رواية اسميتها نغم بقلم نهي الحفناوي
رواية اسميتها نغم الفصل السادس 6
أحمد: ألو أيوة يا عمر، انزل استنانى فى الكافيه، وانا شويه وهجيلك،، ومتنساش تجيب الكُتب معاك
عمر: تمام انا هنزل دلوقت
*فى الكافيه*
*عمر قاعد يلعب على الموب بتاعة وفى بنت جات تكلمه*
_ حضرتك عمر صاحب أحمد على الفوتجرافر
* عمر بيتكلم بصوت واطى، كدا يا أحمد مصاحب من ورايا *
_ أفندم حضرتَك بتقول حاجة
عمر: لا لا ولا حاجة، ايوة انا احمد صاحب فوتجرافر، انا على إحمد، خو أنا بقول ايه ايوة انا عمر،
_ انا مخطوبة وفرحنا كمان أسبوع
* عمر بيقول يخربيتك يا أحمد هتتجوز من ورايا*
_ هو حضرتك بتقول ايه علشان مش فاهمة حاحة،هو حضرتك باصص فى الموب ومش مركز معايا ليه *عمر بعت على جروب صحابة،ان أحمد خطب من وراهم*
عمر: ولا حاجة كملى كملى، وادى التليفون قفلته ، كملى يامرات الغالى
_ هو حضرتك تعرف خطيبى
عمر: أومال من أيام ماكان لسه بيسنن وبيطلعلة أسنان
_ بس هو مش من هنا خالص
عمر: اه اه هو قالك كدا، وقالك ايه كمان،المهم اسمك ايه بس علشان مينفعش كدا مبقاش عارف مرات أخويا
_ أنا إسمى مروة، أنا بكلم أحمد وهو مش بيرد، معرفش ليه
عمر: اه تلاقية ياعينى بيجمع حق الشبكة
_ طب انا محتجاه يصورنى فى سيشن فرحى،
عمر: لا هى صعبة دى ،بس هنحاول، هيكون عريس ويصور ازاى يا مروة
_ ايه دا هو هيتجوز
عمر: اه مش انت العروسة انت بتنسى ولا ايه
مروة: أنسى ايه بقولك يصورلى سيشن فرحى، انت بتقول ابه
عمر: يا نهار اسود، انت كان قصدك.كدا
مروة: ايوة وجيت الكافيه،عرفت من صاحبتى ان هو بيقى هنا ودا مكانه ،وهى قالتلى انه بيصور حلو،فكلمته مش راضى يرد،وعرفت انه واخد اجازة الفترة دى،فاالى بيشتغل هنا قالى انك صاحبة وبتشتغل معاه ،جيتلك علشان تتوسطلى عنده
عمر: مقولتيش كدا من الأول ليه
مروة: انا بقول لحضرتك كدا من الصبح،انت الى فهمت غلط
عمر: معلش حصل سوء تفاهم، المهم انا هكلمهولك حاضر متقلقيش * عمر قاعد مع مروة بيتفق على التفاصيل، ومى دخلت ولقيتهم قعدين مع بعض*
مى: ايه دا انت بتعمل ايه، بتخونى فى الكافية بتاعنا وعلى ترابيذتنا
عمر: قومى يامروة نقعد على ترابيذة تانية
عمر: طب اقعدى وهفهمك، متخافيش يا أستاذة مروة مبتعضش
مى: مش هتقولها انا مين
عمر: مى،
مى: بس كدا
عمر: قرئين فاتحة، ونفسى أطلقها
مى: مين دى وقاعد عمال بتكلمها ومندمج بعنى،إلا عمرك مكلمتنى
عمر: ماانا بغير عليكى من كل الرجالة حتى من نفسى،فياريت متكلمنيش تانى
مروة: استأذن انا بقى،وان شاء الله على اتفقنا فرصة سعيدة،*مروة مشيت وهى مستغربة الى بيحصل بين مى وعمر *
عمر: ضحكتى علينا الناس منك لله يا قادرة
مى: مبتردش ليه لما بكلمك امبارح
عمر: ماانا رديت
،مى: رديت بعدها بساعة، لسه فاكر ترد،
عمر: والله فتحت المسدچ بالغلط
مى: اه قول كدا
عمر: وبعدين ايه التخلف دا، بكلمك ماسنجر هو ايه الى تعالى واتس
مى: اه ماالخناقة كانت محتاجة إستيكار
عمر: اهو انا نمت
مى: انت مش ناوى تظبط نومك دا بقى
عمر: قال يعنى عارف أظبط حاحة فى حياتى علشان اظبط نومى، المهم.كنت جاية ليه
مى: كنت جاية أقولك،هتجى علشان نقرأ الفاتحة امتى، بما انك ميتردش على الرسايل
عمر: أهلى مش موافقين
مى: أهلك مين
عمر: مراتى وعيالى
مى: انت هتستعبط،
عمر: بقولك اهلى هيكونوا مين أبويا وأمى مثلا ، كل يوم بتثبتلى ان فصوص مخك.دى فصوص توم
مى: انت هتصيع عليا امك مكلمانى النهاردة وقالتلى شوفوا انتوا فاضين امتى علشان نجى
