رواية اسميتها نغم بقلم نهي الحفناوي
رواية اسميتها نغم الفصل التاسع 9
فى بيت عمر"
عمر: ايه ياماما مصحتونيش يعنى أكل معاكوا من البيتزا الى علبتها فضيت دى ليه
ماما: انا قولتلهم حرام سيبوه نايم
عمر: يعنى انتوا بتصحونى لأتفة الأسباب ولما يكون فى أكل حلو تقولوا حرام سيبوه نايم
ماما: الأكل فى التلاجة
عمر: دا بايت من إمبارح
ماما: يعنى هو بايت عند حد غريب ياعمر
* عمر قعد على الكنبة قصاد مامته وبيلعب فى التليفون، ومامتة واخته بيتفرجوا على التلفزيون*
ماما: على فكرة انت بتقعد على التليفون كتير أوى
عمر: اه ماهو بتاعى
ماما: انا مش عارفة انت هتعقل امتى
عمر: عارفك هتموتى وتقوليلى ذاكر، بس احنا فى الأجازة ياست الكل يافل
ماما: ست الكل يافل، ايه الى بتقوله دا، وبعدين انا مش عارفة امتى هتخلص الكلية وأشوفك ناجح كدا فى حياتك، إلا مافى مؤشر واحد يقول انك هتنجح
عمر: بصى ياماما انا هخليكى تفتخرى بيا يوم من الأيام، بس مش اليومين دول علشان مفرهد
ماما: وايه الجديد ياعمر يابنى ماانت على طول مفرهد
ملك*أخت عمر الصغيرة تسع سنين*: الصوت بقى علشان مش أتفرج على الكرتون
عمر: بس يابت اسكتى مبقاش غير ام شخة دى الى تقول الصوت
ملك: احترم نفسك يابو ملحقين
عمر: انت عرفتى منين، اكيد امك هى بتبطل
ملك: خليكى فى حالك ياحلو
ماما: أنا معرفتش أربى، انا تربيتى ضاعت على الأرض، بقى دى المدارس اللغات الى دخلتهلكوا، بتشموا بعض، دا الى علمتكوا عليه
عمر: انت كل اما تلاقى نفسك فاضية، تزيلنا اهدى شوية
* أدم أخو عمر جاى وماسك الكتب*
أدم: ماما عاوز فلوس علشان كورس الألمانى ، علشان قررت اتعلم بدل قعدة البيت ولازم أستغل وقتى
ماما: انت العاقل الى فيهم انا مخلفتش الا انت
ادم: تسلمى ياماما ممكن الفلوس علشان متأخرش
عمر: طب وانا كمان عاوز فلوس
ماما: ليه هتعمل ايه، خد ياحبيبى الفلوس اهى يا أدم علشان متتأخرش
عمر: طب عاوز عصير مانجة
ماما: خلصانة ياخويا
عمر: والعانة يازميلى
ماما: انت بقول ايه، بقولك المانجة خلصاااانة
عمر: سورى اندمجت شويه، طب انا تعبان نفسيا ومش مرتاح وانت مش مقدرة دا
ماما: تعبان نفسيا ايه يالا، دا انت متعشى مرتين إمبارح قبل متنام،
عمر: بصلى كدا فى الأكل الى باكله، مش عارف انت أمى ولامرات ابويا
ماما: وبعدين مش ناوى تتطور من ذاتك انت كمان زى اخوك الصغير، ولا تاخد كورسات، ولا اى حاجة، هتحطلهم ايه فى C. vبتاعك
عمر: هحطلهم شهادات التقدير الى كنت باخدها فى ابتدائى
ماما: فالح فالح ياحببب ماما، هو انا عرفت أربى
عمر: دا انت جايبة واحد حليوة، محدش فى عيلتك جابه
ماما: حليوة ايه، قصدك عيل خيبة ماحدش جابه
عمر: ماشى، وفكك منى بقى علشان كدا انت بتأثرى على نفسويتى وانت مش حاسة، ودا ممكن يأثر عليا سلبيا وأنحرف وأشرب سجاير، وأنا استغفر الله العظيم مبحبهاش ومبشربهاش سامحنى يارب ، يرضيكى أنحرف ياماما
