااهى : لا ممكن تشوفلي برة
معااذ : حااضر هكلم صحاابى
معااذ كلم صحاابه يدوروا على شغل ل حد م لاقى بس مش عاايز يقولهاااا
معااذ : انا اسف ياامااهى انا ملقتش
مااهى : عاادى يامعااذ
معااذ : عاايزة حااجه انا هروح شبكة امير
مااهى : اي استنى مش هو اتجوز
معااذ : فركش الاولى
مااهى : طب متعرفش مين الل هيتجوزها
معااذ : اخت وااحد صااحبنااا
مااهى : تمام ومشيت
معااذ : انا عاارف انك لسه بتحبيه اامااهى
معااذ رااح ل امير ل بيته كانوا عاملين خطه ان امير هيخطب عند مااهى لبست علشاان تباارك له خبطت على الباب اسمااء فتحت
اسمااء : مااهى
مااهى : ايوه مااهى فين امير
اسمااء : جوة ليه
مااهى دخلت ومنطقتش ودخلت ل امير لاقته قااعد هو ومعااذ ومتردده تدخل سمعت معااذ بيقول انا لاقتلها شغل بس مش معرفهاا
مااهى : ايوة يعنى انت لاقتلى ومقولتليش
معااذ وامير اتصدموا
مااهى : انت ياامعااذ تعمل كداا فكرتك هتقف جمبى وبعدين رااحت ل امير
مااهى : الف مبرووك على خطوبتك
امير : خدى هنااا اقفى اطلع يامعااذ برة معااذ طلع وامير قفل البا*ب
امير : انتى مش هتسامحينى بقالى سنه بجرى ورااكى
ماهى : انا بتجرى وراا بنت خطا*افة الرجااله الل امك بتقول عليها صحيح مفيش بنااات علشاان تحبنى هو انا حبيتك بس خلااص مبقتش احبك
امير : اعمل اي علشاان تسامحينى
مااهى : متعملش انا كدا كداا مش هساامحك حتى لو عملت اي انت وامك عملتوا فياا الل متعملش ف حد والاستااذ يوسف كاان واقف جمبى على طوول وانتوا كنتوا بتحبوا تهزقونى بس كفاايه كدااا انا اتعلمت ان مسكتش ل حد سلاام
امير : استنى كح كح كح مااهى جريت عليه
مااهى : انت كويس فى ماايه جاابتله ماايه وامير شرب
مااهى : كويس
امير : لا مش كويس قلبى وجعن*ى
مااهى قاامت من جمبه ولسه هتمشى
امير : مت..ش..يش واغمى علييه
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية عناء طفلة" اضغط على أسم الرواية