رواية اسميتها نغم بقلم نهي الحفناوي
رواية اسميتها نغم الفصل الثالث عشر 13
سها وهى زعلانة اه*
روان: طب قالك ايه
نغم: قالى كويس وقالى انى اخته وأكيد مش هيضرنى، دا انا حسيت انه هيروح يجيبه ويقرأ الفاتحة، مش قولتلك مبيحبنيش
روان:أنا حاسة ان فى حاجة مش واضحة، مستحيل أحمد ميكونش بيحبك
نغم: خلاص بقى ياروان كفاية كفاية أصدق نفسى بوهم، كفاية وجع قلب لحد كدا *عيطتت*
روان: طب متعيطش هو الى خسران *حضنتها*
نغم: هو أكيد شايف انه مستاهلوش وانه فوتجرافر وكدا وانا بالنسباله رخمة صح ياروان انا رخمة
روان: متقوليش كدا يا نغم هو اصلا ميستهلكيش خليه كدا بدماغه الى هتوديه فى داهية
نغم: اناهقول لبابا انى موافقة على زياد
روان: متعمليش حاحة وانت زعلانة علشان مترجعيش تندمى يانغم انت هتوافقى على زياد علشان تضايقى أحمد بس فى الحقيقة انت هضيقى نفسك وانت الى هتتحملى كل الوجع دا
نغم: مش عارفة أعمل ايه مخنوقة وعاوزة أعيط وعاوزة اروح اقوله ليه، عاوزة اعرف انا عملت ايه، لما هو مش بيحبنى ليه كان بيهتم بيا ليه خلانى أحبه بدل هو مش بيحبنى، اقولك حاجة ياروان، هو مش غلطان انا الى غلطانة علشان أنا الى فسرت مشاعره غلط، بس أنا مستاهلش كل وجع القلب دا
روان: مش عارفة اقولك ايه يانغم بس معلش بكرة تنسى ولا كأن حاجة حصلت
نغم: خايفة مقدرش أنساه، أصل قوليلى إزاى بعد كل الحب دا أنساه، أحمد ميتنسيش، ياريت الحب كلن بيتطلب كنت هروح أطلبه منه، بس دى حاجة مبتطلبش دى حاجة بتتحس بس *بتتكلم بحزن وهى بتعيط*
*روان ماسكة إيدها وطلعتلها منديل وبتمسح دموعها* نغم: أنا ماشية
روان: هتمشى إزاى وانت كدا، وبعدين لسه فاضل محاضرات
نغم: مش هقدر احضر، احضرى انت وانا هبقى أكلمك أخد منك الى انت خدتية
روان: طب هجى اوصلك
نغم: أرجوكى يا روان أنا عاوزة أمشى لوحدى، ومتخافيش هبقى كويسة
*روان روحت وفكرت انها تبعت لأحمد على الفيس تكلمه*
روان: طب هكلمه اقوله ايه، طب هيقول ايه، بس انالازم اشوفه اذا كان بيحب روان ولا لا، مش يمكن يكون بيحبها انا هكلمه وخلاص*بتكلم نفسها، جابت الصفحة وكتبت إزيك يا أستاذ أحمد كنت عاوزة حضرتك فى موضوع، ومترددة تبعت فضلت شويه كدا وبعدين بعتت، ومستنية الرد*
احمد: الله يسلمك مين حضرتك، وموضوع ايه، أنا أعرفك
روان: أنا صاحبت نغم الى كنت معاها لو حضرتك فاكرنى
*احمد أول ماشاف الرسالة اتخض وقلبة بيدق وخايف على نغم يكون حصل حاجة*
احمد: اه افتكرت، موضوع ايه نغم كويسة
روان: هى كويسة، بس كنت عاوز من حضرتك ليه عملت كدا
احمد: مش فاهم ممكن حضرتك توضحى أكتر
روان: ليه قولتلها انها بالنسبالك زى اختك، بس الحقيقة انا شايفة غير كدا خالص
أحمد: اناماليش دعوة انت شايفة ايه وبعدين انا لو بحب هخبى ليه، انا قولتلها انها زى أختى عبير، فى ايه مش فاهم
روان: بس نغم بتحبك يا أستاذ أحمد
*اول مالرسالة وصلت وشافها فرح وبعدين زعل تانى لما افتكر كلام أبوها*
أحمد: لا مش حب صدقينى هو ممكن يكون اعجاب بس علشان متعرفش غيرى وكدا وانا عرفت ان زياد متقدملها هو شاب كويس
روان: بس هى مبتحبش زياد هى بتحبك زى ماانت بتحبها انا متأكدة
احمد: قولتلك لا انا اصلا كنت بحب واحدة بس محصلش نصيب وهى اتخطبت وانا قولت لنغم كدا