ماما: مش كفاية جايبلى مقبول وشايل مادتين، مش عارف تكون زى ابن عمك
عمر: طب أنا عاوز أصيف زى بن عمى
ماما: إحنا مش زى حد
ملك: قولتلك مرة واطى صوتك مش عارفة اسمع الكااارتووون صوتك مزعج
* عمر حدفاها بالمخدة*
ملك: يابابا
عمر: لمى نفسك يا ملك علشان مجيش أعلقك من صوبع رجلك الصغير
ماما: متلم نفسك ياواد هى من دورك، وبعدين مش كفاية مستحمليك، اكل وشرب
عمر: فلوووس أبويا
ماما: يامااااهر الحقنى ابنك هيشلينى
ماهر:*بينده من المكتب*: الصوووت ياحيوان، مش عارف أشتغل
عمر: عجبك. كدا، اهو شتمنى، انا مش عارف لية محدش طايقنى فى البيت، حبيبى ياأحمد ياصاحبى اكتر حد بيحبنى أنا عارف
ماما: انا مش عارفة مصاحبك لية
عمر: أحمد دا لو روحت قولتله أنا قتلت قتيل، هيقولى مهو عصبك، حبيبى دا
ماما: فالح ياخويا يعنى فاشل وكمان هتبقى قتال قتله
عمر: انا نازل وسيبلك البيت، اسمعى براحتك ياست ملك
ماما: رايح فين،
عمر: نازل الصيدلية انا وأحمد مش قايلك، اهو ببنى نفسى أهو
ماما: ماشى يا خويا على الله تنفع
" فى الصيدلية"
أحمد: اتأخرت كدا ليه
عمر: أنا عمرى جيت فى ميعادى
أحمد: لا
عمر: يبقى مضايق ليه
أحمد: نغم، شوية وهتيجى أنا بعتلها الوكيشن، وقالتلى انها على وصول
عمر: طب انت متوتر كدا ليه متهدى
احمد: مش عارف، خايف ليه، مع انى عاوزاها تبقى موجودة بس خايف، ميكس مشاعر غريب
عمر: اهدى بس كدا واتقل، ومفيش حاجة
احمد: اتهبب،
* نغم جاية وأحمد بيبص عليها وهى مش واخدة بالها*
نغم: معلش لو اتأخرت
عمر: لا ولا يهمك، المكان مكانك، بابا شويه وهيجى، وفى دكتور سامح على وصول، وباقى التيم هنا دكاترة ومساعدين تتعرفى عليهم براحتك هما بس دلوقت مشغولين،فى ناس تلنية بيبقوا شيفتات، ودا أحمد طبعا مش محتاجة أعرفك علية أشطر حد. هنا بصى أشطر من الدكاترة الى هنا
احمد: مش أوى كدا * متوسعهاش أوى كدا الله يخربيتك هتودينا فى داهية* أحمد بيقول لعمر بصوت واطى
* فى عيان داخل، ادى الرجتة لأحمد وبيكلمه*
_معلش يا دكتور ممكن تجبلى الحقنة دى، وتديهالى الله يكرمك
احمد: اه طبعا * أحمد اتوتر ومش عارف يعمل ايه وعمر عاوز ينقذ الموقف
عمر: ايه يادكتورة نغم انت هتفضلى مكسوفة، شوفى شغلك يلا وهاتى الحقنة دى، زى ماانت شايفة الكل مسغول هنا، ومحدش هيجبها غيرك
* اتأخرت شوية على مجبتها،*: معلش اتأخرت على مادورت عليها اتفضل * اديت الحقنة لأحمد علشان يديها للراجل، وأحمد بيبص لعمر علشان ينقذة
عمر: طب ودى أعملها إزاى بقى
_ايه يابنى هاخد الحقنة امتى
أحمد: الله يخربيتك ياعمر انت وشورتك الزفت
_ بتقول حاحة يابنى
أحمد: لا يا حاج اتفضل جوة تعالى
أحمد: اهدى يا أحمد عادى الحقنة مبتوجعش خفيفة خالص
_ بس أنا مش إسمى أحمد يا دكتور
