رواية اسميتها نغم بقلم نهي الحفناوي
رواية اسميتها نغم الفصل العاشر 10
عمر: مالك يا أحمد قعد سرحان كدا ليه، قولتلك لو تعبان بلاش ننزل الصيدلية النهاردا
أحمد: عادى يا عمر انا كويس اهو فى ايه
عمر: لا مش كويس هو انا مش عارفك يعنى، احكى فى ايه
احمد: خايف ياعمر خايف اوى، خايف بعد الحب دا كلة والسنين دى متكونش ليا، انا كل يوم بحلم باليوم الى هقولها فيه كل حاجه خبتها عنها واحكيلها مشاعرى بس خايف عليها، ازاى هتكمل مع واحد فاشل شبهى هى تستاهل احسن حد فى الدنيا*بيتكلم وعينه بتدمع*
عمر: لو لفيت العالم كله مش هتلاقى حد يحبها زيك، صدقنى انا لو كانت نغم دى اختى كنت انا الى اتحايلت عليك تتجوزها، كفاية جدعنتك وشهامتك وانك عمرك فى يوم مهتأذيها، ملعون ابو التعليم الى يخلى الناس تبص لبعضها كدا، وانا متأكد انها كمان بتحبك ومش هيفرق معاها حاجة، بس انت روح وقولها
أحمد: خايف من ابوها، اكيد نفسه يجوزها حد كويس، ودا حقه طبعا
عمر: انت ليه بتقلل من نفسك انت فى كلية تحارة وكلها سنة ونتخرج ونفتح احلى شركة للدعايا والاعلان ومتنساش انك فوتجرافر شاطر وشاطر اوى كمان وهنعمل احلى شغل فى تصوير الافراح وتنظيم الحفلات، ايه نسيت الحلم بتاعنا ولا ايه يابو حميد مش دا كان كلامك ليا لما كنت بيأس، كام مرة انا فكرت اسافر برة واقولك زهقت، وانت كنت بتقولى استنى وكنت بستنى علشانك، اجمد يا احمد كدا واعرف انى ماليش فى الدنيا صاحب غيرك وهعمل علشانك أى حاجه
احمد: وانا كمان ياعمر ماليش صاحب غيرك *قام حضنه*
عمر: ايه الدرما دى اهدى كدا علشان نغم زمانها جاية
*خبطة على دراعة*
احمد: اااااه، دراعى يا حيوان
عمر: سورى يابو حمبد نسيت انك متجبس
احمد: بحسك بتزلنى مش عارف ليه
عمر: الواحد ياسطا، نفسه يشترى عربية تبقى بتاعته
احمد: اه اما نتخرج نبقى نحقق احلامنا دى
عمر: اتخرج ايه انا نفسى اجبها دلوقت
احمد: ازاى دى ياخويا
عمر: نفسى اشتريها بقسط خمسين جنية
احمد: خمسين جنية
عمر: اه خمسين حلو علشان لسة هشترى ڤلة
احمد: طب اسكت
عمر: طب أقولك انا هقدم على قرض أحسن
احمد: وايه الضمانات يافالح
عمر: أخلاقى
أحمد: طب اسكت، علشان مش قادرلك
*نغم جات*
نغم: ازيك يا أحمد عامل ايه دلوقتي وايدك اخبارها ايه
احمد: الحمد لله تمام
نغم: مكنتش جيت أحسن علشان ايدك وعلشان متشلش حاجة وكدا
أحمد: لا عادى مبحبش القعاد فى البيت اصلا
عمر:الخطوبة امتى بقى *عمر باصصلهم الإتنين وهو مصيق عينه*
احمد:*الله يخربيتك*
نغم: خطوبة ايه مش فاهمة*بتتكلم وهى متوترة ومكسوفة من الى عمر قاله*
عمر: اقصد خطوبتى انا يعنى فى ايه انتوا مبتعرفوش تهزروا
احمد: انت بتنسى دا مى هتظبطك الخطوبة بكرة ياحلو
عمر: اه صح الواحد شكله كبر وبقى ينسى ، انت جاية طبعا يا نغم
نغم: اه ان شاء الله
عمر: لو مش هتعرفى تجى لوحدك، عبير اخت احمد هتيجى هى واولادها ممكن تيجى معاها
نغم: طب كويس انا كنت عمالة اقول هروح ازاى
عمر: اى خدمة
نغم: بعد إذنكوا بقى هدخل أشوف شغلى
*نغم مشيت وأحمد مسك عمر من التشيرت*
أحمد: انت بتستعبط يالا ولا ايه كنت هتودينا فى داهية
عمر: عاوزة افرح بيك ياعم فى ايه
احمد: تقوم تقول كدا، اتكسفت خالص حرام عليك
عمر: ياحنين ،
*فى بيت نغم، روان جات تزور نغم وقعدين فى البلكونة*
