رواية دكاتره مجانين الفصل الثالث
رواية دكاتره مجانين الفصل الثالث
دكاتره مجانين: الجزء 3
ملك بعصبيه: ولله ما هسكت
كلهم فى صوت واحد: فى ايه
ملك حكت اللى حصل من احمد
عند الشباب
احمد كان داخل من البلكونه وهو بيضحك
كريم: بتضحك على ايه
احمد حكه لكريم اللى حصل
كريم: يخرب بيت عقلك ايه اللى انت عملتو ده
احمد: احسن مش هى بتبصلى بقرف النهارده
كريم: يعم فكك دول شويه بنات سيبك منهم
احمد: يعم اقعد بقى هو انت هتعمل زى محمد
محمد جه من ورا: عملك ايه محمد ياسى احمد
احمد: عملى كل خير ولله بحبه اوى الراجل ده
محمد: اممم وهو كمان بيحبك بس بعد كده ابقى لم نفسك وقدامى يلا على المذاكره
احمد: هو انا ليه حاسس انى بتكلم مع ابويا
محمد بزعيق: قدامى من غير كلام
احمد بخوف: حاضر يا بابا
عند البنات كانو بيفكرو يكلو ايه وبعد شويه كلو ونامو والشباب كانو سهرانين ومحمد كان كل شوايه يسيب المذاكره ويفكر في مريم وطريقه كلامها وعصبيتها الطفوليه دى ويضحك
مالك: بضتحك على ايه
محمد بيتكلم مع مالك وفى كل حاجه فى حياته لأن تفكير مالك زى تفكير محمد وبعد كده حكاله وهو بيضحك على ايه
مالك: انت حبتها
محمد: لا ياعم مش لدرجادى
مالك: ما انت مش شايف اللمعه اللى فى عينيك وانت بتتكلم عنها
محمد: بصراحه مش عارف انا حولت افتح معها كلام النهارده بس هى رفضت
مالك: هتجى يوم وتكلمك متخفش
محمد بضحك: معتقتش دى باين عليها دماغها نشفه اوى
مالك: ده مش باين ده اكيد 😅
عند البنات مريم حلمت بمحمد من غير ما تفكر فيه وصحت وهى مكشره لقت عنود صاحيه بتذاكر
عنود: عايزه حاجه يا مريم
مريم: لا مش عايزه يا قلبى انتى ايه اللى مصحيكى لحد دلوقتى
عنود: معرفتش انام قلت اذكر وانتى ايه اللى صحاكى
مريم: أصل حلمت بزفت
عنود بستغراب: زفت مين معلش
مريم: اللى وقفنى امبارح
عنود: اه تلقيقى كنتى بتفكرى فيه
مريم: ولا كان على بالى اصلا
عنود: يبقى كده هو اللى كان بيفكر فيكى لانى قرأت في علم النفس عندما تحلم بشخص بدون أن تفكر به يكون هذا الشخص يفكر بك وعلم النفس كله حقايق
مريم بستغراب: وهو يفكر فيا ليه
عنود: بصراحه كله ملاحظ نظراته ليكى وده غير لما حاول يفتح معاكى كلام باين اوى انو معجب
مريم: معجب ايه يا ستى لا يلا بس قومى وسيبى المذاكره عشان ورانا كليه بكره
وفعلا قامو ونامو وصحيو بدرى كلهم
مريم: عجايب يا ولاد انتو صاحين لوحدكم
ملك: احنا فى زمن المعجزات
اسراء: صح عندك حق
مريم: طب قومى يختى منك ليها عشان تجهزو
عند الشباب وطبعا عبدالله زى كل يوم لازم يعمل مقلب ضلم الأوضه خالص ولبس حاجه سوده ولبس وش مرعب وبهمس جنب ودان محمد: مش هرحمك هفضل طول العمر معاك هوريك ايام سوده
محمد صحى على صوت الهمس وبص لقه وش مرعب وعبدالله صرخ فى وشه بشكل مرعب ومحمد بقى يصرخ وكله صحى على صوته ولما شوفو عبدالله كده كلهم بقو يصرخو
احمد: يماااااااااا عفريت انسرف بحق الله كل اعوذ برب الفلق