أحمد: ماانا عارف، دا أنا بقول لنفسى * الحقنة وقعت من إيد أحمد*
_ فى حاحة يابنى
أحمد: معلش الحقنة وقعت
* الراحل على صوتة وبيزعق*
_ يعنى دلوقت هجيب واحدة تانية، هو انا معايا فلوس، لما انتوا مش أد الطب بتدخلوه ليه
احمد: ياعم اهدى هجبلك واحدة الله يخربيتك هتفضحنا
*نغم وعمر دخلوا وكل الى فى الصيدلية دخل يشوف فى ايه *
عمر: فى ايه
_ الدكتور وقع الحقنة
عمر: محصلش حاجه، هو. بس اعصابة تعبانة اليومين دول، اتفضل يادكتو يوسف اديهاله انت، والحقنة على حسابنا مفيش حاجة، والكل على شغله، ياا ياجماعة فى ايه
نغم: ايه دا ايدك بتجيب دم، انت اتعورت* بتتكلم وهى خايفة علية*
أحمد: متقلقيش مفيش حاحة، وانا بجيب الحقنة بس ايدى اتعورت، متخافيش عادى يعنى
نغم: هو ايه الى عادى انت بتهزر،* طلعت جابت لزق طبى وحطهاله*
نغم: المرة الجاية تاخد بالك
احمد: ماشى* بيتكلم وهو مبتسم *
نغم: ماشى*اتكسفادت وطلعت الصيدلية تكمل شغل *
*عمر قعد يلعب على الفون ومى جات*
مى: يعنى نزلت الصيدلية
عمر: بباشر شغل أبويا اهو زى ماانت عاوزة وبقيت رجل أعمال
مى: بكلمك امبارح مكنتش بترد ليه، بتخونى صح
عمر: انا بفك كرب مسلمة تانية فى ايه مالك
مى: اسمها ايه
عمر: يابنتى فكك من المهلبية دى
مى: يعنى مبتكلمش معاها طول اليل
عمر: بسهر معاها، طول اليل علشان تنامى انت بدرى وتصحى فايقة تكلمينى
مى: يعنى بتخونى صح انا عارفة.
عمر: بهزر بهزر، متبقيش قفوشة يقى
مى: طب افتح التليفون
عمر: نسيت اابصمة
مى: يبقى بتخونى
عمر: بصى هتنكدى هنكد، على الى جبوكى انا صاحى من النوم فايقلك
مى: قولتلك انت بتخونى
عمر: سيبك انت من الهبل دا، بس ايه الحلاوة دى، حلو الطقم دا، لا شغل فاخر من الأخر
مى: بجد حلو
عمر: بس هو ينفع تبقى صارفة ومكلفة كدا، وتلبسى شبشب الحمام
مى: شبشب الحمام، دا سلبر ب 300جنية يا فلاح، انا اصلا تعبت من العلاقة المهببة دى
عمر: يعنى ايه
مى: يعنى هنلبس الدبل امتى
عمر: دا أخرك فى الأكشن
مى: نفسى أحس انك بتحبنى
عمر: لازم تصدقى انى بحبك.، لان الرجالة بتحب كل الستات، فمجتش عليكى
مى: انت بتقول ايه
عمر: يوم الخميس يوم الخميس، هنلبس الدبل
مى: انا ماشية علشان ماما بتتصل، بس استنى هروح أعزم نغم علشان تيجى
نغم: ازيك يامى
مى: الله يسلمك يا نغم عاملة
نغم: الحمد لله بخير، انت أخبارك ايه
مى: تمام، كنت بقوولك خطوبتى الخميس لازم تيجى، هزعل لو مجتيس
نغم: ان شاء الله هجى، احنا كدا كدا فى أجازة وان شاء الله هجى
مى: أحمد عارف البيت، ابقى هاتها معاك يا أحمد
احمد: اه تمام * بص فى الأرض واتكسف *
مى: يلا سلام بقى علشان معطلكوش
* نغم مشيت، وأحمد وعمر بيتمشوا فى الشارع بعد.مخلصوا شغل *
عمر: على فكرة نغم بتحبك
احمد: ايه الى خلاك تقول كدا