روان: ايه مالك هتفضلى متنحة للبلكونة كدا، اكيد مش هناك، ولو جوة كان طلع
نغم: بتقولى ايه ياروان تقصدى مين
روان: أقصد،بن الجيران الى هنا قصادى، أغنهالك يعنى علشان أخليه يطلع ، الأستاذ أحمد
نغم: اسكتى اسكتى هتفضحينا
روان: طب هنقرأ الفاتحة امتى
نغم: متهزريش ياروان، وبعدين هو اصلا ولا فى دماغة
روان: سورى يانغم هو انت متخلفة اوى كدا، دى حاجة واضحة جدا، كل الى حكتهولى دا ولسة مش متأكدة انه بيحبك،
نغم: مش عارفة، بس دايما لما بيشوفنى بيخبى عينه، وسعات يهرب، كنت بحس انه مش بيحبنى أو عملت حاجة غلط، كان بيكلم الناس عادى، ويجى عندى ألاقيه حط عينه فى الأرض، كنت بزعل ليه مش بيكلمنى زى ماكنا صغيرين، كان هو أكتر حد بيخاف عليا، وكان بيعملى أى حاجة انا عاوزها، وكلن بيسيب صحابه ويلعب معايا، وكان بيركبنى العجله بتاعته، عارفة لما بابا قالى نفسك فى ايه قولتله كورة علشان أديهاله، مش عارفة هى معاه ولا لا، وكان دايما بيصورنى، تعرفى انا عندى ظرف كبير فى صور لينا مع بعض، لما بابا قال اننا هننزل نعيش فى مصر كنت فرحانة أوى، تعرفى ياروان العروسة الى جبهالى لسة معايا، عارفة ياروان إسمى دا هو الى مختارة، وهو قال لماما تسمية وبابا ماما وافقوا، انت بصالى كدا ليه
روان: مندمجة اوى بقصة الحب دى، اه لو الاقى حد يحبنى اه، بس يانغم انت هتوافقى تتجوزى واحد أقل منك
نغم: هو مش اقل منى هو احسن منى، انا مبفكرش فى كدا، انا بس عاوز اعرف هو بيحبنى ولا نسينى وبيعاملنى زى اخته او بنت صاحب باباه فلازم يعاملنى كويس
روان: وانا بقولك انه بيحبك وبكرة تشوفى، صحيح كنت بتقولى رايحة الخطوبة بكرة هيكون هناك
نغم: اه طبعا دا صاحبه الوحيد
روان: بكرة خطوبة صاحبه وبعده خطوبته،
نغم: خايفة نكون انا وانت بنحلم
روان: بكره تقولى روان قالت
*فى بيت أحمد*
عبير: بقالك ساعة بتلبس، إيه هو فرحك ولا ايه، اخلص إحنا اتأخرنا
احمد: جهزتى الولاد
عبير: من الصبح واخلص بقى، احسن اروح أولد هناك
احمد: اهدى بقى ياعبير، وبعدين مقولتيش معتز مجاش ليه، عمر قالى انه كلمه
عبير: وراه شغل هيخلص ويجى علشان يروحنى أنا والعيال، اخلص انت بس علشان شكلنا هنروح على فرحهم
احمد: شكلى حلو ياعبير
علير: قمر ياخويا قمر وان شاء الله المرة الجاية تكون خطوبتك بقى
*حمزة وهنا ولاد هبير فتحوا الأوضة ودخلوا*
حمزة: ايه دا يا خالو شكلك حلو هو انت العريس
هنا: ماما هو خالو هو العريس
عبير: ان شالله خلينا نفرح بقى
احمد: يعنى شكلى بجد حلو
عبير: نغنهالك يالا ياعيال حلو الحلو مفيش فى جمالة واخد قلبى بكل خ *احمد قطعها فى الكلام وهى بتغنى*
أحمد: خلاااااص ياعبير خلاص يالا نطلع علشان نغم زمانها مستنيانا
عبير: يالا ياخويا* طلعوا من الشقة وأحمد قالها استنى نسيت حاجه، ودخل الأوضة تانى وقعد بيص لنفسة فى المراية ويظبط نفسه*
عبير: أقطع دراعى من هنا ان مكنتش يا أحمد ياخويا دخلت تبص لنفسك فى المراية
احمد: طب اسكتى بقااااا
* أحمدوعبير والأولاد فى الشارع مسنانين نغم تنزل من العمارة *
عبير: نغم نزلت أهى * احمد كةن ماسك الموب باصص فيه ولما عبير اتكلمت بص، نغم كانت لابسة فستان نبيتى وكان شكلها حلو *
عبير: ايه القمر دا يا نغم
