رواية حور وزين بقلم رقية حمدي
رواية حور وزين الفصل الثاني 2
زين: حور متستفزنيش وتخليني اعند و اعمل حجات هندم عليها انا جوزك وليا حق عليكى بلاش تخلينى اعند واخده منك غصب عنك
حور اكتفت انها تعيط بس
زين شدها لحضنوا لقاها بتحضنه جامد ودفنت وشها فيه
حور بصوت مبحوح: متعاملنيش كده انا م....
زين: هشششششش كفاية عياط نامى يلا
حور حاولت تخرج من حضن زين
زين: اى رايحه فين؟
حور وهى لسة بتعبط: سيبنى علشان انام
زين: لا هتنامى فى حضنى
حور حاولت تبطل عياط مقدرتش فضلت تعيط لحد ما نفسها اتقطع وجالها ازمه
زين بإستغراب: اى يا حور بتعملى كده ليه
زين بيرفع وشها لقا وشها اصفر وشفايفها بيضة ومش قادره تتنفس
زين بخضه: اى ده انتى عامله كده ليه انتى كويسة
حور بتحاول تتكلم: ن ن...نفسى بيروح ل...لما بعيط مش قا..قادره اتنفس
زين بتوتر: طيب اعمل اى ، اهدى براحه براحه اهدى
زين راح قرب من شفايفها وفضل يبوسها يمكن تهدى شوية وفعلا نجح انه يهديها شوية
حور بتزق زين بعيد عنها: ابعد عندى انت بتعمل اى وأساسا كده هتخنق اكتر
زين بحنية: اعمل اى يعنى كنتى هتموتى منى مش عارف اهديكى ازاى قولت ابوسك يمكن تهدى
حور بكسوف من زين: متعملش كده تانى
زين: نامى بقا يلا الناس جايه الصبح بدرى
اخيرا حور نامت وزين كمان نام
*تانى يوم الصبح
حور صحيت على صوت جرس الباب والزغاريط بتاعت نورا ام زين ونورهان
حور فى سرها: يانهار أبيض اى الى انا لبساه ده مينفعش اخرج كده كده هيعرفوا
حور قامت ولبست قميص نوم قصير وعليه روب علشان تعرف تطلع ليهم كل ده وزين فى سابع نومه
لما حور فتحت الباب
نورا (ام زين): لولولولولولى الف مبروك يا حور يا بنتى شكلى صحتكوا
حور بتحاول متبينش انها زعلانه: الله يبارك فى حضرتك يا طنط ، ولا يهم حضرتك ابيه زين لسة نايم اصلا
ام زين: ابيه اى بقا خلاص ده بقا جوزك
حور بابتسامة مزيفة: لسة متعوتش بقا
نورهان بسعاده: الف مبروك يا قلبى
حور: الله يبارك فيكى يا نورى
نورهان همست لحور: حور انتوا تمام ولا اى شكلك مش كويسة خالص عينك شكلها وارمه من العياط
حور بكدب: انا خالص انا زى الفل وابيه زين كويس خالص
نورهان بشك: مش مصدقاكى بس ماشى
حور: انا هدخل اصحى ابيه زين ثوانى وجيه
نورهان: ابنك شكلوا عك الدنيا على الأخر حور مش طبيعية وعنيها وارمه من العياط مش منظر عروسة ابدا كله من بابا
ام زين: انا بردو حاسه بكده ، اعمل اى يعنى انتى عارفة ابوكى لما بيقفل دماغه اهو ضيع ابنه وبنت صاحب عمره بسبب عندة ودماغه الناشفة
نورهان: خلاص يماما احسن يسمعوا
*فى اوضة زين وحور
حور فى سرها: متعيطيش متعيطيش
هيخدوا بالهم هتجيبى لزين مشاكل اصبرى اصبرى هو هيطلقك كمان كام يوم وخلاص الموضوع يخلص
حور راحت تصحى زين
حور بصوت مكتوم من العياط: ابيه زين.... ابيه زين
زين بنعاس: اى يا حور فى حاجه...اى ده انتى بتعيطى انتى كويسة
حور: قوم مامتك ونورهان بره...مفيش حاجه عينى اطرفت
زين : هقوم اهو ، ونبى!!! انتى هتضحكى عليا
حور: لا خالص اطلعلهم بس ، اى ده انت هتطلعلهم كده
زين: اه اى المشكله
حور: لا طبعا مينفعش انت عريس ودى صبحيتك واضحك كده ابتسم
زين: انتى كويسة؟؟؟
حور: انا كويسة جدا
زين جى يقرب من حور
حور: لا لا متقربش منى
زين: مش فاهم فى اى ، انا طالع بس هنتكلم
حور: ان شاء الله
غير زين هدومه وطلع ليهم بره
*فى الصاله
زين بأبتسامه مصتنعه: ازيك يا
ماما
ام زين: انا الحمد لله يا ابنى الف مبروك يا حبيبى
زين: الله يبارك فى حضرتك
نورهان: مبروك يا زوزو
زين بغرور مصتنع: اى زوزو دى هو انا ابنك ده انا صاحب شريكات العربى يا قطه
نورهان بتريقة: اخاف يعنى
تقاطعهم نورا بقلق: زين انتوا كويسين؟ حور كويسة؟
زين: ل....