عمر: نظرتها ليك كدا كأنها بتراقبك ومش عاوزة حد يشوفها، انا كنت قعد على الموب وبراقب الوضع، دا طبعا غير لما انت اتعورت، عادى، هى اتخصت عليك وكان باين أوى، دا مكنش فاضل غير انها تعيط، ان مكنتش عيطتت
احمد: متقوليش كدا، انت كدا بتشجعنى أكلم أبوها اكتر وانا خايف
عمر: يلا يا احمد بقى مش يمكن يحصل عكس الى فى دماغك، وأبوها يوافق، ونخطب انا وانت ونفرح كلنا
احمد: ياريت يا عمر، احسن انا ممكن يحصلى حاجة لو نغم مكنتش من نصيبى،
عمر: ان شاء الله خير يا صاحبى متقلقش
* تانى يوم فى الصيدلية، عمر وأحمد رايحين الصيدلية مع بعض*
أحمد: نغم مجتش ليه
عمر: مش عارف يمكن تيجى كمان شوية، عادى يعنى
احمد: خايف متجيش
عمر: طب نعمل ايه
احمد: نستنى شوية كدا
* أحمد عمال يبص على برة، ويراقب الساعة*
احمد: عدى نص ساعة ومجتش
عمر: استنى نكلمها من رقم الصيدلية نسأل عليها مجتش ليه وكدا ، مش هى سايبة رقمها
أحمد: اه بس هتقول ايه
عمر: هتكلم من رقم الصيدلية واشوف سبب الغياب
* عمر اتصل بنغم وسأل عليها، ومامتها الى رديت وقالت انها تعبانة شوية ومش هتعرف تجى النهاردا ، واعتذرت عن الغياب*
عمر: طب تمام وألف سلامة،
احمد: ايه فى ايه، بتقول الف سلامة لمين
عمر: امها ردت وقالت انها تعبانة
* احمد وشه احمر واتخض جامد*
احمد: تعابنة مالها ، ازاى هى كانت كويسة طب ايه، انا ماشى مروح
عمر: وانا كمان ماشى
الدكتور ماهر: انتوا رايحين فين انتوا الاتنين
عمر: خدنا احازة النهاردة
الدكتورماهر: يعنى اول يوم تشتغلوا امبارح وواخدين أجازة النهاردة، اناعارف انكوا مش بتوع شغل
*"فى بيت احمد"
عمر: ايه دا اومال فين ابوك وامك
أحمد: اتصلوا عليا قالولى انهم هيباتوا عند اختى عبير النهاردا
* أحمد كل شوية يقف فى البلكونة، وعمر قاعد على السرير بيلعب على الموب، وأحمد داخل طالع من البلكونة*
عمر: اهدى بقى خيلتنى
أحمد: طب دلوقت هى كويسة ولا ايه، انا عاوز إطمن عليها، اتصرف يا حيوان
عمر: وانا اعمل ايه، هى امك طابخة ايه
احمد: شايف بقولك ايه وانت بتقول ايه
عمر: يعم انا جعان
احمد: امى عاملة على أدنا
عمر: ياجدع هاكل من الطبق بتاعك، دا احنا صحاب حتى متبقاش نتن كدا
احمد: هجبلك تتطفح، بس قولى اعمل ايه
عمر: هات الأول، ماهو أنا لازم أعمر دماغى، علشان أعرف أفكر
* أحمد دخل المطبخ حضرلة أكل على الصينية وجبهالة*
أحمد: الطفح اهو يكش تعرف تفكر بقى
عمر: مفيش عصير
احمد: العصير أهو، كلمة كمان وهغزك بالسكينة، اخلص بقى يابارد
عمر: بص هى فكرة اتهرست فى الأفلام الأبيض واسود بس أهى حاجة بقى بمكن تنفع وتشوفها، بدل ماانت هتبيض كدا
احمد: ماتخلص عاوز تقول ايه
عمر: احنا نتفق مع الواد شوقى، انه يعمل نفسه بيسرق من بيتهم، وانت شوفته،فمسكته واتخانقت معاه، فيضربك بعصا معاه على ايدك ضربة خفيفة، وانت تمثل انها بتوحعك أوى، الرجل هيسمع كدا هيدخلك. بيتة، يربطلك ايدك، فنغم هتيجى تشوفك،اكيد هى مايتة دا دور برد،وتشوفها ويبقى خلص الحوار
