رواية اختي سرقت زوجي البارت السابع عشر 17 بقلم أيات الرحمن
رواية اختي سرقت زوجي الفصل السابع عشر 17
رواد فاق من الغيبوبة مفيش دقايق ورجعت حالته اتدهورت تانى
لمسه كانت فاقده النطق تماما والحركه
فى بيت اهل همسه و لمسه
عزت فى المشكله اللى حصلت الاول اللي كانت بين همسه ولمسه وقاسم تعب وبقي عنده القلب
اول ماعرف ان لمسه قتلت جوزها وقع اغمى عليه فضل كم يوم في المستشفى واتوفى
شروق:وحدي الله يا همسه الله يرحمه
همسه:مش قادرة اتخيل ان بابا بعد ومش هشوفه تاني
شروق:دا قضاء ربنا وعمره انتهى لحد كده
همسه:انا مش عارفه هعمل ايه يا شروق اكتر شخص حبيته فى حياتى بعد عنى واختى ما بقاش فى بينا اي كلام وصحبتى الوحيدة اللي كنت بلجأ ليها فى وقت الزعل والتعب طلعت خاينه وبابا اهو بعد هو كمان
انا تعبت ما بقيتش قادره استحمل حاجه تانيه خلاص تعبت
شروق:اهدى بس يا حبيبتي اهدى ربنا يصبرك
أرقم احم سلام عليكم
شروق:عليكم السلام انا هستأذن دلوقتي وهشوفك بعدين
همسه:اتفضلى
أرقم:البقاء لله وحده الله يرحمه عمو عزت كان غالى علينا كلنا
همسه:متشكره
أرقم:ادخلى نامى انتى تعبتى النهارده
همسه:مش قادرة انام
أرقم:حاولى انتى كده هتتعبى انتى مانمتيش من وقت ما عمو تعب
همسه:حاسه ان هو كابوس بس كابوس صعب اوى
أرقم ماقدرش يشوف دموعها قرب منها وحضنها
همسه كانت مغمضة عيونها ودموعها بتنزل بغزاره
ويمر على الكلام ده كله شهرين
#بقلم_أيات_عبدالرحمن
فى ساعه من ساعات الليل
نجاة:عااااااااا انتى انتى عععايزه ايه
هدى:روحك.
نجاة:انا ما عملتش حاجه ماعملتش حاجه خالص
ابعدى عنى ابعدى عنى
وبتصرخ بكل قوتها
بيدخل رواد وبيشوف والدته وهى بتصرخ
رواد:فى ايه يا ماما انتى كويسه
نجاة:هدى هدى كانت وفجأة وقفت عن الكلام
رواد:مالها هدى
نجاة:مفيش يا حبيبي مفيش انا بس كنت زعلانه علشانها
رواد:الله يرحمها
في شقة رياض
عمر كان بيعيط ورياض مش عارف يعمل ايه
جهز ليه الرضعه كانت سخنه جدا وفضل ماشي بيه لحد ما بردت
بعد شويه عمر رضع ونام
ورياض كمان بدء ينام
كان شكل السكران كده يعنى صاحى بس مش قادر يفتح عيونه
حاولوا تفهموها انا مش عارفه اوضح اكتر من كده
فجأة ظهرت قدامه هدى
فضلت واقفه قدامه حوالى من دقيقتين وبعد كده راحت عند ابنها
وقفت قدام سريره وقالت كلماتها اللى كانت مستنيه يتولد عشان تقولها ليه
طاب العمر بك وطبت انت لى عمرا
وفى لحظه كان رياض فتح عيونه مالقاش حد مالقاش غير عمر مفتح عيونه
واول ما شاف والده راح مبتسم ابتسامه خفيفه
ماتستغربوش يا جماعة للى هيكتبوا فى الكومنتات فى طفل بيضحك عنده شهرين
انا عندي هنا جارتى بنتها ما شاء الله ضحكت تانى يوم ولاده
نكمل
رياض شاله وقاله : الضحكه دى ماكانتش ليا دى كانت لهدى وباسه وخده ينام جنبه على السرير
كان الوقت بيمر ومع مرور الوقت هدى كانت كل شويه تظهر لنجاة ونجاة تصرخ لحد ما اعترفت بكل حاجة
حابين تعرفوا ازاى
تابعوا معايا
#يتبع
#بقلم_أيات_عبدالرحمن
عند همسه
مر على وفاة والدها شهر قدرت تستجمع قوتها من تانى
وراحت تزور قاسم فى المستشفى اللى نسيناه خالص قاسم بدء يتحسن كتير عن الاول
كان قاعد على حرف السرير وعيونه ثابته على الشباك
همسه خبطت ودخلت
همسه:اذيك يا قاسم
قاسم:
همسه:انا اسفه انى جيت من غير ميعاد
قاسم ولاول مره يتكلم مع حد:عايزه ايه يا همسه فرحانه فيا مش كده
همسه:دا اللى قدرت عليه
قاسم:وهو فى حاجه هتجيبك هنا غير فرحتك فيا
كل الكلام ده وقاسم عيونه على الشباك
همسه ببكاء:بابا مات يا قاسم
قاسم التف ليها:
همسه:ايوه وسابنى
قاسم بحزن:معقول عمو عزت اتوفى
همسه:انا لحد دلوقتي مش مصدقه
قاسم:الله يرحمه كان تعبان
همسه: ايوه كان تعبان
قاسم:كان عنده ايه
همسه:القلب
قاسم:ازاى دا عمو كان كويس وصحته كويسه
همسه:جاله القلب لما حصلت المشكله إللى كانت بينا واتوفى لما لمسه اتسجنت
قاسم:مش فاهم حاجه احكيلى من الاول
همسه:لمسه قتلت مرات اخو جوزها وحاولت تقتل جوزها بالسم
قاسم: مستحيل اصدق كده
همسه:دا اللي حصل
قاسم:وانتى مصدقه
همسه:لا لمسه بتحب رواد ومستحيل تأذييه
قاسم: ان شاء الله الحقيقه هتظهر
مبروك على خطوبتك مع انها متأخرة شوية بس انتى شوفتى اللي حصل
همسه:انا بحبك يا قاسم ومش قادرة اكمل مع أرقم مش قادره اتخيله مكانك مش قادره
قاسم:ايه معقول بعد اللي حصل
همسه:دا كان درس لينا واتعلمنا منه بس كان درس صعب اوى
قاسم:انا كمان بحبك يا همسه انا كنت هغلط غلطة عمري لو كنت اتجوزت بلاك عمرى ما حبيتها بس كنت بعاقب نفسي على غلطى فى حقك
همسه:خلاص يا حبيبي ننسي اللي فات
قاسم وهمسه مع بعض:ونبدء من جديد
همسه:هههههه
قاسم:هههههه
بيدخل الدكتور:يااه دا انت النهارده غير كل يوم
همسه:الحمد لله يا دكتور هيخرج امتى
الدكتور:ممكن النهارده لو حابيين
همسه:تمام يادكتور
بعد اذنكم هعمل مكالمه
الدكتور:اتفضلى
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية اختي سرقت زوجي" اضغط على أسم الرواية