عمر: ما انا عارف انك نازلة زن زن فوق ودان امى، مبيعديش يوم الا متكلميها، وإيه مواعيد ثابتة،عاملة زى المضاد الحيوى
مى: طنط دى حببتى
عمر: ماشى ياختى
مى: هتيجى امتى
عمر: لما أنجح
مى: دا كدا احنا مش هنتخطب خالص
عمر: انا واخد عهد على نفسى،مش هتجوز الا اما انجح
مى: ياعم وانا راضيه بيك وانت ساقط
عمر: ياستى وانا مش راضى،ينفع أقول لعيالى ان أبوكوا ساقط
مى: هو مينفعش، بس انت فعلا ساقط ياعمر،احنا هنكدب
* أحمد جه ولقاهم قعدين*
أحمد: ايه بتعملوا ايه،جبت الكتب
عمر: اه
مى: انتوا هتذاكروا
احمد: اه
عمر: بتقولها ليه
مى: اما نشوف أخرتك ايه
عمر: طب يلا قومى بقى شوفى وراكى ايه،متعلطيش زوجك المستقبلى عن مذاكرته، والا هتكونى سبب فى رسوبى وأنا بتلكك ،والتأخير مش فى مصلحتك،وأنا نفسى اتأخر علشان فى مصلحتى أنا
مى: انا هقوم اهو يكش تذاكر بقى
* مى قامت، واحمد وعمر قعدين علشان يذاكروا*
احمد: بص احنا هنبص على المنهج نظرة سريعة كدا، وبعدين نشوف فهمنا ايه
عمر: انت بتتكلم بجد ولا ايه،احنا فعلا هنذاكر
احمد: اه يا عمر واخلص بقى * عمر واحمد كل واحد باصص فى الكتاب، عمر سرح.وبعدين بيقول لأحمد*
عمر: انا عاوزة أسألك سؤال يا أحمد
احمد: إنت لحقت تذاكر علشان تسأل،عاوز ايه
عمر: لا هو مش فى المذاكرة بس هو جه على بالى دلوقت
احمد: اخلص ياعمر خلينا نذاكر
عمر: هو ازاى الخوخ فاكهة صيفى مع انه لابس قطيفة
احمد: تعرف تتنيل تذاكر وتسيبك من العبط الى فى مخك دا،خلينا نشوف هنفهم ايه من المنهج
عمر: كل الى فهمته من المنهج انى فى ورطة
أحمد: اخلص ياعم
عمر: انا مش عاوز أذاكر يا عم،حنطونى كدا وخلونى عبرة للأجيال القادمة
احمد: اخلص بقى خلينا،نعرف نلم حاجة، وفكرنى أبقى أقولك حاجة
عمر لا قول دلوقت،
احمد: تموت فى المياعة،كل دا علشان متذاكرش
عمر: اه اخلص كنت عاوز ايه
احمد: نغم
عمر: تانى يا روميو مالها ياخويا
احمد: فى مادة كدا مش فهماها، وهى مضابقة
عمر: والمفروض اروح أشرحلها ولا ايه
احمد:اتنيل انت عارف تذاكر الى عليك
عمر: طب ماشى انت عاوز ايه
احمد: الواد ذياد فكرت انه يشرحلها، بس بعد التاتش الأخير مش عارف هيرضى ولا لا
عمر: اكيد مش طايقنا، بس هو بيشرح كورسات، او على الأقل عارف مين الى بيشرح
احمد: تفتكر هيساعدنا
عمر: يبقى يقول لا كدا ويشوف هيحصله ايه
احمد: كنت بكلمك الصبح،كنت بتتخانق مع امك ليه
عمر: بفضل أعملها كل حاجة،وفى الأخر تقولى ربنا مايحوجنى ليك
احمد: يا غم خف شوية وبطل رخامة معاها، كلنت بتزعقلك ليه
عمر: قاعد بفطر وبقولها هنتغدى ايه صوتت فى وشى
احمد: انت اصلا رخم يا عمر * أحمد بيبص فى الموب بتاعة ايه الرسايل دى كلها* مبروك يا احمد،مبروك،انا مش فاهم حاجة
* عمر قام وقف، وقال لأحمد بص انا هحكيلك بس من غير ماتضرب *
احمد: اخلص يابنى فى ايه، انت الى هتقرأ الفاتحة،الناس بتباركلى ليه، انت عملت ايه
* عمر حكى الى حصل، وقاله ان فهم الموضوع غلط وبعت على الجروب *
احمد: نعم ياروح امك.، وانا هخبى عليك حاجة زى كدا
عمر: انا قولت انك عاملى مفجأة
احمد: دا انا هطلع روحك* امى بتتصل ليه، أحمد بيكلم أمه فى الموب*
_ اهدى بس يا ماما، محصلش حاجة * قفلت فى وشة الموب*
عمر: فى ايه
احمد: شوف غبائك عمل ايه،امى زعلانة،وصحابى هناك وعملين فرح مااناخطبت بقى،وامى مضايقة علشان خطبت من غير مقولها، منك لله يا عمر
عمر: وهتعمل ايه،
احمد: هتيجى معايا يا حلو تصلح الى هببته