حمزة: يبقى انت العروسة، صح ياماما
نغم: عروسة *بتتكلم بإستغراب*
عبير: لا لا اصلة شايف احمد لابس بدلة وكدا ومفكر هو العريس فلما شافك لابسة الفستان قال ان انت العروسة *نغم اتكسفت ووشها احمر وبصت فى الأرض*
احمد: معلش لو اتأخرنا عليكى
نغم: انا قولت انتوا مشيتوا
عبير: لا اصل الأستاذ احمد كان بقاله ساعة بيظبط نفسه
احمد: انا بقول يالا بقى علشان منتأخرش ونلاقى عمر ومى سابوا القاعة وجم دلوقت
عبير: عمر يعملها
*فى القاعة*
أحمد: كويس لسة عمر مجاش، كلمنى وقال انه على وصول، هروح بقى أظبط الكاميرا علشان التصوير وكدا، وانتوا خليكوا هنا على التربيزة
*زياد جه علشان يسلم على أحمد وأحمد كلن واقف علشان هيمشى علشان يصور عمر ومى*
زياد: ازيك يا أحمد عقبالك
احمد: الله يسلمك يا زياد وعقبالك انت كمان
زياد: قريب ان شاء الله *كان بيتكلم وهو باصص لنغم* ازيك ياعبير عاملة ايه
عبير: الله يسلمك يادكتور، اخبارك ايه محدش بيشوفك يعنى
ذياد: معلش مشغول انت عارضةى، وموضوع الكورسات دا كان واخد وقت كبير، صحيح مبروك يادكتورة نغم عرفت انك جبتى امتياز فى مادة الكورس
نغم: الله يبارك فيك يادكتور *بتتكلم وهى مضايقة منه*
زياد: انت رايح فين أحمد
احمد: انا هروح علشان عمر ومى على وصول أشيك على التحضيرات واشوف الدنيا
زياد: خلاص روح انت وانا هستناك هنا علشان كنت عاوزك فى موضوع
*عمر ومى وصلوا *
احمد: ايه بقالك ساعة بتقول على وصول ، عامل فيها شخصيه مهمة
عمر: الأستاذة هى الى أخرتنى
مى: بتقول حاجة
عمر: أنا أقدر اقول
مى: نغم جات
احمد: اه كلك هناك على التربيزة أهم
مى: عقبالكوا بقى
احمد: يلا علشان التصوير
مى: انا هخليهم يدوك حتتين جاتو يا احمد بس صورنا حلو
عمر: طبعا هيصور حلو، هو انا جايبلك اى حد، دا الفوتوجرافر بتاعنا
*مى صاحبها خدوها بترقص معاهم، وأحمد وعمر تعبوا من الرقص وراحوا الإتنين مستخبين من صحابهم علشان ميرقصوش وقعدين ورا الكوشة*
عمر: يانهار اسود انا حيلى اتهد. مش قادر، متولعلى سيجارة
أحمد: الله يخربيتك، اسكت هتودينا فى داهية
عمر: اه مالحكومة هنا بقى، صحيح، هتكلم ابوها امتى بقى، والله دى بتحبك، دى مشالتش عينها من عليك، شوفت انا واخدلك بالى، يلا بقى دا الفرحة حلوة يا أحمد
أحمد: خايف خايف أوى ياعمر
*الديچى بيتكلم، العريس فين ياجماااعة، هو هرب ولا ايه ياعريس، يلا علشان تلبس الدبل*
عمر: ايه ياجدعان مفيش استراحة، يلا احسن الاقى مى هنا وتنكد عليا وانا مش قادر
عمر: انت فين يامى بقالى ساعة بدور عليكى، يعنى انت مش عاوزة تلبسى الدبل لو كدا قولى
مى: والله العظيم
عمر: والله العظيم انت قمر، بس ايه الحلاوة دى،
مى: ايه دا ماانت شايفنى من الصبح
عمر: لا بس بتحلوى، كل مابتقدمى بتحلوى عاملة زى الجبنة الحادقة
مى: الله يخربيتك يافلااااح، بقى فى واحد يقول لخطبتة يوم خطوبتهم انت زى الحبنة الحادقة، بعد اذنك متتكلمش تانى
عمر: يعنى اعمل ايه بحاول أبقى رومانسى
مى: متتكلمش
احمد: ايه بقالكوا ساعة بتتكلموا يلا علشان نلبس الدبل
*عمر لبس الدبلة لمى بس احمد ملحقش يلقك الصورة*
احمد: معلش ياعمر اقلع الدبلة تانى ومى تلبسهالك
مى: والله أبدا انا مصدقت لبسها
عمر: عنيفة أوى، خلاااص يابو حميد مش عاوز الصورة، أنا عاوزها هى *مى ضحكت وبصت فى الأرض*
