رواية الخدامة والبيه الفصل السادس عشر بقلم نوران هشام
رواية الخدامة والبيه الفصل السادس عشر
البوص لما دخل ملقاش حياه طلع برا شاف تمارا مرميه على الارض وفى د*م نازل من راسها وحمزه الكرسى مفكوك
البوص بغضب وصوت عالى:يا بت الكل"ب بقا بتهربى منى انا بس هجيبك بردوا انتوا يا بهاي"م
الحراس جم بسرعه
البوص بغضب:هو انا مشغلكم لييييييه مدام هى قدرت تهرب بس اقلبوا عليهاااااا الدنياااااا وهتوها راكعه تحت رجلى مفهوووووم
الحراس بخوف:مفهوم يا بوص
وبدأوا يدورا على حياه وحمزه
عند حياه كانت شايله حمزة ووخداه فى حضنها وبتجرى باقصى ماعندها وهى بتدعى:يا رب خليك معايا
وفجأه سمعت صوت حارس وهو بيقول:تعالوا بسرعه انا لقتها
الحراس اتلموا حاولين حياه وكانوا محاوطنها من كل مكان وكان فى بحيره تحت
حياه كانت بتبعد وحاضنه حمزه جامد ودموعها بتنزل
واحد من الحراس:تعالى معانا احسلك
حياه مردتش وبعدت اكتر وقالت بدموع وبتحضن حمزه اكتر:هجيلك يا وريث انا كنت وعداك يانعيش سوا يا نمووووووت سوا ونطت فى البحيره
الحراس اتصدموا من اللى حياه عملته وبصوا على البحيرة ملقوش ليها اثر عرفوا انها ماتت
واحد من الحراس:البوص لو عرف مش بعيد يقتل"نا كلنا واحد واحد
واحد اخر بخوف:طب نقوله ايه
واحد اخر بلع ريقه بخوف:هنعمل ايه
الحارس الاول:هنقوله هيا اللى رمت نفسها ويالا نمشى
ومشوا
------------------------------------------
عند البوص
قال بغضب:انتواااااااا اغبيه انا قولتلكم عاااااايزهااااااا سليمهههه
حارس لسه هيتكلم قاطعه طلقه قادمه من البوص اخترقت قلبه
وحارس اخر جات فى دماغه
الباقيين بلعوا رقهم بخوف شديد
بعد وقت تمارا كانت فاقت حطت ايديها على راسها:ااااه
البوص:للاسف يا تمارا جالك شرخ فى الجمجمة علشان الضرب"ه كانت جامده جدا
تمارا بدموع:اييه (متفرحوش فيها قوى ديه لسه معملتش حاجه😂)
------------------------------------
عند تيا
حاولت تنام معرفتش كان زين وحشها جدا وديه لاول مره من فراقهم تحس انها مفتقداه جامد كده قررت ترن عليه تسمع صوته بس
زين رد لما شاف اسمها:الو
تيا بدموع لما سمعت صوته:الو عامل ايه
زين بدموع بس ضحك بوجع وسخرية:انا انا كويس جدا تعرفى من بعد مسبتينى وانا بقيت كويس اكتر
تيا بعياط معرفتش ترد راحت قافله فى وشه
وفضلت تعيط
زين ابتسم رغم دموعه بس فرح انه سمع صوتها بعد فراق خمس سنين
تيا كانت بتعيط بس قامت بتحدى وقالت:لا لازما زين يعرف الحقيقه وهرجعه ليا وقامت تلبس ونزلت بهدوء على السلم علشان محدش يحس بالرغم من تأخر الوقت كانت الساعه٣بليل نزلت
فضلت تتمشى ودموعها بتنزل :انا لازما اسافر القاهرة من غير ماحد يعرف لازما النهارده كمان وراحت قطعت تذكرة للقاهرة وركبت القطر وبعد شويه كان القطر بدأ يتحرك
بعد وقت طويل تيا كانت وصلت الساعه كانت ٦الصبح
طبعا تيا كانت متأكده ان زين هيكون فى الشقه بتاعتهم فضلت تتمشى عبال ماتوصل للشقه وفجأه طلع عليها خمس شباب وواضح انهم شاربين حاجه
واحد من الشباب:شايف يالا البت المزة اللى هناك ديه
شاب اخر صفر: يلهوى ديه صاروخ طب بتفكروا فى اللى انا بفكر فيه
كلهم بصوا لبعض وابتسموا بخبث
وفضلوا ماشيين ورا تيا
واحد منهم:اييه يا مزه متيجى معانا احنا هنظبطتك خالص
تيا كانت خايفه:امشوا من هنا
واحد من الشباب مسك ايديها:تعالى بس
تيا صوتت:ابعد عنيي يا حيواااان انت
فى الوقت ده كان زين بيجرى لان طبيعه زين بيحب يجرى الصبح
زين كان حاطط الهند فرى وبيجرى سمع صوت صويت واحده راح ليها وحطها ورا ضهره من غير ميبص ويشوف هيا مين:طب يالا يا حلو انت وهو من هنا
شاب:ههههههه احنا خمسه يا امور انت وانت لوحدك يا عينى
زين:طب يالا من هنا يالا انت وصحابك دول بدل ما اخليكم من غير رجل اصلا
ضحكوا الشباب :نشوف
زين نزل ضر"ب فيهم لحد اما مبقاش فيهم حته سليمه وقاموا بصعوبه وطلعوا يجروا
زين حط الهاند فرى وجاى يمشى سمع صوت خلاه ينتفض من مكانه
تيا بدموع:ز زين
زين بص ليها:ت تيا
تيا بدون مقدمات طلعت تجرى عليه تحضنه وعيطت
زين لاحظ الوضع وبعدها بسرعه وقال بغضب:انتى بتعملى ايييه هنااا
تيا بدموع وباصه فى عنيه:وحشتنى
زين كان هيفقد السيطرة على نفسه من عيونها الخضره الجميله وقال بدون وعى:وانتى كمان
تيا بدموع:ارجوك يا زين ادينى فرصه اشرحلك
زين رجع لوعيه:لا عن اذنك
وكان جى يمشى بس تيا مسكت ايده
تيا بعياط:وحياتى عندك يا زين انت فاهم غلط والله
زين حس ان فعلا فى حاجه لازم يعرفها:تعالى
تيا فرحت ومسحت دموعها ومشت وراه
وصلوا الشقه
زين راح يجيب مايه كبايه ليه وكبايه ليها
زين ببرود عكس النار اللى جواه:احكى
تيا بدموع:....................
زين كان بيشرب تف المايه:اييييه
يتبع الفصل السابع عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية الخدامة والبيه" اضغط على اسم الرواية