"فى بيت أحمد، بيخبط على الباب مامته فاتحتله،ومشيت ومكلمتوش وهى ماشيه مدياله ضهرها قالتله: صحابك جوا مستنينك"
عمر: ايه طنط فى ايه
ليلى: ينفع كدا الى صاحبك عامل يا عمر
عمر: لا مينفعش انا زعقتله
احمد: متهزرش واخلص علشان هخبطك بالفازة دى،انت شكلك نفسك تخيط دماغك
*عاطف جاى من الأوضة*
عاطف: كدا يا احمد يابنى، يعنى انا وماما كنا هنكرهلك الخير
عمر: قوله يا عمى قوله،دا الى مالوش خير فى اهله
على: على العموم يابنى صحابك جوا
احمد: يابابا انت فاهم.الموضوع غلط،انت عارف عمر بيحب يهزر
على: اومال ايه الصح يابنى
احمد: متحكى يا زفت * بيتكلم وهو متعصب*
* عمر حكى الى حصل *
على: معلش يا احمد احنا فهمنا غلط،لقينا صحابك داخلين علينا،وبيقولوا كدا واحنا مش فاهمبن حاجة
ليلى: كنت عارفة يا احمد ان مهونش عليك تعمل فيا كدا،ماشى ياعمر انا زعلانة منك
عمر: سيبك انت من الكلام دا،المهم انت طابخة ايه
ليلى: عاملة مكرونة باشميل
عمر: اعملى حسابى * أحمد شده من ايده، انت لسة هترغى،تعالى نشوف العيال الى جوه دى،*
* احمد اول مدخل،العيال بصوت عالى قعدوا يغنوا،ويقولوا العريس العريس ويغنوا اغانى تانية*
احمد: ثوااااانى يا جماااعة، أولاً منورين ياشباب
محمد: كدا يابرنس طب كنت اعزمنا
احمد: يا شباب انتوا فهمتوا غلط ماانتوا عارفين عمر، احكى يا خويا
عمر: انا هفضل كل ماحد يقابلنى هحكى،انا حاسس ان ماما وبحكى حكاية قبل النوم
احمد: اخلص يا نيلة * عمر حكالهم الى حصل*
عمر: اه انا الى عملت كدا متيتغربوش
مالك: معلش بقى على الحوار دا احنا قولنا نجى نبارك
احمد: لا ياجدعان فى ايه
كريم: طب يلا جماعة، احنا رايحين الكافيه،تيجوا
احمد: لا شويه كدا وخبقى اجى وراكوا
* الشباب مشيت مبقاش غير عمر*
احمد: تعرف انانفسى اعمل فيك ايه
عمر: مش عارف ومش عاوز أعرف، امك هتجيب الباشميل امتى انا جعان
احمد: ليك نفس تاكل بعد الى هببته
عمر: انت الى مقولتليش انك مش هتشتغل تانى، والبت بتقولى انت مش راضى ترد عليها،
احمد: وانا من امتى خبيت عليك حاجه يابنى اكيد لو فى حاجة ببنى وبينها هعرفك،وبعدين انا مش قايلك ان احنا مش هنشتغل الفترة دى،علشان الامتحانات قربت
عمر: ماانا افتكرتك بتهزر،كل مرة بنقول هنذاكر ومبنذاكرش
احمد: طب اتنيل * أحمد طلع البلكونة ييشرب سجارة، ولسه بيدخن لقى نغم فى وشة، نغم شاورتلة وهى مصدومة*
نغم: انت بتشرب سجاير
احمد: اه،لا اه،اقصد سعات يعنى
نغم: اه نسيت أقولك مبروك على الخطوبة،كنت بذاكر فى البلكونة،وسمعت دوشة، ولقيت صحابك بيغنولك،* مامت نغم ندهت عليها،: خاااصر ياماما جاية اهو،نغم سابت أحمدودخلت*
* احمد دخل مصدوم من الىنغم قالته،ومن انها شافته وهو بيشرب سجاير ، دخل الأوضة لقى عمر ماسك طبق المكرونة وبياكل*
عمر: امك دى رايقة بتعمل بشاميل انما ايه عظمة
احمد: دا انا هطفحوهلك دلوقت
عمر: فى ايه ياعم مالك
احمد: شافتنى وانا بشرب سجاير
عمر: هى مين دى
احمد: نغم يا زفت
عمر: متشوفك،هى هتقول للأبلة عليك،مالك كدا
أحمد: الله يخربيتك يا عمر، وكمان قالتلى مبروك
عمر: على ايه
احمد: سمعت العيال وهى بتغنى يا خويا
عمر: وانا مالى فى دى بقى انا مقولتش حاجة
احمد: فكر معايا هنتيل نعمل ايه؛ طب الخطوبة وهنقولها انه غباءك، انما السجاير هتقول عليا ايه دلوقت
عمر: متشتمش
احمد: طب هقولها ايه على السجاير دى فكر معااايا
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية اسميتها نغم) اسم الرواية