رواية تتدبير العشق الفصل الخامس بقلم دينا ابراهيم
رواية تتدبير العشق الفصل الخامس
نور بتفوق وبتبصله شويه...
عبدالرحمن بيتوتر...هى مالها دى ...مالك يانورى...
نور ببراءه لا انا زعلانه منك ...
عبدالرحمن بهدوء صلاه النبى احسن..حاسس ببشاره مش كويسه... انتى عندك كمان سنه يانورى..
نور ببراءه نورى انا نورك ....
عبدالرحمن حط ايده على وشه لا كداا كتير رجعت تانى...
بس فجاه نور بتتعصب ...انا نور ....بقيت نور من اليوم اللى سيبتنى اتعذب ...
عبدالرحمن باستغراب انا مش فاهم حاجه ....
نور بعصبيه مش فاهم اى ....ان انا اتجوزت اخوك انك قولتلى اسف...وكملى حياتك من غيرى...
عبدالرحمن اكتشف انها فاقت وبقت كويسه ..فاهنااتعصب وقام ...مسكهاا من ايديها جامد وقفها قصاده ...كويس انك افتكرتى...وحتى لو قولتلك شوفى حياتك ...ملقتيش غير اخويا ...رودى عليا...ليييه زين...
نور حطت ايديها على ودنها متجبش سيرته على لسانك...
عبدالرحمن بعصبيه اكبر لانه افتكر انها حبيته... حبتيه بالسرعه دى....لا وهو كمان حبك ونسى اخوه...انتو الاتنين خدعتونى...وهو مبقاش موجود احاسبه....فالحساب معاكى انتى...
نور زقته بعصبيه لا انتا بتحلم انا اصلا هطلق منك...
عبدالرحمن بعصبيه مسكها من وشها بايده ....من النهارده انا بس اللى اقرر...والا والله العظيم يانورين هتشوفى تصرف مش هيعجبك...وزقها لورا لدرجه انها كانت هتقع..
نور بصتله بصدمه..عبد الرحمن....
عبدالرحمن للحظه كان هيضعف...بس افتكر انها من سنه بس كانت مع اخوه ....فاتعصب اكتر مسمعتش وعالى صوته فاهمه....
نور بخضه رجعت لورا ..وبهمس مسموع سامعه سامعه...
ورجع صوت فى دماغها يتكرر....الاسم داا مسمعوش على لسانك ...انا هندمك ...هتندمى..
نور عيطت بصوت...وهى بتكرر كلمه واحده لا لا وبضعف عبدالرحمن...
عبدالرحمن كان نفسه يجرى يخدها فى حضنه بس حاسس ان مش من حقه...حاسس انو خسر الحق داا من لما اتجوزت اخوه....حاسس بغضب وغيره..احساس ميتوصفش.... فابصلها بضعف وجرى على بره...
ونور عيطت اكتر ...
خديجه بتبص لعائشه بغيظ هو فى حاجه والا اى..
معتز بهدوء لا ياام معاذ مفيش...ممكن انتى بس تنادى معاذ..
خديجه بعصبيه ام معاذ فى عينك ...انا اسمى خديجه...ياابو معاذ
معتز بابتسامه بيحاول يخفيها...طب لو سمحتى يامدام خديجه...نادى معاذ...
خديجه بعصبيه....انا هاجى معاكم...
معتز ضحك جامد....تيجى فين هو مولد النهارده يومى...انتى نسيتى والا اى...
خديجه باحراج لا بس هو انا لازم اجى علشان هو تعبان النهارده وهكون معاه...
معتز بهدوء بس مينفعش يامدام خديجه انا رايح مشوار مهم واحتمال اتأخر فيه..
خديجه بسرعه هروح معاك..
معتز بصلها بصدمه لاول مره من وقت طويل عيونهم تتلاقى... لدرجه انهم نسيوا انهم مينفعش يبصوا لبعض كداا ....كان معتز بيبوصلها بشوق فى عيونها...قى الوقت دا كان نفسوا يقرب منها ويرفع النقاب ويبص لوشها اللى وحشه...
بس فاقوا على حمحمه عائشه...اللى خلت خديجه تنكسف ...وتلوم نفسها ...هو مبقاش من حقاها دلوقت..واتنهدت بحزن ولفت تمشى...
معتز نادى عليها بهدوء لما حس انها زعلت...
هو انتى مممن تقولى للجماعه وتيجى عادى...
خديجه بصتله بحب بجد...
معتز بابتسامه بجد...فخديجه بصت بانتصار لعائشه ومشيتى بسرعه تنادى لمعاذ وتلبس....وسط استغراب عائشه اللى معلقتش على اللى حصل ...
نور كانت قاعده على الارض بتعيط...فدخلت خديجه بفرحه عليها....بس بتتصدم من شكلها...نور مالك...
نور بتبصلها بدموع خديجه...
بتحكيلها نور اللى حصل بس مش بالتفصيل ...وانها رجعت كويسه تانى ..فخديجه بتخدها فى حضنها وبتقولها ان زين مات ...ابدئى مع عبدالرحمن من جديد....ارجعى نورى الطفله ....جننيه زاى زمان ....
نور بتتجسد الفكره فى مخها على انها تربيه مش اكتر ...
اما خديجه فابتجى لنور علشان تاخد خمار ودرس ملونين لانها معندهاش وكانت بتلبس اسود وبس...
وبتلبش خديجه درس واسع بطريقه لطيفه وخمار ونقاب ...بتكون جميله وبتلبس معاذ سلوبته جينز ...
معتز بيبصلها بصدمه...اول مره يشوفها لابسه الوان...حتى لما كانت معاه فى الشقه كانت بتلبس الاسود بردوو...حاول ميركزش معاها...وابتدا يندم انه وافق انها تروح معاهم...
عبدالرحمن بيرجع بيلاقى نور نايمه على الارض...بيتخض ويجرى عليها....
نورى مالك ...
نور ببراءه مالى انا نايمه..
عبدالرحمن بيتنهد طب قومى معايا نام على السرير...
نور بنوم لا سيبنى انام هنا....
عبدالرحمن بيهزها براحه طب تعالى بس قومى..
نور بتتعصب قولتلك مش عايزه يازين..
عبدالرحمن بيتعصب ويضغط على ايدها جامد....قومى...
نور بتتخض وتقوم...ننعم...
عبدالرحمن بعصبيه لو سمعت الاسم دا على لسانك تانى هتشوفى تصرف منى مش هيعجبك سامعه...
نور كانت لسه هتتعصب...بس افتكرت كلام خديجه...فابتقلب عينيها ببراءه ...حاضر ..انا اسفه...
عبدالرحمن بتوتر طب يلا نامى على السرير وبعد كداا ممنوع تنامى على الارض
نور قربت منه بخبث طب وانتا يابودى هتنام فين ....
عبدالرحمن قرب منها جنبك طبعا ياروحى...
نور اتوترت وبعدت طب انا هنام...
عبدالرحمن مسكها من درعها وبص لوشها وقرب من انفسها...لا انتا النهارده مش هتنامى ...انا هرد روحى...هتكونى ملكى ...هضبع ملكيتى عليكى....
نور بصتله بصدمه وووو
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: ( رواية تتدبير العشق) اضغط على أسم الرواية