روان: اهدى انا مقصدش حاجة
أحمد: انا هادى حضرتك سألتى وأنا جاوبت، ويارب تكونى أتأكدتى
روان: كنت عاوزة أطلب من حضرتك طلب
احمد: اتفضلى
روان: مش عاوزة نغم تعرف حاجة عن انى كلمت حضرتك، علشان هى متعرفش انى هكلمك
احمد: تمام،*وقفل وقعد يفكر ومضايق*
روان: دا انت رخم ياشيخ فى حد يكلم حد كدا*بتكلم نفسها*
"فى بيت أحمد*
احمد: ماما انا نازل الكافيةشوية عاوزة حاجة
ليلى: لا يا حبيبى تسلم
*أحمد مشى وعبير مستغربة*
عبير: هو أحمد ماله ياماما حساه زعلان كدا مش زى الأول
ليلى: وانا كمان بس مش عارفة ماله، هو اكيد فى حاجة بس احنا مش عرفينها
*فى الكافية*
احمد: معاك سيجارة ياعمر
عمر: العلبة عندك على التربيزة، وانا قربت أخلص الجَيم دا *عمر بيلعب بلايستيشن وأحمد راح يشرب سيجارة وقعد على التربيزة*
*أحمد بيشرب السيجارة وسرحان*
عمر: ايه احمد سرحان فى ايه بقالى ساعة بنده عليك مالك *شد الكرسى وقعد قصادة على التربيزة*
احمد: روان صاحبت نغم كلمتنى وقالتلى ان نغم بتحبنى
همر: طب كويس مش قولتلك انها بتحبك، وانت قولت ايه
احمد: انفعلت وقولتلهالا *حكاله الى حصل*
عمر: ليه كدا يا احمد
احمد: كنت عاوزنى اعمل ايه
عمر: كنت قولها الحقيقة وهى اكيد هتعرف تساعدنا ازاى
احمد: كانت هتروح تقول لنغم، اناعارف انها دلوقت شيفانى واطى، بس احسن متشوفنى كويس وأصعب عليها وتروح لنغم والموضوع هيبقى صعب وبعدين انا وعدت أبوها ومستحيل أرجع فى وعدى
*مى بعتت لعمر رسالة، وعمر اول ماشافها قال مستحيل بصوت عالى*
احمد: فى ايه مالك
عمر: مفيش مفيش*بيتكلم وهو متوتر*
احمد: فى ايه ياعمر اخلص
عمر: مى بتقولى ان نغم بعتتلها وقالتلها ان هى وزياد هيقرئوا الفاتحة وباباها بيسال عليه دلوقت وعلى أخر الأسبوع هيقرئوا الفاتحة
احمد: مبروك، انت زعلان ليه ياعمر ما دا المتوقع، ولا انت كنت فاكر انى هخطبها، وبعدين عادى انا اصلا متعود، هو انا من امتى حبيت حاجة وخدتها سلام انا ماشى
عمر: طب انا هجى معاك
احمد: انا عاوز اكون لوحدى هتمشى شوية وبعدين هروح متخافش ياعمر مش هرمى نفسى فى النيل متخافش انا هتمشى بس *بيكلم وهو زعلام وعينه مدمعة*
*طلع من الكافية لبس الظنط على دماغة وحط إيده فى السيوتشيرت ونزل الظنط على عينه وقعد يتمشى وهو بيعيط، والجو ببمطر وهو ماشى *
_انت يابنى تعالى هنا اركن لحد مالحو يبطل * أحمد ماشى ومش سامع حد*
_هو الولد دا أهبل ماشى كدا فى المطر ومش راضى يركن *واحد فى الشارع بيكلم واحد صاحبه على احمد علشان مستغربين ازاى ماشى فى المطر كدا *
*بيمشى وبعدين اتزحلق ووقع قعد يعيط جااامد ويقول ليه يااارب ليه ليه اااااااه، بيزعق بصوت عالى
وبعدين فى ايد اتمدت علشان تقومه بيرفع عينه لقاه عمر، مهو مكنش ينفع أسيبك لوحدك
شد ايده وقعدوا فى الاستراحة الى فى الشارع*
احمد: انت كنت بترقبنى
عمر: خفت عليك
احمد: اناهسافر
عمر: طب وانا
احمد: كمل حياتك وخلص الى فاضلك فى الكلية واتجوز مى وعيش بقى وسيبك منى
عمر: انت بتهرب ليه، واجه الى انت عملته، انت قررت متحبهاش يبقى تقعد وتشوف انما تهرب ليه، اول مرة اعرف انك جبان كدا
احمد: مش هقدر اشوفها مع حد تانى
عمر: انت الى اختارته