قاطعت حور زين بسرعه وقالت: احنا كويسين اوى والله يا جماعه فى اى ، اى القلق ده بس
ام زين: ربنا يهدى سركوا يا بنتى
حور: هروح اجبلكوا حاجه تشربوها ، ابيه زين تعالى بس عيزاك تجبلى حاجه من جوه
زين: ثوانى وجى
*فى المطبخ
حور: ابيه زين ونبى متقول حاجه متبوظش الدنيا
زين: لا انا هقول الحقيقة انتى هتموتى من كسره قلبك الى بسببى وانا مش قادر اساعدك
حور: لا متقولش حاجه علشان خاطرى ، ملكش دعوه بقلبى ولا اى الى حصله سيبه فى حاله ، المهم احنا هنتعامل عادى خالص مش هنبين حاجه لحد ما هنشوف هنطلق امتى
زين بعصبية: طلاق وزفت انا غلطان انى قلتلك والله لو جبتى السيره دى تانى هتشوفى الى هيحصلك
حور بتحاول تتحكم فى نفسها انها متعيطش قدامه
حور: حاضر بس متقولش حاجه زى ما اتفقنا
*فى الصاله
نورهان: هتسافروا امتى شهر العسل يا زين؟
زين: احتمال نأجل شوية لأنهم كلمونى فى الشركه ومحتاجنى وحور عايزه ترجع الكلية
نورهان: خلاص لما تقرروا عرفنى علشان احمد يحجزلكوا مكان حلو وهادى
زين: ان شاء الله يا حبيبتى
نورا: قومى يا نورهان شوفى حور لو عايزه مساعدة
نورهان قامت تشوف حور واتصدمت اول ما دخلت المطبخ
نورهان بصويت: زييييييين الحقنى يا زييين بسرعه حور واقعه على الأرض ومش عارفة تتنفس
جرى زين وهو ونورا يشوفوا فى اى
نورا: يا لهوى يا زين البت مالها
زين اخدها فى حضنه: حور... حور اهدى انا زين اهدى
حور بصوت مكتوم من قله النفس: اب... ابعد عنى نور..نورهان
نورا بقلق: شييلها يا زين من الأرض وديها الأوضة
*فى الاوضة
حور: نو...نورهان
نورهان: اهدى يا حبيبتى انا معاكى اهو اهدى
حور هديت شوية وعرفت تتنفس طبيعى
نورا بحنان ام: مالك يا قلب امك فيكى اى
حور: انا كويسة يا طنط دى ازمه بتجيلى كل فتره عادى
نورهان: لازم تكشفى يا حبيبتى لازم نطمن ابقى خودها لدكتور يا زين
نورا: يلا يا نورهان احنا اتأخرنا ولازم نسيب حور ترتاح شوية
زين: خليكوا شوية يا ماما
حور: لا يا طنط ملحقتش اقعد معاكوا
نورا: مره تانية بقا ، خلى بالكوا من بعض
زين بيوصل نورا ونورهان للباب
نورا: خد بالك من مراتك يا زين
بعد ما مشيوا راح زين لحور
فى الأوضة
زين قعد جمب حور وقرب منها وشدها لحضنه
راحت حور قعد على رجل زين ودفنت وشها فى رقبته
زين: ح...
حور: هششششش سبنى اشم ريحتك براحتى
زين بإستغراب: ريحتى!!!
حور: بلاش كلام دلوقتى هفهمك بعدين
حور فضلت سابته كده تقريبا ربع ساعه
زين بيهمس: انتى نمتى
حور بهدوء: لا
زين: انتى كويسة بقالك ربع ساعه من غير ولا حركة
حور بعياط: انا اسفة... اسفة والله انا بعاملك وحش اوى انت متستاهلش منى كدة ملكش زمب انك محبتنيش
زين: انتى متستهليش منى كل ده انا هفضل طول عمرى شايل ذمب كسره قلبك دى
حور: لا متشيلش ذمب انت اجمل من انك تشيل ذمب حد انا كويسة و مش هجبرك تحبنى ولا تتقبل فكره انى مراتك انا عيزاك تعيش حياتك عادى خالص ولا كإنى موجوده وعيزاك...
فى اللحظة دى حور مقدرتش تمسك نفسها من العياط وزين مصدوم من كلامها وفهم من كلامها انها بتحبه
حور بتحاول تهدى: عيزاك....
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية حور وزين) اسم الرواية