رواية احببت شبح الفصل الخامس عشر بقلم ياسمين رضوان
رواية احببت شبح الفصل الخامس عشر
فى فصر الشرقاوى كان قاعد باسل فى اوضه بيفكر فى سما فاق على طرق على الباب
سارة: ممكن ادخل
باسل بجديه: اتفضلى
سارة بمشاكسة: اى يا عم انت بتتكلم كده ليه مش متعودة على الاحترام ده فين صرصور اللى بديقنى
باسل بابتسامة: طب ادخلى يا صرصور متقرفنيش
سارة: ايوا كده هو ده
وضكوا هما الاتنين
سارة بحزن: باسل انا عارفة انك مش بتحبنى ومش ذنبك انى بحبك الحب مش بايدينا بس مصيرنا بايدينا انا لا يمكن يا ابن عمى اتجوزك وانا عارفة ان قلبك مش معايا مش هقبلها على نفسى ومش هستحملها واكيد مش هيجوزونوا غصب انا عارفة انك بتحب سما من زمان بس كنت مدارى
باسل بحزن عليه: سارة انا فعلا بحبك بس ذى اختى انا مبشوفكيش غير اختى يا سارة و هفضل مخالى بالى منك لحد ما الانسان اللى يستاهلك يجيلك يا حبيبتى
سارة وهى بتضحك عكس اللى جوه: سيبك منى انا دلوقتى انت اى الدخلة اللى انت دخلتها على البت ديه انت كنت رايح تعمل فيلم اجنبى ولا بس البت طلعت ناصحة وفكستك
باسل بحزن: انا عملت كده من خوفى عليها انا مش هاذيها بس غيرى هياذيها انا بحبها اوى يا سارة
(سارة لنفسها بتحبها اووى كده يا باسل انا كان نفسى اسمعها منك ليا بس النصيب مش رايد يا ابن عمى ) 😢
فاقت على صوت باسل: اى يبنتى مالك سرحتى فى اى
سارة بنتبه: هاا لا انا معك بس انت دخلت دخلة غلط وهتتعب شوية على ما تصلح اللى عملتوا هى لو مبتحبكش مش هتنزعل منك اوى كده
باسل بتعب: طب هعمل اى
سارة بابتسامة: هقولك انا تعمل اى تعال
باسل بتركيز: قولى
سارة: بص يا سيدى
وبدات سارة تقولوا على الخطة وبعد كده خرجت من اوضة باسل وكانت بتبكى بنهيار ان هى اللى بتساعد حب عمرها انوا يروح لوحدة تانية غيرها 😭😭
(هو ده الحب يا جماعة الحب مش انانية مش تملك الحب صح انك تشوف اللى بتحبوا مبسوط حتى لو كان مع حد غيرك مش تبقا جبروا عليك)
وفى المستشفى عند سما
كانوا حضنين بعض كلهم لما ما سمعوا صوت ماهر
ماهر: طب انا ماليش مكان فى الحضن ده
سما بصدمة: عموا
ماهر بدموع: ايوا يا سما انا عرفت غلطتى بس متاخر اووى وندمان اووى ونفسى تسمحينى يا بنت اخويا وانتى يا نرمين انا عرفت كل حاجة وسالت وعرفت الحقيقة كلهاا انا اسف بجد على كل اللى حصل وعاوز نرجع كلنا تانى
عاصم: انت جاى بعد اى انت مفيش حد فى الاوضة ديه مدمرتوش اذا كان انا ولا ماما ولا سما ولا طنط نرمين
عاوز اى تانى
ماهر بدموع: انا عارف انى عملت حاجات وحشة كتير بس الانتقام كان عمينى وخالنى اخسر كل اللى بيحبونى (وكان بيبص على ناهد اللى كانت بتعيط) عشان كده جاى وانا ندمان ومستاعد اعمل اى حاجة عشان تسمحونى
عاصم ببرود: ترجع كل حاجة اخدها من سما وامها
ماهر بسرعة: انا مستعد ارجعلها كل حاجة دلوقتى
سما بدموع: خلصتوا انا ميفرقش معايا الاملاك ديه كلها اد ما كان يفرق معايا وجودك جمبى يا عمى ياللى كنت بقولك يابابا ده انا قولت بعد ما بابا مات مليش غيرك فى الدنيا بس انت سيبتنا فى الشارع انت تعرف كنا بناكل او بنشرب منين تعرف كنا بنام ازاى او روحنا فين لا سيبتنا ولا كانك تعرفنا هتتاسف على اى ولا اى انت تعرف ان ماما جالها السكر من الزعل ومن اللى حصل فيه عارف ان فى يوم دخلت عليها لقيتها واقعة على الارض من غيبوبة السكر وكانت هتروح منى (كانت بتقول كلامها بدموع تحت صدمة الكل)
نرمين بدموع: خلاص يبنتى خلاص
عاصم بصدمة: انتى ازاى متقوليليش على حاجة ذى ديه يا سما
ناهد بصدمة ودموع: نرمين يا حبيبتى حقك عليا انا اسفة(قالتها وهى بتحضنها)
ماهر بندم: انا اسف على كل حاجة حصلت انا هرجعلكوا كل حاجة وهمشى واسيب البلد كفاية اووى كده ومحدش هيعرف عنى حاجة تانى
وكان هيمشى ووقف على صوت سما
سما بدموع: وهتسبنا لمين يا عموا احنا مالنش غيرك
ماهر بدموع: انا اذيتكوا كتير يبنتى
سما بابتسامة: واحنا مسحينك يا عموا تعال(قالتها وهى بتفتح درعتها ليه وهو قرب منها وحضنها وكانت مبسوطة لانها حاسة انها بتحضن ابوها)
سما بهمس؛: باقى واحدة لسة مصلحتهاش
ماهر بهمس: استنى مش دلوقتى ديه عاوزة رواقة
سما: ايوا عندك حق ديه صعبة اووى
ناهد من وراهم: بتقولوا حاجة
ماهر وسما فى نفس الصوت: لا مقولناش حاجة طبعاا
وقاعدوا يضحكوا كلهم وجيه الليل عليهم ونرمين روحت مع ناهد وماهر وسما كانت نايمة فى اوضته عاصم سبها ورح يشوف مريض كانت سما نايمة
ودخلت نور عليها وهى بتسحب: النهارده اخر يوم عمرك يا سما واخلص منك كفاية عليكى كده
وطلعت ابرة وكانت لسة هتحطها فى المحلول لما فجاة النور ولع عليهاا
نور بصدمة: انت
يتبع الفصل التالي اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية احببت شبح" اضغط على اسم الرواية