احمد: لا لا ايه الى بتقوله دا، انت اهبل لا لا
عمر: انت حر بقى اهو دا الى فى دماغى، مفيش غير كدا، يا إماتستنى الصبح بقى يمكن تكون خفت وتيجى مفرقتش يوم مانتش بتتوحم يعنى
أحمد: لا انا عاوز أطمن عليها
عمر: يبقى نكلم شوقى
احمد: افرض وهو بيضربنى، ضرينى جامد،
عمر: لا متخافش احنا هنبقى مظبطينة، حاجة خفافى كدا مش هتحس بيها
*شوقى جة، وطالع على المواسير*
عمر: يلا بقى اهو جه اهو، يلا يابطل عاوزينك ترفع راسنا
احمد: والله انا خايف من تفكيرك المهبب دا
عمر: عيب عليك يلا بقى، احسن الموضوع، يعجب شوقى بجد، ويدخل الشقة يقلبها
* أحمد نزل ومسك شوقى، وبيضربة، فشوقى خبطة بالشومة جامد على ايده، واحمد صرخ جااامد، ااااااةاه، اااااه*
عمر: بيصرخ ليه الواد دا * عمر واقف فى البلكونة بيتابع الحوار*
* عاطف سمع والجيران ونزلةا يشوفوا فى ايه*
عاطف: مالك يا أحمد فى ايه، ومين الى بتجرى وراه دا
احمد: مفيش كنت واقف فى البلكونة وشوفت حرامى، فنزلت علشان امسكة، هرب منى وقبل ميهرب ضرينى على ايدى، ااااااه
عمر: فى ايه مااالك * نزل بسرعة يشوف فى ايه*
احمد: ااااااه اااه
عمر: واضح ان فى كسر، لازم نوديك المستشفى
احمد: انت بالذات مسمعش صوتك ااااااه، مش قااادر أحركها.
* عمر خد أحمد على المستشفى وجبسله إيده*
*فى بيت احمد*
احمد: منك لله ياعمر، كتك نيلة فيك وفى شورتك المهببة ااااه يا درااااعى ااااه ااااااااه
عمر: يعنى أعمل ايه مش بساعدك، الحق عليا
احمد: بقى دى الى مش هحس بيها خفافى، دا انا حسيت ان فى مرزبة نزلت على ايدى، اهو انا جبستها، دى الى خفافى يا عمر
عمر: تعيش وتاخد غيرها
احمد: خليك.قاعد تلعب بلايستشين كدا انا طالع البلكونة
* أحمد طلع، لقى نعم واقفة، بتبص على بلكونتة، شاورتلة*
نغم: الف سلامة، معلش، بابا قالى الى حصل
احمد: لا مفيش حاجة، الدكتور قال شهر وهيفك الجبس، انت الى الف سلامة عليكى مجتيش الصيدليه
نغم: تعبت شويه، بس لما خدت الدوا بقيت أحسن الحمد لله
احمد: الحمد لله
نغم: بعد إذنك، هشوف ماما، الحمدلله انك كويس
* أحمد دخل من البلكونة مبسوط وبيضحك *
عمر: ايه البلكونة بتزغزغ، والا الهوا بيقول نكت
احمد: شوفتها شوفتها شوفتهااااا.
عمر: هى مين دى
أحمد: ركز ياحيوان، يعنى هتكون مين، نغم وقالتلى ألف سلامة وكانت قلقانة عليا
عمر: مش قولتلك البت دى بتحبك، اتنيل بقى وروح لأبوها خلينا نخلص، بقولك متيجى تلعب معايا الجيم دا
احمد: جيم ايه، انت مش ناوى تروح
عمر: لا هبات معاك، كدا كدد اهلك مش هنا، مين هيخلى باله منك وعلشان لو احتاجت، حاجة ومتخافش هما هيصدقوا فى البيت انى مش هجى
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية اسميتها نغم) اسم الرواية