*معتز جوز عبير جة الخطوبة وسلم على عمر واتصوروا *
معتز: الف مبروك ياعموره وعقبال التمام، وعقبالك بقى يابوحميد،
عمر: اه والنبى قوله، عاوزين نفرح بقى،
احمد: عقبال متفرح بحمزة وهنا، والبيبى الجاى ان شاء الله
*الخطوبة خلصت، يلا يا أحمد علشان نوصلك انت ونغم معانا، ونكمل نروح احنا*
احمد: متبجوا تباتوا، ماما مستنياكوا
معتز: مش هعرف عندى شغل الصبح ومش هعرف، وبعدين كلها اسبوع وعبير تولد ونجى نقيم عندكوا
أحمد: وقفنا هنا متدخلش الشارع واحنا هنكمل، علشان متتعبش نفسك وتلف، والعيال اصلا فاصلين ومش قادرين
معتز: فيه ايه يابوحميد هبقى ألف تانى وعلشان نغم بردو نوقفها عند البيت
نغم: لا عادى دول خطوتين
*معتز وقفهم. بالعربية عند أول الشارع *
احمد: ماشى ياعم معتز الف سلامة
نغم: شكرا يابشمهندس،
*معتز مشى بالعربية، واحمد ونغم كملوا مشى ووصلوا عند باب العمارة*
نغم: ايه دا انت هتفضل واقف مش هتطلع
احمد: اطلعى انت بس، وأول ماتطلعى شاورلى من البلكونة،
نغم: ياعم هو انا صغيرة اطلع انت بس، يعنى هتفضل واقف فى الشارع كدا
أحمد: معلش ريحينى واطلعى اعملى الى قولتلك عليه
*نغم طلعت واول مطلعت راحت على البلكونة وشاورلت لأحمد، أحمد طالع على السلالم بيغنى ومبسوط، ودخل أوضتة وفتح الموب بيكلم عمر*
أحمد: انا مبسوووط أوى يا عمر، وخدت قرار انى هكلم أبوها بكرة خلااااص
عمر: ايوة بقى هو دا الكلام، ، وبعدين ذياد ماله كان لازق فى التربيذه بتاعتكوا كدا ليه
احمد: اه صحيح فكرتنى، دا قالى انه عاوزنى فى موضوع
عمر: موضوع ايه دا كمان
احمد: مش عارف اهم حاجه بكرة انى هكلم ابو نغم خلاااص خدت القرار
عمر: احسن قرار، ومبروووووك
احمد: الله يبارك قيك ياعمورة وعقبال تمامك انت ومى، صحيح ايه حاسس باايه بعد ماتكلبشت ياحلو
عمر: مش عارف بس فرحان، فرحان انى خلاااص هتجوز مى، رغم انى مبحبش المسؤلية، بس أعمل ايه بحب مى
احمد: وهى كمان بتحبك، وانت عمرك ماهتلاقى حد يحبك زيها
عمر: ماانا عارف، لو لفيت الدنيا مش هلاقى زى مى، اكتر حد فاهمنى وبحسها شبهى، ومقدرش اعدى اليوم من غير ماارخم عليها، انا اصلا بحسها بنتى الى مسؤلة منى، ومبحبش اشوفها زعلانة، وعمرى محبيت غيرها، بس هى الى عندها كلاب فى دمغها بتهوهو ومصمه انى بحب غيرها، وانا بحب أعاندها أوى
احمد: ربنا يهديك ياعمر ويجمع بينكوا على خير
عمر: يلا سلام بقى علشان هموت وانام، اليوم كان طويل اوى
احمد: ماشى ياعم سلااام
* أحمد قعد على مكتبة، ومسك الورقة والقلم ويكتب جوااب*
" مش عارف هكتب ايه، بس أنا فرحان أوى وعاوزة أغنى وأملى الدنيا فرح، هكلم أبوكى بكرة *كتب التاريخ* ودا هيكون أهم تاريخ فى حياتى، كل الى عاوزك تعرفيها، انى بحبك وانك سبب سعادتى، وعاوزك دايما مبسوطة، واه هحبلك العروسة اللعبة وانا جاى ماانا عارف انك لسة بتحبى العرايس، نسيت أقولك انى جبتلك عرايس كتير، فى كل عيد تقريبا كنت بنزل انا وعمر نجيب عروسة، نفسى تكونى فاكرة طفولتتا، انا هنام علشان أجيلك. بكرة هنام ومستنى بكرة يجى دلوقت، *خلص ومضى إسمة، وقفل الجواب وشاله جنب الجواب التانى فى درج المكتب *
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية اسميتها نغم) اسم الرواية