احمد: كنت عاوزنى أعمل ايه اقولها وحش
عمر: كنت عاوزك تقولها الحقيقة وهى تختار
احمد: مكنش ينفع مكنش ينفع صدقنى ياعمر مكنش ينفع*بيعيط*
عمر: بطل بقى دور الضحية الى انت عايشة دا، من امتى وانت كدا، ليه سمعت كلام ابوها، ليه متثبتلوش عكس كلامة، وتخلص السنة الى فاضلة وتفتح مشروعك وتنجح، انت الى قررت تنسحب، انا مش صعبان عليا غير الغلبانة الى انت كسرت قلبها وفهمتها انك مبتحبهاش وانت هتموت أهو علشان بس عرفت انها ممكن توافق على زياد *
أحمد: انت مش فاهم حاجه
عمر: ياريت تفهمنى
احمد: نغم مصلحتها مع زياد، انا مليش مستقبل وفاشل وهى تستاهل حد أحسن منى
عمر: انت مقتنع بالى بتقوله
احمد: دى الحقيقة
عمر: يلا الجو بطل مطر وعندك فى البيت قلقانين عليك اتصلوا عليا قافل موبايلك ليه
احمد: مقفلتوش هو اتكسر
عمر: اومال كنت فاتح نت منين
احمد: من على اللاب، اتكسر بعد ماكلمت نغم وزعلتها لما حدفته ماانا قايلك
عمر:انا هكلم نغم اقولها الحقيقة
احمد: سعتها يبقى اعرف ان ملكش صاحب اسمه احمد وانا هتصرف واقولها انك فهمت الموضوع غلك وان دا سوء تفاهم، بس هيبقى خسرنا بعض، وانت مترضاش بكدا انا عارف
عمر: مش قادر أشوفك كدا ومعملش حاجة،
احمد: متخافش عليا انا هبقى كويس، بس خليكى جنبى
عمر: أنا طول عمرى جنبك وعمرى ماهسيبك، ومش عاوزك انت كمان تسبنى
احمد: هو فى حد يقدر يسيب أخوه دا ماليش غيرك هو فى فاهمنى ولا بيحبنى زيك، انا معنديش اخ بس ربنا عوضنى بيك ياعمر*حضنه*
عمر: ايه ياعم انت هتخلينى أعيط ولا إيه يلا علشان أنا بتأثر ودا غلط على صحتى ويلا بقى علشان اوصلك علشان اهلك قربوا يجيبوا عربية وبندهوا عليك فى الميكرفون
*عمر وصل أحمد وروح هو*
ليلى: كدا يا احمد تقلقنا عليك وبعدين موبايلك مقفول ليه*
احمد:انا أسف ياماما معلش، موبايلى باظ على ماابقى اجيب واحد،
ليلى: لما الجو مطر قلقنا عليك وقولنا فى حاجة وانت مبتردش على موبايلك
احمد: أنا كويس داخل انام عاوزة حاجه
ليلى: انت مش هتتعشى
احمد: لا ماليش نفس بالهنا والشفا
*أحمد دخل الأوضة وجاب الصور بتاعته هو ونغم وقعد يتفرج عليها ويعيط، وطلع القلم والورقة وقعد يكتبلهاجواب*
"مش عارف اقولك ايه، بس مش كل حاجة الواحد بيحبها بياخدها وانت اكتر حاجه كان نفسى أخدها، بس طول ماانت سعيدة مش مهم أنا، هما بيقولوا ان سعادتك هتكون بعيد عنى، وعلشانك أنا مستعد أعمل أى حاجه المهم تكونى سعيدة وفرحانة، معاملتى الوحشة معاكى مش علشان مش بحبك او علشان متكبر عليكى زى ماانت فاكرة، عارف انك دلوقت بتقولى عليا مغرور وشايف نفسه والبنات بتجرى ورايا فوتجرافر شاطر وحلو وهبصلك على ايه بس صدقينى محدش عرف ياخد قلبى غيرك ومحدش هيقدر ياخد مكانك، مش عارف انا ليه بكتب كل دا، وأنا متأكد انك مش هتقرئى، بس أهو اى حاجة تريح قلبى الى اتكسر دا، قلبى الى عمره ماشاف غيرك وكان مستى الحظة الى هيقولك فيها كل دا، بس واضح كدا انه مكتوبلى الحزن دايما، مش عارف أعملك حاحة غير انى اكون دايما فى ضهرك واحميكى ومش هبطل أبدا أدعيلك،" *وقفل الورقة وحطاها مع الجوابات التانية والصور وبص للكورة الى هى كانت جيبهاله ومسكها وعيط وبعدين حطها مكانها وطلع البلكونة بيشرب سجاير*
