رواية جحيم عشقه الفصل الرابع بقلم ندى احمد
رواية جحيم عشقه الفصل الرابع
سهى : مكنش ده اتفقنا يا معاذ
معاذ : انتى مش كنتى عايزة تذ*لى آدم اهو بذ*له ليكى عايزة ايه أنا مش عارف ارضيكى
و استغلة كيان الفرصة و هربت من معاذ و هو مشغول بالكلام مع سهى
سهى : ادخل معايا دلوقتى نخرجه من الحجز
معاذ : موافق بس بشرط يا سهى
سهى : منغير شروط انت لو عايز يرجع اللى بينا يبقى تخرجه دلوقتى
معاذ علشان يرضى سهى علشان بيحبها من زمان
معاذ : حاضر يا سهى اتفضلى قدامى
و دخلوا و معاذ أتنازل عن المحضر و عملوا محضر صلح و آدم خرج
آدم خرج من الحجز
سهى : ادم أنت كويس أنا خليته يتنازل عن المحضر يلا يا آدم نروح
آدم : فين كيان
معاذ : انت بتسال عن مراتى ليه
آدم : مراتك منين انت اصلا تعرفها انت مش هتروح بيتك غير و انت مطلقها
معاذ : أنا مش هطلقها هسيبك مقهور كده يا آدم و مش عارف تعمل حاجة
و مشى معاذ و فاكر أن كيان فى العربية و لما اكتشف أن كيان هربت ركب عربيته و اتصل على رجالته
معاذ بعصبية : المدام هربت مش عايز يطلع الصبح غير و هى قدامى مفهوم
عند كيان ماشية مش عارفة تعمل ايه و قاعدة على شط النيل بتعيط على كل اللى حصلها و افتكرت أن أول مرة عرفت آدم كان هنا
فلاش باك
كيان كانت بتبيع ورد على الشط و كانت واقفة تبيع لقيت آدم قاعد و كان باين عليه الحزن
كيان جت قاعدة جنبه تبيعله
كيان : الجميل قاعد مهموم ليه
آدم : امشى يا شاطرة ربنا يسهلك
كيان : ايه شاطرة ديه و بعدين يا عم أنا قاعدة على حجرك أنا قاعدة على النيل مش ملك ابوك
ادم : ملك ابوك ماهى كانت ناقصة يارب امشى من قدامى علشان أنا على أخرى يا بت انتى
كيان : تلاقى اصلا معكش فلوس يلا زبائن تعبانة
آدم : انتى ايه يا بت لسانك مبرد مش عارفة تقولى كلمة عدله بياعة هبلة
كيان : ايه هبلة ديه متحسن ملفظك يا بغل انت
آدم : اسمك ايه يا بت
كيان بتلقائية : أسمى عفت عفت الشربينى😂
آدم معرفش يمسك نفسه من الضحك على تلقائيتها
آدم : لاء بجد اسمك ايه
كيان قعدت جنبه و طلبت شاى له
كيان : أسمى كيان و انت
آدم : اسمك حلو يا كيان أنا آدم
كيان : و ايه اللى حدفك هنا يا سى آدم
آدم : حدفك ايه بت لسانك ده ايه
كيان : خلاص مش هرخم بس شوفتك مهموم قولت اخفف عنك
آدم : كده بتخففى عنى واضح واضح هاتى الورد اللى معاكى
كيان : ليه
آدم : هو ايه اللى ليه عايز اشتريه
كيان : اصل مش شايفك يعنى منهم ولا معاك حد تجيبله
آدم : منهم ازاى يعنى
كيان : اقصد حبيب يعنى
آدم : والله
كيان : بص علشان شكلك بائس أنا هديك وردة لله يلا أزكى بيها عن صحتى و عافيتى
آدم : لاء شكرا من كرم اخلاقك
كيان : ده عبيط ده ولا ايه و مشيت من قدامه
آدم ضحك على طريقتها الله
و بعد كده آدم اتعود يروح يقعد هناك يشوف كيان و يتعرف عليها اكتر و عرف انها يتيمة و ملهاش اى حد
باااااك
كيان قاعدة و هى بتعيط لقيت حد من وراها حط منديل على وشها و اغمى عليها
استوب
ياترى مين المرة ديه اللى هياخد كيان
يتبع الفصل التالي اضغط هنا