عبدالله خلاص كان كده جاب آخرو مش قادر يكتم ضحكتو اكتر من كده ووقع على الأرض من كتر الضحك وكلهم هجمو عليه وبقو يضربو فيه
عبدالله: استنو بس عايز افهم حاجه احمد جى يقولى كل اعوذ برب الفلق يبنى هو لو عرفيت فعلا هو جى يحسدك 😂
احمد وهو بيهرش فى شعره: مش عارف بقى هو اللى جه على لسانى قلته
محمد: وانت هتبطل التفها دى امتا
عبدالله: لما انزل تربتى أن شأ
محمد: بعد الشر عليك مع انك رخم يلا أجهزو
وبعد شويه البنات والشباب جهزو وزى المره اللى فاتت ركبو نفس الميكروباص احمد اول ما شاف ملك بصوت عالى: صباح منيل بستين نيله
ملك بصت بقرف ومحمد لما شاف مريم كان مبسوط وكذالك عبدالله لما شاف اسراء ومالك لما شاف عنود حس أن الدنيا وقفت خالص ومبقاش شايف غيرها وافتكر أول مره شافها فيها لما كانو الاتنين بصين لبعض ومحدش فيهم اتحرك
وبعد شويه وصلو الكليه واول ما دخلو ملك راحت كلمت احمد
ملك بعصبيه: انت يا كابتن
احمد: بتكلمينى انا
ملك: مل بكلم امى ايوه انت
احمد: افندم نعم عايزه ايه
ملك: اظن انت عارف انت عملت ايه كويس
احمد: اااااه قصدك على امبارح عاااادى كنت بلعب
ملك بعصبيه: بتلعب ده انت عيل مستفز
وضربتو برجليها ووقعو على الأرض
احمد: اااااه يا بنت المفتريه كل ده عشان حدفت طوب مل لو حدفت اربجى كنتى عملتى ايه تعالى خد بأيدى يبنى
كريم بضحك: تعالى يا حج مين عمل فيك كده يبا
احمد: البت اللى حدفت عليها طوب امبارح
كريم: ااااه احسن عشان تحرم بعد كده
وبعد كده دخلو المحاضره وبصدفه العشره كانو فى نفس الدكه وكانت مريم جنب محمد ومحمد كان مبسوط بصراحه ومريم زى العاده كانت مش مهتامه وعادى
محمد: احم ممكن سؤال
مريم بجديه: ركز فى المحاضره يا كابتن
محمد سكت وفى نفسو: هى مالها البت دى جديه اوى كده ليه
وبعد كده خلصو المحاضره ومريم كانت بتمد عشان عارفه ان محمد هيوقفها بس محمد جرى وراها
محمد: مريم ممكن ثانيه
مريم: يانعم
محمد: انتى ليه مش عايزه تتكلمى معيا
مريم: عشان انا مليش علاقه بشباب
محمد: وانا مش عايز حاجه غير أننا تكون صحاب بس
مريم: افهم من كلامك ده ايه
محمد: نكون اصحاب مش اكتر
مريم ابتسمت: ماشى
محمد فى نفسو: ضحكت يعنى قلبها حن 😅
محمد: اكيد انتى متعرفيش أسمى انا اسمى محمد
مريم: عاشت الاسامى يا محمد عن اذنك بس عشان صحابى مستانينى
محمد بلهفه: هشوفك تانى
مريم ابتسمت: اكيد ما احنا بقينا صحاب
وبعد كده مشيت ومحمد كان هيطير من الفرحه ومالك بصدفه خبط فى عنود والكتب وقعت منها
مالك: انا اسف جدا
وجبلها الكتب
عنود: لا عادى ولا يهمك
مالك لما شاف عينها من قريب نسى العالم بلى فيه وبقى سرحان
عنود: هو فى حاجه يا كابتن
مالك فاق: لا مافيش حاجه واسف مره تانيه
احمد كان قاصد راح خبط ملك ووقع الاكل اللى فى أيدها
ملك بعصبيه: مش تفتح يا متخلف انت
•تابع الفصل التالي (رواية دكاتره مجانين) اضغط على اسم الرواية