*نغم طالعة شافت أحمد بيشرب سجاير، واول ماشافها شاورلها ودخل بسرعة، ونغم اتعصبت وفضلت تنفخ، وبعدين دخلت أوضتها بتعيط وبتكلم نفسها*
_انت مستحيل تكون أحمد الى كان معايا وانا صغيرة، مستحيل، ليه بتعمل فيا كدا، انا عملتلك ايه علشان متحبنيش ليه
كل متشوفنى تهرب وليه بتشرب سجاير، وليه بتعاملنى كدا، خلاص عرفت انك مبتحبنيش، بطل بقى توجع فى قلبى بأفعالك، ياترى مين دى الى انت بتحبها أكيد أجمل منى ولا فيها ايه، نفسى أعرفها، أعرف مين الى قدرت تاخد الشخص الى حبيته واستنيت انى اكون معاه، بس ليه سابته، احمد طيب وميتسابش صعبان عليا، ليه هى توجع قلب احمد وتسيبه، انا مش هزعل بس أهم حاطة يكون مبسوط، بس ليه سابته لو أعرفها كنت روحت كلمتها *مسكت العروسة الى أحمد كان جيبهالها ونامت على السرير وفضلت تعيط لحد منامت*
*فى الجامعة*
روان: ايه يانغم قعدة سرحانة كدا ليه
نغم: مفيش، هو الدكتور هيجى امتى
روان: اتكلم دلوقت وقال انه هيتأخر ساعة
نغم: ماشى
روان: ايه مالك
نغم: مفيش بابا النهاردة هيكلمنى علشان ياخد رأى فى ذياد
روان: وانت هتقوليله ايه
نغم: مش عارفة انت رأيك ايه
روان: متجيش على نفسك وتعملى حاحة غصب عنك
انا معرفش افيدك، زياد كويس ومستقبله مضمون وهو الى الى قال عليكى انما احمد محدش عارف
حاجة شخص غريب
نغم: هو ممكن يكون بيحبنى بس فى حاجه منعاه ياروان مش انت قولتلى كدا انا حاسة ان كدا صح
روان: يا نغم فوقى بقى مش هو خلاص قالك انه بيحب غيرك
نغم: ايه الى خلاكى تقولى كدا فى حاجة حصلت
*روان سكتت واتوترت*: لا مفيش حاجة حصلت وفوقى بقى
نغم: بالله عليكى قولى ايه الى حصل علشان خاطرى
*نغم عيطتت، وروان حكتلها الى حصل*
روان: ارتاحتى بقى، سيبك منه وفوقى لمستقبلك
نغم: انا ماشية *اضايقت جامد ومشيت*
*فى بيت نغم*
عاطف: اومال فين نغم.
هدى: جات من الجامعة دخلت أوضتها وشكلها نايمة
عاطف: طب اندهلها علشان تتغدى
* نغم طلعت من الأوضة وقعدت على تربيذة السفرة بتاكل واتكلمت بدون مقدمات وقالت: بابا انا فكرت وموافقة على زياد
*هدى سابت المعلقة من إيدها واتصدمت، وعاطف كمان وقالها فكرتى
نغم: أيوة يابابا وحضرتك ممكن تجيبة أخر الأسبوع نقعد مع بعض ولو كدا نوافق على طول، بس الجواز هيكون بعد أما أخلص خالص
عاطف: أنا قولتله كدا وهو موافق يستناكى
*هدى مامت نغم اضايقت وسابت الأكل وقامت*
*فى بيت عمر*
ماهر والد عمر: ايه ياعمر مالك كدا، أبو مى كلمنى وبيقول انك مبقتش تروح هناك، انت متخانق مع مى ولا ايه، وكان بيكلمنى علشان يحدد ميعاد الفرح، خلاص مبقاش ليك غير سنة واحدة وقريت تخلص اهى
عمر: معلش يابابا الفترة دى مشغول شوية
ماهر: بس مينفعش يابنى، مش عىشان مى بتحبك تعمل فيها كدا، اسأل عليها وخد بالك منها
عمر: حاضر يابابا والىه أنا عارف انى مأثر معاها الفترةدى بس خلاص هصلحها
ماهر: ماشى ياعمر ربنا يهديك.، وأحمد عامل ايه مبقتش أشوفه يعنى
عمر: كويس يابابا، ادعيله معاك،
ماهر: ربنا يهديكوا ياعمر ويوفقكوا
*فى بيت أحمد.*
"أحمد واقف فى البلكونة ولقى زياد طالع بيت نغم ومعاه ورد، اضااايق وقفل البلكونة ودخل
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية اسميتها نغم) اسم الرواية